Το Ιερόν «Μυστήριον του ΓΑΜΟΥ» μέσα εις την σήμερινήν κατάστασιν της Μεγάλης Αποστασίας των ανθρώπων από τον Θεόν
υπό του Πατρός και Καθηγουμένου
της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου
Αρχιμανδρίτου Αθανασίου
Αγαπητοί μου Χριστιανοί,
“χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε”!
Εις τας ημέρας μας ήδη καλλιεργείται και βιούται μέσα εις τον κόσμο η κατ’ εξοχήν Μεγάλη Αποστασία, περί της οποίας ομιλούν και προφητεύουν τόσον η Αγία Γραφή όσον και οι θείοι Πατέρες. Αυτή η παρουσιαζομένη σήμερα πρωτοφανής Αποστασία από όσα ορίζει ο Νόμος και ο Λόγος του Θεού, προετοιμάζει το σαθρό, διεφθαρμένο και εξαθλιωμένο περιβάλλον, μέσα από το οποίο θα δυνηθή να αναδυθή και να αναφανή ο προφητευμένος Έσχατος Αντίχριστος! Η Αποστασία, εις τας ημέρας μας, συνίσταται τόσον στην θεωρητική, όσον και στην πρακτική άρνησι της υπάρξεως της αθανάτου ψυχής, της μετά θάνατον ζωής, του πνευματικού κόσμου, της αιωνιότητος, του Δημιουργού και κυρίως μάλιστα του Θεανθρωπίνου Προσώπου του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, που ήλθε στην γην και ως άνθρωπος, για να σώση τον κόσμον από την αμαρτίαν, την φθοράν, την διαφθοράν, και την αιώνιον απώλειαν!
Αυτή η Αποστασία προχωρεί εις τας ημέρας μας μετά συνεχώς επαυξανομένης ταχύτητος και επιπόνου τραχύτητος προς την άνευ προηγουμένου αιχμήν της, αναφορικώς, όχι μόνο στο ”κοσμοθεωρητικό”, αλλά, και κατά αναπόδραστον συνέπειαν, και στο ”πρακτικό” και το ”ηθικό” πεδίο! Οφθαλμοφανής, όσο ποτέ άλλοτε, παρουσιάζεται σήμερον η πολλή ασέβεια προς τον Δημιουργό και η πολλή ηθική διαφθορά μεταξύ ημών των ανθρώπων. Το κακό επληθύνθη επί της γης και διαπράττεται τώρα ευκολωτέρως, ανετωτέρως και ευρυτέρως και, προπαντός, κατά τρόπον αναιδέστερον, υποβοηθούσης μάλιστα και της κακής χρήσεως της ραγδαίως εξελισσομένης τεχνολογίας! «Πάντες εξεκλίναμεν» κατά τον ψαλμωδόν Δαυίδ, και ουαί και αλίμονον όταν θα ξεχειλίση κάποιαν στιγμήν το ποτήριον της υπομονής του Θεού!
Σήμερον προβάλλεται προκλητικώς η αμαρτία, και προσβάλλεται πρωτογνώρως η Αρετή! Εις τας ημέρας μας κορυφούται το κακό μέσα εις τον κόσμο, ώστε να προσβάλλεται ο πνευματικός και σωτήριος τρόπος ζωής, που μας εδίδαξεν ο Λόγος του Θεού και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, και να προβάλλεται πλέον η αμαρτία, πως είναι τάχα… «φυσιολογική»! Η Αρετή (πίστις, θεοσέβεια, τιμιότης, αγνότης, αυταπάρνησις, ταπείνωσις, αφιλοχρηματία, σωφροσύνη, ελεημοσύνη, μετάνοια, λιτότης, ολιγάρκεια, αγιότης και μάλιστα η αληθινή Αγάπη, όπως την εδίδαξε ο Χριστός), παρουσιάζωνται πλέον, ως… παρωχημένα, αχρείαστα η και άχρηστα!
Δυστυχώς αυτή η επικίνδυνος πορεία και εφάμαρτος νοοτροπία εμφανίζεται εμφαντικώς ακόμη και μεταξύ ημών των θεωρουμένων ορθοδόξων Χριστιανών! Όταν όμως η αμαρτία αμνηστεύεται, σημαίνει ότι είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον να οδηγήση πλέον εις την σωτήριον μετάνοιαν! Αλλ’ όμως, όπου δεν υπάρχει μετάνοια, εκεί ασφαλώς δεν υπάρχει ούτε η λυτρωτική εξαγόρευσίς της, ούτε η εν τω Μυστηρίω εξομολόγησίς της. Η, και αν υπάρχη, αυτή είναι μόνον τυπική, ”δια των χειλέων” μόνον, εξωτερική. Δεν είναι καθαρά και ειλικρινής. Δεν ενεργείται με την δέουσαν συντριβήν καρδίας και με πραγματική διάθεσιν διορθώσεως και αλλαγής τρόπου σκέψεως και ζωής! Πως είναι δυνατόν να μετανοήση κάποιος δι’ αμαρτίας, τας οποίας, ενώ μεν τας διαπράττει, δεν τας παραδέχεται όμως ως αμαρτίας, αλλά τας θεωρεί απλώς παρωνυχίδας;
Υπάρχει μήπως χειροτέρα αμαρτία από την σκληροκαρδίαν και άρα από την αμετανοησίαν; Και μάλιστα όταν αυτή η αμετανοησία προέρχεται από την ”αμνήστευσιν” πολλών σοβαρών, ακόμη και θανάσιμων αμαρτημάτων; Η τοιαύτη αμετανοησία αποτελεί ασφαλώς την εσχάτην ανοησίαν! Μήπως δεν αποτελεί αυτή ακριβώς η εμμονή εις την αμετανοησία την βλασφημίαν, κατά του Αγίου Πνεύματος, περί της οποίας ομιλεί ο Κύριος, και η οποία (βλασφημία) βεβαίως δεν δύναται να οδηγήση εις μετάνοιαν, άρα ούτε εις άφεσιν αμαρτιών, και κατά συνέπειαν οδηγεί εις την αιώνιον καταδίκην (Μαρκ. γ´ 29);
Μοναδική μας Ελπίδα:
Επιστροφή μας εις τον Σωτήρα μας Χριστόν!
Μέσα όμως εις όλην αυτήν την σύγχρονον παραζάλην, την ζόφωσιν, την σύγχυσιν και τα φοβερά αδιέξοδα, υπάρχει σταθερώς και αναλλοιώτως μία και μοναδική αμετάθετος Ελπίδα Σωτηρίας: Η επιστροφή μας εις τον Σωτήρα μας και Κύριόν μας, τον Ιησού Χριστόν!
«Κατάστασις Πολιορκίας»
Πολλά τα αίτια και πολύμορφοι αι εκδηλώσεις της εκ του Θεού Αποστασίας μας εις τας ημέρας μας! ”Κατάστασις Πολιορκίας” έσωθεν και έξωθεν!
Και κατ’ αρχάς μεν, η μέχρι προ τινος αφθονία των υλικών αγαθών, η εικονική ευμάρεια, και η νομιζομένη πολυτέλεια, μας ενέπαιξαν τον νουν, μας ενάρκωσαν τας καρδίας και μας ενέκρωσαν τα πνευματικά κριτήρια και αισθητήρια. Όπως λέγει η Γραφή: «Και έφαγεν Ιακώβ και ενεπλήσθη, και απέλακτισεν ο ηγαπημένος• ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη, και εγκατέλιπε Θεόν τον ποιήσαντα αυτόν, και απέστη από Θεού, του Σωτήρος αυτού» (Δευτ. 32, 15). Δια τούτο συνεχίζομεν μέχρι και σήμερον, να ζώμεν αμέριμνοι, ως υπνωτισμένοι, ωσάν ”να μην συμβαίνη τίποτε”, ως ζώντες μεν βιολογικώς, αλλά, δυστυχώς, ως νεκροί πνευματικώς, καλλιεργούντες την προτέραν μας αμαρτωλόν συνήθειαν, και παραμένοντες προσκολλημένοι εις την αγωνιώδη μέριμναν δια τα μάταια και κίβδηλα πράγματα του νυν αιώνος, του απατεώνος! Και δεν ευρίσκομεν, ισχυριζόμεθα, καιρόν να λογισθώμεν περί του Θεού, περί του επερχομένου βεβαίου (συχνάκις και βιαίου) βιολογικού μας θανάτου, περί της φοβεράς Ημέρας της Κρίσεως, περί της Μελλούσης Ζωής και περί των θεοδιδάκτων
τρόπω της Αιωνίου Σωτηρίας μας.
