Ο αββάς Αντώνιος, ηγούμενος των Ελιωτών, διηγήθηκε για τον αββά Θεόδωρο τον ησυχαστή ότι είδε κάποιο νέο σε έκσταση να αστράφτει όπως ο ήλιος, ο οποίος πήρε από το χέρι τον όσιο και του είπε: «Έλα, γιατί έχεις να παλέψεις» και τον έφερε σ’ ένα μεγάλο θέατρο, στου οποίου στο δεξιό μέρος καθόταν πλήθος λευκοντυμένων και στο αριστερό πλήθος μαυροντυμένων. Ξαφνικά είδε έναν γίγαντα ψηλό να βγαίνει στην παλαίστρα, του οποίου η κεφαλή έφθανε μέχρι τα σύννεφα του ουρανού. Τότε του λέει ο λαμπρός νέος: «Με αυτόν έχεις να παλέψεις». Ο Θεόδωρος άρχισε να τρέμει και να παρακαλεί τον νεανία λέγοντας:
«Ποιός από όσους έχουν ανθρώπινη φύση μπορεί να πολεμήσει με αυτόν;» Τότε του απαντά ο λαμπρός νέος: «Πήγαινε με όλη σου την προθυμία και όταν συμπλακείς με αυτόν, εγώ θα σου δώσω την νίκη και θα σε στεφανώσω με νικητήριο στεφάνι». Τότε παίρνοντας θάρρος ο Θεόδωρος, εισήλθε στην παλαίστρα και μαζί ήλθε και εκείνος ο λαμπρός βραβευτής (ο οποίος ήταν ο Ιησούς Χριστός) και τον ενίσχυσε, ώστε νίκησε τον φοβερό εκείνο γίγαντα.
Όταν αποχώρησε, τον στεφάνωσε και το πλήθος των μαυροντυμένων γεμάτο θρήνους και λύπη έφυγε και έγινε άφαντο, ενώ το πλήθος των λευκοφορεμένων ανέπεμπε επαίνους στον Θεό που έδωσε την νίκη. Τότε επέστρεψε στο στάδιο της ησυχίας ο μακάριος αυτός Θεόδωρος.
Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
