…Ηξεύρεις, αδελφέ, ποίοι εξέδωκαν το ιερόν Σύμβολον της Πίστεως, ή όχι;
ΚΛΗΡΙΚΟΣ: Με ακρίβειαν δεν τους ηξεύρω, δέσποτα.
ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ: Άκουε λοιπόν με ακρίβειαν. Αφού ειρήνευσεν οπωσούν η Εκκλησία, από τους διωγμούς των τυράννων, ο σπορεύς των ζιζανίων, καθώς και πρότερον είχε δαιμονίσει τους Ιουδαίους εναντίον του Σωτήρος, όταν ήτο εις τον κόσμον, ούτω και ύστερον από το Πάθος, την Έγερσιν, την Ανάληψιν και την Επιδημίαν του Θείου Πνεύματος, πάλιν δια βλάβην της Εκκλησίας διήγειρε τους Ιουδαίους εναντίον των πνευματοφόρων αποστόλων, και έτι πλήθος αντιχρίστων και ψευδαποστόλων προς ανατροπήν και κατάλυσιν του θείου κηρύγματος, καθώς τον μάγον εκείνο Σίμωνα, τον Δημάν και Ερμογένην, τον Υμέναιον και Βιλητόν, τον Κόριθον και Καρποκράτην, τον Μάνην και Παύλον τον Σαμοσατέα, και Σαβέλλιον με τον Άρειον και Ωριγένην και πολλούς άλλους απατεώνας, και ύστερον τον Ευνόμιον και Μακεδόνιον και Απολινάριον και άλλους τόσους ομοίους οίτινες εμελέτησαν κενά εναντίον της Εκκλησίας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ.
Περί της Πρώτης Συνόδου (ήτις έγινεν εν έτει 325 εν τη Νικαία, υπό 318 πατέρων).
Αλλά επειδή η ευσέβεια λαμπρότερον ανεβλάστησε και ο υπεράγαθος Θεός ευδόκησε να ανθίση αυτή δια της φιλοχρήστου πίστεως του ευσεβούς και μεγάλου Κωνσταντίνου, καθώς όλους εκείνους τους αποστάτας και φθορέας τους κατεπάτησεν ο Χριστός, ως όντας Άδου πύλας, και καθώς εφύλαξε δια των αποστόλων και των διαδόχων αυτών το ορθόν της πίστεως μεταξύ τόσων χαλεπών διωγμών των ασεβεστάτων τυράννων, ούτω και εις τον καιρόν αυτού του ευσεβούς βασιλέως (Κωνσταντίνου), κατασυνέτριψε τους πολεμίους της ευσεβείας με την απαράτρεπτον ομολογίαν της αληθούς πίστεως του θείου Πέτρου, φυλάττων αυτήν δια των πατέρων ακλόνητον, και καταβάλλων τον άθεον Άρειον με άλλους πολλούς ασεβείς: (ούτω) εφύλαξεν από τότε έως του νυν αβλαβή και καθαράν την πίστιν εις ημάς τους ευσεβείς αυτού δούλους. Επειδή δια μέσου αυτού του πρώτου εν χριστιανοίς βασιλέως με σύνοδον θείαν ομολογητών, πατέρων και ιεραρχών τριακοσίων και δεκαοχτώ τον αριθμόν καταργείται η δυσσέβεια και καθυποβάλλεται εις ανάθεμα ο Άρειος, όστις εβλασφήμει δυσσεβέστατα ως κτίσμα τον Υιόν και το Πνεύμα του Θεού και Πατρός. Δογματίζεται δε ομοούσιος από τους πατέρας ο εν τριάδι Θεός, επειδή και ούτω από τους προφήτας και το ευαγγέλιον εκηρύχθη, καθώς δια των προφητών απεδείξαμεν.
Εξαίρετος δε είναι μεταξύ αυτών ο θεοπάτωρ Δαβίδ, λέγων ότι: «τω λόγω του Κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν, και όλη η δύναμίς των εν τω πνεύματι του στόματος αυτού». Ο δε Σωτήρ εις όνομα λέγει και όλοι να βαπτίζωνται εις τούτο, το του Πατρός δηλαδή και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Το δε Ευαγγέλιον λέγει: «ο μονογενής Υιός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός». Και «εν αρχή ην ο λόγος, και ο λόγος ην προς τον Θεόν, και ο Θεός ην ο λόγος. Και πάντα τα δι’ αυτούεγένετο. Εν αυτώ ζωή ην. Και εγώ και ο Πατήρ έν εσμέν», και όσα τοιαύτα. Επάνω εις όλα αυτά λοιπόν εξέδωκαν οι πατέρες το ιερόν σύμβολον, ήτοι το σημείον της πίστεως, και καθυποβάλλουσιν εις ανάθεμα εκείνον όστις ήθελε φρονήσει άλλο τι εκτός αυτών.
Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης: Τα Άπαντα.
Εκδόσεις Βασ. Ρηγοπούλου, Καρόλου Ντηλ 4, Θεσσαλονίκη.
Θεσσαλονίκη 2001, ακριβής ανατύπωσις εκ της εν έτει 1882 γενομένης τετάρτης εκδόσεως.
***
Επιμέλεια κειμένου, Δημήτρης Δημουλάς.
