Ο Όσιος Ονούφριος έζησε τον 4ο μ. Χ. αιώνα. Γεννήθηκε στην Περσία από πλούσιους και ευγενείς γονείς. Η μητέρα του, επειδή δεν έκανε παιδιά, προσευχόταν καθημερινά στον Θεό για να πραγματοποιηθή η επιθυμία της. Όταν τελικά συνέλαβε, ο πατέρας του είδε στον ύπνο του έναν Άγγελο, που τον καλούσε να ονομάση το παιδί Ονούφριο και μετά να το οδηγήση σ’ ένα Μοναστήρι, στην Θηβαΐδα της Αιγύπτου.
Πράγματι, λίγες ημέρες μετά την γέννησι του παιδιού, ο πατέρας, συνοδευόμενος από τους υπηρέτες του, πήρε τον δρόμο προς το Μοναστήρι, για να εκπληρώση το θέλημα του Θεού. Η διαδρομή ήταν μεγάλη και το μωρό έκλαιγε, γιατί πεινούσε. Τότε, προς μεγάλη έκπληξι όλων, παρουσιάστηκε μπροστά τους ένα θηλυκό ελάφι, που φαινόταν ότι μόλις είχε γεννήσει. Πλησίασε με θάρρος κοντά τους, έσκυψε επάνω από το μωρό που έκλαιγε και το άφησε να θηλάση.
Όταν η συνοδεία έφθασε στο Μοναστήρι, ο Ηγούμενος τους υποδέχθηκε με χαρά και τους κάλεσε να ξαποστάσουν. Άκουσε με προσοχή από τον πατέρα όλη την ιστορία, αναρωτήθηκε όμως, πώς θα τρεφόταν το μωρό, αν έμενε εκεί, αφού καμμία γυναίκα δεν επιτρεπόταν να εισέλθη στο Μοναστήρι.
Τότε ο πατέρας του έδειξε το ελάφι, το οποίο στεκόταν ευλαβικά και υπομονετικά έξω από την αυλόπορτα της Μονής και του είπε, ότι αυτό θα έρχεται κάθε ημέρα για να θηλάζη το μωρό.
Πράγματι έτσι έγινε. Το ελάφι πήγαινε καθημερινά και έτρεφε τον μικρό Ονούφριο, μέχρι που εκείνος δεν χρειαζόταν πια τον θηλασμό. Στο Μοναστήρι εκείνο διδάχθηκε την Αγία Γραφή και την τάξι της μοναχικής πολιτείας. Αργότερα, βγήκε από το Κοινόβιο και πήγε να μείνη στην έρημο.
Εξήντα χρόνια έζησε εκεί ο Όσιος Ονούφριος, δοκιμάζοντας πολλά βάσανα. Έζησε τον καύσωνα του καλοκαιριού και την παγωνιά του χειμώνα. Τα ρούχα του φθάρηκαν και έμεινε ολόγυμνος. Τότε ο Κύριος φρόντισε να καλυφθή το σώμα του με τρίχες, ώστε να μην αισθάνεται το κρύο. Και κάθε ημέρα Άγγελος Κυρίου του έφερνε ψωμί, για να τρέφεται.
Όταν έφθασε το τέλος του βίου του, ένας μοναχός, ονόματι Παφνούτιος, φωτισμένος από τον Θεό πήγε στην έρημο, για να γνωρίση τον Όσιο και να ενταφιάση το σώμα του.
Πράγματι, λίγες ημέρες αργότερα ο Όσιος Ονούφριος παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και ο Παφνούτιος, αφού τον έκλαψε, άρχισε να σκέπτεται πώς θα σκάψη για να τον ενταφιάση. Δεν είχε στην διαθέσί του κανένα εργαλείο και η γη ήταν τόσο άνυδρη, που, όσο κι αν προσπαθούσε με τα χέρια του, δεν μπορούσε ούτε μία μικρή τρύπα ν’ ανοίξη.
Τότε ξαφνικά παρουσιάστηκαν δίπλα του δύο μεγάλα λιοντάρια, τα οποία, χωρίς χρονοτριβή, άρχισαν να σκάβουν το χώμα με τα νύχια τους. Σταμάτησαν μόνο όταν είχαν ανοίξει ένα λάκκο, αρκετό για να χωρέση το λείψανο του Οσίου. Μετά ξάπλωσαν ευλαβικά δίπλα στον λάκκο και παρακολούθησαν ακίνητα και απόλυτα ήρεμα την διαδικασία της ταφής. Ο Παφνούτιος τύλιξε το σώμα του Οσίου με το πανωφόρι του και το ενταφίασε προσευχόμενος. Μόνο τότε τα λιοντάρια σηκώθηκαν και έφυγαν στην έρημο, τόσο ξαφνικά, όσο είχαν εμφανιστεί. Έπειτα, ο Παφνούτιος γύρισε στο κελλί του και έγραψε τον βίο του Οσίου Ονουφρίου, περιγράφοντας τα όσα θαυμαστά είχε δει, όπως ακριβώς ήταν και η τελευταία επιθυμία του Οσίου.
ΑΘΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
