(Σημ. σ. Κρίθηκε σκόπιμο να συμπεριληφθή εδώ και το κατωτέρω ευαγγελικό ανάγνωσμα, το οποίο αναγιγνώσκεται κατά τον Εσπερινό της Αγάπης την Κυριακή του Πάσχα, διότι ο άγιος Νικόδημος ήταν απόλυτα κάτοχος και αυτής της Ομηρικής διαλέκτου).
Την ίδια εκείνη μέρα, δηλαδή την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, όταν βράδιασε κι ενώ οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι κάπου με κλειστές τις πόρτες, επειδή φοβούνταν τις ιουδαϊκές αρχές, ήρθε ο Ιησούς, στέκεται στη μέση και τους λέει: «Ειρήνη σ΄ εσάς». Κι όταν το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά του.
Οι μαθητές χάρηκαν που είδαν τον Κύριο. Ο Ιησούς τους είπε πάλι: «Ειρήνη σ΄ εσάς! Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς».
Έπειτα από τα λόγια αυτά, φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες. Σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι». Ο Θωμάς όμως, ένας από τους δώδεκα μαθητές, που λεγόταν Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους όταν ήρθε ο Ιησούς. Του έλεγαν λοιπόν οι άλλοι μαθητές: «Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας». Αυτός όμως τους είπε: «Εγώ αν δεν δω στα χέρια του τα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δε βάλω το δάχτυλό μου στα σημάδια από τα καρφιά, και δε βάλω το χέρι μου στη λογχισμένη πλευρά του, δε θα πιστέψω». Οχτώ μέρες αργότερα οι μαθητές ήταν πάλι μέσα στο σπίτι, μαζί τους κι ο Θωμάς. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς, ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, στάθηκε στη μέση και είπε: «Ειρήνη σ΄ εσάς». Έπειτα λέει στο Θωμά: «Φέρε εσύ το δάκτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλ΄ το στην πλευρά μου. Μην αμφιβάλλεις και πίστεψε». Ο Θωμάς τότε αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Του λέει τότε ο Ιησούς:
«Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου; Μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ΄ έχουν δει!».
Ο Ιησούς έκανε βέβαια και πολλά άλλα θαύματα μπροστά στους μαθητές του, που δεν είναι γραμμένα σ΄ αυτό εδώ το βιβλίο. Αυτά όμως γράφτηκαν για να πιστέψετε πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντας να έχετε δι΄ αυτού τη ζωή.
Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Σοφία˙ Ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου.
Ειρήνη πάσι.
Εκ του κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου το ανάγνωσμα.
Πρόσχωμεν.
Ούσης οψίας τη ημέρα εκείνη τη μια των σαββάτων, και των θυρών κεκλεισμένων, όπου ήσαν οι μαθηταί συνηγμένοι δια τον φόβον των ιουδαίων, ήλθεν ο Ιησούς και έστη εις το μέσον, και λέγει αυτοίς ειρήνη υμίν. Και τούτο ειπών, έδειξεν αυτοίς τας χείρας και την πλευράν αυτού˙ εχάρησαν ουν οι μαθηταί ιδόντες τον Κύριον.
Είπεν ουν αυτοίς ο Ιησούς πάλιν˙ Ειρήνη υμίν˙ καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς. Και τούτο ειπών, ενεφύσησε και λέγει αυτοίς. Λάβετε Πνεύμα άγιον˙ αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται.
Θωμάς δε, εις εκ των δώδεκα, ο λεγόμενος δίδυμος, ούκ ην μετ’ αυτών ότε ήλθεν ο Ιησούς. Έλεγον, ουν αυτώ οι άλλοι μαθηταί˙ Εωράκαμεν τον Κύριον. Ο δε είπεν αυτοίς Εάν μη ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων, και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων, και βάλω την χείρα μου εις την πλευράν αυτού, ου μη πιστεύσω.
Παράφρασις σε ηρωϊκό εξάμετρο.
