1) Θαύμα σε αγιορείτικο μοναστήρι
«Τι κάνετε»; ρώτησε ο άγνωστος ιερέας. Μόνο αυτό το αλεύρι σας έμεινε;
Οι πατέρες του αθωνικού μοναστηριού απάντησαν ότι μόνο αυτό το αλεύρι τους είχε μείνει και δεν μπορούσαν να αγοράσουν άλλο εξαιτίας της γερμανικής κατοχής.Πρέπει να σημειώσουμε ότι η μονή για να επιβιώσει χρειαζόνταν δέκα χλιάδες οκάδες τον χρόνο και εκείνοι δεν μπορούσαν να αγοράσουν ούτε μία οκά.
Ο άγνωστος ιερές πήρε λίγο αλεύρι το ευλόγησε και το έριξε πάνω στο υπόλοιπο αλεύρι.Ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα,το μοναστήρι, την θάλασσα και ετοιμάστηκε να φύγει.
-«Από πού έρχεσαι»;τον ρώτησαν οι πατέρες.«Κάθησε μαζί μας να φας λίγο ψωμί με ελιές»
-«Έρχομαι από πολύ μακριά,από τα Μύρα της Λυκίας»απάντησε και απομακρύνθηκε.
Τελικά οι 150 οκάδες που είχε ευλογήσει ο άγιος έφτασαν για μισό χρόνο,από τον Δεκέμβριο όταν ο Άγιος Νικόλαος εμφανίστηκε στο μοναστήρι μέχρι τον Ιουλιο όταν βγήκε η νέα σοδειά.
2)Ο Άγ.Νικόλαος σώζει θαυματουργικά έναν Κινέζο
Στην Κίνα πριν ανεβούν στην εξουσία οι κουμουνιστές, υπήρχε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Χάρπιν μία εικόνα του Αγίου Νικολάου την οποία είχαν τοποθετήσει Ρώσοι μετανάστες. Την σέβονταν ακόμη και οι μη-ορθόδοξοι Κινέζοι. Μία ημέρα ήρθε στον σταθμό ένας βρεγμένος Κινέζος ο οποίος είχε πέσει στα γόνατα ευχαριστώντας τον Άγιο Νικόλαο στα κινέζικα.
Αυτός, μία ημέρα κατά την διάρκεια του χειμώνα, προσπάθησε να διασχίσει τον Σάνγκαρι ποταμό. Αυτός ο ποταμός περνάει μέσα από το Χάρπιν και τον χειμώνα παγώνει. Όπως λοιπόν προχωρούσε βιαστικός, ο πάγος έσπασε και βρέθηκε κάτω από το νερό. Όπως βυθιζόνταν, θυμήθηκε την εικόνα του σιδηροδρομικού σταθμού και φώναξε: «Γέρε άνθρωπε από τον σιδηροδρομικό σταθμό,βοήθησε με»!
Μετά έχασε τις αισθήσεις και γλίστρησε κάτω από τον πάγο. Ο θάνατος φαινόνταν βέβαιος. Το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι ότι βρέθηκε στην όχθη του ποταμού! Το δέρμα του ήταν παγωμένο. Όσο πιο γρήγορα μπορούσε, έτρεξε προς τον σιδηροδρομικό σταθμό και έπεσε μπροστά στην εικόνα, ευχαριστώντας τον Άγιο ιεράρχη Νικόλαο για την θαυματουργική του επέμβαση!
3)Η εικόνα του Κρεμλίνου που χάθηκε και ξαναεμφανίστηκε
Ένας από τους είκοσι πύργους του Κρεμλίνου στην Μόσχα, είναι και ο πύργος του Αγίου Νικολάου, ο οποίος αποτελεί και μία από τις εισόδους του Κρεμλίνου. Ο πύργος αυτός χτίστηκε το 1492. Από τον 16 αιώνα η εικόνα του Αγίου Νικολάου Μοζάινσκ κοσμεί τον πύργο. Υπο το βλέμμα του Αγίου γίνονταν οι παρελάσεις και οι στέψεις των τσάρων στο Κρεμλίνο για 500 χρόνια.
Το 1812 ο Ναπολέων έβαλε φωτιά στο Κρεμλίνο. Ο πύργος του Αγίου Νικολάου ανατινάχθηκε και όλο το πάνω μέρος κατέρρευσε. Η εικόνα όμως, κατα θαυματουργικό τρόπο, σώθηκε.
Το 1916 ο πύργος ξαναφτιάχθηκε με κάποιες προσθήκες. Κατά την Οκτωβριανή επανάσταση η πύλη και ο πύργος του Αγίου Νικολάου Μοζάινσκ δέχθηκε επίθεση με εκρηκτικά, ριπές πολυβόλου και χειροβομβίδες. Μία εικόνα ενός αγγέλου από την άλλη μεριά του πύργου, καταστράφηκε. Η εικόνα του Αγίου όμως-παρά τις τρύπες από τις σφαίρες- διασώθηκε για δεύτερη φορά! Οι μπολσεβίκοι σκέπασαν την εικόνα με ένα κόκκινο ύφασμα, ώστε να είναι μακρυά από τα βλέματα των πιστών. Το ύφασμα όμως κομματιάστηκε και οι Μοσχοβίτες μπορούσαν πάλι να δουν την εικόνα.
Τον Μάιο του 1918(σ.σ.9 Μαίου εορτή της ανακομιδής του λειψάνου του Αγίου Νικολάου)ο πατριάρχης Τύχωνας ζήτησε η λιτανεία να περάσει από την Κόκκινη Πλατεία όπου έγινε δέηση κάτω από την εικόνα του Αγίου. Ο Κόκκινος Στρατός διέλυσε την συγκέντρωση με πυροβολισμούς. Έτσι ήταν μέχρι που ανακαλύφθηκε η εικόνα …
Το 1934 η εικόνα εξαφανίστηκε,όλοι πίστευαν ότι κατά διαταγή του Στάλιν η εικόνα είχε καταστραφεί. Οι αναστηλωτικές εργασίες του 2010 όμως διεψευσαν αυτήν την εκδοχή.Η εικόνα βρέθηκε! Οι εργάτες που είχαν ανεβεί για να καταστρέψουν την εικόνα- με κίνδυνο της ζωής τους- δεν την κατέστρεψαν αλλά την σκέπασαν με ένα μεταλλικό κάγκελο και ένα μεταλλικό δίχτυ. Η απόσταση του από τον σοβά ήταν δέκα εκατοστά και έτσι μπορούσε να »αναπνέει». Την μεταλλική πλάκα την έβαψαν με μπογιά. Η εικόνα ανακαινίστηκε και τα αποκαλυπτήρια της έγιναν στις 15/28 Αυγούστου 2010 παρουσία του προεδρου Μεντβέντεβ.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Βήμα Ορθοδοξίας