Προσηλώσαμεν δυστυχώς το βλέμμα μας με εμπάθειαν προς την παρερχομένην ύλην και την παρεχομένην εξ αυτής οδυνηράν ηδονήν προς τα φθαρτά και εφάμαρτα του παρόντος βίου. Αναζητούμεν ψευδή και παροδικήν παρηγορίαν εις απατηλάς συναναστροφάς και φυχοφθόρους ”ψυχαγωγίας”, δια μέσου ποικίλων δαιμονικών εκδηλώσεων, όπως π.χ. νυκτερινών και σκοτεινών «ευκαιριών», και εν γένει δια της διαπράξεως πράξεων πονηρών. Η πολύμορφος ακολασία πλεονάζει πλέον εις τον κόσμον, αδιακρίτως δόγματος και φυλής. Τραγικώτερον όμως ότι πλεονάζει, δυστυχώς, και μεταξύ ημών, των θεωρουμένων ορθοδόξων χριστιανών!
Η Αγία Γραφή περιγράφει προφητικώς, τους «Εσχάτους Καιρούς» Ο Απόστολος Παύλος περιγράφει προφητικώς, αλλά και πολύ ευκρινώς, τα χαρακτηριστικά του σημερινού κόσμου των “εσχάτων ημερών”, των καιρών της από του Θεού Εσχάτης Αποστασίας: «Εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί• έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι, έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι» (Β´ Τιμ. γ´, 1-5). Αυτή είναι δυστυχώς σήμερον η πραγματική «εικόνα» του τρόπου ζωής του συγχρόνου ανθρώπου: Η Αποστασία δηλαδή ημών από τον Δημιουργόν μας και η περιφρόνησίς μας προς όσα Αυτός, από άπειρον αγάπη, μας παραγγέλλει δια την σωτηρίαν μας!
Το αποκορύφωμα δε της αμαρτίας μας είναι ότι δεν αγαπώμεν με όλην μας την ψυχή, τον νουν και την καρδίαν μας, τον Κύριόν μας και Θεόν μας! Και τοιουτοτρόπως, κατά αναπόφευκτον συνέπειαν, ούτε και τον πλησίον μας αγαπώμεν, ο οποίος (ο κάθε πλησίον μας) είναι κατ’ εικόνα Θεού πλασμένος! Πως όμως να αγαπήσωμεν τον Θεόν μας, όταν ματαιοπονούντες προσπαθούμεν, “ψυχαναγκαστικώς” και “κομπλεξικώς”, (ίσως και δια να εφησυχάζωμεν τα ενοχικά μας σύνδρομα, πλην όμως ματαίως), να αρνηθώμεν και αυτήν ακόμα την Ύπαρξίν Του; Από δε την τοιαύτην απιστίαν μας και την τοσαύτην έλλειψιν της προς τον Χριστόν Αγάπης μας, προέρχονται αναμφιβόλως και αναδύονται αναποφεύκτως τα μεγάλα δεινά, που εφορμούν εφιαλτικά και καταδιώκουν καταδυναστικά τους ανθρώπους της εποχής μας.
Εσκοτίσθη η διάνοια ημών των ανθρώπων από το πάθος του εγωϊσμού μας: Της εμπαθείας, της φιλαργυρίας, της κενοδοξίας, του τζόγου (=επιδιώξεως μετά μανίας ευκόλου και παρανόμου ”κέρδους”), των ναρκωτικών (=αναζητήσεως ψεύτικης ευτυχίας, διότι δεν πιστεύομεν εις τον Θεόν), της ασωτίας (=εκζητήσεως αχαρίτου χαράς μακρυά από τον Σωτήρα), και μάλιστα της υπούλου και απατηλούς θεοποιημένης φιληδονίας, που αποτελεί και αυτή μίαν άλλην παρδαλήν παραλλαγήν του πολυμόρφου τέρατος, του ακράτου εγωϊσμού μας!
Η σημερινή μεγιστοποιημένη Αποστασία μας από τον Θεόν επηρεάζει επικινδύνως και την ευλογημένην πραγμάτωσιν και σωτήριον βίωσιν του «Μυστηρίου του Γάμου» Αυτή η γενικωτέρα Κατάστασις Αποστασίας από τον Δημιουργόν μας και Θεόν μας δεν άφησε ασφαλώς απείρακτον ούτε και την εν Θεώ πραγμάτωσιν και σωτήριον βίωσιν του μεγάλου Μυστηρίου του Γάμου! Ως συνέπεια αυτού του γεγονότος παρατηρείται εις τας σχέσεις των φύλων διαφθορά, ψεύδος, μεγάλη υποκρισία, ξεγύμνωμα, ανήθικος πρόκλησις ανδρών τε και γυναικών, πορνείαι, μοιχείαι και φόνοι (π.χ. εκτρώσεις)!
Μεγάλη είναι η αύξησις των ποικίλων συνεπαγομένων και συμπεπλεγμένων εγκλημάτων, λόγω της αποστασίας μας από τον Θεό. Όπως ήδη προαναφέραμεν, το έγκλημα των βδελυρών εκτρώσεων, όπου ο ίδιος ο γονεύς καταντά εις το σημείον να φονεύση ο ίδιος, με την ιδικήν του απόφασιν, έγκρισιν, συνενοχήν κ.α., το ιδικόν του σπλάγχνο, το εντελώς αθώον και ανυπεράσπιστον κυοφορούμενον παιδί του!!! Είναι ολοφάνερον πλέον ότι ο θεσμός της θεοσδότου χριστιανικής οικογενείας υφίσταται εκ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικήν δόνησιν! Έπαυσε κατ’ αρχάς να υπάρχη ο πρέπων σεβασμός και η ευλογημένη υπακοή των τέκνων προς τους γονείς τους. Τα διαζύγια συνεχώς και πληθύνονται. Παντού μοιχείαι, πορνείαι, ποικίλαι απερίγραπτοι ασωτείαι, μέχρι και βδελυρόταται διαστροφαί, όπως π.χ. αι επαίσχυνται ομοφυλοφιλίαι. Μεγάλη αδιαφορία από πολλούς προς την συζυγικήν πίστιν και προς τον ιερόν θεσμόν της οικογενείας, όπως τα ώρισεν ο Θεός. Εχάθη η σωφροσύνη, εφυγαδεύθη ο φόβος του Θεού! Και όλαι αυταί αι αμαρτίαι μας φέρουν αντιμετώπους προς τον ίδιον
τον Θεόν! Και, ως τα πράγματα δεικνύουν, δημιουργούμεν “εξ ιδίων μας”, από μόνοι μας, εκείνας τας αμαρτωλάς προϋποθέσεις, που μας οδηγούν αναποφεύκτως προς την αυτοτιμωρίαν μας και τοιουτοτρόπως κατρακυλούμεν προς την αυτοκαταστροφήν μας!
Διαφθορά και Διαζύγια
Με το γενικότερον κατάντημα της ιδιαζούσης ποιοτικώς και ακραίας ποσοτικώς Καταστάσεως Αποστασίας εις τα ημέρας μας, επήλθαν αναποφεύκτως και αι σήμερον αναφανείσαι μεγάλαι συμφοραί εις το Γένος μας. Μεταξύ των άλλων αυξάνονται συνεχώς οι χωρισμοί και τα διαζύγια, κατά δραματικόν και ραγδαίον μάλιστα ρυθμόν. Ο χωρισμός μας και το εθελούσιο “διαζύγιόν” μας από τον Δημιουργόν μας και Θεόν μας, επέφερεν, ως αναπόφευκτον συνέπειαν, και τα διαζύγια μεταξύ των εγγάμων ανθρώπων!
Γνωρίζομεν, εκ της πολυχρονίου εμπειρίας μας, πολύ καλά, ότι όσοι Χριστιανοί είναι πραγματικώς συνδεδεμένοι με την Εκκλησίαν και τα ιερά Μυστήριά Της δεν έχουν τα ιδιάζοντα ασήκωτα οικογενειακά προβλήματα, που συνεπάγεται και επιφέρει η Αποστασία από τον Χριστόν, και τα οποία οδηγούν και καταλήγουν πλειστάκις εις τον χωρισμόν μεταξύ των εγγάμων. Αλλά και εις περιπτώσεις, που εμφανισθούν σοβαρά προβλήματα μέσα εις όντως χριστιανικάς οικογενείας, αυτά δύνανται ευκολώτερον να ξεπεραστούν, με την πίστιν, την ταπείνωσιν, την αγάπην και την υπομονήν, θεμελιώδεις αρετάς τας οποίας εδίδαξεν ο Χριστός. Και τα αναφυόμενα προβλήματα αντιμετωπίζονται επιτυχώς και επωφελώς, με την Χάριν του Θεού, από αυτούς βεβαίως, που πιστεύουν Αυτόν και τηρούν τας εντολάς Του.