(Ποίημα αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)
(Και υπέρ του καταξιωθήναι)
Όφρα κε νεωτέροισιν εν ούασαι πάγχυ βάλωμεν, Θεόσφατον, ιμερόεσσαν, αγνήν, Ευάγγελον όππα,
Μειλίξωμεν Άνακτα Θεόν, μέγαν, ουρανίωνα.
(Σοφία, Ορθοί)
Ιθυγενείς˙ Σοφίη Ευαγγελίοιο κλύωμεν,
(Εκ του κατά Ιωάννην)
Εκ δ’ άρ’ Ιωάννοιο τόδ’ εστί βρονσογόνοιο.
(Πρόσχωμεν)
Άλλ’ άγετ’ ατρεμέσι χρησμούς λεύσωμεν οπωταίς˙
Ειρήνη χαρίεσσ’ επ’ απείροντα δήμον εσείται.
(Ούσης οψίας)
Εύτε δη ηέλιος φαέθων επί έσπερον ήλθε,
Και σκιόωντο αγυιαί, επί χθονί πουλυβοτείρη,
Ήματι εν πρώτω, ότε τύμβου άλτο Σαωτήρ.
Κληϊσταί δε έσαν θυρίδες πυκινώς αραρυΐαι,
Βλήντο πάντες οχήες, εϋσταθέος μεγάροιο˙
Ένθα μαθηταί, ομού τε αολλέες ηγερέθοντο,
Μυρόμενοι θανάτω επ’ αεικέι Χριστού άνακτος,
Και χόλον αφραίνοντα ιουδαίων τρομέοντες
Ήλυθε δη τότε Χριστός άναξ θεοειδεί μορφή,
Έστη δ’ εν μεσσάτω αναφανδόν, και φάρτο μύθον˙
Ειρήνη υμίν φίλη, ησυχίη τα ερατεινή.
Ως ειπών, επέδειξεν εήν πλευρήν ηδέ χείρας,
Γήθησαν δε μαθηταί, επεί ίδον Ευρυμέδοντα.
(Είπε νουν πάλιν αυτοίς ο Ιησούς)
Τους δ’ αύτις προσέιπεν Ιησούς ουρανοφοίτης˙
Ειρήνη υμίν φίλη, ησυχίη τα ερατεινή.
Ως εμέ πέμψε Πατήρ, ος υπέρτατα δώματα ναίει,
Ωδ’ εγώ υμέας εσ χθόναπέμπω ευρυόδειαν.
Ως άρα φωνήσας, μύσταις έμπνευσ’ αγορεύων.
Πνεύμα δέχνυσθ’ άγιον, φαεσίμβροτον, υψιθόωκον.
Ως ατασθαλίας θνητών αφέητ’ επί γαίαν,
Τοίσιν η που αφίενται επ’ ουρανόν αστερόεντα˙
Ων δ’ άρ’ επεσβολίας υπερφιάλων κρατέητε,
Τοίσιν αλυκτοπέδης κείναι σθεναρής κρατέονται.
(Θωμάς δε)
Θωμάς δ’ ω επίκλησις άπασι δίδυμος ακούειν,
Ουχ άμα τοις άλλοις μύσταις πριν ομώροφος έσκε,
Ιησούς ότ’ έβη είσω μελάθροιο εταίρων.
Ίαχον ουν άλλοι τούτω ερίηρες εταίροι.
Είδομεν οφθαλμοίσιν Ιησούν παγκρατέοντα.
Τους δ’ απαμειβομένους προσέφησεν ατειρής˙
Ίχνια ην μη ίδω μετά χείρεσιν ηλιοτηρήτης,
Δάκτυλον εμβάλω τε εκείνου ένδοθι χειρός,
Χείρά τα εμήν είσω πλευρής οι ρεία βαλούμην.
Ούποτε υμετέροισι λόγοις κεφαλή κατανεύσω.
Από το βιβλίο: Συμβουλευτικό Εγχειρίδιο ή περί φυλακής των πέντε αισθήσεων, του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.
Εκδότης: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Αγίου Ορους. Μάιος 2013. Επιμέλεια: Ιερομόναχος Βενέδικτος (Αγιορείτης).
Η/Υ επιμέλεια: Σοφίας Μερκούρη.
