«Όταν δε νηστεύητε, μη γίνεσθε ώσπερ οι υποκριταί, σκυθρωποί. Αφανίζουσι γαρ τα πρόσωπα αυτών, όπως φανώσι τοις ανθρώποις νηστεύοντες».
Καλόν ενταύθα στενάξαι μέγα και ανοιμώξαι πικρόν. Ου γαρ μόνον τους υποκριτάς μιμούμεθα, αλλά και εκείνους παρεληλύθαμεν. Οίδα γαρ, οίδα πολλούς, ουχί νηστεύοντας και επιδεικνυμένους μόνον, αλλά και μη νηστεύοντας και τα των νηστευόντων προσωπεία περικειμένους και απολογίαν χείρονα της αμαρτίας προβαλλομένους. Ίνα γαρ μη σκανδαλίσω, φησί, τους πολλούς, τούτο ποιώ. Τί λέγεις; Νόμος εστί θείος ο ταύτα κελεύων και σκανδάλου μέμνησαι; Και φυλάττων μεν αυτόν, σκανδαλίζειν νομίζεις, παραβαίνων δε, απαλλάτειν σκανδάλου; Και τί ταύτης της αλογίας χείρον γένοιτ’ αν; ου παύση και των υποκριτών χείρων γινόμενος και διπλήν την υπόκρισιν εργαζόμενος; Και πολλήν της κακίας ταύτης την υπερβολήν εννοών, ουκ αισχυνθήση της λέξεως ταύτης την έμφασιν; Ουδέ γαρ είπεν, ότι υποκρίνονται απλώς, αλλά και καθάψασθαι μειζόνως βουλόμενος, φησίν˙ «Αφανίζουσι γαρ τα πρόσωπα αυτών», τουτέστι, διαφθείρουσιν, απολλύουσιν. Ει δε τούτο αφανισμός προσώπου, το προς κενοδοξίαν ωχρόν φαίνεσθαι, τί αν είποιμεν περί των επιτρίμμασι και υπογραφαίς διαφθειρουσών τα πρόσωπα γυναικών, επί λύμη των ακολάστων νέων;…
«Όταν δε νηστεύετε, μη γίνεσθε σκυθρωποί, όπως ακριβώς οι υποκριταί. Διότι αυτοί παραμορφώνουν τα πρόσωπά των, δια να φανούν εις τους ανθρώπους ότι νηστεύουν».
Αρμόζει να στενάξωμεν εδώ πολύ και να θρηνήσωμεν πικρά. Δεν μιμούμεθα μόνον τους υποκριτάς αλλά και τους έχομεν ξεπεράσει. Διότι γνωρίζω, γνωρίζω πολλούς που όχι μόνον νηστεύουν και κάνουν επίδειξιν, αλλά και πολλούς άλλους που δεν νηστεύουν και λαμβάνουν εν τούτοις το ύφος ανθρώπων που νηστεύουν και κάνουν έτσι απολογίαν χειροτέραν από την αμαρτίαν. Δια να μη σκανδαλίσω, λέγει, τους πολλούς το κάνω αυτό. Μα τί είναι αυτό που λέγεις; Είναι ο νόμος του Θεού που τα ορίζει αυτά και ενεθυμήθης το σκάνδαλον; Και νομίζεις ότι σκανδαλίζεις, όταν τον τηρής και αποσοβείς το σκάνδαλον, όταν τον παραβαίνης; Ημπορεί να υπάρξη χειροτέρα ανοησία από αυτήν; Δεν θα σταματήσης να γίνεσαι χειρότερος και από τους υποκριτάς και να διπλασιάζης την υποκρισίαν, κατανοών την μεγάλην υπερβολήν της κακίας αυτής, δεν θα εντραπής την έμφασιν της διατυπώσεως; Δεν είπε μόνον ότι υποκρίνονται, αλλά επειδή ήθελε να τους θίξη περισσότερον λέγει˙ «Αφανίζουν τα πρόσωπά των», τα χαλούν δηλαδή, τα καταστρέφουν. Και αν τούτο λέγεται αφανισμός του προσώπου, το να φαίνεται ωχρόν δια λόγους κενοδοξίας, τί ημπορούσαμεν να ειπούμεν δια τας γυναίκας εκείνας που παραμορφώνουν με σκόνες και βαφές τα πρόσωπά των προς καταστροφήν των ακολάστων νέων;…
Παράβαλε και:
Κυριακή της Τυροφάγου: η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., Αγ. Συμεών του νέου θεολόγου, ομιλία περί μετανοίας και περί εξορίας του Αδάμ.
Κυριακή της τυροφάγου: το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., ο ουρανός εκέρδισε πάλιν, Λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Κυριακή της τυροφάγου – τυρινής: Συναξάριον και υμνολογική εκλογή.
Προϋπόθεσις της θεϊκής συγνώμης, η αληθινή νηστεία και, ο αληθινός θησαυρός – Ιερομ. Κοσμά Δοχειαρίτου.
Λόγος Α. εις τον έκτον ψαλμόν – εκ της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών και Ασκητικών.
Λόγος Β. εις τον έκτον ψαλμόν – εκ της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών και Ασκητικών.
Του Οσίου Πατρός ημών Φωτίου του Μεγάλου – ομιλία δεκάτη τρίτη, ρηθείσα εν τω άμβωνι της Μεγάλης Εκκλησίας, τη Τετράδι της πρώτης εβδομάδος.
Του Οσίου Πατρός ημών Φωτίου του Μεγάλου – ομιλία δεκάτη τετάρτη, ρηθείσα εν τω άμβωνι της Μεγάλης Εκκλησίας, τη Παρασκευή της πρώτης εβδομάδος.
Η Νηστεία – Αγ. Βασιλείου του Μεγάλου.
Του Οσίου Πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά – ομιλία ΣΤ’, προτρεπτική προς νηστείαν.