Αντιθέτως, εάν είμεθα αποξενωμένοι και αποκομμένοι από την ζωήν της Εκκλησίας μας, χωρίς πραγματικήν μετάνοιαν, αυτομεμψίαν και ειλικρινή εξομολόγησιν, χωρίς προσευχήν, χωρίς νηστείαν, χωρίς ταπείνωσιν, χωρίς την εν Χριστώ αγάπην, τότε από μόνοι μας εκδιώκομεν από την ζωήν μας την Χάριν του Θεού και αναποφεύκτως θα υποπέσωμεν και εις ποικίλα σαρκικά πάθη, την φιληδονίαν και την λαγνείαν. Αυτά τα πάθη μας σκοτίζουν τον νουν και την διάνοιαν, μας παραπλανούν και μας οδηγούν εις αποπροσανατολισμόν, την σύγχυσιν και την αυτοκαταστροφήν. Και τοιουτοτρόπως δημιουργούνται όλα εκείνα τα οικογενειακά δράματα, τα οποία βλέπομεν και ακούομεν δυστυχώς καθημερινώς. Γονείς π.χ. με δύο και τρία παιδιά καταντούν εις το να δημιουργούν παρανόμους “σχέσεις” και “δεσμούς” να υποδουλώνονται εις τα πάθη και τας αμαρτίας, και λόγω αυτών των παρανομιών να διαλύουν τας εννόμους οικογενείας των, προφασιζόμενοι πλήθος αδικαιολογήτων “δικαιολογιών” και σοφιστικών προφάσεων εν αμαρτίαις!
Δυστυχώς αι εξωγαμαιαίαι “σχέσεις” επιφέρουν ”σχάσεις” (=σχίσιμο) των ιερών και ευλογημένων σχέσεων εν τω Γάμω, και οι λεγόμενοι “δεσμοί” καθιστούν “δεσμίους” (=υποδούλους) εις τους δαίμονας, όσους υποκύπτουν εις αυτά. Αλλά, και άλλο οδυνηρό αποτέλεσμα επέρχεται από την διάλυσιν των οικογενειών, διότι πλειστάκις και τα παιδιά από διαλυμένας οικογενείας, ούτε προκόπτουν, ούτε ευδοκιμούν. Καταντούν ουχί σπανίως προβληματικά, αφού, εκτός των άλλων, δεν βλέπουν το καλόν και άγιον παράδειγμα εις την ζωήν των γονέων των! Εκ της προσωπικής μας πείρας, δυνάμεθα να είπωμε ότι και τα τέκνα εκ των διαλυομένων οικογενειών, τείνουν μελλοντικώς συχνάκις και αυτά να δημιουργήσουν, με την σειράν τους, προβληματικάς οικογενείας! Βεβαίως, όπου υπάρχει γνησία Μετάνοια είναι δυνατόν να αποτραπή μια τέτοια οδυνηρά εξέλιξις.
Η επί των ημερών μας επικρατήσασα αμαρτωλή “μόδα” των προγαμιαίων ονομαζομένων “δεσμών”, “σχέσεων” και των άνευ του ιερού Μυστηρίου του Γάμου “συμβιώσεων”
Άμεσα συνδεδεμένο προς το ακραίον κατά τας ημέρας μας, κατρακύλισμα εις την απιστίαν, την φιληδονίαν και την σαρκολατρείαν είναι και αι λεγόμεναι “προγαμιαίαι σχέσεις”. Δεν φθάνουν δηλαδή οι νέοι μας αγνοί και παρθένοι εις το Μυστήριον του Γάμου, όπως δηλαδή τα καθορίζει ο Θεός και η Εκκλησία, αλλά δυστυχώς έχουν πλειστάκις σχέσεις σαρκικάς προ του Γάμου των. Παραγνωρίζουν οι νέοι μας ότι η διάρκεια και η υγιεία της σχέσεως του ανδρογύνου εξασφαλίζεται, δια τους πιστούς, εντός του Μυστηρίου του Γάμου. Μέσα εις το Μυστήριον, η σχέσις εξαγιάζεται, εξυψώνεται, αποκαθαίρεται, ωριμάζει κατά τρόπον υγιή και αναδεικνύεται βαθμηδόν εις βαθείαν, αληθινήν και αγίαν Αγάπην! Πως λοιπόν θα θεμελιωθή θεαρέστως ο μελλοντικός των Γάμος χωρίς πνευματικά, ευλογημένα και θεία θεμέλια;
Εις τας ημέρας μας, μάλιστα, η παρεκτροπή αυτή από τας εντολάς του Θεού κατήντησεν ύπουλος ξεπεσμός. Διότι, και από την εκκίνησιν ακόμη των μη ευλογημένων αυτών συμβιώσεων, ενυπάρχουν επιμελώς κεκρυμμένα μέσα εις αυτάς, τα σπέρματα των μετέπειτα επερχομένων συνήθως οδυνηρών, έως και εκρηκτικών συνεπειών, όπως π.χ. θλίψεων, καταθλίψεων, θρήνων, οδυρμών, ψυχικών αναστατώσεων, τραυμάτων, έχθρας, μίσους, φθόνων, ακόμη και φόνων (π.χ. εκτρώσεων)! Κατήντησε δυστυχώς “ναρκοθετημένο πεδίον” η αμαρτωλοτάτη αυτή συνήθεια, δηλαδή το να συζούν οι αρραβωνιασμένοι προ του Γάμου των, ωσάν να ήσαν νυμφευμένοι. Και τούτο μάλιστα συμβαίνει, ουχί σπανίως, και με την προτροπήν, η έστω με την ανοχήν (και επομένως συνενοχήν) των γονέων των! Δεν αντιλαμβάνονται, δυστυχώς, ότι δι’ αυτού του εντελώς λανθασμένου και ανευλογήτου τρόπου συμβιώσεως υποσκάπτονται τα πνευματικά θεμέλια του μελλοντικού των Γάμου, με πολλάς και θλιβεράς συνεπείας δια την μετέπειτα ζωήν των, όχι μόνον εν τω παρόντι, αλλά δυστυχώς και εν τω μέλλοντι…
Τι δε να είπωμεν και δια τους λεγομένους “πολιτικούς γάμους”, όπου υποτιμάται βαναύσως το Ιερόν Μυστήριον, στερείται ούτω το ζεύγος της αγιαστικής χάριτος του Αγίου Πνεύματος και είναι αναπόφευκτοι αι μετέπειτα οδυνηραί εξελίξεις και καταλήξεις! Φθάσαμεν δυστυχώς, κατά τον παρόντα καιρόν της Ακραίας Αποστασίας, και εις το πρωτοφανές φαινόμενον, πρώτα να γεννώνται τα τέκνα (όσα βεβαίως δεν εφονεύθησαν με την επάρατον έκτρωσιν) και έπειτα να τελείται το Ιερόν Μυστήριον του Γάμου! Εάν, βεβαίως, δεν καταλήξωμεν, αντί του Μυστηρίου, εις την συνέχισιν της παρανόμου συμβιώσεως, η την σύναψιν του λεγομένου “πολιτικού γάμου”, όπερ ισοδυναμεί ουσιαστικώς με άρνησιν των ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας και άρα άρνησις και αυτής της ίδιας της Εκκλησίας, του Μυστικού Σώματος του Χριστού!
Αι σαρκικαί σχέσεις προτού τελεσθή το Μυστήριον του Γάμου συνιστούν αμετακλήτως «Κώλυμα Ιερωσύνης» (Ανεξίτηλον εμπόδιον δια να δύναται να γίνη κάποιος ιερεύς)
Την πολυτίμητον διάστασιν και κορυφαίαν αξίαν της αγνότητος και παρθενίας, τόσον δια τον άνδρα, όσον και δια την γυναίκα, μέχρι την ώραν της τελέσεως του Μυστηρίου του Γάμου των, εκφράζουν εμφανέστατα και αδιαμφισβήτητα οι θεόπνευστοι αγιοπνευματικοί Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας μας! Συμφώνως με τους εντεταγμένους αμετακλήτως εις τας θεοπνεύστους αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων Ιερούς Κανόνας, η προγαμιαία σαρκική σχέσις, ακόμη και μεταξύ μεμνηστευμένων (αυτών, που δεν ετέλεσαν μεν ακόμη το Μυστήριο του Γάμου, αλλ’ όμως προγραμματίζουν μελλοντικώς να πραγματοποιήσουν τον Γάμον των), αποτελούν ανεξίτηλον (δηλαδή μη ανατρέψιμο και μη επιδεχόμενον, καθ’ οιονδήποτε τρόπον, αναίρεσιν) εμπόδιον δια να χειροτονηθή κάποιος εις βαθμόν ιερωσύνης. Ανέφερε περί τούτου του ζητήματος και ο μακαριστός άγιος Γέροντάς μας Γερμανός: «Είναι τελείως ανεπίδεκτα “οικονομίας” τα καθοριζόμενα από τους Ιερούς Κανόνες κωλύματα Ιερωσύνης. Δεν επιτρέπεται δηλαδή σε καμμιά περίπτωσι να δοθή “συμμαρτυρία”, για να προσέλθη στις τάξεις
της Ιερωσύνης κάποιος, που έπεσε σε βαριά σαρκικά αμαρτήματα, όπως είναι οι πριν από το γάμο του σεξουαλικές σχέσεις, έστω και με αυτήν ακόμη την αρραβωνιαστικιά του, αλλά και κάθε άλλη έξω από τον γάμο του, σεξουαλική σχέσι, όπως είναι η πορνεία, η μοιχεία, η αρσενοκοιτία.
