23 Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω: Βίος, θαύματα, Ακολουθία και Παρακλητικός Κανών.

Άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω (1)κ

Καταγωγή και ανατροφή του.

Μεταξύ των πλέον σημαντικών μορφών του μοναχισμού κατά τα νεότερα χρόνια, συγκαταλέγεται ο άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω, που φώτισε το πνευματικό στερέωμα πολλών περιοχών όπου απλωνόταν ο χριστιανικός Ελληνισμός, κυρίως όμως τον περήφανο Όλυμπο και την Πιερία. Τα του βίου και της πολιτείας του βασίζονται κυρίως στα όσα έγραψαν γι’ αυτόν: α) ανώνυμος βιογράφος και περιέχεται στον Κώδικα 180 (φφ. 423α – 428 α) της Μονής Δοχειαρίου του Αγίου Όρους, β) Δαμασκηνός ο Στουδίτης, επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης και γ) όσιος Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός, που συνέθεσε Ασματική προς τιμήν του Ακολουθία και έγραψε το Συναξάριό του. Όλοι οι μεταγενέστεροι συγγραφείς είχαν ως βοηθήματα των έργων του τις ανωτέρω τρεις πηγές.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτές, ο Διονύσιος (βαπτιστικό του όνομα Δημήτριος) γεννήθηκε στο χωριό Σκλάταινα, που σήμερα καλείται Δρακότρυπα, του νομού Καρδίτσας. Η γέννησή του τοποθετείτε στην τελευταία δεκαετία του 15ου αιώνα (1490 -1500). Γονείς του ο Νικόλαος και η Θεοδώρα Καλέτση, που ήταν φτωχοί άνθρωποι «και εύγαναν την ζωοτροφίαν αυτών» δηλαδή τα προς το ζην, με μεγάλο κόπο. Ο πατέρας του κατά τις παραπάνω πηγές, ήταν «χαλκεύς και σπαθοποιός», ήταν «σφυροκόπος και εχάλκευεν σπαθίας, και άλλας χρείας». Αυτή όμως η οικονομική δυσκολία δεν τους απέτρεψε από την ανατροφή του παιδιού τους με φροντίδα ιδιαίτερη, επιμέλεια και φόβο Θεού, σε μία εποχή μάλιστα που οι ποικίλες πιέσεις τις οποίες ασκούσαν στους ορθοδόξους χριστιανούς οι οθωμανοί κατακτητές ήταν ασφυκτικές. Οι ευσεβείς όμως γονείς ενισχύονταν στο έργο της ανατροφής του γιου τους και από το θαυμαστό «σημείο» που είχαν αξιωθεί να γίνουν δέκτες. Διότι «ουχί άπαξ είδον καθ’ ύπνον χρυσούν Σταυρόν υπεράνω αυτού». Έτσι ο Θεός τους έδειχνε ότι ο Δημήτριος είναι προορισμένος για κάτι πολύ σημαντικό.
Όταν έγινε επτά ετών μερίμνησαν για τη μάθηση των ελληνικών γραμμάτων και της χριστιανικής πίστεως, ενώ λόγω της κλίσεως που παρουσίαζε, ο Δημήτριος επιδιδόταν στην καλλιγραφία και τη ζωγραφική. Αυτά υπήρξαν πολύ χρήσιμα, όπως αποδείχθηκε, εφόδια, τα οποία εμπλούτισε με την αδιάκοπη εντρύφηση στην Αγία Γραφή και με τη μελέτη Συναξαρίων και άλλων ψυχωφελών βιβλίων. Διότι μετά το θάνατο των γονέων του, νέος ακόμη, χρειάστηκε να κάνει το δάσκαλο και να καλλιγραφεί, για να ανταπεξέρχεται στις απολύτως απαραίτητες δαπάνες συντήρησής του. Παράλληλα άρχισε να αισθάνεται μες στην καρδιά του τον πόθο για πλήρη αφιέρωσή του στον Θεό και την Εκκλησία, να ελκύεται από την αγγελική μοναχική πολιτεία. Την κλίση αυτή καλλιέργησε με την προσευχή, τη νηστεία, τις αγαθοεργίες…. «Ανδρωθείς, επόθησε λαβείν το των μοναχών σχήμα», γράφει ο

Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, Βίος και Θαύματα – Ευαγγέλου Π. Λέκκου.rar

Εις τιμήν και μνήμην του Οσίου πατρός ημών Διονυσίου του εν Ολύμπω: Ακολουθία και Παρακλητικός Κανών – Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.rar

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιερές Ακολουθίες, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά, Μελέτες - εργασίες - βιβλία. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.