Ματθ. 10, 32-33, 37-38· 19, 27-30
«Όστις δ’ αν αρνήσησταί με έμπροσθεν των
ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν
τού πατρός μου του έν ουρανοίς»
(Ματθ. 10, 33)
Ο Χριστός , αγαπητοί μου, ο Χριστός καλεί τούς ανθρώπους να έρθουν κοντά του και να γίνουν ακόλουθοί του. Δεν κάνει καμμιά εξαίρεσι. Καλεί τους άντρες, καλεί τις γυναίκες, καλεί τα παιδιά, καλεί πλουσίους και φτωχούς, καλεί σοφούς και αγραμμάτους. Καλεί, χωρίς να λαμβάνη υπ’ όψιν καταγωγή, ηλικία, χρώμα, φυλή και έθνος. Όλοι είνε δεκτοί. Ανοιχτές είνε οι πόρτες της δικής του βασιλείας.
Αλλ’ ενώ τούς καλεί, δεν βιάζει κανένα. Δεν χρησιμοποιεί βία, όπως οι βασιλιάδες και οι τύραννοι τού κόσμου. Το μόνο όπλο του είνε ο λόγος. Μ’ αυτό προσπαθεί να πείση τους ανθρώπους να τον ακολουθήσουν. Τους καλεί από αγάπη. Μιά αγάπη, που δεν υπάρχει μέτρο να μετρηθή. Μιά αγάπη απέραντη. Όπως η κλώσσα που βλέπει τον κίνδυνο κράζει και καλεί κοντά της τα πουλιά, για να τα φυλάξη κάτω από τις φτερούγες της, έτσι και ο Χριστός, που θέλει να σώση τους ανθρώπους από βέβαιη και αιώνια καταστροφή, τους καλεί να έρθουν κοντά του και να ασφαλισθούν κάτω από το σταυρό, κάτω από τίς παντοδύναμες φτερούγες της αγάπης του.
Ασφάλεια, χαρά, ειρήνη και ευτυχία, να τι θα βρούν οι άνθρωποι κοντά στο Χριστό. Καί θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να τρέχουν και να πηγαίνουν στο Χριστό και να γίνωνται πιστοί ακόλουθοί του.
***
Αλλά τρέχουν και πάνε όλοι στο Χριστό; Όχι. Λίγοι είνε αυτοί που ακούνε την πρόσκλησί του και πηγαίνουν κοντά του. Αλλά και απ’ αυτούς τούς λίγους δεν μένουν όλοι μέχρι τέλος. Μένουν μέχρις ότου τα πράγματα πηγαίνουν καλά καί κανένας δεν τους ενοχλεί για την πίστι τους. Όταν δουν ότι τα συμφέροντά τους ζημιώνονται, τότε δειλιάζουν και αρνούνται το Χριστό. Τον αρνούνται όπως ο Πέτρος, που ξημερώνοντας Μεγάλη Παρασκευή φοβήθηκε και αρνήθηκε τρείς φορές το Χριστό. «Ουκ είδα τον άνθρωπον», έλεγε σ’ εκείνους που τον ρωτούσαν αν είνε μαθητής τού Χριστού (Ματθ. 26, 72). «Ουκ οίδα…» Δέν τον ξέρω, αφήστε με ήσυχο!…. Πέτρο, τι κάνεις; Αρνείσαι το Χριστό; Δεν ήσουν εσύ που έλεγες, ότι δεν θα τον αρνηθής ποτέ;….. Βέβαια ο Πέτρος για την άρνησι αυτή τού Χριστού μετανόησε ειλικρινά, έχυσε δάκρυα πικρά, και ουδέποτε πια στη ζωή του τον αρνήθηκε. Όπου και αν βρισκόταν ωμολογούσε με θάρρος το Χριστό. Και τέλος μαρτύρησε, ομολογώντας το όνομά του. Πόσοι όμως απ’ αυτούς, που αρνούνται σήμερα το Χριστό, μετανοούν σαν τον Πέτρο και χύνουν δάκρυα πικρά για την άρνησί τους; Για να καταλάβουμε όλοι, κι αυτοί κ’ εμείς, πόσο μεγάλη αμαρτία είνε η άρνησις τού Χριστού, ας ακούσουμε τι λέει σήμερα sτο Ευαγγέλιο ο Χριστός γιά ’κείνους που τον αρνούνται, για κείνους που δεν έχουν τoν ηρωισμό να τον ομολογούν. Φοβερά είνε τα λόγια του Χριστού. «Όποιος», λέει, «θα με ομολογήση εμπρός στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω κ’ εγώ εμπρός στον ουράνιο Πατέρα. Όποιος θα μ’ αρνηθή εμπρός στούς ανθρώπους, θα τον αρνηθώ κ’ εγώ εμπρός στον ουράνιο Πατέρα» (Ματθ. 10, 32-33).