Οι Πνευματικοί, που συγκαταβαίνουν σε τέτοιες περιπτώσεις και δίνουν “συμμαρτυρία”, φερουν τεράστια ευθύνη ενώπιον του Θεού (σ.σ. όπως ασφαλέστατα και οι εμπλεκόμενοι, εν επιγνώσει, εις τοιαύτας χειροτονίας, είτε λαϊκοί, είτε ιερωμένοι)! Αλλοίμονο και σ’ εκείνους που κρύβουν τέτοια αμαρτήματα από τον Πνευματικό, για να υποκλέψουν τη συμμαρτυρία του, και να γίνουν αναξίως ιερείς!» Ας μη μας διαφεύγη επίσης και ο λίαν επικίνδυνος αλυσιδωτός κατήφορος της αμαρτίας, που ευκόλως θα επακολουθήση. Εάν δηλαδή κάποιος έλαβε “συμμαρτυρίαν” δια χειροτονίαν του, ενώ δεν θα έπρεπε, ο τοιούτος, ευκόλως αργότερον θα δίδη και αυτός “συμμαρτυρίας” εις έχοντας “κωλύματα ιερωσύνης”. Έτσι, αυτή η αμαρτία ευκόλως θα διαιωνίζεται. Και μάλιστα από το κακό, εις το χειρότερον…
Λησμονούμεν δυστυχώς την λειτουργίαν και εδώ των αλαθήτων πνευματικών νόμων: Προβαίνοντες εις χειροτονίας προς “επίλυσιν” τάχα προσκαίρων αναγκών, ανοίγονται οι “ασκοί του Αιόλου” δια πολλά επερχόμενα αργότερον αναπόφευκτα δεινά, είτε εμμέσως, είτε αμέσως, είτε εμφανώς, είτε αφανώς!
Η εσχάτη αισχρότης των “ομοφυλοφιλικών σχέσεων”
Δεν υπάρχουν δυστυχώς ικανά λόγια δια να ομιλήσωμεν δια την βδελυράν, ενώπιον του Θεού και πιστών ανθρώπων, εισβαλούσαν και επεκτεινομένην επαίσχυντον παρεκτροπήν και διαστροφήν, των λεγομένων “ομοφυλοφιλικών σχέσεων”. Και μάλιστα εις θεωρούμενα “χριστιανικά” έθνη και λαούς. Αυταί θα οδηγήσουν βαθμηδόν και αναποφεύκτως την κοινωνίαν εις απερίγραπτον καταστροφήν, όπως συνέβη ακριβώς εις τα Σόδομα και τα Γόμορρα, των οποίων οι κάτοικοι εζούσαν υπό το καθεστώς της τοιαύτης βδελυγμίας! Ο διαστροφικός τρόπος ζωής, θα επιφέρη αναποφεύκτως και διαστροφικόν τρόπον καταστροφής! Λειτουργούν και εδώ, όπως πάντοτε, οι πνευματικοί νόμοι, που έθεσεν ο Ύψιστος. Δια τούτο και ο μέγας Πατήρ της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιερώνυμος, προεφήτευσε λέγων ότι: “όταν έλθη ο καιρός κατά τον οποίον θα αμνηστευθή, θεσπισθή νομικώς και γίνη αποδεκτό από τους θεωρουμένους “χριστιανικούς λαούς” το βδέλυγμα της ομοφυλοφιλίας, τότε αναποφεύκτως θα επακολουθήση ταχέως και ο ερχομός του Εσχάτου Αντιχρίστου! Διότι ο Τελικός Αντίχριστος,
τοιαύτα ζοφερά και βρωμερά υπόβαθρα “αναμένει” να αναφανούν, ώστε να διευκολυνθή και να γίνη αποδεκτή η εμφάνισίς του μέσα εις τον κόσμον”!
Τα πάθη μας, ωφείλομεν μετ’ αγωνιστικότητος, αυταπαρνήσεως και Πίστεως εις τον Σωτήρα μας Χριστόν, να τα καθιστώμεν αντικείμενα μετανοίας, εξομολογήσεως, πνευματικής αντιμετωπίσεως, ώστε να εύρωμεν Έλεος από τον Κύριον! Αλλ’ ουδέποτε να τα αμνηστεύωμεν, πολλώ δε μάλλον να τα δικαιολογούμε και να τα … “νομιμοποιούμεν”.
Αποφυγή τεκνογονίας και Εκτρώσεις
Αλληλένδετο ΤΟΣΟΝ με τας προγαμιαίας και εξωγαμιαίας σχέσεις, ΟΣΟΝ και με το θανάσιμον αμαρτημα της, εντός του γάμου, δια τεχνητών μεθόδων ή παραφύσιν παρεκτροπών, αποφυγής της τεκνογονίας (εκτός και εάν υπάρχη “εκ συμφώνου” εγκράτεια μεταξύ των συζύγων, καθώς καθορίζει και ο Απόστολος Παύλος), είναι και το φοβερόν και απάνθρωπον έγκλημα των αμβλώσεων ή εκτρώσεων.
Η έκτρωσις, αγαπητοί μου Χριστιανοί, είναι φόνος, φόνος φρικτός, αμαρτία μεγάλη! «Ο Αδάμ πλάστηκε από τον Δημιουργό πρώτος και ύστερα η Εύα. Κι αυτός, που απατήθηκε πρώτος δεν ήταν ο Αδάμ, αλλά η γυναίκα και έπεσεν πρώτη στην παράβασι. Θα σωθή όμως (η γυνή) με την τεκνογονίαν. Αρκεί αι γυναίκες να μείνουν στην Πίστιν και στην Αγάπην και στην Αγίαν ζωήν, και εάν διατηρούν την συζυγικήν σωφροσύνην» (Α´ Τιμ. β´, 13-15), όπως διακηρύττει ο κήρυκας των εθνών, ο θείος Παύλος.
Η εντολή του Θεού λέγει: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην» (Γεν. Α´, 28). Η αποφυγή της τεκνογονίας, η οποία έχει, ως είπομεν, συνήθην κατάληξιν δυστυχώς και τας εκτρώσεις, είναι μέγα αμάρτημα, είναι παράβασις της εντολής του Θεού. Και αυτή η παράβασις δείχνει ολιγοπιστίαν εις την πρόνοιαν και την κηδεμονίαν Του. Όσοι εμποδίζουν την τεκνογονίαν με τα διάφορα πονηρά εφευρήματα εκδιώκουν δυστυχώς από μόνοι τους, από τους εαυτούς τους, τα ανεκτίμητα δώρα του Θεού. Αποφεύγοντες την ευλογημένην τεκνογονίαν, απομακρύνουν την Χάριν του Κυρίου από την ζωήν τους! Ας μην ψάχνωμεν μετά να βρούμεν “αλλού” το λάθος δια τα επώδυνα συνεπακόλουθα που ενδεχομένως θα συμβούν, είτε κατ’ άμεσον, είτε κατ’ έμμεσον τρόπον.
Δεν λέγει ο Θεός, να κάνης μόνον ένα-δύο παιδιά, και τα άλλα να τα εμποδίζης συνειδητά και δι’ αθεμίτων μέσων να έλθουν εις την ζωήν, ή, εάν έλθουν, εσύ να τα φονεύης με τας εκτρώσεις! Χριστιανοί μου, με τας εκτρώσεις γινόμεθα όχι γονείς αλλά φονείς! Καταντούμεν φονείς των ιδίων μας τέκνων, των ιδίων μας των σπλάγχνων! Διότι, και αν ακόμη δεν επρόλαβαν αυτά τα αγγελάκια να ιδούν το φως του κόσμου τούτου, όμως, τα φονευθέντα έμβρυα, έχουν και αυτά (από την πρώτην μάλιστα στιγμήν της «σύλλήψεώς» των) ψυχήν αθάνατον! Είναι και αυτά τα μικρά έμβρυα, ανθρώπινοι υπάρξεις! Δια τούτο, κατά την φοβεράν ώραν της Κρίσεως θα κραυγάζουν διαμαρτυρομένα ενώπιον του θρόνου του Θεού και θα μας λέγουν: «Αγαπητοί μας γονείς, εσείς μας εκλείσατε έτσι την λαμπροφόρον θέσιν εις την Βασιλείαν των Ουρανών!». Αλίμονον εις τους αμετανοήτους αυτούς γονείς, κατά την ώραν εκείνην!
Αλλά διατί, αγαπητοί γονείς, είτε δια μίαν δοκιμασίαν κατά τον καιρό της εγκυμοσύνης, είτε δια κάποιον πρόβλημα, που συναντάτε, είτε δι’ έναν ανεύθυνον λόγον κάποιου ιατρού, είτε δια μίαν εφάμαρτον άποψιν “φίλων” η συγγενών σας, να φονεύετε τα παιδιά σας; Ούτε Θεόν φοβούμεθα, ούτε αγγέλους και αγίους εντρεπόμεθα; Ακούσατε, αγαπητοί μου χριστιανοί, τι αναφέρει σχετικώς ο Λόγος του Θεού: Όταν οι Ισραηλίται ήσαν ακόμη εξόριστοι και υπόδουλοι εις την Αίγυπτον, ο βασιλεύς Φαραώ εκάλεσε τας μαίας των Εβραίων Σεπφώραν και Φουά, και τας προσέταξε, όταν θα εξεγεννούσαν τας γυναίκας των Εβραίων, να φονεύωσι μεν τα αρσενικά βρέφη, να διατηρώσι δε εις την ζωήν τα θηλυκά, δια να μη πληθυνθή το γένος των Εβραίων. Όμως «εφοβήθησαν αι μαίαι τον Θεόν» (Εξ. Α’, 17), λέγει η Γραφή. Και δι’ αυτό παρήκουσαν εις τον Φαραώ, και άφηναν ζωντανά και τα αρσενικά. Όταν δε ο Φαραώ το έμαθε, εκάλεσεν τας μαίας και τας ηρώτησεν απειλητικώς, διατί εζωογονούσαν τα αρσενικά. Και του απήντησαν αι μαίαι: «Δεν ομοιάζουν αι Εβραίαι, με τας
άλλας γυναίκας της Αιγύπτου, αλλά προλαμβάνουν και γεννούν τα τέκνα των, προτού ακόμη προσέλθουσι προς αυτάς αι μαίαι»! Τοιουτοτρόπως ο Θεός επροστάτευεν και επευλογούσεν τας μαίας, που δεν εφόνευαν τα νεογέννητα!
Όλη η υπόθεσις αυτή, που αναφέρει η Αγία Γραφή, είναι μια ακόμη αποστομωτική απάντησις προς τους υπερμάχους των εκτρώσεων και της λεγόμενης «ευθανασίας»! Εις την χώραν της αμαρτίας (“τύπος” και “εικόνα” της οποίας είναι η Αίγυπτος, συμφώνως προς τας ερμηνείας των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας), βασιλεύει ο Σατανάς (του οποίου πάλιν “τύπον” και εικόνα” αποτελεί ο Φαραώ). Ο Διάβολος λοιπόν παρακινεί εις τον φόνον των παιδιών. Αλλ’ αι γυναίκες, αι οποίαι φοβούμεναι τον Θεόν δεν υπακούουν εις τα προστάγματα του «Φαραώ-Σατανά», επευλογούνται και προστατεύονται από την Χάριν του Θεού, ως φυλάσσουσαι τον Νόμον Του και τας Εντολάς Του! Προτιμούν να υπακούσουν εις τον Λόγο του Θεού, παρά εις τας προσταγάς των ανθρώπων, έναντι οιωνδήποτε συνεπειών, ακόμη και με κίνδυνον να τας φονεύση ο Φαραώ!
Αι ευρύτεραι προ-εκτάσεις της Εκτροπής των Εκτρώσεων
Επειδή από την πρώτην στιγμήν της “συλλήψεως” ενός εμβρύου, έχομεν αμέσως μίαν καινούργιαν ανθρωπίνην ύπαρξιν, δια τούτον τον λόγον, λίαν επικίνδυνος και φοβερά είναι από πνευματικής σκοπιάς (και όχι μόνον) και η λεγομένη “εξωσωματική γονιμοποίησις”, όταν αυτή συνεπάγεται απόρριψιν (=φόνον ανθρωπίνων ζωών) γονιμοποιηθέντων ωαρίων! Καθ’ όσον και αυτά τα γονιμοποιούμενα ωάρια απαρτίζουν ανθρωπίνους υπάρξεις είτε αφήνομεν γονιμοποιημένα ωάρια έγκλειστα εις τα “ψυγεία”, με ακαθορίστους, υπόπτους και συγκεχυμένους προορισμούς, έως και θανατικάς καταλήξεις.
Τι δε να είπωμεν δια τα λεγόμενα “χάπια της επόμενης ημέρας”, καθώς και δι’ άλλα, παρομοίας παρεκτροπής σατανικά εφευρήματα; Διότι, όλα αυτά αποσκοπούν σαφώς και αναμφιβόλως όχι εις την διάσωσιν αλλά εις την δολοφονίαν του εμβρύου, που ενδεχομένως «συνελήφθη»!
Αλλά δυστυχώς ο ευρύτατος κύκλος της Εκτροπής των Εκτρώσεων δεν εξαντλείται μόνον εις αυτά: Προκειμένου να αποφευχθή η τεκνογονία χρησιμοποιούνται ενίοτε, έως και μηχανουργήματα πονηρά, που αυτά εμπεριέχουν την ικανότητα να φονεύσουν το ενδεχομένως συλληφθέν “ανεπιθύμητο παιδί”.
Αλλά, ω! του παραλόγου της ανθρωπίνης “λογικής”! Προκειμένου να επιτευχθή «τεκνογονία», επενοήθησαν και χρησιμοποιούνται εις τας σημερινάς ημέρας της Αποστασίας, ακόμη και επικίνδυνοι μέθοδοι δια την ανθρώπινην ζωήν, αποσκοπούσαι εις το να προκύψη νέα ανθρωπίνη ζωή. Καλύπτονται όμως αι μέθοδοι αυταί κάτω από τον μανδύαν των ονομαζομένων «εξωσωματικών μεθόδων». Και λέγομεν “επικίνδυνοι μέθοδοι δια την ανθρωπίνην ζωήν”, διότι κατά την ενεργοποίησιν και πραγματοποίησιν αυτών των μεθόδων, ουχί σπανίως, πραγματοποιούνται εκούσιοι απορίψεις ήδη γονιμοποημένων ωαρίων, άρα, ουσιαστικώς, εκτελούνται φόνοι ανθρωπίνων ζωών.
Και ο εξώφθαλμος παραλογισμός έγκειται εις το γεγονός ότι κατά την επίμονον προσπάθειαν δημιουργίας “πάση θυσία” μιας νέας ζωής, χρησιμοποιούνται συχνάκις τοιαύται μέθοδοι, κατά τας οποίας ενυπάρχει ισχυρά η πιθανότης να φονεύονται πολλαί άλλαι ανθρώπιναι ζωαί. Προκειμένου να φέρωμεν ζωήν, φονεύομεν, κατά κανόνα ελαφρά τη καρδία, άλλας ζωάς!!! Εν προκειμένω υπογραμμίζομεν και πάλιν ότι εκάστη ιδιαιτέρα και
διακεκριμένη ανθρωπίνη ύπαρξις “εμψυχούται”, και επομένως υπάρχει εν ζωή, από την πρώτην κιόλας στιγμήν της συλλήψεώς της!
Ο παρα-λογισμός” εις τας “α-λόγους” ημέρας μας εμφανίζεται και με το γεγονός ότι: Ενώ μετά πάσης ευκολίας φονεύομεν τα συλλαμβανόμενα “ανεπιθύμητα παιδιά”, ταυτοχρόνως όμως, μετά πάσης δυσκολίας τα άτεκνα ζευγάρια προσπαθούν να αποκτήσουν έστω και ένα παιδάκι! Το προς έκτρωσιν “ανεπιθύμητο παιδί”, αντί να δολοφονείται, διατί δεν προσφέρεται προς υιοθεσίαν εις ένα άτεκνον ανδρόγυνον; Είναι προτιμότερον το έγκλημα του φόνου παρά η φιλανθρωπία της υιοθεσίας;
Και όμως! Υφίσταται συχνάκις η εξής εξωφρενική συμπεριφορά: Να προτιμά η κυοφορούσα να γίνη φόνισσα του κυοφορουμένου παιδιού της, παρά να το παραχωρήση δια υιοθεσίαν εις ένα άτεκνον ζευγάρι, το οποίον επιθυμεί μεν να αποκτήση ένα παιδάκι, αλλά αδυνατεί να τεκνογονήση, λόγω π.χ. ιατρικής φύσεως δυσκολιών!
*
Τι δε να αναφέρωμεν συναφώς, δια την “υπόγειον” (άλλοτε μεν εν επιγνώσει, άλλοτε δε εν αποκρύψει, προς το ζευγάρι που επιθυμεί την απόκτησιν τέκνου) χρησιμοποίησιν υπό των εμπλεκομένων «ειδικών», είτε ξένου σπέρματος, είτε ξένου ωαρίου, είτε ξένων αμφοτέρων προς τα γενετικά δεδομένα του ζεύγους! Λίαν ευλαβείς επιστήμονες, έχοντες γνήσιον φόβον Θεού, δεν διστάζουν να τοποθετούνται εν προκειμένω εκφράζοντας την άποψιν ότι η πράξις αυτή συνιστά κατ’ ουσίαν πράξιν μοιχείας!
Και υποβάλλομεν τα ερωτήματα:
Δια της χρησιμοποιήσεως αλλοτρίων γενετικών υλικών, δεν θα επέλθη αναμφιβόλως και σύγχυσις γενεών;
Δεν ενυπάρχει ο κίνδυνος να παρουσιασθούν μελλοντικώς, έστω εν αγνοία, πράξεις αιμομειξίας;
Μήπως ο άνθρωπος κατά τους σημερινούς καιρούς της Αποστασίας, προσπαθή να γίνη ο ίδιος Θεός, ερήμην του Θεού;
Μήπως επαναλαμβάνεται και πάλιν η Ύβρις των ανθρώπων, που προσεπάθησαν άλλοτε να κατασκευάσουν τον «Πύργον της Βαβέλ»; Θέλησαν και τότε οι άνθρωποι να φθάσουν τον Θεόν, να γίνουν οι ίδιοι “Θεοί”, ερήμην του αγίου Του θελήματος.
Μήπως ο άνθρωπος της Αποστασίας των ημερών μας προσπαθή να υποκαταστήση ο ίδιος τον ρόλο του Δημιουργού, ερήμην του όντως Δημιουργού;
Εάν η Ύβρις της παλαιάς εποχής επέφερε σύγχυσιν γλωσσών, μήπως η ανάλογος Ύβρις της σημερινής Αποστασίας, επιφέρει σύγχυσιν φυλών, σύγχυσιν γενών και σύγχυσιν οικογενειών;
Μήπως αι εν πολλοίς ανεξέλεγκτοι επεμβάσεις εις το βαθύτατο μυστήριο της εκκινήσεως μίας εκάστης ξεχωριστής ανθρωπίνης υπάρξεως, θα επιφέρη, ως αναπόφευκτον αποτέλεσμα, αλλοτρίωσιν βιολογική και άρα καταστροφικήν δια το γένος των ανθρώπων;
Ευλογημένη ασφαλώς η επιθυμία του κάθε ζεύγους, ευρισκομένου εν τη του “Γάμου Κοινωνία”, δια απόκτησιν τέκνων. Αλλ’ όμως αυτή η κατ’ αρχήν εύλογος επιθυμία δεν είναι ασφαλώς πρέπον, ούτε να απολυτοποιήται, ούτε να “θεοποιείται”, ούτε να αυτονομήται από το σύνολο των θείων εντολών. Και δεν είναι πρέπον η επιθυμία προς τεκνογονίαν να καθίσταται βασανιστική και έμμονος ιδέα, η οποία, κατά την άποψιν του ζεύγους, δέον όπως ικανοποιηθή “πάση θυσία”, ερήμην των πνευματικών προϋποθέσεων και ερήμην της εκζητήσεως εν προκειμένω του αγίου θελήματος του Θεού.
Μήπως εκζητείται επιμόνως και αλαζονικώς η πραγματοποίησις του ιδικού μας θελήματος, έξω από τα ευλογημένα όρια τα οποία έθεσεν εις τον άνθρωπον ο Δημιουργός; Έξω από το θέλημα του Θεού; Πως εκφωνούμεν, οι πιστοί, καθημερινώς το θεοδίδακτο: «Γενηθήτω το θέλημά ΣΟΥ, ως εν ουρανώ και επί της γης», ενώ επιζητούμεν “ετσιθελικώς” και πεισματικώς το ιδικόν μας, και μόνον το ιδικόν μας, θέλημα;
Προκλητικαί ενδυμασίαι – ξεγύμνωμα των γυναικών
Άλλον επίμαχον σημείον των εσχάτων τούτων καιρών αποτελεί και η άσεμνος περιβολή, η προκλητική εμφάνισις και η ανάρμοστος συχνάκις συμπεριφορά των γυναικών. Αυταί, καταπατούσαι τον θείον Νόμον και την παραδοσιακήν ανθρώπινην τάξιν, κουρεύονται συχνάκις ωσάν να είναι άνδρες, βάφονται και ενδύονται με άσεμνον και προκλητικήν ενδυμασίαν! Είναι ωσάν να λέγωσιν αναισχύντως προς τον Θεόν: «Εσύ δεν μας έπλασες εν τάξει, όπως θα έπρεπε, εμείς όμως θα διορθώσωμεν το ιδικό Σου λάθος “μεταμορφώνοντας” την εμφάνισίν μας, ώστε να ελκύωμεν περισσότερον το άλλο φύλον!», προς ικανοποίησιν εγωϊστικών κινήτρων, ουχί όμως αρεστών εις τον Θεόν!
Αλλά και πολλαί γυναίκες, με το άσεμνον και προκλητικόν παρουσιαστικόν των, πολλάς δε φοράς ενδεδυμέναι ακόμη και με ανδρικήν περιβολήν, τολμώσι να εισέρχωνται και εις τον Οίκον του Θεού, τους Ιερούς Ναούς! Πόσον φοβερά η ασέβεια αύτη! Πως τολμώμεν και εισερχόμεθα απρεπώς και προκλητικώς εις τον Οίκον του Κυρίου;
Η εντολή του Θεού, εν προκειμένω, είναι σαφεστάτη και αυστηροτάτη: «Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί, ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν, ότι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου εστιν πας ο ποιών ταύτα» (Δευτ. ΚΒ´, 5), δηλαδή, δεν επιτρέπεται να φορή η γυναίκα ανδρικά ενδύματα, ούτε ο άνδρας να φορή γυναικεία ενδύματα, διότι είναι βδελυκτός ενώπιον του Θεού, όποιος πράττει αυτό το πράγμα. Μεγάλος λοιπόν ο κρυπτός και φανερός εγωισμός πολλών λεγομένων “μοντέρνων” γυναικών! Όταν απουσιάζει δυστυχώς η εν Χριστώ ζωή, αναζητούνται ψεύτικα υποκατάστατα, δηλαδή “ψεύτικη ζωή”.
Αυτός ο εγωισμός υποθάλπεται και από τας, περί της κατά πάντα δήθεν ισοτιμίας και ισότητος ανδρός και γυναικός, θεωρίας του αθέου φεμινισμού, του παραβλέποντος τελείως την ιδιαιτερότητα και ιδιάζουσαν αξίαν ενός εκάστου των δύο φύλων, ξεχωριστά, όπως τα έπλασεν ο Δημιουργός!
Ο άθεος φεμινισμός ως αιτία διαζυγίων
Και τούτο αποτελεί ένα εκ των σοβαροτάτων αιτίων, εκ των οποίων προκύπτουν πολλά από τα συμβαίνοντα εις τας ημέρας μας διαζύγια. Αλλά, τι λέγει εν προκειμένω ο Λόγος του Θεού; Δεν θα αυθεντή και δεν θα εξουσιάζη η γυνή τον άνδρα, διότι «ανδρός η κεφαλή ο Χριστός εστι, κεφαλή δε γυναικός ο ανήρ» (Α’ Κορ. ια’, 3). Και• «ου γαρ εστιν ανήρ εκ γυναικός, αλλά γυνή εξ ανδρός• και γαρ ουκ εκτίσθη ανηρ δια την γυναίκα, αλλά γυνή εξ ανδρός• και γαρ ουκ εκτίσθη ανήρ δια την γυναίκα, αλλά γυνή δια τον άνδρα» (Α’ Κορ. ια’, 8-9). Πλειστάκις, θεωρούμεναι “μοντέρναι” γυναίκες θέλουν να άρχωσιν των ανδρών! Δια του τρόπου όμως τούτου ανατρέψαμεν και αναστρέψαμεν την φυσικήν τάξιν των πραγμάτων! Και, κατ’ επέκτασιν, εξεκλίναμεν τελείως από το εξ υπαρχής, δηλαδή από το “κατ’ ευδοκίαν” θέλημα του Θεού!
