Χριστούγεννα! «Μυστήριον ξένον και παράδοξον…». Η παραδοξότητα του ενθέου γεγονότος υπερβαίνει κάθε έννοια και πολυπραγμοσύνη. Στέκεται άφωνος ο άνθρωπος μπροστά στο απροσπέραστο από τη λογική του έρευνα, ιερό μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας.
Το είναι του όμως κυριεύεται από παράξενους στοχασμούς, καθώς η εορτή της θείας Γεννήσεως τον «πλησιάζει». «… Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστί Χριστός Κυριος. Και εξαίφνης εγένετο συν τω αγγέλω, πλήθος στρατιάς ουρανίου, αινούντων τον Θεόν και λεγόντων: δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία…» (Λουκ. β´ 8-20).
Με την ιστορική ακρίβεια που περιγράφουν οι Ευαγγελιστές το «μόνον καινόν υπό τον ήλιον» γεγονός, το προμηνύουν πολλούς αιώνες πριν οι προφήτες. Εντυπωσιάζεται όμως ακόμα κι όποιος απροκατάληπτα διαβάζει από το Ιερό Βιβλίο των Ψαλμών τον 2ο, 15ο, 21ο, 44ο, 71ο, 109ο, που οι ερευνητές αποκαλούν Μεσσιακούς ψαλμούς. Πείθεται ότι και το Ψαλτήρι είναι προφητικό, θεόπνευστο βιβλίο. Η εικόνα του Μεσσίου διαζωγραφείται με θαυμαστή ενάργεια.
Στους ψαλμούς παρουσιάζεται ο Μεσσίας, απόγονος του Δαβίδ, αιώνιος βασιλιάς, θριαμβευτής κατά των εχθρών του, οι οποίοι θα συντρίβονται υπ’ Αυτού «ως σκεύη κεραμέως» (Ψαλ. 2ος στ’ 9).
Το αδύναμο βρέφος της Βηθλεέμ είναι «ο υιός του Θεού, που θα βασιλεύσει εν δικαιοσύνη και αληθεία». Θα κατεβεί εξ ουρανού «ως υετός επί πόκον» (Ψαλ. Στ. 7). Η βασιλεία του θα είναι βασιλεία ειρήνης.
Γενικότερα πολλοί ψαλμοί, ενώ αναφέρονται σε ορισμένα ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα της Π. Διαθήκης, είναι τύποι και προεικονίσεις του Μεσσία, ώστε να προδιαγράφεται έμμεσα και προτυπωτικά, αλλά με σαφήνεια η μορφή του Ερχομένου και Προσδοκωμένου. Ολόκληρο το Ψαλτήρι είναι διαποτισμένο με την ιδέα του Μεσσίου. Η προσδοκία των εθνών! Το θείο νήπιο της Βηθλεέμ είναι ο βασιλιάς των αιώνων.
Ο προφητάναξ Δαβίδ θα τονίσει στον 21ο ψαλμό του «…επιστραφήσονται προς Κυριον πάντα τα πέρατα της γης και προσκυνήσουσιν ενώπιον αυτού πάσαι αι πατριαί των εθνών» (Ψαλ. 21ος στ’ 28).
«…ενώπιον αυτού προπεσούνται Αιθίοπες… βασιλείς Θαρσίς και νήσοι δώρα προσοίσουσι, βασιλείς Αράβων και Σαββά δώρα προσάξουσι. Και προσκυνήσουσιν Αυτώ πάντες οι βασιλείς της γης, πάντα τα έθνη…» (Ψαλ. 71. στ’ 9-11). Θα έλθουν με σμύρνα και χρυσό προσκυνητές του οι σοφοί μάγοι της Ανατολής. Λευκοί και μαύροι από τα πέρατα της γης, όλες οι φυλές και τα έθνη θα γνωρίσουν τη λυτρωτική αλήθειά του.
Στο θείο Βρέφος της αχυρένιας φάτνης ανήκει η βασιλεία των εθνών και όχι στους μονάρχες και δυνάστες που καταπιέζουν τους λαούς. «Του Κυρίου η βασιλεία και αυτός δεσπόζει των εθνών» (Ψαλ. 21ος στ’ 29). «…Βασίλευε ένεκεν αληθείας και πραότητος και δικαιοσύνης» (Ψαλ. 44ος στ’ 5). Βασίλευε προς επικράτηση της πραότητος και της ειρήνης.
Και η επιγραφή στον 45ο Ψαλμό κρίνεται από πολλούς ερμηνευτές ότι αναφέρεται στο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Κυρίου.
Ως αναμφισβήτητα μεσσιακός ψαλμός θεωρείται από κάθε ερευνητή και απ’ όλους τους Πατέρες της Εκκλησίας και ο 71ος, ο οποίος «ηλίου και σελήνης αρχαιότερον δείκνυσι τον προφητευόμενον». Και είναι χαρακτηριστικό ότι στα Εβραϊκά η επιγραφή «λισχμόθ» μεταφράζεται και ως επίθετο =τω ειρηνοποιώ. Ετσι χαρακτήριζαν οι Εβραίοι τον προσδοκώμενο Μεσσία, ως μέγα ειρηνοποιό! «… Αναλαβέτω τα όρη ειρήνην τω λαώ σου και οι βουνοί δικαιοσύνην» (Ψαλ. 71 στ’ 3). «ανατελεί εν ταις ημέραις Αυτού δικαιοσύνη και πλήθος ειρήνης…» (Ψαλ. 71, στ’ 7).
• * *
•
• «Και επί γης ειρήνη»! Δικαιοσύνη και ειρήνη το αίτημα των καιρών και των ψυχών μας.
Το φαινομενικά αδύναμο Βρέφος της Φατνης, που θα είναι «ευλογημένο εις τους αιώνας…» «άρχων ειρήνης», παραμένει το απροσπέλαστο μυστήριο. Πολλοί, μη μπορώντας να συλλάβουν με την έρευνα του λογικού το ανεπανάληπτο γεγονός, ξεπέφτουν από την αμφιβολία στην απιστία και μένουν ανειρήνευτοι.
Οσοι προσμένουν «εν σιωπή» τον Μεσσία, που κήρυξαν αιώνες πριν οι προφήτες και ύμνησαν οι ψαλμωδοί, στην παγωνιά του χειμώνα, που κάνει μουντή την ταραγμένη γη μας, νοιώθουν μια γλυκιά θαλπωρή. Οι καρδιές που αποδέχονται και με χαρά τιμούν τη θεϊκή αποκάλυψη, γεμίζουν από «πλήθος ειρήνης»!
Από το περιοδικό: «η Δράσις μας», τεύχος Δεκεμβρίου 2008.
