Η Μάχη της Δοϊράνης έλαβε χώρα μεταξύ ελληνικών και βουλγαρικών δυνάμεων, στις 23 Ιουνίου 1913 και συνέβαλε στην συνέχιση της ελληνικής προέλασης προς τα βόρεια.
Ιστορικό της μάχης.
Κατά τις πρώτες ημέρες του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, η αποτυχημένη βουλγαρική επίθεση κατά των Ελλήνων κυρίως και των συμμάχων τους, μετατράπηκε σύντομα σε υποχώρηση, που κορυφώθηκε με την νικηφόρα για τις ελληνικές δυνάμεις (Μάχη Κιλκίς-Λαχανά), στις 19-21 Ιουνίου 1913. Αμέσως μετά η ελληνική στρατιά συνέχισε την προέλασή της βορειότερα. Οι Ελληνικές Μεραρχίες (3η και 10η), σύμφωνα με διαταγή του Γενικού Επιτελείου, επιτέθηκαν το πρωί της 23ης Ιουνίου στα υψώματα της (Παλαιάς) Δοϊράνης (σήμερα ΠΓΔΜ), όπου ευρίσκονταν οχυρωμένες βουλγαρικές δυνάμεις. Η 10η Μεραρχία επιτέθηκε κατά των υψωμάτων της διάβασης Περάσματα, στα νοτιοδυτικά της Δοϊράνης. Τα ελληνικά τμήματα δέχθηκαν σφοδρά πυρά πεζικού και πυροβολικού, με αποτέλεσμα να καθηλωθούν. Σε αυτό συνέβαλλε και η καθυστέρηση της 3ης Μεραρχίας, που έδωσε την ευκαιρία στο σύνολο των βουλγαρικών δυνάμεων να συγκεντρώσουν τα πυρά τους κατά της 10ης Μεραρχίας.
Στις 10.00 π.μ. ξεκίνησε να επιτίθεται και η 3η Μεραρχία. Ύστερα από σύντομο, αλλά και σφοδρό αγώνα, τα ελληνικά τμήματα κατάφεραν να απελευθερώσουν την πόλη της Δοϊράνης. Τα βουλγαρικά τμήματα συμπτήχθηκαν άτακτα προς βορρά, αφού απήγαγαν ως ομήρους τον Μητροπολίτη Πολυανής Φώτιο και 30 προκρίτους της πόλης. Αποτεφρώνουν επίσης, τη μητρόπολη Πολυανής μαζί με τα αρχεία του Κώδικα, που αποτελούσαν τη σημαντικότερη καταγραφή της ιστορίας της περιοχής[1]. Στο πέρασμά τους, κατά την οπισθοχώρηση, οι Βούλγαροι δεν άφησαν τίποτα όρθιο, ούτε έμψυχο ούτε άψυχο υλικό. Επρόκειτο για μια ολοκληρωτική καταστροφή[2].
Η 3η Μεραρχίας συνέχισε την καταδίωξη και το ίδιο βράδυ κατέλαβε τα υψώματα βόρεια της πόλης. Μετά τη χάραξη των συνόρων όμως, το βορειοδυτικό τμήμα του λεκανοπεδίου της Δοϊράνης μαζί με την ομώνυμη πόλη, (Παλαιά) Δοϊράνη ή Πολυανή, πέρασε στη Βουλγαρική πλευρά και οι κάτοικοί της προσέφυγαν στη Δοϊράνη του Κιλκίς και σε άλλα μέρη της Ελλάδος.
Απολογισμός της μάχης.
Μεγάλος υπήρξε ο αριθμός των Βουλγάρων αιχμαλώτων καθώς και αυτών, οι οποίοι, στην προσπάθειά τους να διαφύγουν τη σύλληψη, πνίγηκαν στην ομώνυμη λίμνη. Οι συνολικές απώλειες της ελληνικής πλευράς ανήλθαν για την 3η Μεραρχία σε 146 νεκρούς και τραυματίες και για την 10η Μεραρχία σε 106 νεκρούς και 755 τραυματίες.
Παραπομπές:
list of 2 items
1. Ιερά Μητρόπολις Πολυανής και Κιλκισίου, Σύντομη ιστορική επισκόπηση
2. Λέων Τρότσκυ, Τα Βαλκάνια και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913, μετάφραση Παρασκευάς Ματάλας, εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1993, σελ. 260
list end
Πηγές.
list of 2 items
• Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Εκδοτική Αθηνών. Τόμος ΙΔ’. Αθήνα 1980.
• Εμείς οι Έλληνες. Σκάι 2008. Πολεμική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Βικιπαίδεια.