Άλλαι πάλιν γυναίκες (μερικαί μάλιστα προχωρημένης ηλικίας, έχουσαι συχνάκις και εγγόνια) καπνίζουν, βάφονται προκλητικώς, σπαταλούν πολλάς και πολυτίμους ώρας δια τον τεχνητόν και ψεύτικον “καλλωπισμόν” των, χαρτοπαίζουν, μεταβαίνουν εις λάγνους χορούς και πονηράς δισκεδάσεις και προβαίνουν εις ανοικείους πράξεις και συναναστροφάς! Και άλλαι, όχι μόνον δεν παροτρύνουν τους υιούς και θυγατέρας των να σωφρονώσι, να διατηρήσωσιν ως κόρην οφθαλμού το πολυτιμότατον δώρον της αγνότητός των, που τους το εδώρησεν ουχί ασκόπως, αλλά χρησίμως, σκοπίμως και δια το βαθύτατο συμφέρον των ο Θεός, μέχρι της ημέρας του Ιερού Μυστηρίου του Γάμου των, όχι μόνον δεν τους συμβουλεύουν [και μάλιστα μετά δακρύων, νύκτα και ημέραν, ως συμβουλεύει ο Απ. Παύλος (Πραξ. κ´ 31)] αυτάς τας ευλογημένας, θεοσδότους και σωτηρίους εντολάς, αλλά, αντιθέτως, τους εξωθούν οι ίδιοί των οι γονείς εις το να πηγαίνουν εις τα νυκτερινά κέντρα, δια να γνωρισθούν τάχα με νεάνιδας και νεαρούς και να δημιουργήσουν, κατά συνέπειαν, παρανόμους
«δεσμούς»! Αλλά φευ! Εις το ύστερον, ως είναι επόμενον, όλον προβλήματα παρουσιάζονται, και υποφέρουν τόσον τα παιδιά όσον και οι γονείς, και δρέπουν τους πικρούς καρπούς των επιπολαίων «σχέσεων» και υποδούλων «δεσμών», και τας συνεπείας της ακαταστασίας και εν τέλει της Αποστασίας από το Άγιον θέλημα του Θεού!
Πολλά και άλλα αίτια διαζυγίων
Βεβαίως δεν είναι μόνον ο άθεος φεμινισμός, μία από τας πλέον σοβαράς αιτίας, αι οποίαι οδηγούν εις τον κλονισμόν του συζυγικού βίου και καταλήγουν τελικώς εις την διάλυσιν του συζυγικού ευλογημένου δεσμού. Υπάρχουν ασφαλώς και άλλα πολλά πάθη, έως και διαστροφικά από τα οποία πάσχουν όχι μόνον οι λεγόμενοι “κοσμικοί” άνθρωποι, αλλά δυστυχώς και οι θεωρούμενοι ως ευσεβείς και συνειδητοί χριστιανοί (άνδρες και γυναίκες) και τα οποία πάθη, είτε ψυχικά είτε σωματικά, σταδιακώς διαβιβρώσκουν τα θεμέλια του Γάμου και οδηγούν εις, τρόπον τινά, “νεκρούς γάμους” και τελικώς εις επωδύνους χωρισμούς και διαζύγια.
Αι ανωτέρω, υποσκάπτουσαι τον Ιερόν δεσμόν του Γάμου και της Οικογενείας πνευματικαί ασθένειαι και διαστροφαί της ανθρωπίνης ψυχής, πηγάζουν -ως έγραψαν και περιέγραψαν άγιοι άνθρωποι του Θεού- από τα τρία μεγάλα πάθη, που μαστίζουν τον μεταπτωτικόν άνθρωπον: Την φιλαυτίαν, την φιληδονίαν και την φιλαργυρίαν. Υπερήφανοι και αυταρχικοί άνδρες (ουχί σπανίως, μάλιστα, εκ των τακτικώς εκκλησιαζομένων και εξομολογουμένων) γίνονται συχνάκις αιτία, η μεν σύζυγός των να καταντήση αγχώδες και άβουλον ον, τα δε τέκνα των φοβισμέναι και ανασφαλείς υπάρξεις.
Παθολογικώς ζηλότυποι γυναίκες προκαλούν αχρειάστους και ψυχοφθόρους συγκρούσεις και διαπληκτισμούς εντός της οικογενείας, αι οποίαι (συγκρούσεις) πλήττουν πλειστάκις ανεπανορθώτως την οικογενειακήν ειρήνην και κατ’ επέκτασιν την ψυχικήν υγίειαν όλων των μελών της οικογενείας, ιδιαιτέρως μάλιστα των τέκνων.
Φιλήδονοι και ακρατείς άνδρες οδηγούνται εις καταχρήσεις και εξαρτήσεις (αλκοολούχα ποτά, κάπνισμα, ναρκωτικαί ουσίαι, άσεμνα θεάματα, τζόγος κ.α.) από τας οποίας μύρια άλλα δεινά έπονται, ως π.χ. σωματικαί κακοποιήσεις, ψυχολογικαί ταλαιπωρίαι, απώλεια περιουσιών και εισοδημάτων, ηθική διαφθορά, ψυχικαί οδύναι, πνευματικός θάνατος.
Φιλάρεσκοι και ψυχολογικώς ανασφαλείς γυναίκες γίνονται ευκόλως εύκολος «λεία» εις τα δίκτυα επιτηδείων και υπούλων ανθρώπων και σταδιακώς καταλήγουν δέσμιοι παρανόμων ερωτικών σχέσεων, εκ των οποίων μία σωτήριος έξοδος είναι συνήθως λίαν δυσχερής και αβεβαία.
Πάσχουσαι υπό πλεονεξίας και μεγαλομανίας γυναίκες, προβαίνουσιν εις ασκόπους και υπερόγκους δαπάνας και εξαναγκάζουν τους συζύγους των να προβαίνουν εις άκρως επισφαλείς η και αθεμίτους επενδύσεις η εις υπερωριακάς εξουθενωτικάς απασχολήσεις, με αποτέλεσμα την απώλειαν της οικογενειακής συνοχής και της εν Χριστώ ειρήνης.
Ερωτομανείς και πάσχοντες από μεγαλοϊδεατικάς εμμονάς άνδρες, ζουν “διπλήν” η “τριπλήν” ζωήν, δημιουργούντες δια του τρόπου αυτού πολλαπλάς εξωσυζυγικάς σχέσεις, με θανασίμους συνεπείας και εν τω νυν, αλλά και εν τω μέλλοντι, μετατρέποντες τον οικογενειακόν των βίον εις “θέατρον παραλόγου”.
«Από διαδίκτυο σε δια -βόλου- δίκτυο». Αθέμιτα θεάματα
Τέλος, [αν υπάρχη τέλος εις την οδυνηράν ταύτην ενδεικτικήν απαρίθμησιν των αμαρτωλών συμπεριφορών του σημερινού ανθρώπου, ο οποίος ζει επιλέγοντας όχι την κατά Χριστόν ζωήν, αλλ’ αντιθέτως, την από του Θεού Αποστασίαν, (δημιουργώντας συχνάκις και “ιδικά του εγωκεντρικά και φιλήδονα μέτρα, το οποίον “ευαγγέλιον” τάχα πιστεύει και ακολουθεί)], είναι αναγκαίον να αναφερθώμεν και εις την ψυχοκτόνον και λίαν ψυχοβλαβή επίδρασιν, αφ’ ενός μεν των συγχρόνων (σατανικώς εμπνεομένων) ακουσμάτων, αφ’ ετέρου δε της ανεξελέγκτου θεάσεως της τηλεοράσεως, αλλά και ετέρων αμαρτωλών, έως και των αισχροτάτων θεαμάτων, που παρέχει αφειδώς (ακόμη και προς μικρά αθώα αγγελάκια -παιδάκια), η σύγχρονος (και συνεχώς αναβαθμιζομένη) ηλεκτρονική τεχνολογία, και μάλιστα, του εν πολλοίς και συνηθέστατα εν καταχρήσει και εν αμαρτωλή χρήσει χρησιμοποιουμένου “δια-δικτύου”. Αυτό το “δίκτυον” ουχί σπανίως, εκπίπτει και καταπίπτει και καταλήγει εις το να καταστή από “διαδίκτυον” εις… “δια-(βόλου) -δίκτυον”!