Σύμφωνα με τα λόγια αυτά, η ομολογία τού Χριστού αξίζει αιώνιο έπαινο, ενώ η άνρησι τού Χριστού, ή άνρησι της ορθοδόξου πίστεως, είνε αξία αιωνίως κολάσεως. Ομολογείς το Χριστό; Θα σε ομολογήση κ’ εκείνος. Αρνείσαι τo Χριστό; Θα σ’ αρνηθή κ’ εκείνος. Μικρό θεωρείς να σ’ αρνηθή ο Χριστός; Δεν σου κάνει αυτό καμμιά εντύπωσι; Θα έρθη όμως ώρα, που θα πονέσης και θα κλάψης απαρηγόρητα. Αλλά τότε τι τό όφελος; Θα είνε πιά πολύ αργά. Τώρα κλαίς για άλλα πράγματα. Τώρα κλαίς και αναστενάζεις και έχεις μεγάλο πόνο στην καρδιά, γιατί παρακαλώ; Γιατί η γυναίκα, που αγαπούσες και ζούσες μαζί της και περνούσες ευχάριστες ώρες και μέρες, η γυναίκα αυτή τώρα σε αρνιέται και δεν θέλει ούτε να σε κοιτάξη ούτε να σού πή καλημέρα. Σου στοιχίζει λοιπόν η άρνησι μιάς γυναίκας, και δεν σου στοιχίζει η άρνησις τού Χριστού; Αλλ’ ο Χριστός, που θα σε αρνηθή και δεν θα γυρίση πια να σε κοιτάξη, αξίζει περισσότερο από όλα τα αγαπημένα πρόσωπα, αξίζει πιό πολύ από όλο τoν κόσμο. Πώς να σου το πώ; Πώς να σου το περιγράψω, για να το αισθανθής; Να πάψη ο ήλιος να σε θερμαίνη και να σε φωτίζει, να πάψουν οι πηγές να σε δροσίζουν, να πάψουν τά δέντρα να σε τρέφουν, να πάψη ο αέρας να σου δίνη το οξυγόνο, θα είνε μεγάλες συμφορές. Αλλά τι είνε οι συμφορές αυτές μπροστά στη συμφορά να σε αρνηθή ο Χριστός; Ο Χριστός είνε ο Ήλιος, που φωτίζει και θερμαίνει. Ο Χριστός είνε το αθάνατο Νερό. Ο Χριστός είνε το Δένδρο της ζωής. Ο Χριστός είνε το πάν. Να σε αρνηθή ο Χριστός; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη συμφορά από αυτή.
***
Αλλ’ ίσως κάποιος, που ακούει τα λόγια αυτά, να πη· «Εγώ είμαι χριστιανός. Βαφτίστηκα στο όνομα τοy Χριστού. Αγαπώ το Χριστό. Πώς μου λες, ότι τον αρνούμαι; Εγώ δεν θυμάμαι καμμιά περίπτωσι να τον έχω αρνηθή…».
Λες, άνθρωπε, ότι δεν θυμάσαι καμμιά περίπτωσι που να αρνήθηκες το Χριστό; Μακάρι να ήταν έτσι! Αλλά δυστυχώς δεν είνε έτσι. Θα σου θυμίσω μερικές περιπτώσεις και θα πεισθής.
