Η Δύση ευρίσκεται στην σπασμώδη ταραχή, ενώ η Ανατολή στην παραίτηση και την υποταγή στο πεπρωμένο.
Η Δύση συνεχώς τρώγει εκ του Δένδρου της Γνώσεως και αισθάνεται ολοένα και περισσότερον την πείνα δια την γνώση, η Ανατολή κάθεται κάτωθεν του Δένδρου της ζωής, αλλά δεν μπορεί να φθάση έως τον καρπόν.
Η Δύση έχει μανία δια την οργάνωση. Η Ανατολή έχει μανία δια τον οργανισμό.
Η Δύση απαύστως τακτοποιεί τα εξωτερικά πράγματα, ενώ οι εσωτερικές αξίες η μία μετά την άλλη εξαφανίζονται. Η Ανατολή απαύστως καλλιεργεί τας εσωτερικάς αξίας, καθώς αι εξωτερικαί πίπτουν και χάνονται.
Η Δύση κτίζει τους τερατώδεις βαβυλώνιους πύργους, αλλ’ επειδή οι πύργοι αυτοί κτίζονται από ακατέργαστο πέτρα και επειδή πάντοτε τείνουν προς μία πλευρά, ταχέως καταρρέουν• η Ανατολή εν ιδρώτι κατεργάζεται «πέτρα την πέτραν» και κατάφερε να κατεργασθεί τας ωραιοτέρας πέτρας, όμως, καθόλου δεν μπορεί να τας συναρμολόγηση σε ένα οικοδόμημα.
Στην Δύση καλλιεργούνται τα πράγματα και τα πράγματα λάμπουν, καθώς ο άνθρωπος ολοένα και περισσότερον εξαγριώνεται και σκεπάζεται με το σκότος. Στην Ανατολή καλλιεργούνται μόνον μερικοί άνθρωποι και αυτοί λάμπουν, καθώς τα πράγματα είναι ξεχασμένα στον αγριότοπο και μεγαλώνουν εκεί εντός των ζιζανίων.
Η Δύση πιστεύει πρωτίστως εις τα έργα του ανθρώπου, έπειτα εις τα έργα του Θεού και τελικώς εις τον Θεόν. Η Ανατολή πιστεύει εις τον Θεόν, αλλά εκμηδενίζει τα έργα του Θεού και απορρίπτει τα έργα του ανθρώπου. Δια τούτο η Δύση δεν έχει την ενότητα, ούτε μπορεί να φθάση μέχρι την ενότητα, διότι η ενότητα υπάρχει μόνον εν Θεώ• ούτως η Ανατολή έχει την ενότητα εσωτερική, αλλά δεν θέλει να την εφαρμόσει και στα εξωτερικά. Δια τούτο τόσον συχνά η δραστηριότητα της Δύσεως μετατρέπεται στον πόλεμο και την ειρήνη και της Ανατολής εις την παραίτηση και την υποταγή στο πεπρωμένο.
Διατί όλα γίνονται ούτως διερωτάσαι, παιδί μου;
Επειδή η Δύση δεν μπορεί να δεχθεί τον Χριστόν, και επειδή η Ανατολή δεν μπορεί να δεχθεί τον Ιησούν. Ή επειδή η Δύση ανεγνώρισε τον άνθρωπον και δεν αναγνωρίζει τον Θεόν, ενώ η Ανατολή ανεγνώρισε τον Θεόν και δεν αναγνωρίζει τον άνθρωπον.
Δια τούτο η Δύση ευρίσκεται στην σπασμώδη ταραχή και η Ανατολή στην παραίτηση στο πεπρωμένο. Καθώς ο Ιησούς Χριστός απλώνει και τα δικά του χέρια, δια να εναγκαλιστεί εις μίαν αγκάλη και την Ανατολή και την Δύση, αλλά δεν μπορεί. Δεν μπορεί να εναγκαλιστεί την Ανατολή, λόγω της νιρβάνας, ούτε την Δύση λόγω των ξιφών.
Ιδού, η Ανατολή και η Δύση είναι στην ψυχή σου. Ο σπασμός και η παραίτησις είναι σπόροι στον ίδιο αγρό. Το Δένδρον της Γνώσεως και το Δένδρον της Ζωής μεγαλώνουν το ένα πλάι εις το άλλο. Η Ανατολή και η Δύση συγκρούονται εις έκαστο άνθρωπον. Και δεν σημαίνουν την συγκατοίκηση, αλλά την σύγκρουσιν. Εάν η Ανατολή και η Δύση σήμαιναν την συγκατοίκηση και όχι την σύγκρουση, στον άνθρωπον θα βασίλευεν η ειρήνη, ως και εις τον κόσμον, τότε, εις την θέση της σπασμώδους ταραχής και της παραιτήσεως στο πεπρωμένο θα ήσαν άλλες δυνάμεις, θετικές και ήπιες.
Γνώρισε το Δένδρον της Ζωής και θα θεραπευθείς από τας ασθενείας και της Δύσεως και της Ανατολής. Και θα γίνεις υγιής και πλήρης άνθρωπος. Ένας υγιής και πλήρης άνθρωπος είναι αισιόδοξος. Τότε η δραστηριότητα και η πίστη —τα αντίθετα των εν λόγω ασθενειών— θα ανθίσουν στον σκουπιδότοπο της σπασμώδους ταραχής και της παραιτήσεως στο πεπρωμένο.
(«Στοχασμοί περί καλού και κακού», Μετάφρασις από τα σερβικά Μ. Βέσκοδ, Εκδ. «ΕΝ ΠΛΩ»)
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Agiazoni.gr:
