Ο Άγιος Ιερώνυμος είχε πει το εξής: «Όταν θα πολλύνει η ομοφυλοφιλία στους χριστιανικούς λαούς, τότε πλησιάζει το τέλος της Ιστορίας».
(Σειράχ, ομιλία 253η)
Πρόλογος
Ο Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος μας άφησε μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Μας παρέδωσε έναν τεράστιο αριθμό κατηχητικών ομιλιών, κατανεμημένων σε διαφορετικές θεματικές σειρές. Ακούσαμε και συλλέξαμε από μεγάλο αριθμό ομιλιών, κατά την κρίση μας, ενδεικτικές αναφορές του πατρός Αθανασίου, που μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και που αφορούσαν τα σαρκικά πάθη. Τις παρουσιάζουμε σ’ αυτό το βιβλιαράκι και ευελπιστούμε να γίνουν αφετηρία προβληματισμού για κάθε νέο και νέα, για κάθε γονιό, για κάθε άνθρωπο που ενδιαφέρεται να ξεκαθαρίσει κάποια θέματα που αφορούν στα σαρκικά αμαρτήματα. Στο τέλος κάθε αναφοράς υπάρχει η παραπομπή της, προκειμένου να μπορεί ο αναγνώστης να ανατρέξει στη συγκεκριμένη σειρά και ομιλία για περαιτέρω εμβάθυνση. Είθε ο Άγιος Τριαδικός Θεός δι’ ευχών του μακαριστού Γέροντά μας π. Αθανασίου Μυτιληναίου να ευλογήσει την πνευματική καρποφορία στις ψυχές όλων μας.
Παντελής Γκίνης
«Όταν κανείς πέφτει στη μοιχεία, τα παιδιά θα δεχτούν την τιμωρία. Ακούστε τι λέγει η «Σοφία Σολομώντα», 3, 14. Το λέω πολλές φορές αυτό σε ανθρώπους που έχουν πέσει στη μοιχεία, και λέγω: «Αδελφέ μου, δε λυπάσαι τα παιδιά σου;». «Σαν τι μπορεί να συμβεί με τα παιδιά μου;», λέει αυτός έκπληκτος. Ακούστε τι μπορεί να συμβεί: «Τέκνα μοιχών ατέλεστα («ατέλεστα» θα πει απρόκοφτα) και εκ παρανόμου κοίτης σπέρμα αφανισθήσεται», και από παράνομη κοίτη, δηλαδή μοιχεία, («σπέρμα» θα πει απόγονος), «αφανισθήσεται», θα πεθάνει. Συνεπώς, έχουμε δύο περιπτώσεις: Τα παιδιά των μοιχών ή θα πεθάνουν ή δεν θα προκόψουν.
«Εάν τι γαρ μακρόβιοι γένωνται, εις ουθέν λογισθήσονται (αν ζήσουν, δεν θα έχουν καμιά υπόληψη) και άτιμον επ’ εσχάτου το γήρας αυτών (θα γεράσουν με κάποια ατιμία, δεν θα έχουν προκοπή δηλαδή)». Πόσοι άνθρωποι υποφέρουν στη ζωή, γιατί ο πατέρας τους, η μάνα τους, εστάθησαν μοιχοί και μοιχαλίδες … ».
(Δευτερονόμιο, ομιλία 17η)
«Φαίνεται στην εποχή μας το πνεύμα της μοιχείας πάρα πολύ διαδεδομένο. Φαίνεται, θα το πω άλλη μία φορά, πάρα πολύ διαδεδομένο. Έχει φρίξει το πνεύμα μου για το θέμα της μοιχείας!».
(Δευτερονόμιο, ομιλία 16η)
«Ποτέ μου δεν θα ξεχάσω, και έχω την ελπίδα στο Θεό, επειδή ποτέ μου δεν θα ξεχάσω εκείνο το οποίο λέγει ο Άγιος Νείλος ο Σιναϊτης: «Μη θαρρήσης στο δαίμονα της πορνείας, μέχρι θανάτου σου»! Είστε μάρτυρες πολλοί από σας, που το λέγω κατ’ ιδίαν αυτό, ότι μπορεί κανείς στα γηρατειά του να κάνει πράγματα πολύ βρώμικα και αμαρτωλά, πάρα πολύ βρώμικα, γιατί πίστεψε ότι δεν μπορεί να τα κάνει! Αν όμως πιστεύεις ότι μπορείς να πέσεις πολύ χαμηλά, αυτό θα σου δημιουργεί μέσα σου το φόβο του Κυρίου και έχεις όχι τη βεβαιότητα, αλλά την ελπίδα ότι δεν θα σε αφήσει ο Κύριος να φθάσεις σε κατάντημα».
(Σειράχ, ομιλία 83η)
«Ένας άνθρωπος εκατό χρόνων θα πρέπει να προσέχει στο δαίμονα της πορνείας; Δεν είναι μία υπόθεση που αφορά στους νέους; Αφορά σε όλους, σε κάθε ηλικία! Προ πολλών ετών βρήκα στο νοσοκομείο, στο δωμάτιο των κρατουμένων -οι φυλακές είχαν εδώ ένα δωμάτιο που νοσηλεύονταν κρατούμενοι, και το παράθυρο είχε σίδερα και απ’ έξω υπήρχε φρουρός φύλακας- βρήκα έναν γέροντα ογδοντατεσσάρων ετών, ο οποίος έκανε φόνο από μια υπόθεση αντιζηλίας για μια γυναίκα. Ακούτε; Ογδοντατεσσάρων ετών! Και βέβαια, όχι γιατί το λέει ο λόγος του Θεού και οι Πατέρες μας το βεβαιώνουν, αλλά το είδα και εγώ! Το είδα από μία εμπειρία. Αν έπρεπε να σας πω περισσότερα, θα σας έλεγα και άλλα περιστατικά. Σας λέω μόνο αυτό το χτυπητό παράδειγμα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να έχομε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, να λέμε: «Εγώ μπορώ να ξεκινήσω κάτι, αλλά σε κάποιο σημείο να σταματήσω». Πρόκειται περί μιας χιονοστιβάδας! Ξεκίνησε την πορεία της προς τα κάτω η χιονοστιβάδα; Είναι αδύνατο πλέον να συγκρατηθεί! Γι’ αυτό θέλει πάρα πολλή προσοχή, από την
αρχή!».
(Πνευματική Διαθήκη Τωβίτ, ομιλία 11η)
«Ξέρετε πόσοι γονείς -γιατί με καίει το θέμα, γι’ αυτό το λέω κάθε φορά το ίδιο παράδειγμα- γονείς, πατέρες η μητέρες, να στέλνουν το παιδί τους να ξεπορτίσει, δηλαδή να πέσει στην πορνεία, για να μη γίνει τάχα, δήθεν, ανώμαλο, να μην αποκτήσει κόμπλεξ! Και επιθυμούν, τα αγόρια τους τουλάχιστον, να έχουν φιλενάδα; Ω, ταλαίπωρε πατέρα! Ω, ταλαίπωρη μητέρα, αν ήξερες τι κάνεις τώρα! Ρίχνεις εσύ με τα χέρια σου το παιδί σου στην πορνεία, δηλαδή στην κόλαση! Δεν το αντιλαμβάνεσαι αυτό; Τι λόγο θα δώσεις στο Θεό;».
(Ιεζεκιήλ, ομιλία 4η)
«Η ομοφυλοφιλία, όπως και η κτηνοβασία, είναι ασέβεια. Η μοιχεία είναι αδικία, γιατί αδικείς τη γυναίκα σου, αδικείς τον άντρα σου με τρίτο πρόσωπο. Η πορνεία είναι απλώς αμάρτημα. Αυτό το είπα, γιατί η εποχή μας χαρακτηρίζεται από αυτό το φοβερό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας, και θεωρείται βδελυκτή μίξη, παράνομος πράξη, διάλυση κόσμου. Θέλουν να διαλύσουν το σχέδιο του Θεού πάνω στη δημιουργία οι ομοφυλόφιλοι!». «Το φοβερό αμάρτημα, με το οποίο θα έρθει το τέλος του κόσμου, είναι η αρσενοκοιτία, δηλαδή η ομοφυλοφιλία. Τα Σόδομα και τα Γόμορρα είναι τύπος του μέλλοντος κόσμου και της καταστροφής του. Λέγει ο Άγιος Ιερώνυμος: «Όταν θα πολλύνει η αρσενοκοιτία πάνω στη γη, τότε θα καταστραφεί ο κόσμος και θα έρθει ο Χριστός ξανά στη γη». Και φοβάμαι πως η αμαρτία αυτή πλέον δεν γνωρίζει όρια. Και όταν λέμε «αρσενοκοιτία», δεν εννοούμε μόνο άντρες με άντρες, αλλά είναι και ο λεσβιασμός».
(Δευτερονόμιο, ομιλία 17η)
«Αν πείτε να ζήσουν ζωή εγκρατείας, βίο σώφρονα και καθαρό, θα σας κοιτάξουν με οίκτο και θα πουν ότι είστε διεστραμμένοι. Είπαν οι βρώμικοι τους καθαρούς ακάθαρτους! Έτσι είναι. Όταν, αγαπητοί μου, πια η ακαθαρσία γίνεται νόμος, γίνεται έθος, γίνεται πράξη, οι άνθρωποι μεταξύ των δεν ντρέπονται και θα πουν ανώμαλο τον σώφρονα και τον ηθικό και τον αγνό άνθρωπο! Εκεί έφτασε η εποχή μας, στο να έχει, όχι πια διαστροφή πράξεων, αλλά να έχει και διαστροφή αντιλήψεων, δηλαδή πλέον ο άνθρωπος αληθινά έχει διαστραφεί!».
(Δευτερονόμιο, ομιλία 17η)
«Πάρα πολύ φοβάμαι ότι η εποχή μας είναι ίδια με την εποχή των Σοδομιτών, γιατί μετερχόμεθα τα ίδια αμαρτήματα που μετέρχονταν και οι Σοδομίται. Τα ίδια αμαρτήματα! Ναι, ναι, γιατί είναι τα ίδια αμαρτήματα, που δεν είχαν ντροπή και ήσαν ξεχειλισμένα στους δρόμους εκείνης της αμαρτωλής πόλης. Και στην εποχή μας, και στην Ευρώπη και στην Αμερική και στην Ελλάδα, δυστυχώς, ξεχειλίζουν τα αμαρτήματα εκείνης της πόλης. Γιατί; Γιατί υπάρχει πλησμονή αγαθών, γιατί δεν στρέφουμε το πρόσωπό μας, τα μάτια μας προς τον Θεό και να Του πούμε: «Τα αγαθά, Κύριε, Συ μας τα έδωσες», αλλά αλλάζουμε προσανατολισμό, δεν χρειαζόμαστε πια το Θεό, τα αγαθά Του, μόνο θέλομε … Και έχοντας τα αγαθά Του, στο τέλος φτάνουμε να γίνουμε υλισταί, να γίνομε σαρκικοί άνθρωποι, και έτσι να χάσομε από τον οπτικό μας ορίζοντα το Θεό, με αποτέλεσμα ο,τι συνέβη και στην εποχή του Νώε και στην εποχή Σοδόμων και Γομόρρας. Σας είπα ότι φοβούμαι, πολύ φοβούμαι, πάρα πολύ, μήπως και στον τόπο μας έρθει κάποια καταστροφή, να με θυμάστε, εκτός αν
μετανοήσομε. Αλλά πολύ το φοβάμαι, όλος αυτός ο πλεονασμός των υλικών αγαθών, που τα πετάμε και στα σκουπίδια τα υλικά μας αγαθά, πολύ με φοβίζει. Χωρίς να σας πω ότι μας εμποδίζει και η εντολή του Χριστού που είπε: «Ίνα μη τι απόληται», τίποτα να μη χάνεται, αλλά να υπάρχει πνεύμα οικονομίας. Αλλά ποιός κάνει οικονομία; Κανένας δεν κάνει οικονομία μόνο οι σώφρονες άνθρωποι. Φοβούμαι όμως πως οι σώφρονες άνθρωποι είναι λίγοι!».
(Χριστιανική Ανθρωπολογία, ομιλία 51η)
«Ένας θείος μου ήταν στρατιώτης στη Μ. Ασία. Η ενοματία του ήταν καμιά δεκαριά άντρες, πήγαν σε ένα τουρικικό πορνείο. Ο θείος μου δεν έκανε τίποτε, δηλαδή είχε το φόβο του Θεού, ο ίδιος μου το έλεγε, δεν έκανε τίποτε, κάθησε ήσυχα και δεν επόρνευσε. Μάλιστα έζησε κάπου 90 τόσα χρόνια, πως συνέπεσε, ο τελευταίος πνευματικός -γιατί πάντα εξομολογείτο- εξομολογήθηκε σε μένα ο θείος ο Χρήστος! (συγκίνηση). Λοιπόν, ακούστε. Την άλλη μέρα έδωσαν μάχη με τους Τούρκους. Εφονεύθησαν όλοι πλην του θείου μου. Είχε το σημείο! Θέλετε πιο πολλά; Σας παραπέμπω σε εκείνη την πανωφέλιμη ιστορία, διήγηση του Αγίου Νικολάου του από στρατιωτών, που γιορτάζει στις 24 Δεκεμβρίου. Ανοίξτε το συναξαριστή σας και θα δείτε γι’ αυτό το στρατιώτη. Στρατιώτης ήταν, του βυζαντινού κράτους, εναντίον των Βουλγάρων. Και όμως, επειδή αρνήθηκε να κάνει την αμαρτία, ήταν ο μόνος που σώθηκε. Ο δε ελληνικός στρατός, ο βυζαντινός στρατός, είχε υποστεί από τους Βουλγάρους πανωλεθρία. Γιατί σε ένα πανδοχείο που είχε πάει, ποιός ξέρει …, οι
άλλοι στρατιώτες, σου λένε: «Δεν βαριέσαι, ο,τι βρω μπροστά μου … ». Ο Θεός να φυλάξει! Το λέω πολλές φορές στα νέα παιδιά μας: «Θέλεις να σε φυλάξει ο Θεός; Πρόσεξε δύο αμαρτήματα, τη βλασφημία των Θείων και την πορνεία, ειδικά σε πολεμική περίοδο». Προσέξτε πολύ, είναι δυο αμαρτήματα που δεν ανέχεται ο Θεός.
Και εκεί εκστρατεύουν, σταμάτησαν σε ένα χάνι, εκεί ο Νικόλαος έφαγε με τον πανδοχέα και ήρθε η κόρη του πανδοχέα να σερβίρει, η οποία κοίταξε το νεαρό στρατιώτη, της άρεσε, και μετά, όταν πήγε να κοιμηθεί, πήγε στο δωμάτιό του, του κτύπησε την πόρτα, για να κάνει αμαρτία. Τότε της λέει: «Κοπέλα μου, δε λυπάσαι πρώτα-πρώτα τη δική σου παρθενία, ύστερα δε λυπάσαι εμένα, που πηγαίνω στον πόλεμο και ο Θεός δε θα με φυλάξει, αν πορνεύσω;». Πράγματι, το κατενόησε και έφυγε. Είχαν μείνει και το δεύτερο βράδυ. Και ξαναπήγε, γιατί νικήθηκε από τον πονηρό. Τη δεύτερη φορά ο όσιος Νικόλαος την έδιωξε: «Φύγε από ‘δω!», κατά το: «Ύπαγε οπίσω μου, σατανά!». Την προηγούμενη της μάχης είδε ένα περίεργο, ζωντανό όνειρο. Είδε κάποιον να είναι σε ένα θρόνο και του λέει: «Νικόλαε -ήταν ο Χριστός επί του θρόνου-, του λέει: «Νικόλαε, τι βλέπεις;». Είχε το ένα πόδι πάνω στο άλλο. Του είπε: «Βλέπεις αυτό;». Μετά άλλαξε τα πόδια. Του λέει: «Τι βλέπεις;». «Βλέπω αυτό». «Λοιπόν, θα νικά ο βυζαντινός στρατός στην αρχή, μετά όμως
θα υπερφαλαγγιστεί από τους Βουλγάρους. Γύρισε πίσω σου, να δεις. Μία πεδιάδα γεμάτη από μνήματα. Τι άλλο βλέπεις;». «Βλέπω έναν τόπο όσο για ένα μνήμα, αλλά δεν είναι μνήμα». «Θα ήταν το μνήμα σου, αν είχες πέσει στον πειρασμό εκείνο στο πανδοχείο. Θα σωθείς εσύ, πολλοί θα φονευθούν». Έγινε η μάχη όπως τα είπε ο Κύριος. Τόσο συνεκλονίσθη από αυτό, ώστε ο νεαρός Νικόλαος, ο στρατιώτης, έγινε μοναχός, έγινε ηγούμενος, και λέγεται ο όσιος Νικόλαος ο από στρατιωτών. Βλέπετε πως σώζει ο Θεός εκείνους που θα φύγουν μακριά από την πορνεία;».
