Η Αμερική, το 1942, σε συνεργασία με τη Βρετανία και τον Καναδά, είχαν ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για την κατασκευή της πρώτης ατομικής βόμβας, που ονομαζόταν The Manhattan Project. Επικεφαλής του προγράμματος ήταν ο Αμερικανός Φυσικός J. Robert Oppenheimer. Δύο χρόνια μετά, η πρώτη ατομική βόμβα ήταν έτοιμη και η πρώτη της χρήση έγινε στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, στο τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Η βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα ονομαζόταν Little Boy και φτιάχτηκε με ένα σπάνιο ισότοπο του ουρανίου, το ουράνιο-235, ενώ η βόμβα που έπεσε στο Ναγκασάκι, ονομαζόταν Fat Man και ήταν φτιαγμένη κυρίως με το συνθετικό στοιχείο πλουτώνιο-239. Πρόκειται για τις μοναδικές επιθέσεις με πυρηνικά όπλα στην ιστορία του κόσμου έως σήμερα.
Το καλοκαίρι του 1945, η Αμερική έψαχνε έναν τρόπο για γρήγορο τερματισμό του πολέμου με την Ιαπωνία. Η ατομική βόμβα ήταν ήδη έτοιμη και ένα καταστροφικό χτύπημα στην Ιαπωνία θα επιδείκνυε τη δύναμη της Αμερικής και θα την ανάγκαζε να παραδοθεί. Στις 26 Ιουλίου του 1945, ο πρόεδρος της Αμερικής Harry S. Truman και άλλοι ηγέτες των Συμμάχων, ανακοίνωσαν τη Συνθήκη του Potsdam με την οποία η Ιαπωνία θα έπρεπε να παραδοθεί στους Συμμάχους. Σε αντίθετη περίπτωση, οι Σύμμαχοι θα προέβαιναν στην «αναπόφευκτη ολοκληρωτική συντριβή των Ιαπωνικών δυνάμεων και την καταστροφή του Ιαπωνικού εδάφους» χωρίς βέβαια να αναφερθούν στη χρήση της ατομικής βόμβας. Δύο μέρες μετά, οι Ιάπωνες αρνήθηκαν τη πρόταση αυτή των Συμμάχων
Οι στόχοι δεν επιλέχθηκαν τυχαία. Η Χιροσίμα ήταν ένα σημαντικό οπλοστάσιο των Ιαπώνων, οι λόφοι στη περιφέρεια της πόλης θα ενίσχυαν το αποτέλεσμα της έκρηξης και τα ξύλινα κυρίως σπίτια της πόλης ήταν εύκολο να καταστραφούν. Την περίοδο της επίθεσης, η Χιροσίμα είχε περίπου 350.000 κατοίκους. Το Ναγκασάκι από την άλλη, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια και βιομηχανικά κέντρα της Νότιας Ιαπωνίας κυρίως στη παραγωγή πλοίων και όπλων, πράγμα που το έκανε επίσης σημαντικό στόχο επίθεσης. Αν και τους τελευταίους μήνες, οι Αμερικανοί βομβάρδιζαν συνεχώς τις Ιαπωνικές πόλεις, το Ναγκασάκι και η Χιροσίμα, είχαν μείνει εκτός πλάνου τακτικού βομβαρδισμού, για να υπάρξει ακριβής καταγραφή της καταστροφής του νέου όπλου. Το Ναγκασάκι είχε βομβαρδιστεί μόνο μία φορά, την 1η Αυγούστου, ενώ η Χιροσίμα καμία
Χιροσίμα.
Η Χιροσίμα ήταν ο πρώτος στόχος της πρώτης αποστολής πυρηνικού βομβαρδισμού στις 6 Αυγούστου, ενώ εναλλακτικοί στόχοι ήταν το Ναγκασάκι και η Kokura. Το βομβαρδιστικό B-29 Enola Gay, με κυβερνήτη τον Paul Tibbets ξεκίνησε από την αεροπορική βάση του Tinian στον Δυτικό Ειρηνικό, σε απόσταση 6 ωρών πτήσης από την Ιαπωνία. Δύο άλλα δύο B-29 συνόδευαν το Enola Gay, ένα με επιστημονικά όργανα και ένα για τη φωτογράφηση της έκρηξης. Αν και τα Αμερικανικά βομβαρδιστικά έγινα αντιληπτά από τα Ιαπωνικά ραντάρ, περίπου μία ώρα πριν τον βομβαρδισμό, οι Ιάπωνες δεν επιδίωξαν να τα αναχαιτίσουν, λόγω του μικρού αριθμού τους.
Η βόμβα Little Boy, με 60 κιλά ουράνιο-235, αφέθηκε από το βομβαρδιστικό Enola Gay στις 08:15 και εξερράγη μετά από 57 δευτερόλεπτα, στο προκαθορισμένο ύψος των 2.000 ποδιών πάνω από τη πόλη της Χιροσίμα. Λόγω ανέμου, είχε μια απόκλιση 240 μέτρων από τον προγραμματισμένο στόχο. Η έκρηξη ήταν ίση με αυτή 13 κιλοτόνων εκρηκτικού TNT. Οτιδήποτε σε ακτίνα ενός μιλίου καταστράφηκε εντελώς ενώ προκλήθηκε φωτιά που κάλυψε εμβαδό 11 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Το 70% των κτιρίων της καταστράφηκε, 70.000 περίπου άνθρωποι σκοτώθηκαν αμέσως και άλλοι τόσοι τραυματίστηκαν. Μέχρι το 1950, άλλοι 200.000 περίπου πέθαναν από καρκίνο, εγκαύματα ή άλλες παρενέργειες της έκρηξης. Μέχρι το 1990, το 9% των θανάτων από καρκίνο και λευχαιμία των κατοίκων της Χιροσίμα, οφειλόταν στην έκρηξη.
