Δέν ἔγινα ἀμέσως ἐπαρχιακός γιατρός. Ἔχοντας πάρει τό δίπλωμά μου τό φθινόπωρο τοῦ 1903, ἀμέσως πρίν τόν ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο, ἄρχισα τήν ἐργασία μου ὡς ἐπαρχιακός χειρουργός στό νοσοκομεῖο τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ τοῦ Κιέβου, κοντά στήν Τσίτα (Πάνω στή γραμμή τοῦ ὑπερσιβηρικοῦ, μερικές ἑκατοντάδες χιλιόμετρα ἀπό τή λίμνη Βαϊκάλη).
Τό νοσοκομεῖο αὐτό περιλάμβανε δύο χειρουργικές πτέρυγες. Στή μιά, διευθυντής ἦταν ἕνας ἔμπειρος χειρουργός ἀπό τήν Ὀδησσό, ἐνῶ τή διεύθυνση τῆς ἄλλης μοῦ τήν ἐμπιστεύτηκε ὁ ἀρχίατρος, παρόλη τήν παρουσία δυό ἄλλων χειρουργῶν σαφῶς πιό ἡλικιωμένων.
Ὁ Ἀρχίατρος δέν ἔπεσε ἔξω. Πράγματι, ἐμμέσως ἀνέλαβα μεγάλη δράση κοντά στούς τραυματίες. Ἄν καί δέν εἶχα ἰδιαίτερα προετοιμαστεῖ στή χειρουργική, ἐπιχείρησα μεγάλες καί δύσκολες ἐπεμβάσεις στά ὀστά, στίς ἀρθρώσεις καί τό κρανίο. Στέφθηκαν μέ ἐπιτυχία, γιατί δέν ἔκανα σφάλματα. Δέν ὑπῆρξαν ἀτυχήματα.
Ἀρκετές φορές, βοηθήθηκα στήν ἐργασία μου ἀπό ἕνα ἄριστο ἐγχειρίδιο πού μόλις εἶχε ἐκδοθεῖ, Ἡ Ἐπείγουσα χειρουργική, τοῦ Γάλλου Λεζάρ (Felix Lejars (1868-1932). Traitė de chirugie d’ urgence, 2e ėd, Paris, 1909). Πρίν ἀπό τήν ἀναχώρησή μου γιά τή ρωσική ἀνατολή, τό εἶχα μελετήσει σέ βάθος. Μιά καί δέν ἤμουν στρατιωτικός γιατρός, δέ φοροῦσα ποτέ στρατιωτική φόρμα.
Στή Τσίτα, παντρεύτηκα μία νοσοκόμα πού εἶχε ἐργαστεῖ πρωτύτερα στό στρατιωτικό νοσοκομεῖο τοῦ Κιέβου, ὅπου τήν ἀποκαλοῦσαν «ἡ ἁγία». Δύο γιατροί εἶχαν ζητήσει τό χέρι της, ἀλλά ἐκείνη εἶχε δώσει ὅρκο παρθενίας. Δεχόμενη νά μή παντρευτεῖ, πάτησε τόν ὄρκο της. Τήν νύχτα πού προηγήθηκε τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου μας, μέσα στήν ἐκκλησία πού ἔκτισαν οἱ δεκεμβριανοί (Μέλη τῆς συνωμοσίας πού ὑπεθάλπετο στήν Ἁγία Πετρούπολη, ἐναντίον τοῦ τσάρου Νικολάου τοῦ Α΄, τόν Δεκέμβριο τοῦ 1825) , καθώς προσευχόταν μπροστά στήν εἰκόνα του Κυρίου, εἶχε ξαφνικά τήν ἐντύπωση ὅτι ὁ Κύριος ἀποστρεφόταν τό πρόσωπό της καί ὅτι ἡ μορφή του ἐξαφανιζόταν ἀπό τήν εἰκόνα. Ἦταν ἐμφανῶς μιά ὑπενθύμιση τοῦ ὅρκου της ἐφόσον δέν τόν εἶχε τηρήσει. Ὁ Κύριος ἐπρόκειτο νά τήν τιμωρήσει σκληρά, ταράζοντάς τήν μέ μία ἀνυπόφορη, παθολογική ζήλια.
Από το βιβλίο: Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο: Αυτοβιογραφικές αφηγήσεις, του Αγίου Λουκά (Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως και Κριμαίας).
Εκδότης «ΕΝ ΠΛΩ». Ιούλιος 2021. Επιμέλεια, ΜΠΟΥΓΑ ΣΟΦΙΑ
Η/Υ επιμέλεια Αικατερίνας Κατσούρη.
