Εις την Τριθέκτην
Προφητείας Ησαϊου το ανάγνωσμα
Ησαϊας Ι. 12 – 20.
και έσται, όταν συντελέση Κύριος πάντα ποιών εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ, επάξει επι τον νούν τον μέγαν, τον άρχοντα των Ασσυρίων, και επι το ύψος της δόξης των οφθαλμών αυτού. Είπε γάρ, εν τη ισχύϊ ποιήσω και εν τη σοφία της συνέσεως, αφελώ όρια εθνών και την ισχύν αυτών προνομεύσω” και σείσω πόλεις κατοικουμένας, και την οικουμένην όλην καταλήψομαι τη χειρί ως νοσσιάν και ως καταλελειμμένα ωά αρώ, και ουκ έστιν ός διαφεύξεταί με ή αντείπη μοι. Μή δοξασθήσεται αξίνη άνευ του κόπτοντος εν αυτή? Ή υψωθήσεται πρίων άνευ του έλκοντος αυτόν? Ωσαύτως εάν τις άρη ράβδον ή ξύλον. Και ουχ ούτως, αλλά αποστελεί Κύριος σαβαώθ εις την σήν τιμήν ατιμίαν, και εις την σήν δόξαν πύρ καιόμενον καυθήσεται. Και έσται το φώς του Ισραήλ εις πύρ, και αγιάσει αυτόν εν πυρί καιομένω, και φάγεται ωσεί χόρτον την ύλην. Τη ημέρα εκείνη αποσβεσθήσεται τα όρη και οι βουνοί και οι δρυμοί, και καταφάγεται από ψυχής έως σαρκών, και έσται ο φεύγων ως ο φεύγων από φλογός καιομένης, και οι καταλειφθέντες απ’ αυτών αριθμός έσονται, και παιδίον γράψει αυτούς.
Και έσται εν τη ημέρα εκείνη ουκέτι προστεθήσεται το καταλειφθέν Ισραήλ, και οι σωθέντες του Ιακώβ ουκέτι μή πεποιθότες ώσιν επι τούς αδικήσαντας αυτούς, αλλά έσονται πεποιθότες επι τον Θεόν τον άγιον του Ισραήλ τη αληθεία.
Απόδοση.
Όταν ο Κύριος ολοκληρώσει όλα όσα έχει να κάνει στο όρος Σιών και στην Ιερουσαλήμ, τότε θα στραφεί εναντίον εκείνου που θαρρεί για τον εαυτό του πως είναι ο μεγάλος νους, εναντίον του άρχοντα των Ασσυρίων, και εναντίον της μεγάλης αλαζονείας που έχει το βλέμμα του. Γιατί είπε: «Με τη δύναμή μου και με τη σοφία του μυαλού μου θα ενεργήσω• θα καταργήσω τα σύνορα των εθνών και θα λεηλατήσω τα πλούτη τους. θα συγκλονίσω τις πυκνοκατοικημένες πόλεις κι ολόκληρη την οικουμένη θα την καταλάβω με τη δική μου δύναμη• καθώς φωλιά και σαν παρατημένα αυγά θα την αρπάξω, και κανείς δεν θα μπορεί να μου ξεφύγει ή να μου φέρει αντίρρηση».
Αλλά μήπως μπορεί να δοξαστεί ένα τσεκούρι χωρίς εκείνον που κόβει μ’ αυτό; Ή θα περηφανευτεί ένα πριόνι χωρίς αυτόν που το δουλεύει; Παρόμοια αν κάποιος σηκώσει ραβδί ή ξύλο. Δεν είναι βέβαια έτσι, αλλά θα μετατρέψει ο Κύριος Σαβαώθ την τιμή σου σε ατιμία και τη δόξα σου θα την καταφάει η πυρκαγιά. Κι αυτός που είναι Φως του Ισραήλ φωτιά θα γίνει και θα τον εξαφανίσει με φλόγα δυνατή και θα τον καταφάει σαν να ’τανε χορτάρι εκείνον που με δάσος έμοιαζε. Την ημέρα εκείνη θα εξαφανιστούνε τα βουνά, οι ψηλοί λόφοι και τα πυκνά δάση, και θα καταστραφούν ολότελα• και οι φυγάδες θα μοιάζουν μ’ εκείνον που τρέχει για να γλυτώσει από πυρκαγιά. Κι όσοι απομείνουν απ’ αυτούς θα είναι τόσοι, που ακόμα κι ένα μικρό παιδί θα μπορεί να τους καταγράψει.
Την ημέρα εκείνη το υπόλοιπο του Ισραήλ και όσοι από τους απογόνους του Ιακώβ θα έχουν σωθεί, δεν πρόκειται να έχουν πια εμπιστοσύνη σ’ αυτούς που τους αδίκησαν, αλλά θα στρέψουν την εμπιστοσύνη τους με ειλικρίνεια στον Θεό, τον Άγιο του Ισραήλ.
Εν τω Εσπερινώ
Γενέσεως το ανάγνωσμα
Γένεσις Ζ. 6 – 9.
Νώε δέ ήν ετών εξακοσίων, και ο κατακλυσμός του ύδατος εγένετο επι της γής. Εισήλθε δέ Νώε και οι υιοί αυτού και η γυνή αυτού και αι γυναίκες των υιών αυτού μετ’ αυτού εις την κιβωτόν δια το ύδωρ του κατακλυσμού. Και από των πετεινών των καθαρών και από των πετεινών των μή καθαρών και από των κτηνών των καθαρών και από των κτηνών των μή καθαρών και από πάντων των ερπόντων επι της γής” δύο δύο εισήλθον προς Νώε εις την κιβωτόν, άρσεν και θήλυ, καθά ενετείλατο ο Θεός τω Νώε.
