«Ημείς μωροί δια Χριστόν», (αναγκαίον γαρ εντεύθεν πάλιν τον λόγον αναλαβείν), «υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ˙ ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί˙ υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι».
Πολλής βαρύτητος τον λόγον εμπλήσας, ο πάσης κατηγορίας μείζονα έχει πληγήν, και ειπών ότι «Χωρίς ημών εβασιλεύσατε», και ότι «Ημάς ο Θεός εσχάτους απέδειξεν ως επιθανατίους», δια των εξής δείκνυσι πως επιθανάτιοι λέγων˙ «Ημείς μωροί και ασθενείς και άτιμοι, και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν, και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσίν», άπερ ην δείγματα διδασκάλων και αποστόλων γνησίων….
«Εμείς θεωρούμεθα μωροί χάριν του Χριστού», διότι είναι ανάγκη να αρχίσω πάλιν τον λόγον από εδώ, «ενώ σεις φρόνιμοι εν Χριστώ˙ εμείς ασθενικοί, σεις δε ισχυροί˙ σεις ένδοξοι, εμείς δε άσημοι».
Αφού εγέμισε τον λόγον του με πολλήν βαρύτητα – πράγμα το οποίον πλήττει περισσότερον από κάθε κατηγορίαν – και αφού είπεν ότι «Εγίνατε βασιλείς χωρίς εμάς» και ότι, «Ο Θεός μας έδειξε τελευταίους ως μελλοθανάτους», εις την συνέχειαν δεικνύει πως είναι επιθανάτιοι λέγων˙ «Ειμείς θεωρούμεθα μωροί και ασθενικοί και άσημοι και πεινώμεν και διψώμεν και έχομεν ελλείψεις εις ρουχισμόν και μας κακομεταχειρίζονται και περιπλανώμεθα και κοπιάζομεν εργαζόμενοι με τα ιδικά μας χέρια», τα οποία ήσαν, ως γνωστόν, αποδείξεις γνησίων διδασκάλων και αποστόλων….