«Ιεζεκιήλ, ομιλία 20η)
«Η Εκκλησία μας τιμά τον Άγιο Νικόλαο τον εκ των στρατιωτών στις 24 Δεκεμβρίου. Μάλιστα, επειδή χρόνια είναι που το έχω δει αυτό, έχω σκεφτεί, θα το πω σαν σκέψη μου, μακάρι να υπήρχε κι εδώ κάποιος που να μπορούσε να το κάνει αυτό. Όπως ο Σώτος Χονδρόπουλος κάνει διάφορες βιογραφίες, έτσι όμορφες, λογοτεχνικές, θα μπορούσε να γίνει σαν διήγημα λογοτεχνικό, χωρίς βέβαια να είναι σε βάρος της ιστορίας, αλλά μία όμορφη λογοτεχνική ιστορία, να γίνει ένα τευχίδιο, ένα βιβλιαράκι, κι αυτό να εδίδετο πάντοτε στους στρατιώτες, άνθρωποι οι οποίοι βεβαίως θα ήθελαν να έχουν πνεύμα Θεού. Να τους δίναμε να το διαβάζουν και να το είχαν πάντοτε υπόψη τους. Είναι πραγματικά πολύ ωφέλιμο. Η ιστορία αυτή του οσίου Νικολάου, μη νομίζετε ότι είναι η μοναδική. Θα ερωτήσετε πολλούς ανθρώπους που έλαβαν μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις να σας πουν μία ανάλογη ιστορία, προσωπική τους ή γνωστού προσώπου. Πιστέψτε με, είναι αλήθεια.
Εγώ θα είχα να σας πω μία τέτοια ιστορία κάποιου θείου μου, μακαρίτης τώρα αυτός, ο οποίος είχε λάβει μέρος στην Μικρασιατική εκστρατεία. Μας διηγείτο ότι, όταν έφτασαν εκεί, σε ένα χωριό ήσαν, όλοι του οι συνάδελφοι είχαν πάει σε έναν οίκο ανοχής, που ήταν Τουρκάλες. Πήγε κι αυτός, αλλά ήταν μία Τουρκάλα απέναντί του, τον έβλεπε, την έβλεπε, δεν της μίλησε, τίποτε, δεν την πείραξε καθόλου. Ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος αυτός ο θείος μου, θαυμάσιος, όχι μόνο από αυτή την ιστορία που σας λέω τώρα, αλλά και διότι η όλη του ζωή ήταν θαυμάσια, υποδειγματική. Θα μπορούσα να καυχηθώ για έναν τέτοιον συγγενή μου, πραγματικά σας το λέγω. Λοιπόν, δεν αμάρτησε ο θείος μου. Την επόμενη έδωσαν μάχη. Όλοι του οι συνάδελφοι που επήγαν στην πορνεία εφονεύθησαν εκτός από το θείο μου, που έζησε και πέρασε τα 90 του χρόνια! Ναι, αυτό ως προς τα σαρκικά αμαρτήματα εν καιρώ πολέμου. Ας το προσέξουμε αυτό το σημείο σε όλη μας τη ζωή, πάντοτε, ιδιαιτέρως δε, σε μια πολεμική περίοδο. Όχι στη βλασφημία του Θεού, όχι στα σαρκικά
αμαρτήματα!».
(Δευτερονόμιο, ομιλία 35η)
«Η Αγία Γραφή και ο λόγος του Θεού δέχονται εν απολύτω εννοία παρθενίαν στον Προφήτη Ηλία, τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή, τον Ευαγγελιστή Ιωάννη και την
Παναγία. Κανένα άλλο πρόσωπο. Θα τρομάξομε! Αλλά, εάν ένας Μ. Βασίλειος, ασκητικότατος και αυστηρότατος, άμα διαβάζω τα έργα του Μ. Βασιλείου με πιάνει
φρίκη, με τον τρόπο που ομιλεί, έχει φυσικά το «φιλάνθρωπον», αλλά είναι αυστηρός, λέγει: «Και γυναίκα αγνοώ και παρθένος ουκ ειμί!».
