Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται τα μνημόσυνα και γενικά τις προσευχές υπέρ των κεκοιμημένων αδελφών. Η πίστη σε προσωπική ύπαρξη μετά θάνατον και ο τρυφερός δεσμός της αγάπης που μας συνδέει με τους απελθόντες αδελφούς, δικαιώνει τα μνημόσυνα.
Η επουράνιος Εκκλησία δέχεται τις παρακλήσεις μας και «μεσιτεύει» για μας στον Θεό. Αλλά και εμείς, η επί γης Εκκλησία, όντας ενωμένοι με τους απελθόντες αδελφούς στο ένα σώμα του Χριστού, παρακαλούμε γι’ αυτούς και τελούμε υπέρ αυτών τη θεία ευχαριστία, η οποία συναθροίζει στο λειτουργικό χώρο ολόκληρη την Εκκλησία, πραγματώνοντας συνεχή επικοινωνία και αλληλεπίδραση. Η θεία ευχαριστία προσφέρεται «υπέρ της Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» και ωφελεί με τη χάρη της τους πάντες.
Ήδη από τη μεταποστολική Εκκλησία οι Χριστιανοί συναθροίζονταν στους τάφους των μαρτύρων την ημέρα της μνήμης των και τελούσαν τη θεία ευχαριστία (πρβλ. Μαρτύριο αγ. Πολυκάρπου 18). Την τέλεση της θείας ευχαριστίας υπέρ των κεκοιμημένων μαρτυρούν ο Τερτυλλιανός (Περί στεφάνου του στρατ. 3. Περί του μοναδ. γάμου 10. Περί προσευχής 28), ο Κυπριανός (Έπιστ. 1,2) και οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας.
Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, αναλύοντας τη θεία λειτουργία στους νεοφώτιστους, υπογραμμίζει ότι σ’ αυτήν μνημονεύουμε τους «πατριάρχας, προφήτας, αποστόλους, μάρτυρας, δια να δεχτεί ο Θεός την δέησίν μας με τις ευχές και τις πρεσβείες τους. Ύστερα μνημονεύομεν και τους προκεκοιμημένους αγίους πατέρας και επισκόπους, και πάντων απλώς των ημίν προκεκοιμημένων, πιστεύοντες ότι μεγίστη ωφέλεια «όνησις» θα γίνη εις τας ψυχάς, διά τας οποίας αναφέρεται η δέησις της αγίας και φρικωδεστάτης προκειμένης θυσίας» (Μυστ. κατήχ. Ε’ 9).
Με το ίδιο πνεύμα προσθέτει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ας βοηθώμεν λοιπόν αυτούς και ας τελώμεν υπέρ αυτών μνημόσυνα. Διότι εάν τα παιδιά του Ιώβ εκαθάριζεν η θυσία του πατρός, διατί αμφιβάλλεις διά ,το ότι, εάν προσφέρωμε και ημείς υπέρ των απελθόντων, δίδεται εις αυτούς κάποια παρηγορία «παραμυθία τις » (Ιω. Χρυσοστ., Είς Α’ Κορ. Λόγ. ΜΑ 6).
Η Ορθόδοξη Εκκλησία πιστεύει πώς οι προσευχές και τα μνημόσυνα δεν εξαναγκάζουν τον Θεό, ούτε δημιουργούν οποιαδήποτε βεβαιότητα σχετικά με τα αποτελέσματα. Εξάλλου η Ορθόδοξη Εκκλησία απορρίπτει τη διάκριση μεταξύ πρόσκαιρων και αιωνίων ποινών. Η άποψη πώς οι αιώνιες ποινές εξαγοράζονται με το αίμα του Χριστού, ενώ οι πρόσκαιρες δεν εξαγοράζονται, δεν ανταποκρίνεται στην ορθόδοξη πίστη. Εμείς πιστεύουμε πώς το αίμα του Χριστού καθαρίζει «κάθε αμαρτία» (Α’ Ιω. α’ 7).
