Οἱ Πατέρες τῆς Ἱ. Μ. Κωνσταμονίτου πολλά ἔχουν, φυσικά, νά γράψουν γιά τόν Ἅγιο Γέροντά τους, διότι τόν ἔζησαν ἀπό κοντά πολλά χρόνια. Ἀπό μακριά ἐγώ λίγα γνώριζα, ἀλλά θά ἦταν ἀδικία, ἐάν δέν ἀνέφερα καθόλου τόν Ἅγιο Γέροντα, διότι διακρινόταν γιά τίς αρετές του ανάμεσα στούς ἄλλους Πατέρες καί Ἡγουμένους τῆς ἐποχῆς του καί ἦταν ξακουστός.
Κάποτε, λοιπόν, εἶχε ἐπισκεφθῆ τήν Ἱ.Μ.Κωνσταμονίτου ἕνας ἔφεδρος Ἀξιωματικός, κατά τό 1950. Ὁ Παπα-Φιλάρετος τόν φώναξε ἀπό μακριά μέ τό ὄνομά του καί τοῦ εἶπε καί μια περιπέτεια πού εἶχε· τόν συμβούλευσε καί τόν παρηγόρησε. Ὁ Ἀξιωματικός τἄχασε ! Εἶχε συγκλονισθῆ ἀπό τό διορατικό χάρισμα τοῦ Γέροντα καί τοῦ εἶπε μέ εὐλάβεια:
-Γέροντα, θά γίνω Μοναχός, μόλις ἀπολυθῶ.
Ὁ Πατήρ ἀπήντησε:
-Νά γίνης, παιδί μου, ἀλλά ὄχι σ’ αὐτό τό Μοναστήρι, γιατί θά σοῦ συμβῆ πειρασμός μετά ἀπό τρία χρόνια μέ τόν Γραμματέα.
Ὁ Γέροντας προέβλεπε καί μετά ἀπό τρία χρόνια ἕναν πειρασμό πού θά συναντοῦσε!
Ὅταν λοιπόν ὁ Ἀξιωματικός ἀπολύθηκε ἀπο τόν Στρατό, ὁ Παπα-Φιλάρετος τόν συμβούλευσε καί τόν ἔστειλε σέ ἄλλη Μονή, ὅπου καί ἔγινε Μοναχός. Ἀλλά κάθε μήνα πήγαινε καί συμβουλευόταν τόν ἅγιο Γέροντα. Μιά μέρα πού τόν εἶχε ἐπισκεφθῆ, τόν βρῆκε καθισμένο σέ μιά ἄκρη τοῦ κελλιοῦ του τόν Παπα-Φιλάρετο νά πιάνη τό κεφάλι του. Ὁ Πατήρ Ἀνανίας (ὁ πρώην Ἀξιωματικός), μέ πόνο τόν αγκάλιασε καί τόν ρώτησε:
-Τί ἔχεις, Γέροντα; Τί ἔπαθες;
Καί ὁ Γέροντας ἀπήντησε στενοχωρημένος:
-Τέκνον μου, Ἀνανία, οὐδένα πειρασμό εἶχα σήμερα, ἐγκατάλειψις Θεοῦ!
Ὁ Ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ Παπα –Φιλάρετος ἤθελε νά παλεύη κάθε μέρα μέ τούς πειρασμούς, γιά νά στεφανώνεται ἀπό τόν Χριστό!
Ἄλλη φορά πάλι, εἶχε ἰδεῖ ἕναν λαϊκό καί τοῦ λέει:
-Ἔ, κακομοίρη μου , ἐσύ δέν πάσχεις ἀπό σωματική ἀρρώστια. Ἄδικα καταξοδεύτηκες στούς γιατρούς. Ἐσένα ὁ σερσέμης (ὁ δαίμονας) σέ βασανίζει.
Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε:
-Κάνε προσευχή, Γέροντα, νά ἀπαλλαχτῶ.