Μετά τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, ο Πρόεδρος Τρούμαν είπε τα εξής: «Εάν δεν αποδεχτούν τώρα τους όρους μας, ας περιμένουν μια βροχή καταστροφής από τον αέρα, που όμοιά της δεν έχει ιδωθεί σε αυτή τη γη». Ωστόσο, η Ιαπωνία εξακολούθησε να μην δέχεται τη παράδοσή της. Τρεις μέρες μετά την έκρηξη, στις 9 Αυγούστου, η Σοβιετική Ένωση κήρυξε πόλεμο στην Ιαπωνία και ξεκίνησε την εισβολή στη Μαντζουρία.
Ναγκασάκι.
Το πρωί της 9ης Αυγούστου του 1945, το Αμερικανικό βομβαρδιστικό B-29 Superfortress Bockscar, με κυβερνήτη τον Charles W. Sweeney, απογειώθηκε κι αυτό από τη βάση Tinian με πρώτο στόχο τη Kokura και δεύτερο το Ναγκασάκι. Το πλάνο ήταν παρόμοιο με αυτό της αποστολής της Χιροσίμα. Η πόλη της Kokura όμως ήταν καλυμμένη με σύννεφα και το πλήρωμα δεν είχε οπτική επαφή. Όπως ήταν λοιπόν προγραμματισμένο, η αποστολή κατευθύνθηκε προς τον δεύτερο στόχο, το Ναγκασάκι. Και αυτή η προσέγγιση εντοπίστηκε από τα ραντάρ των Ιαπώνων, όμως δεν δόθηκε συναγερμός, καθώς ήταν μόνο 2 B-29 και οι Ιάπωνες θεώρησαν πως ήταν αναγνωριστική πτήση.
Στις 11:00 ακριβώς, το δεύτερο B-29 της αποστολής, το The Great Artiste έριξε τρία αλεξίπτωτα με όργανα κι ένα γράμμα για έναν Ιάπωνα καθηγητή πυρηνικής φυσικής, στο οποίο οι Αμερικανοί τον παρακινούσαν να δημοσιοποιήσει στη χώρα του την απειλή για τα όπλα μαζικής καταστροφής. Ένα λεπτό αργότερα, το βομβαρδιστικό Bockscar έριξε την Fat Man, μια ατομική βόμβα που περιείχε πυρήνα 6.4 κιλών πλουτώνιο-239 πάνω από τη βιομηχανική περιοχή του Ναγκασάκι. Η βόμβα εξερράγη 469 μέτρα πάνω από το έδαφος, αλλά 3 χιλιόμετρα πιο μακριά από το προκαθορισμένο σημείο. Η έκρηξη είχε ισχύ ίση με αυτή 21 κιλοτόνων εκρηκτικού TNT, αναπτύχθηκε θερμοκρασία 3.900 βαθμών Κελσίου και δημιουργήθηκαν άνεμοι ταχύτητας 1005χλμ/ώρα. Οι νεκροί από την έκρηξη υπολογίζονται περίπου 40.000, ενώ άλλοι τόσοι πέθαναν τους επόμενους έξι μήνες από άλλες παρενέργειες της έκρηξης.
Η Αμερική ήταν προετοιμασμένη και για άλλες πυρηνικές επιθέσεις σε περίπτωση που η Ιαπωνία δεν συμμορφωνόταν. Ωστόσο, στις 15 Αυγούστου, 6 μέρες μετά την δεύτερη επίθεση, ο Αυτοκράτορας Hirohito ανακοίνωσε την παράδοση της Ιαπωνίας στους Συμμάχους, παρά την αντίδραση πολλών στρατιωτικών αξιωματούχων. Η υπογραφή της παράδοσης έγινε στις 2 Σεπτεμβρίου και σήμανε το τέλος της Μάχης του Ειρηνικού, αλλά και του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ένα χρόνο μετά την επίθεση, πάνω από 60.000 Αμερικανοί στρατιώτες είχαν εγκατασταθεί στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Όσοι επέζησαν από τους δύο βομβαρδισμούς, ονομάστηκαν hibakusha, που σημαίνει «άνθρωποι επηρεασμένοι από την έκρηξη». Οι απώλειες και η καταστροφή που προκάλεσαν τα όπλα αυτά, οδήγησε την Ιαπωνία στην αυστηρότερη πολιτική κατά των πυρηνικών, από τότε, απαγορεύοντας το έθνος της κάθε πυρηνικό εξοπλισμό!
Οι δύο αυτές επιθέσεις έχουν χαρακτηριστεί ως τρομοκρατικές ενέργειες, ανήθικες τακτικές πολέμου ή και εγκλήματα πολέμου. Ιστορικοί υποστηρίζουν οτι η ρίψη των δύο βομβών είχε σίγουρα μικρότερες απώλειες από την υποτιθέμενη συνέχιση του συμβατικού πολέμου μεταξύ των εθνών. Σύμφωνα με μελέτες, αν συνεχιζόταν ο πόλεμος αυτός, μόνο οι Σύμμαχοι θα είχαν περισσότερες από ένα εκατομμύριο απώλειες. Ωστόσο, ο ρόλος του βομβαρδισμού στην παράδοση της Ιαπωνίας και η δικαιολόγηση της Αμερικής για αυτόν, ακόμα αμφισβητούνται.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Ιστορία του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
Παράβαλε και:
06/08/1945, Χιροσίμα: τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν την μεγάλη έκρηξη (video) – YouTube.