Και αυτό το κατάντημα συμβαίνει λόγω των ιδικών μας εφαμάρτων εκουσίων επιλογών! Δεν πταίει η τεχνολογία αυτή καθ’ εαυτή, αλλά λόγω της αμαρτωλής εκ μέρους μας χρήσεως και εν τέλει καταχρήσεως αυτής, καθίσταται αύτη, ευκόλως, φορέας της ανθηθικότητος, που δυνατόν να καταλήξη τελικώς και εις την “αθεΐαν”! Πόσοι αισχροί λογισμοί και φαντασιώσεις, πόσαι αναίσχυντοι πράξεις, πόσαι επικίνδυνοι “γνωριμίαι”, πόσαι διολισθήσεις, πόσαι πορνείαι και μοιχείαι, συμβαίνουν κατά νουν, κατά διάνοιαν και τελικώς και εις την πράξιν, υπό την επίδρασιν των ως άνω θεαμάτων και ακουσμάτων.
Ακούονται δυστυχώς πολλά κακά διαπραττόμενα δια του διαδικτύου, το οποίον λόγω των ιδικών μας εφαμάρτων επιλογών, από χρήσιμον όργανον καταντά “δια (βόλου) δίκτυον”! Πάντοτε δυστυχώς οι άνθρωποι διαπράτττομεν τας αμαρτίας. Αλλ’ όμως δια του “διαδικτύου” αυταί καθίστανται, τόσον ποσοτικώς υπέρτεραι, όσον και ποιοτικώς αναισχυντότεραι.
Αλλά και η έξαλλος μουσική, όπως αποδεικνύεται εις την πράξιν και τεκμηριώνεται εις ειδικάς μελέτας, δαιμονοποιεί τον άνθρωπον, αποχαυνώνει και διαφθείρει τας ψυχάς, ιδιαιτέρως μάλιστα τον νουν, την διάνοιαν και την καρδίαν της αγαπητής νεολαίας μας, η οποία θα ώφειλεν να αγωνίζεται, ώστε να καθίσταται η αγία προσδοκία του ορθοδόξου γένους μας!
Τα άσεμνα θεάματα έχουν καταστή σήμερον μεγάλη πληγή εις τους χριστιανούς. Όπως η πικρά πείρα απέδειξε, αλλά και διαρκώς αποδεικνύει, είναι πράγματι μεγάλος πειρασμός! Μέσω αυτών των θεαμάτων διαφημίζεται η αμαρτία. Προπαγανδίζεται μία ψευδής πραγματικότης, που παραπλανά τον κόσμο και οδηγεί εις απώλειαν!
Όλοι το ομολογούν τόσον οι μικροί όσον και οι μεγάλοι! Εν τούτοις όμως, ωσάν από μαγνήτην, όλοι σχεδόν έλκονται από τα ψυχοφθόρα προϊόντα της συγχρόνου ανεξελέγκτως εξελισσομένης τεχνολογίας. Και δυστυχώς, πλειστάκις, χρησιμοποιούνται όχι προς ωφέλεια, ως θα όφειλαν αλλά δυστυχώς προς ψυχικήν διαφθοράν και παραζάλην. Σήμερον, κατά τους εσχάτους τούτους καιρούς, καταντήσαμεν να δημιουργούμεν καινοφανείς όρους και εννοίας, όπως π.χ. την “ηλεκτρονικήν πορνείαν”!
Ας μη λησμονούμεν ότι, μετά από την πτώσιν και την έξοδον των Πρωτοπλάστων εκ του Παραδείσου, όλοι μας ρέπομεν ευκολώτατα προς τον “ευχάριστον” κατήφορον, παρά προς τον κουραστικόν μεν, αλλά σωτήριον, εν Ιησού Χριστώ, πνευματικόν και ένδοξον ανήφορον! Την Οδόν των Αγίων! Έτσι, εάν υποθετικώς ομιλούντες, δυνάμεθα να είπωμεν ως παράδειγμα, ότι η σύγχρονος τεχνολογία εμπεριέχει π.χ. ενενήκοντα εννέα (99) χρήσιμα πράγματα και έστω ένα (1) και μοναδικόν επικίνδυνον, (δηλαδή παραπλανητικόν, φιλήδονον και καταστροφικόν), δυστυχώς η μεγάλη πλειοψηφία των “χρηστών” δυσκόλως έχει το ηθικό σθένος, την πνευματικήν σοφίαν και την προσήκουσαν ωριμότητα, ώστε να προστρέξη εις το χρήσιμο και το ωφέλιμο. Αλλά τουναντίον θα ανατρέξη ταχέως εις το “εύκολον” και εφάμαρτον, έστω και εάν είναι τούτο τόσον αηδιαστικόν και τόσον καταστροφικόν!
Και, ακολούθως, κατρακυλιόμεθα κλιμακωτώς από το ένα κακόν εις το χειρότερόν του! Ώρας ολοκλήρους δεν βαρύνεται ο σύγχρονος άνθρωπος να κατασπαταλά τον πολύτιμον χρόνον της ζωής του βλέποντας καθηλωμένος εκείνα τα ψυχοφθόρα έργα του διαβόλου, όπου η διαφθορά, ακόμα και η διαστροφή, εις κάθε της μορφήν, προβάλλεται, υποβάλλεται και υπερβάλλεται ως ο τάχα νέος και ο τάχα ακίνδυνος “μοντέρνος τρόπος” ζωής! Απορροφώνται πολλοί αδελφοί μας, σπαταλώντες ψυχοσωματικάς των δυνάμεις, υποβάλλόμενοι πλειστάκις εις εθελούσιον “πλύσιν εγκεφάλου”, βλέποντες άχρηστα και αχρείαστα αλλά και πολλάκις αχρεία θεάματα, που δηλητηριάζουν θανασίμως τας ψυχάς! Εις την πραγματικότητα αποτελούν, όλα αυτά, τον ύπουλον και σίγουρον δρόμον αδιαμφισβητήτου ψυχοσωματικού θανάτου!
Λέγει ο σοφός Εκκλησιαστής: «Ουκ εμπλησθήσεται οφθαλμός του οράν, και ου πληρωθήσεται ους από ακροάσεως» (Εκκλ. Α´ 8), δηλαδή, δεν θα χορτάση το μάτι να βλέπη, ούτε το αυτί να ακούη. Όταν όμως πρόκειται να μελετήσωμεν ένα πνευματικόν βιβλίον η να ασχοληθώμεν με την Προσευχήν η να συμμετάσχωμεν εις την Θείαν Λειτουργίαν, βαρυνόμεθα, τότε, και αγωνιούμεν “πότε να τελειώση”, περιμένοντες να ακούσωμεν το τελικόν “Αμήν”!
Αυτά είναι ελάχιστα μόνον ενδεικτικά σημεία των σημερινών χρόνων της από του Θεού Αποστασίας μας. Μας αποκαλύπτουν όμως εμφανώς, ότι δεν αγαπήσαμεν τον Θεόν εξ όλης της ψυχής μας και εξ όλης της διανοίας μας και εξ όλης της ισχύος μας και εξ όλης της καρδίας μας, όπως μας παραγγέλη ο Δημιουργός μας! Όλη αυτή η προσήλωσίς μας εις τα απρεπή θεάματα, όχι μόνον της τηλεοράσεως αλλά και της ευρυτέρας συγχρόνου τεχνολογίας, δεν αφήνει εις τον άνθρωπον ούτε διάθεσιν, ούτε δύναμιν, ούτε πόθον δια πνευματικόν αγώνα, ούτε και επιτρέπει την συγκέντρωσιν του νου δια αγίαν ενασχόλησιν και μάλιστα δια την υψίστην τοιαύτην, η οποία είναι αναμφίβολως η αγία Προσευχή. Το όλως αντίθετον μάλιστα συμβαίνει!
Χριστιανοί μου, μικροί και μεγάλοι, όλοι μας ας προσέξωμεν!
Μη παρακολουθούμεν τα ψυχοφθόρα έργα της τηλεοράσεως, τα επικίνδυνα “δίκτυα” του “δια-δικτύου” (του συχνάκις καταντώντος, όπως και προείπαμεν, “δια(βολο) δικτύου”), και των πολλών παρομοίων της συγχρόνου, εξ ανεξελέγκτω εξελίξει και ακατασχέτω καταχρήσει, χρησιμοποιουμένης τεχνολογίας!
Ας αγωνισθώμεν δια να πλησιάσωμεν, αγαπητοί μου χριστιανοί, την Εκκλησίαν, τον Χριστόν, δια να εύρωμεν την αληθινήν Σωτηρίαν. Διότι: «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. ιγ´ 8).
(περιοδ. «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ», περιοδική έκδοσις Ι. Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου, αρ. τ. 112-121, Δεκ. 2013)
(Πηγή Ηλ. κειμένου και Ηλ. στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»)