Καί ὁ Παπα-Φιλάρετος τοῦ ἀπήντησε:
-Θά κάνω ἐγώ προσευχή, παιδί μου, ἀλλά καί ἐσύ νά νηστέψης, γιατί ἔτσι μόνο φεύγει τό δαιμόνιο, μέ νηστεία καί προσευχή· τό εἶπε ὁ Χριστός μας.
Ὁ βασανισμένος ἄνθρωπος ἔκανε ὑπακοή καί ἔγινε καλά μέ τή νηστεία πού ἔκανε ὁ ἴδιος καί τήν νηστεία καί προσευχή τοῦ Ἁγίου Γέροντα.
Στα τελευταῖα του πιά ὁ Παπα-Φιλάρετος εἶχε ὡριμάσει πνευματικά καί γνώριζε ὄχι μόνο τίς καρδιές καί τούς λογισμούς τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἀκόμη καί στίς τσέπες τι εἶχαν!
Μια μέρα εἶχε περάσει ἀπό τήν Μονή Κωνσταμονίτου ἕνας Κληρικός, νά πάρη τήν εὐχή τοῦ Γέροντα καί νά τόν συμβουλευτῆ. Ἤθελε νά μείνη στο Ἅγιο Ὅρος. Ὁ Παπα-Φιλάρετος, ἀφοῦ τοῦ ἀπήντησε στά θέματα πού τοῦ ἀνέφερε, καί σέ ἄλλα, πρίν νά τοῦ τα πῆ Ὁ Κληρικός, τοῦ εἶπε καί τι νά κάνη τά χρήματα πού εἶχε στις τσέπες του, καί τό ποσό ἀκριβῶς τῶν χρημάτων πού εἶχε! Ὁ Κληρικός τἄχασε καί δόξασε τόν Θεό, πού γνώριζε Γέροντα καί στην ἐποχή μας σάν τούς Γεροντάδες τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς!
Ὅταν πιά γέρασε ὁ Παπα-Φιλάρετος, ἀρρώστησε λίγο, γιατί οἱ σωματικές του δυνάμεις τόν εἶχαν ἐγκαταλείψει. Οἱ Πατέρες τῆς Μονῆς ἀπό ἀγάπη τόν ἀνάγκασαν νά πάη σέ Νοσοκομεῖο στην Θεσσαλονίκη, γιά νά ἐξετασθῆ. Ὁ Γέροντας δέν κατάλαβε πῶς βρέθηκε στο Νοσοκομεῖο, γιατί ἦταν ζαλισμένος καί ἀπό τό ταξίδι, ἐκτός ἀπό τήν ἐξάντληση πού εἶχε. Ὅταν συνῆλθε, βλέπει γιά μιά στιγμή νά ἔρχωνται οἱ Νοσοκομές καί νά τόν πλησιάζουν. Ὁ Παπα-Φιλάρετος, μόλις τίς εἶδε στά ἄσπρα ντυμένες καί μέ ἐκεῖνα τά καπελάκια, νόμιζε ὅτι εἶναι Ἄγγελοι μέ φωτοστέφανα καί ἀπό εὐλάβεια ἔκρυβε τό πρόσωπό του μέ τό σεντόνι. Ὅλοι γύρω του τἄχασαν καί θαύμασαν τήν καθαρότητα τοῦ Γέροντα! Ὁ Προηγούμενος Συμεών ὁ Φιλοθεΐτης ἦταν καί αὐτός δίπλα του τότε, ὁ ὁποῖος καί μοῦ τό διηγήθηκε.
Τόν μετέφεραν μετά στην Μετάνοιά του, καί ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ. Τήν εὐχή του νά ἔχουμε. Ἀμήν.
Από το βιβλίο: Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, του Οσίου Παισίου του Αγιορείτου. Έκδοσις Ιερόν γυναικείον Ησυχαστήριον Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου – Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1998
Η/Υ επιμέλεια Κατερίνα Κατσούρη.
