(Ματθ. ιστ, 13-20. Μάρκ. η, 27-30. Λουκ. θ, 18-21).
Όταν ήρθε ο Ιησούς στα μέρη της Καισαρείας του Φιλίππου, ρώτησε τους μαθητές του: «Ποιός λένε οι άνθρωποι πως είναι ο Υιός του Ανθρώπου;». Αυτοί απάντησαν: «Άλλοι λένε πως είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι ο Ηλίας, άλλοι ο Ιερεμίας ή ένας από τους προφήτες». «Εσείς, ποιός λέτε πως είμαι;» τους λέει. Ο Σίμων Πέτρος απάντησε: «Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του αληθινού Θεού».1
Τότε ο Ιησούς του αποκρίθηκε: «Μακάριος είσαι, Σίμων, γιε του Ιωνά, γιατί αυτό δεν σου το αποκάλυψε άνθρωπος, αλλά ο ουράνιος Πατέρας μου. Κι εγώ λέω σ’ εσένα πως εσύ είσαι ο Πέτρος, και πάνω σ’ αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την εκκλησία μου, και δεν θα την κατανικήσουν οι δυνάμεις του άδη.2
Θα σου δώσω τα κλειδιά που ανοίγουν την πόρτα της βασιλείας των ουρανών, και ό,τι κρατήσεις ασυγχώρητο στη γη θα είναι ασυγχώρητο και στους ουρανούς˙ και ό,τι συγχωρήσεις στη γη θα είναι συγχωρημένο και στους ουρανούς». Τότε έδωσε στους μαθητές του την εντολή να μην πουν σε κανένα πως αυτός είναι ο Μεσσίας.
ΣΧΟΛΙΑ.
(1)Ο Σίμων Πέτρος απάντησε: «Εσύ είσαι ο Μεσσίας, ο Υιός του αληθινού Θεού».
Η ομολογία αύτη, η οποία εξήλθεν εκ της καρδίας του Πέτρου, ήτο η σπουδαιοτέρα εξ όλων εκείνων, τας οποίας εξέφεραν μέχρι τούδε οι μαθηταί και οι ακροαταί περί του προσώπου και του έργου του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός ομολογείται υιός του Θεού, όχι υπό την έννοιαν, υπό την οποίαν όλοι οι άνθρωποι δύνανται να ονομασθούν υιοί του Θεού, τέκνα του επουρανίου Πατρός, αλλά υπό την όλως ιδιαιτέραν έννοιαν του μοναδικού Υιού, του μονογενούς Υιού του Θεού. Εκηρύσσετο η Θεότης του Ιησού Χριστού. Διότι και άλλοτε ωνομάσθη υιός του Θεού, άλλ’ ο Ιησούς δεν εμακάρισεν εκείνους που τον ωνόμασαν, διότι εγνώριζεν ότι δεν ελέγετο υπό την έννοιαν που έπρεπε να λεχθή. Υπεράνω προφητών και πατριαρχών, αγγέλων και αρχαγγέλων εν απροσίτω ύψει, ίσταται ο Ιησούς εις στενοτάτην, άμεσον σχέσιν διατελών με τον Ουράνιον Πατέρα. Είνε Θεός όστις εφόρεσε σάρκα και κατήλθεν εις την γην δια να σώση το ανθρώπινον γένος εκ των αμαρτιών αυτού. Αυτό το λέγομεν ημείς σήμερον χιλιάκις, οι μαθηταί και οι διδάσκαλοι και οι κατηχηταί και οι θεολόγοι και εν γένει όλοι οι χριστιανοί, άλλ’ αι ομολογίαι μας είνε ως άοσμα και άχρωμα άνθη που δεν προκαλούν αίσθησιν ούτε εις ημάς τους ιδίους, ούτε εις τους άλλους. Τα λόγια μας είνε ψυχρά ως ο πάγος. Διότι ψυχραί είναι και αι καρδίαι μας. Είναι τυπική ομολογία πίστεως.