Απόδοση.
Όταν ο Νώε ήταν εξακοσίων ετών, έγινε ο κατακλυσμός στη γη. Μπήκε, λοιπόν, στην κιβωτό ο Νώε και μαζί του οι γιοι του, η γυναίκα του και οι γυναίκες των γιων του, για να γλυτώσουν από το νερό του κατακλυσμού. Επίσης, από τα καθαρά και τα μη καθαρά πουλιά, από τα καθαρά και τα μη καθαρά ζώα και από όλα τα ερπετά της γης, μπήκαν ανά δύο, ένα αρσενικό και ένα θηλυκό, μαζί με τον Νώε στην κιβωτό, όπως τον είχε προστάξει ο Θεός.
Παροιμιών το ανάγνωσμα
Παροιμίαι Θ. 12 – 18.
Υιέ, εάν σοφός γένη σεαυτώ, σοφός έση και τοις πλησίον, εάν δέ κακός αποβής, μόνος άν αντλήσεις κακά. ός ερείδεται επι ψεύδεσιν, ούτος ποιμαίνει ανέμους, ο δ’ αυτός διώξεται όρνεα πετόμενα’ απέλιπε γάρ οδούς του εαυτού αμπελώνος, τους δέ άξονας του ιδίου γεωργίου πεπλάνηται, διαπορεύεται δέ δι’ ανύδρου ερήμου και γήν διατεταγμένην εν διψώδεσι, συνάγει δέ χερσίν ακαρπίαν.
Γυνή άφρων και θρασεία ενδεής ψωμού γίνεται, η ουκ επίσταται αισχύνην. Εκάθισεν επι θύραις του εαυτής οίκου, επι δίφρου εμφανώς εν πλατείαις, προσκαλουμένη τους παριόντας και κατευθύνοντας εν ταις οδοίς αυτών. Ος εστιν υμών αφρονέστατος, εκκλινάτω προς με” και τοις ενδεέσι φρονήσεως παρακελεύομαι λέγουσα, άρτων κρυφίων ηδέως άψασθε και ύδατος κλοπής γλυκερού. Ο δέ ουκ οίδεν ότι γηγενείς παρ’ αυτή όλλυνται, και επι πέταυρον άδου συναντά. Αλλά αποπήδησον, μή χρονίσης εν τω τόπω, μηδέ επιστήσης το σόν όμμα προς αυτήν’ ούτως γάρ διαβήση ύδωρ αλλότριον και υπερβήση ποταμόν αλλότριον’ από δέ ύδατος αλλοτρίου απόσχου, και απο πηγής αλλοτρίας μή πίης, ίνα πολύν ζήσης χρόνον, προστεθή δέ σοι έτη ζωής.
Απόδοση.
Γιε μου, αν γίνεις σοφός για τον εαυτό σου,
θα είσαι σοφός και για τους άλλους γύρω σου•
αν όμως καταντήσεις κακός,
εσύ από μόνος σου θα φέρεις πάνω σου δεινά.
Όποιος στα ψέματα στηρίζεται,
αυτός βοσκάει ανέμους
και κυνηγάει πουλιά πετούμενα•
γιατί ξεστράτισε απ’ τους δρόμους
προς το αμπέλι του
κι έχει χαθεί γυρεύοντας τους δρόμους του αγρού του•
βαδίζει μέσα από άνυδρη έρημο
και από χώρα προορισμένη να διψάει,
και τίποτα στα χέρια δεν μαζεύει.
Η ανόητη, αυθάδης και ξεδιάντροπη γυναίκα στερείται ακόμα και το ψωμί. Στις πόρτες του σπιτιού της κάθεται, σε κάθισμα ψηλό, να φαίνεται από τις πλατείες, και τους διαβάτες προσκαλεί, αυτούς που προχωρούν στο δρόμο τους: «Από σας όποιος είναι ο πιο ανόητος, σ’ εμένα ας έρθει• κι εκείνους που τους λείπει η φρόνηση τους προτρέπω λέγοντας: ‘‘Πάρτε κι απολαύστε τα κρυφά ψωμιά και το κλεμμένο νερό που ’ναι γλυκόπιοτο’’». Κι εκείνος που δεν ξέρει πως άνθρωποι κοντά της καταστρέφονται, πέφτει στην παγίδα του άδη. Εσύ όμως φύγε γρήγορα, μη μείνεις για πολύ σ’ αυτόν τον τόπο, και τη ματιά σου μην την προσηλώσεις πάνω της• γιατί έτσι θα διαβείς μέσα απ’ το ξένο νερό και πάνω απ’ το ξένο το ποτάμι. Αλλά, απομακρύνσου απ’ το ξένο νερό, και μην πιεις από την πηγή που είναι ξένη, ώστε πολλά να ζήσεις χρόνια, και της ζωής σου τα χρόνια ν’ αυξηθούν.
Από το βιβλίο Προφητολόγιον, Τα Λειτουργικά Αναγνώσματα από την Παλαιά Διαθήκη σελ. 115-121 ΕΚΔΟΣΕΙς: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ
Επιμέλεια κειμένων, Νικολέτα – Γεωργία Παπαρδάκη.
