Από τον βίο του αγίου Παχωμίου
Κάποτε ο μέγας Παχώμιος δίδασκε τους μοναχούς του και τους ωφελούσε πάρα πολύ. Εκεί που μιλούσε, ήρθε σαν σε έκσταση και στάθηκε για αρκετή ώρα. Έπειτα είπε χαμηλόφωνα στον οικονόμο της μονής: «Πήγαινε στο τάδε κελλί και μάθε ποιος είναι αυτός εκεί που αδιαφορεί για την ψυχή του, και γίνε μάρτυρας της ζημιάς που κάνει στον εαυτό του. Έστω, δεν ήρθε εδώ να ακούσει τα λόγια του Θεού, ώστε να ενδυναμωθεί εναντίον του δαίμονα που τον πιέζει να γυρίσει στον κόσμο. για ποιόν λόγο δεν προσεύχεται εκεί, αλλά κοιμάται; Δεν ξέρω αν αυτός θα γίνει μοναχός».
Αυτός, πραγματικά, σε λίγον καιρό χωρίστηκε από τους μοναχούς και γύρισε στον κόσμο, επειδή δεν μπόρεσε να υπομείνει τον ελαφρό ζυγό1 του Κυρίου.
Από το Γεροντικό
Είπε κάποιος γέροντας: «Αν κάνεις εργόχειρο στο κελλί σου και έρθει η ώρα της προσευχής σου, μην πεις. «Θα τελειώσω τους λίγους φοινικοβλαστούς μου ή το καλαθάκι και ύστερα θα σηκωθώ,» αλλά σήκω την κάθε ώρα και δώσε το χρέος σου στον Θεό. Διαφορετικά, θα συνηθίσεις λίγο λίγο να αμελείς την προσευχή και τον κανόνα σου, και η ψυχή σου θα μείνει άδεια από κάθε έργο, και σωματικό και πνευματικό. Γιατί η προθυμία σου φαίνεται από το πρωί».
Διηγούνταν για τον αββά Μακάριο ότι κάποτε, που πήγαινε στην εκκλησία για την ακολουθία, είδε έξω από το κελλί ενός αδελφού πλήθος δαίμονες. Άλλοι από αυτούς είχαν πάρει τη μορφή γυναικών που έλεγαν λόγια άπρεπα, άλλοι είχαν τη μορφή νεαρών και έλεγαν επίσης διάφορα αισχρά, άλλοι χόρευαν και άλλοι έπαιρναν άλλες μορφές. Ο γέροντας, όντας διορατικός, κατάλαβε την αιτία, στέναξε και είπε μέσα του: «Σίγουρα ο αδελφός αυτός ζει με αμέλεια, και γι’ αυτό τα πονηρά πνεύματα κυκλώνουν έτσι το κελλί του».
Μετά το τέλος της ακολουθίας πήγε στο κελλί του αδελφού και του είπε: «Αδελφέ, περνώ κάποια δοκιμασία και πιστεύω ότι, αν εσύ προσευχηθείς για χάρη μου, ο Θεός θα με ανακουφίσει οπωσδήποτε». Ο αδελφός έβαλε μετάνοια στον γέροντα και είπε: «Πάτερ, δεν είμαι άξιος να προσευχηθώ για εσένα». Ο γέροντας όμως επέμενε και τον παρακαλούσε λέγοντας: «Δεν φεύγω, αν δεν μου δώσεις τον λόγο σου ότι θα κάνεις μία προσευχή για χάρη μου κάθε νύχτα». Ο αδελφός λοιπόν υπάκουσε στην προσταγή του γέροντα. ο γέροντας όμως το έκανε αυτό θέλοντας να δώσει αφορμή στον αδελφό να προσεύχεται τις νύχτες.
Πράγματι, ο αδελφός σηκώθηκε τη νύχτα και προσευχήθηκε για τον γέροντα. Ένιωσε τότε κατάνυξη και είπε στον εαυτό του: «Άθλια ψυχή, για έναν τέτοιο γέροντα προσευχήθηκες, και για σένα δεν προσεύχεσαι;». Έκανε λοιπόν και για τον εαυτό του μια εκτενή προσευχή. Αυτό γινόταν κάθε νύχτα, και έτσι έκανε δύο προσευχές.
Την επόμενη Κυριακή ο γέροντας, πηγαίνοντας πάλι στην εκκλησία, είδε τους δαίμονες να στέκονται όπως και πριν έξω από το κελλί του αδελφού, να είναι όμως καταλυπημένοι και σκυθρωποί. Κατάλαβε ότι οι δαίμονες λυπήθηκαν, επειδή ο αδελφός προσευχόταν, και γεμάτος χαρά πήγε στον αδελφό και του είπε: «Δείξε αγάπη και πρόσθεσε άλλη μια προσευχή για χάρη μου». Εκείνος υπάκουσε. και αφού έκανε τις δυο προσευχές για τον γέροντα, ένιωσε πάλι κατάνυξη και είπε στον εαυτό του: «Ταλαίπωρη ψυχή, πρόσθεσε και για σένα άλλη μια προσευχή». Έτσι λοιπόν πέρασε και εκείνη την εβδομάδα, κάνοντας κάθε νύχτα τέσσερις προσευχές.
Την Κυριακή περνώντας πάλι ο γέροντας είδε τους δαίμονες ακόμη πιο λυπημένους και τελείως αμίλητους και ευχαρίστησε τον Θεό. Επιστρέφοντας, πήγε πάλι στον αδελφό και τον παρακάλεσε να προσθέσει ακόμη μία προσευχή για χάρη του. Εκείνος το δέχτηκε και αυτό, πρόσθεσε και για τον εαυτό του άλλη μία και έκανε κάθε νύχτα έξι προσευχές.
Την επόμενη Κυριακή, καθώς ξαναπερνούσε ο γέροντας, είδε τους δαίμονες να στέκονται μακριά από το κελλί. Αυτοί, όταν τον είδαν να κατευθύνεται προς τον αδελφό, τον έβρισαν, αγανακτισμένοι για τη σωτηρία του. Ο γέροντας δόξασε τότε τον Θεό και πήγε στον αδελφό και τον συμβούλεψε να μην αμελεί, αλλά να προσεύχεται αδιάκοπα. Και καθώς ο αδελφός απέκτησε έτσι ζήλο για τις προσευχές, με τη χάρη του Θεού, οι δαίμονες έφυγαν τελείως από αυτόν.
Υποσημείωση.
1. Πρβ. Ματθ. 11, 30
Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»
Τόμος 2-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος
Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