(Περί παθών, ομιλία 20η)
«Διαβάστε, παρακαλώ, τα ποιήματα του Συμεών του Νέου Θεολόγου. Όταν κάποτε τα διάβασα, ένα ποίημα μάλιστα, τρόμαξα. «Κύριε», λέει «είμαι πόρνος, μοιχός,
αρσενοκοίτης … », και όμως ο Συμεών ο Νέος θεολόγος εξ απαλών ονύχων γνώρισε το Χριστό και είναι άγιος! Είναι ο τρίτος θεολόγος της Εκκλησίας μας. Είχε
αίσθηση αυτής του της ανεπαρκείας. «Ναι, Κύριε, δεν έκανα πράξη μοιχείας, ομοφυλοφιλίας, αλλά είμαι εκείνο και εκείνο και εκείνο. Συνεπώς, έχω να κάνω
πολλή δουλειά».
(Σειρά Β , ομιλία 322η, α )
«Είναι τραγικό, όταν ρώτησα κάποιον νέο, άγαμο, Βορειοηπειρώτη, μετά τη βάπτισή του [η ομιλία έγινε το 1992], μου το είπε ο ίδιος, λίγες μέρες μετά το
βάπτισμα πήγε στην πορνεία! «Τι;», του λέω. «Ξέρεις τι εστί πορνεία; Προσβολή του ναού του Αγίου Πνεύματος. Δεν σου έκαναν κατήχηση; Δεν σου είπαν ότι
αυτό είναι φοβερό αμάρτημα;». Με κοιτούσε σαν χαζός! Αγαπητοί μου, αν θα βαπτίσουμε κάποιον και είναι μεγάλος, πρέπει να έχομε προϋποθέσεις κατηχήσεων,
επιμένω, είναι βασικό, γιατί διαφορετικά θα τον κάνομε τον άνθρωπο διπλότερο γεέννης!».
(Πράξεις, ομιλία 174η)
«Ω, οι Άγγλοι, αχ, επειδή διαιρούν και βασιλεύουν, τους τιμωρεί, το λέει ο Απόστολος Παύλος στην «Α πρός Ρωμαίους» επιστολή, με πάθη ατιμίας, ναι, ναι.
Όσοι είναι εκείνοι που στρέφονται κατά του θελήματος του Θεού, στρέφονται κατά των λαών, κατά των ανθρώπων, επιτρέπει ο Θεός να πάσχουν από πάθη ατιμίας,
είναι τα φοβερά σαρκικά αμαρτήματα».
(Ανώτερο Κατηχητικό Σχολείο, ομιλία 774η)
«Μου έγραφε μία Ελληνίδα, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου στην Αμερική: «Πιστεύετε ότι διδάσκουν σεξολογία στα παιδάκια του νηπιαγωγείου;»! Ύστερα από κάποιον
καιρό έπεσε στα χέρια μου ένα ελληνικό βιβλίο, βοήθημα -σας το έχω ξαναπεί το παράδειγμα- που θα διδασκόταν αυτό σε νηπιαγωγείο, μάθημα σεξολογίας! Και
επειδή τα μικρά παιδιά του νηπιαγωγείου δεν ξέρουν γράμματα, είχε εικόνες, για παράδειγμα, να λέει η Ελενίτσα στο Γιωργάκη: «Είδες τι έκανε η μαμά και
ο μπαμπάς;». Ακούτε; Δηλαδή, ένας πανσεξουαλισμός, φοβερό πράγμα! Είναι γνωστό όμως ότι όταν υπάρχει πανσεξουαλισμός, μια τέτοια κοινωνία βυθίζεται στην
παρακμή, στη διαφθορά. Γιατί χάθηκαν τα Σόδομα, γιατί χάθηκε η αρχαία Βαβυλώνα, η αρχαία Νινευή; Γιατί είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα της διαφθοράς. Αυτή
η διαφθορά φέρει τον πόλεμο. Και επιτρέψατέ μου, επειδή σήμερα ο πανσεξουαλισμός είναι παγκόσμιο φαινόμενο, να μου το θυμάστε αυτό, ο πανσεξουαλισμός θα
φέρει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο! Θα είναι προϊόν της αποσταστίας».
(Προς Ρωμαίους, ομιλία 13η)
«Μετά την πορνεία ήρθε η διαστροφή. Πρώτα ο γάμος, μετά η πορνεία, μετά …, μετά ήρθε η διαστροφή. Αυτή κυβερνά σήμερα τον κόσμο. Η διαστροφή, και αν το
θέλετε, και προπαντός και σε αυτόν, μέσα στο γάμο υπάρχει η διαστροφή. Έχω φρίξει!»
