Απόβραδο και κοιτούσα την απέραντη γαλάζια θάλασσα. Καποια μικρά ψαροκάικα σεργιάνιζαν στο βάθος του θαλάσσιου ορίζοντα. Καθώς η πολυποίκιλη μαγεία του ήλιου παιχνίδιζε με την ακατανίκητη δύναμη του νερού και ένα σμάρι ανέμελων γλάρων περιπολούσε πάνω στην αλισάχνη των κυμάτων, μια υπέροχη ιδέα διαπότιζε τη σκέψη μου: Ποσο τυχερός ήμουν που απολάμβανα την Πατρίδα μου, την Ελλάδα!
Λιγο πριν ο ήλιος «αγκαλιάσει κουρασμένος» το γέρμα του, πίσω από τις κορυφογραμμές και το αυγουστιάτικο φεγγάρι παραλάβει ορεξάτο τη σκυτάλη στη φύλαξη της έναστρης νύχτας, μια παρέα παιδιών μαζί με τους γονείς τους εισέβαλαν στο οπτικό μου πεδίο και διασκέδασαν τη γαλήνη των συλλογισμών μου. Οι φωνές τους, νεανικές, αισιόδοξες, ζωντανές, με ανάγκασαν να στρέψω την προσοχή μου στην πολύβουη παρέα τους.
Καθισαν οκλαδόν πάνω στην απέραντη ψιλή άμμο και συζητούσαν. Χειρονομούσαν και συνδιαλέγονταν πάνω στο ίδιο θέμα: Τί σχέδιο θα έφτιαχναν με την άμμο πάνω στην παραλία.
Σε λίγο όλη αυτή η παρέα των Γερμανών τουριστών, γονατισμένη πάνω στη χρυσή άμμο, συνεπικουρούμενη από τα κουβαδάκια και τις τσουγκράνες, έφτιαχνε ένα περίεργο σχέδιο. Οσο κι αν προσπάθησα από ψηλά να μαντέψω την τελική του μορφή, στάθηκε αδύνατο. Στα πλάγια του σχεδίου υπήρχε απλωμένη μια γαλάζια πλαστική σακούλα. Λειτουργούσε ως μοντέλο για το σχέδιο που έφτιαχναν.
Κατέβηκα. Πήγα δίπλα και είδα.
Η σακούλα ήταν από κατάστημα με είδη λαϊκής τέχνης και στη γωνία είχε μία μικρή Ελληνική Σημαία.
Αυτό ήταν το σχήμα που θα έδιναν στο σχέδιό τους!!! Η Ελληνική Σημαία!!!
Συγκινήθηκα. Δε χωρούσε ποτέ στο μυαλό μου ότι αυτά τα μικρά παιδιά και οι γονείς τους, που ήρθαν από χιλιόμετρα μακριά, επέλεξαν ανάμεσα από τόσα και τόσα δημοφιλή σχέδια που συνηθίζονται για την άμμο, τη Σημαία της Πατρίδας μου. Μπορούσαν να σχεδιάσουν έναν πύργο, να φτιάξουν μια χελώνα η μια μπότα, ένα χταπόδι η μια μαργαρίτα, μια πασχαλίτσα, τον ήλιο η έναν άνθρωπο. Κι όμως, διάλεξαν την Ελληνική Σημαία!
Καθόμουν αποσβολωμένος και τους έβλεπα, πόσο μεθοδικά και ευλαβικά σχημάτιζαν την Ελληνική Σημαία. Και την κοιτούσα να αναδύεται μέσα από την άμμο και να «σφραγίζει» τη χρυσή ακτή, περήφανη και ένδοξη, όπως σε τόσες παρελάσεις την κράτησα και σε τόσα κοντάρια την καμάρωνα να κυματίζει περήφανη κι αγέρωχη.
Σκέφτηκα ότι ήθελα να τους μιλήσω ή μάλλον να τους ευχαριστήσω για το μεγάλο μάθημα που μου πρόσφερε η δημιουργικότητά τους.
Ηθελα να τους πω ότι είμαι περήφανος που διάλεξαν τη Σημαία της Πατρίδας μου για να σχεδιάσουν πάνω στην άμμο.
Ηθελα επίσης να τους πω, πως οι γραμμές της Σημαίας μας είναι συμβολικές, πως η Σημαία της Ελλάδος είναι όλη ένα απέραντο σύμβολο και πως αυτές λοιπόν οι γραμμές της, πέντε μπλε και τέσσερις άσπρες, σύμβολα του λευκού Ελληνικού ουρανού και της γαλάζιας Ελληνικής θάλασσας, σημαίνουν τις συλλαβές «Ε-ΛΕΥ-ΘΕ-ΡΙ-Α -Ή -ΘΑ-ΝΑ-ΤΟΣ», το μεγαλύτερο σύνθημα των Ελλήνων στους αγώνες του Εθνους.
Ακόμη, ήθελα να τους πω, ότι η Ελληνική Σημαία αναρτάται σ’ ένα λευκό ιστό, τυλιγμένο με αραιά γαλάζια στριφογυριστή κορδέλα, που στην κορυφή του έχει την υδρόγειο και πάνω σ’ αυτήν τον Σταυρό και πως αυτό συμβολίζει τη συμπόρευση της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στα πέρατα της Οικουμένης. Αυτό εξάλλου υποδηλώνει και ο μεγάλος της άσπρος Σταυρός.
Μαζί μ’ αυτά, ήθελα να τους πω, πως η Ελληνική Σημαία έχει χρυσά κρόσσια, κεντημένα γύρω της, που συμβολίζουν το αμέτρητο πλήθος των Ηρώων που έδωσαν τη ζωη τους μέχρι σήμερα «για του Χριστού την Πιστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία», καθώς και δύο χρυσές φούντες, σύμβολα αρχοντιάς, επισημότητος και ανεξαρτησίας.
Μα πιο πολύ απ’ όλα ήθελα να τους πω ότι μέσα μου ντρέπομαι. Ντρέπομαι, που τόσα χρόνια δε σκέφτηκα ποτέ μου, εγώ ο Ελληνας, να σχεδιάσω τη Σημαία της Πατρίδος μου στις απέραντες φιλόξενες ακροθαλασσιές της και να χαράξω το περίτεχνο σχήμα της στους λαξεμένους βράχους της. Ντρέπομαι που τελικά η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και η Ευρωπαϊκή Συγκλιση, σήμαινε για μένα κάτι σχετικό με Ανταλλαγές Φοιτητών, με Πρόγραμμα σπουδών και με Οικονομικά Δεδομένα, ενώ ουσιαστικά αποτελεί ένδειξη Σεβασμού και Αλληλοαποδοχής Πολιτισμών και Εθνών.
Όταν, αργότερα, είδα τα άστρα και το φεγγάρι να καθρεφτίζονται πάνω στα νωχελικά κύματα της θάλασσας, σκέφτηκα πως για μένα τα δυνατότερα κύματα που με συγκλόνισαν εκείνο το απόβραδο, ήταν τα κύματα από τις πτυχές μιας Ελληνικής Σημαίας. Εκείνης, που εκείνο το βράδυ, παρόλο που ήταν φτιαγμένη με άμμο, ακίνητη και εδραία, ήταν τόσο κυματιστή!!!…
Σ. Θ. Καρασαββίδης
Τμήμα Ψυχολογίας, Α.Π.Θ.
Από το περιοδικό: «Η δράσις μας», τεύχος Ιουνίου – Αυγούστου, 2004.
Παράβαλε και:
Η Ελληνική σημαία και η ιστορία της – Αλεξάνδρου-Μιχαήλ Χατζηλύρα.