Έτσι η Ορθοδοξία περιφρουρείται τόσο απέναντι των Προτεσταντών όσο και απέναντι των Ρωμαιοκαθολικών, που κάνουν αυτή τη διάκριση και κηρύττουν το «καθαρτήριο πυρ». Σαν καθαρτήριο πυρ δεχόμαστε μόνο τη φωτιά, που θα ανακαινίσει τον κόσμο, σύμφωνα με το λόγο της Γραφής (Β’ Πέτρ. γ’ 7).
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ & ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
π ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
η/υ πηγη
http://www.egolpio.com/APOLOGITIKA/mnhmosuna.htm
αγίου Αθανασίου του Μεγάλου – Λόγος εις τους κοιμηθέντες
Μην αρνείσαι να προσφέρεις λάδι και να ανάβεις κεριά στον τάφο του, επικαλούμενος Χριστόν τον Θεόν, και αν ακόμα ο κοιμηθείς τελείωσε ευσεβώς τη ζωή του και τοποθετήθηκε στον ουρανό. Γιατί αυτά είναι ευπρόσδεκτα από τον Θεό και προσκομίζουν μεγάλη την ανταπόδοσή Του, γιατί το λάδι και το κερί είναι θυσία και η Θεία Λειτουργία είναι εξιλέωση. Η δε αγαθοεργία φέρνει τελικά προσαύξηση με κάθε αγαθή ανταπόδοση. Ο σκοπός του προσφέροντος για την ψυχή κοιμηθέντος,
είναι ίδιος με τα όσα κάνει όποιος έχει μικρό παιδί άρρωστο και αδύναμο, για το οποίο προσφέρει στον ιερό ναό κεριά, θυμίαμα και λάδι με πίστη και τα χαρίζει όλα για το παιδί του. Τα κρατάει και τα προσφέρει με τα χέρια του σαν να τα κρατάει και να τα προσφέρει το ίδιο το παιδί, ακριβώς δηλαδή όπως γίνεται όταν στο βάπτισμα αποκηρύσσεται ο σατανάς από τον ανάδοχο για λογαριασμό του νηπίου.
Παρομοίως πρέπει να θεωρείται και όποιος πέθανε πιστός στον Κύριο, ότι κρατάει και προσφέρει τα κεριά και το λάδι, και όλα όσα προσφέρονται για τη λύτρωσή του. Έτσι, με τη χάρη του Θεού, η προσπάθεια που γίνεται με πίστη δεν θα πάει χαμένη. Να είστε σίγουροι ότι οι Θείοι Απόστολοι και οι Θεοδίδακτοι διδάσκαλοι και οι Θεόπνευστοι πατέρες, αφού πρώτα ενώθηκαν με το θείο και φωτίσθηκαν, καθόρισαν με τρόπο θεάρεστο τις λειτουργίες, τις προσευχές και τις ψαλμωδίες που γίνονται κάθε χρόνο στη μνήμη εκείνων που πέθαναν. Και όλα αυτά μέχρι σήμερα, πάντα με τη χάρη του Φιλανθρώπου Θεού, αυξάνονται και συμπληρώνονται σε όλα τα σημεία του ορίζοντος για να δοξάζεται και να εξυμνείται ο Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλευόντων.
ΠΗΓΗ:
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/a8anasios_megas_logos_koimh8entes.htm
Παράβαλε και:
Περί της ώρας του θανάτου – λόγος του Αγ. Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως της Κριμαίας.
Η ωφέλεια από τα μνημόσυνα – Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού.
Μνημόσυνα – Πρωτ. Θεμιστοκλέους Χ. Χριστοδούλου, Δρ. Θεολογίας .
Η εξόδιος ακολουθία και η ακολουθία εις ψυχορραγούντα.
Η προσευχή της Εκκλησίας μας για τους νεκρούς – Μητροπ. Γόρτυνος Ιερεμίου.
Του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Δαμασκηνού – ομιλία περί των εν Πίστει Κεκοιμημένων.