(Περί παθών, ομιλία 18η)
«Σας το έχω ξαναπεί, αλλά δεν πειράζει να τα επαναλάβουμε, ο Άγιος Ιερώνυμος είχε πει το εξής: «Όταν θα -προσέξτε αυτό, εγώ το πιστεύω- όταν θα πολλύνει
η ομοφυλοφιλία στους χριστιανικούς λαούς, [αδιανόητο τον καιρό που το είπε, ότι χριστιανοί θα κατέληγαν να είναι ομοφυλόφιλοι], τότε, [λέει], πλησιάζει
το τέλος της Ιστορίας». Στηρίχτηκε στα Σόδομα και τα Γόμορρα».
(Σειράχ, ομιλία 253η)
«Τα αμαρτήματα των Πενταπόλεων, με πρωτεύουσα τα Σόδομα, ήταν: 1) η ευημερία η απεριόριστη, η ευθυμία, ο πλούτος, 2) η ασπλαχνία προς τους έχοντας ανάγκη,
δηλαδή η απουσία ελεημοσύνης, 3) η έσχατη ηθική εξαχρείωση, μέσα στην οποία κορυφαία ήταν η ομοφυλοφιλία, από μικρού έως μεγάλου».
(Ησαΐας, ομιλία 4η)
«Είναι μία κουβέντα, που την έκανα κάποτε με την αδελφή μου, πολύ, πολύ πριν γίνω κληρικός, είκοσι χρόνων να ήμουνα; Κάπου εκεί. Της λέω: «Αν έπρεπε να
σε εμπιστευτώ σε κάποιον, σε ποιόν μπορούσα; Σε έναν νέο φρόνιμο η σε έναν ηλικιωμένο, γέρο άνθρωπο, που δεν είχε ζήσει καλά στη ζωή του;». Και της είπα:
«Στο φρόνιμο νέο, γιατί ο ηλικιωμένος άνθρωπος που έμαθε άσχημα, είναι μουρντάρης!». Και πόσα τέτοια ακούω! Να διδάσκουν παππούδες τα εγγονάκια τους άσχημα
πράγματα. Το θέμα της ηθικής, με τη στενή σημασία, δεν γνωρίζει όρια ηλικίας».
(Σειράχ, ομιλία 154η)
«Αυτός που πορνεύει αμαρτάνει και στην ψυχή και στο σώμα. Και φαίνεται αυτή η αμαρτία στο σώμα, έχει, -προσέξτε το, χρόνια ψάχνω να το βρω αυτό το γιατί,
χρόνια. Άκουσα και έναν σοφό κάποτε κληρικό, που δεν ξέρω πως έγινε κουβέντα, και είπε το ίδιο: «Αγνοώ, ψάχνω να το βρω». Και εγώ ψάχνω να το βρω. Κάπου
έχω καταλήξει, πιστεύω ότι είναι αυτό. Φαίνεται ότι αυτό το αμάρτημα στο σώμα έχει μία όχι απλώς ηθική διάσταση, αλλά φαίνεται ότι έχει μία οντολογική
διάσταση. Φαίνεται ότι πάνω στο ότι έχει οντολογική διάσταση η Εκκλησία μας δεν επιτρέπει να γίνει κάποιος κληρικός μετά το βάπτισμα, εάν έχει πέσει σε
αυτά τα αμαρτήματα, έστω και αν έχει μετανοήσει και να γίνει και άγιος! Δεν έχει το δικαίωμα, γιατί είναι αμετάκλητη η περίπτωση, αμετάκλητη, οριστικώς
αμετάκλητη! Είναι φοβερό! Σας λέω, χρόνια ψάχνω να το βρω το γιατί. Και έχω τούτο πάνω-κάτω ανακαλύψει, φαίνεται οντολογική η διάσταση της αμαρτίας πάνω
στο σώμα. Τι θα πει οντολογική; Θα πει ότι αφήνει κάποια χνάρια, αφήνει ένα κάτι. Τι είναι αυτό το κάτι, μόνο στα μάτια του Θεού φαίνεται».
(Προς Θεσσαλονικείς Α , ομιλία 8η)
«Δεν μπορείτε να συλλάβετε, αγαπητοί μου, πόσο είναι διαδεδομένο το αμάρτημα της αιμομιξίας! Και εγώ κάποτε δεν μπορούσα να το φαντάζομαι αυτό το πράγμα.
