Έλεγαν για τον βασιλιά Ζήνωνα ότι διέφθειρε μια παρθένα νέα, της οποίας η μητέρα παρέμενε στον ναό της Θεοτόκου και την παρακαλούσε για να εκδικηθεί για την κόρη της. Της παρουσιάστηκε, λοιπόν, η Θεοτόκος και της είπε:
«Πίστεψέ με, γυναίκα, πολλές φορές θέλησα να εκτελέσω την αίτησή σου, όμως το χέρι του βασιλιά με εμποδίζει λόγω των πολλών ελεημοσυνών του». Πράγματι, ο Ζήνωνας ήταν πολύ ελεήμων.
Ο αββάς Ιωάννης ο Κίλικας μας διηγήθηκε ότι τον ένατο χρόνο που βρισκόταν στην Αλεξάνδρεια ήλθε σ’ αυτούς κάποιος Αιγύπτιος μοναχός, ζητώντας άδεια να εγκατασταθεί στο κελλί του αιρετικού Ευαγρίου, αλλά αυτός του απάντησε πως δεν ωφελεί να καθίσει εκεί, γιατί εκείνος που παραπλάνησε τον κακόδοξο Ευάγριο και τον απομάκρυνε από τα ορθά δόγματα της Εκκλησίας, δεν αφήνει κάποιον άλλο να καθίσει εκεί. Ο μοναχός, όμως, επέμενε, λέγοντας ότι, εάν δεν μείνει εκεί, θα πάει αλλού. Τότε ο αββάς του είπε: «Ό,τι κακό πάθεις, το κρίμα θα είναι επάνω σου. Πήγαινε».
Έφυγε, λοιπόν, εκείνος, έμεινε μία εβδομάδα και την Κυριακή ήλθε στην εκκλησία και χάρηκαν οι αδελφοί. Την επόμενη όμως Κυριακή δεν φάνηκε. Γι’ αυτό πήγαν δύο αδελφοί να δουν τι έπαθε και βρήκαν ότι είχε πάρει ένα σχοινί και κρεμάστηκε, διότι ο σατανάς κατοίκησε στο οίκημα της πλάνης και χάθηκε ο άθλιος.
Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
