Τον πρώτο του χρόνο στο Άγιον Όρος, στην Μονή των Ιβήρων, ο Ιερομόναχος Αγαθάγγελος (Καλαφάτης), γνώρισε τον μεγάλο πνευματικό Παπα- Τύχωνα. Ένα πρωϊ της ανοίξεως, μετά από την πρωϊνή Ακολουθία, κατέβηκε στην πύλη της Μονής και αντίκρυσε ένα λαμπρό γέρο μοναχό με τριμμένα ράσα. Η λάμψι του προσώπου του, η μακρυά του γενειάδα, η γλυκειά ομιλία του, η αγάπη και η απλότητά του γέμισαν την καρδιά του Ιερομονάχου Αγαθαγγέλου με χαρά και συγκίνησι. Δίχως να ξέρη ποιος ήταν, ήθελε να τον προσκυνήση και να πάρη την ευλογία του.
-Πού μένεις; Τον ρώτησε.
-Ερημίτης, του απάντησε.
Κάθισαν στον καναπέ και ο νεαρός Ιερομόναχος επέμενε να τον ρωτά που μένει. Τελικά ο Γέροντας του είπε, στην Καλιάγρα.
Η περιέργεια του Ιερομονάχου όμως δεν ικανοποιήθηκε.
-Μόνος; Ξαναρώτησε τον Παπα- Τύχωνα.
-Όχι, παιντί μου, του απάντησε με σπασμένα ελληνικά. Μαζί με τον Θεό και την Παναγία… Συντροφιά μου είναι τα πουλάκια, που όλο το χρόνο δεν φεύγουν από εκεί. Κάθε μέρα μαζί ψάλλουμε. Τι χαρά, κάθε πρωί να κελαηδούν… Ντόξα Θεώ… Εγκώ χρόνια πολλά στο Άγιον Όρος.
Κάποτε, ο Παπα – Τύχωνας θέλησε να επισκεφθή τους Αγίους Τόπους. Όταν έφθασε εκεί, άρχισε να επισκέπτεται σαν ταπεινός προσκυνητής τους Ναούς και τα Μοναστήρια. Σε πολλά μέρη ήθελαν να τον κρατήσουν κοντά τους. Όταν έμαθε πως σε κάποιο ασκητήριο ήταν ένας ενάρετος μοναχός, πήγε να τον συμβουλευθή, αν έπρεπε να μείνη στα Ιεροσόλυμα ή να επιστρέψη στο Άγιον Όρος. Μόλις χτύπησε την πόρτα του ασκητή, άκουσε από μέσα μια φωνή να του λέη: «Άγιον Όρος, Άγιον Όρος». Ακόμα δεν τον είχε δει. Παρακάλεσε τον ασκητή να του ανοίξη, να πάρη την ευλογία του και να επιστρέψη το συντομώτερο στο Περιβόλι της Παναγίας. Γιατί εκεί, εκτός από τους μοναχούς, θα ξανάβρισκε τους παλιούς του φίλους, τα ζώα, που τ’ αγαπούσε πολύ.
Ο Ιερομόναχος Αγαθάγγελος διηγείται, πώς το διεπίστωσε αυτό μια ημέρα που είχε πάει στην καλύβη του Παπα – Τύχωνα. Ο Γέροντας μάζευε κάτι ελιές, όταν ακούστηκε ξαφνικά ένας θόρυβος από το κελλί του. Ο π. Αγαθάγγελος τον συμβούλεψε να κλείση την πόρτα του, αλλά ο Γέροντας απάντησε:
-Εγκώ αγκαπώ, ντεν είναι κακό, αυτό φίλος. Έρχεται πάρη αυτό που θέλει και φύγει.
Ήταν κάποιο τσακάλι ή καμμιά αλεπού. Ο Ιερομόναχος Αγαθάγγελος θαύμασε για την πολλή απλότητα του Γέροντα, που έκρυβε αγιότητα.
ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ – ΤΥΧΩΝΑ
***
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