Από τον καιρό όμως που μπορούμε να ξέρομε και να βλέπομε, σας βεβαιώνω ότι δεν είναι τόσο λίγο το αμάρτημα της αιμομιξίας, όσο το φαντάζεστε. Κάποτε ήμουν
λαϊκός, νέος, παιδί ήμουν, διάβαζα ένα λόγο του Αγίου Κασσιανού του Ρωμαίου για το θέμα της ανηθικότητας, και εκεί έλεγε ότι πρέπει να προσέχομε ακόμη
και τους συγγενείς μας και τη μητέρα μας και την αδελφή μας. Θυμάμαι, αυτό τότε μου είχε φανεί σαν κάπως τραβηγμένο. Και εγώ, όταν ήμουν νέος, μπορούσα
να κινούμαι κατά τρόπο όχι τόσο προφυλακτικό, έλεγα …, το θεωρούσα τραβηγμένο δηλαδή. Όταν έγινα κληρικός και είδα τι θραύση γίνεται σε τέτοια αμαρτήματα
…, αγαπητοί μου, φοβήθηκε το μάτι μου! Και φτάνω πολλές φορές να λέγω σε σας και τους γονείς και συμβουλεύω: «Προσέξτε, δεν θα βάζετε τα αγόρια σας και
τα κορίτσια σας να κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο!». Κάποτε και τα αγόρια φαίνεται, όταν κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο, να είναι επικίνδυνο! Θα μου πείτε, είμαι
υπερβολικός. Σας βεβαιώνω, δεν είμαι υπερβολικός, από αυτά που ακούμε και βλέπομε. Μην πάρετε ποτέ στο κρεβάτι σας ούτε την κόρη σας ούτε το γιο σας να
κοιμηθεί. Το ακούσατε, παρακαλώ; Δεν μπορείτε να φανταστείτε και να συλλάβετε τι μπορεί να συμβαίνουν. Ούτε και ένας πατέρας να κοιμηθεί με την κόρη. Μην
το κάνετε αυτό, ούτε ο αδελφός με την αδελφή. Και σας το λέγω αλήθεια! Αν έπρεπε να σας πω περιστατικά, θα τρομάζατε πραγματικά!».
(Βασιλειών Β , ομιλία 8η)
«Αγαπητοί μου, γύρω από την αμαρτία της πορνείας, η οποία είναι διάχυτη σε άνδρες και γυναίκες, σε νέους και νέες, αν ξέρετε τι λύπη με πιάνει, όταν βλέπω
τους ανθρώπους μας, τα παιδιά μας, τα παιδιά σας, τα κορίτσια σας, τα αγόρια σας, να σύρονται στην πορνεία! Βέβαια, για να μην πάνε στην πορνεία, πρέπει
να πιστέψουν τι είναι η πορνεία. Δεν μπορούν αυτό να το καταλάβουν, γιατί απλούστατα, δεν συνήθισαν να βλέπουν και να ερμηνεύουν τι σημαίνει πορνεία!».
(Προς Ρωμαίους Β , ομιλία 30η)
«Κάποτε μου έλεγε κάποιος ότι είχε κάποιες ομοφυλοφιλικές εμπειρίες. Του λέω: «Θα σε βοηθήσω, σε καταλαβαίνω». Όταν ήρθε και μου είπε την προσεχή φορά,
γιατί δεν μου ήταν σαφής την πρώτη, και μου είπε: «Να, ξέρετε … ». «Τι;». «Μα, δεν μου είπατε ότι θα δείξετε κατανόηση;». «Και πως εννοείς την κατανόηση;
Την εννοείς την κατανόηση με το να σε αφήσω να αμαρτάνεις; Η κατανόηση είναι σε τούτο, ότι έχομε φύση που ρέπει στο κακό, να σε βοηθήσω, να σου δείξω έναν
τρόπο να βοηθηθείς, όχι κατανόηση να κάνεις την αμαρτία!». Τα ακούτε; Έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί ο πνευματικός ότι είναι αυστηρός. Ο Θεός να φυλάξει!
Είναι επάνω στις γραμμές του Ευαγγελίου και τίποτε άλλο!».
(Πράξεις, ομιλία 161η)
Η/Υ ΠΗΓΗ:
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (1927-2006), athanasiosmytilinaios.blogspot.gr: 30 Μαϊου 2013