Ξέρω ότι, όταν είσαι μόνος σου στο σπίτι, πριν καθήσης στο τραπέζι, κάνεις το σταυρό σου. Δεν βάζεις μπουκιά στο στόμα σου χωρίς να πης την προσευχή σου. Αλλά νά ’φεύγεις από το χωριό σου και πηγαίνεις στην μεγάλη πολιτεία, και κάποιοι συγγενείς σου, που είνε εγκατεστημένοι και ζούνε σαν πρωτευουσιάνοι, σε καλούν στο τραπέζι τους. Πηγαίνεις. Θαμπώνεσαι από την πολυτέλεια. Φαγητά εκλεκτά. Σερβίτσια σπουδαία. Τι να τα κάνης όμως; Αυτοί που σε καλούν δεν πιστεύουν. Είνε μοντέρνοι άνθρωποι. Κάποτε έκαναν τον σταυρό τους. Τώρα δεν τον κάνουν. Κάθονται στο τραπέζι χωρίς σταυρό. Και κοροϊδεύουν εκείνους, που εξακολουθούν ακόμη να κάνουν το σταυρό τους. Εσύ στην περίπτωσι αυτή τι θά κάνης; Θα σηκωθής όρθιος και θα κάνης το σταυρό σου, αδιαφορώντας για τις ειρωνείες των συγγενών σου; Εάν ναι, τότε ωμολόγησες το Χριστό και είσαι άξιος επαίνου. Εάν όμως ντραπής τους ανθρώπους και δεν κάνης το σταυρό σου, τότε έχασες την ευκαιρία να ομολογήσης το Χριστό. Τον αρνήθηκες, και είσαι άξιος τιμωρίας και καταδίκης.
Θέλεις κι άλλες περιπτώσεις που αρνήθηκες το Χριστό; Ταξιδεύεις. Ξεκινά το αυτοκίνητο, ο σιδηρόδρομος, το καράβι, το αεροπλάνο σου. Σαν χριστιανός πρέπει να κάνης το σταυρό σου. Αλλά σύ δεν τον κάνεις, γιατί αυτοί που συνταξιδεύουν μαζί σου δεν κάνουν το σταυρό τους και κοροϊδεύουν τη θρησκεία. Κ’ εσύ ντρέπεσαι και φοβάσαι. Αρνείσαι έτσι το Χριστό.
Μικρές, θα πης, είνε οι αρνήσεις αυτές. Αλλά από τα μικρά θα προχωρήσης στα μεγάλα, και θα καταντήσης ν’ αρνηθής και αυτή τη πίστι σου.
***
Αγαπητοί μου! Ο Χριστός δεν μας θέλει δειλούς και άνανδρους. Θέλει να είμαστε γενναίοι και τολμηροί. Θέλει να τον ομολογούμε όπου και να βρισκόμαστε. Δεν πρέπει να μοιάζουμε με τα παιδιά, που παίζουν το κρυφτούλι και κρύβονται. Όχι κρυπτοχριστιανοί. Αλλά χριστιανοί με παρρησία και θάρρος, που με λόγια και με έργα θα ομολογούμε το Χριστό και θα προτιμούμε να ξερριζώσουν τη γλώσσα μας, να κόψουν το κεφάλι μας, παρά ν’ αρνηθούμε και να βλασφημήσουμε το Σωτήρα Χριστό.
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρ. Φλωρίνης: Κυριακή. Σύντομα κηρύγματα επί των Ευαγγελικών περικοπών.
Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός»
Η/Υ επιμέλεια Αικατερίνας Κατσούρη.
Παράβαλε και:
Κυριακή των Αγίων Πάντων, Α. Ματθαίου: Η Ευαγγελική περικοπή της Θ. Λ., λόγος Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς, υμνολογική εκλογή.
Κυριακή των Αγίων Πάντων: Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Θ. Λ, κήρυγμα του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Κυριακή των Αγίων Πάντων – Ιωάννου Φουντούλη, αειμνήστου καθηγητού του Α.Π.Θ.: Παρακλητικός Κανών, Χαιρετισμοί, Ικετήριος Κανών.
Κυριακή των Αγίων Πάντων – ηχογραφημένη ομιλία του Αρχιμ. Αθανασίου Μυτιληναίου (αρχείον ήχου, mp3).
Αγίου Ρωμανού του μελωδού – κοντάκιον εις τους Αγίους Πάντας.
Κυριακή των Αγίων Πάντων: Εγκώμιο στους Αγίους Πάντες, που μαρτύρησαν σ’ όλο τον κόσμο – ΑΓ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Η Θαυματουργός Εικόνα της Παναγίας, της επονομαζομένης, η Απαλύνουσα τις κακές καρδιές, στην Ρωσσία.
Κυριακή των Αγίων Πάντων: Μνήμη και των εν Σάμη της Κεφαλληνίας Αγίων Φανέντων, Συναξάριον, Ακολουθία, Εγκώμια.
Κυριακή των Αγίων Πάντων: Χρόνια πολλά σε όλους μας! Αρχιμ. Ανανία Κουστένη.
Λόγος εις την ημεραν της εορτής των Αγίων Πάντων – Αγίου Λουκά Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως της Κριμαίας.