Αλλά την ευλογημένην εκείνην ημέραν, κατά την οποίαν εις κάποιαν κλιτύν του όρους Αερμών ο Πέτρος εξέφερε την σπουδαιοτάτην ομολογίαν της πίστεώς του, οι λόγοι του Πέτρου είχον όλην την θερμότητα της καρδίας του. Ήσαν αστραπή που εφώτιζε το όλον μυστήριον που εκρύπτετο κάτω από το ταπεινόν σχήμα του Ναζωραίου. Ήσαν φωτισμός που προήρχετο άνωθεν. Ήσαν αποκάλυψις υπερφυσικού κόσμου. Και τούτο βεβαιώνει ο ίδιος ο Χριστός, όστις μακαρίζει τον Πέτρον δια την αποκάλυψιν της μεγίστης αυτής αληθείας, και την ορθήν ομολογίαν του Πέτρου χαρακτηρίζει ως πέτραν, ως βράχον στερεόν και ακλόνητον, επί του οποίου θα οικοδομηθή η Εκκλησία Του. Καμμία επίθεσις, κανέν αβυσσαλέον κύμα που διεγείρει δια μέσου των αιώνων ο Σατανάς και τα όργανά του δεν θα δυνηθή να κλονίση τον βράχον Του
(Αρχιερεύς, Αυγουστίνος Καντιώτης.)
(2)Κι εγώ λέω σ’ εσένα πως εσύ είσαι ο Πέτρος, και πάνω σ’ αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την εκκλησία μου, και δεν θα την κατανικήσουν οι δυνάμεις του άδη.
«Είπομεν ότι το Βατικανόν δεν είναι χθεσινόν. Είναι δένδρον παλαιόν. Ποία δε η ρίζα του; Ποία η αρχή του; Ποία η θεμελιώδης δόξα, επί της οποίας στηρίζεται το κολοσσιαίον οικοδόμημα του Ρωμαϊκού Καθολικισμού; Είναι το περιβόητον Πρωτείον. Είναι η περί του Πάπα θεωρία, την οποίαν οι θεολόγοι της Παπικής Εκκλησίας θέλουν να στηρίζουν κυρίως επί του χωρίου Ματθαίου 16.18˙ «Συ ει Πέτρος, και επί ταύτη την πέτραν οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Το χωρίον τούτο ερμηνεύοντες οι οπαδοί του Παπισμού, λέγουν ότι ο Πέτρος είναι η πέτρα επί της οποίας στηρίζεται η Εκκλησία, ότι εις τον Πέτρον εδόθησαν εξαιρετικά προνόμια, αι δύο κλείδες, σύμβολα θρησκευτικής και κοσμικής εξουσίας επί πάντων, ότι ο Πέτρος ίδρυσε την Εκκλησίαν της Ρώμης και επί 25 συναπτά έτη εχρημάτισεν ο πρώτος επίσκοπος αυτής, και ότι άρα ο εκάστοτε επίσκοπος Ρώμης, ως διάδοχος του Πέτρου, θείω δικαίω, κληρονομεί όλα τα δικαιώματα του Αποστόλου Πέτρου επί της Εκκλησίας, γίνεται τοποτηρητής του Χριστού επί της γης, ορατή κεφαλή της στρατευομένης Εκκλησίας, αρχηγός ολοκλήρου του χριστιανικού κόσμου, εις τον οποίον ως αλάθητον ερμηνευτήν των βουλών του Κυρίου, πρέπει να κλίνη την κεφαλήν πας πιστός και να λέγη, ως εν τη Κυριακή προσευχή: «Πάτερ Άγιε, γενηθήτω το θέλημά σου!».
Άλλ’ η ερμηνεία αυτή του εν λόγω χωρίου του Ματθαίου, που και τα μικρά παιδία των Καθολικών ως καραμέλλαν πιπιλίζουν, είναι εσφαλμένη. Όχι ένας και δύο, αλλά 40 εν όλω μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας άλλως ερμηνεύουν το χωρίον τούτο, επί του οποίου οι Παπικοί θέλουν να στηρίξουν το Πρωτείον του Πάπα. Η ορθή ερμηνεία των Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας είναι, ότι η πέτρα, επί της οποίας ο Χριστός είπεν ότι θα οικοδομήση την Εκκλησίαν, δεν είναι ο Πέτρος, δεν είναι η εις τον Πέτρον πίστις, αλλά πέτρα είναι η εις Χριστόν πίστις, η ομολογία ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι απλώς άνθρωπος, άλλ’ είναι ο υιός του Θεού του ζώντος, όπως ωμολόγησεν ο Πέτρος, εξ ονόματος και των άλλων Αποστόλων.
Εκ των 40 Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων, κατά τον Σ. Δελλάτρ, συγκαταλέγονται και 10 Πάπαι, παραθέτομεν σχετικάς περικοπάς ομιλιών του ιερού Αυγουστίνου, του μεγάλου τούτου Πατρός της Εκκλησίας, τον οποίον κατ’ εξοχήν τιμώσα η Δυτική Εκκλησία, συγκαταλέγει μεταξύ των τεσσάρων μεγάλων Διδασκάλων αυτής. Ιδού πως ο ιερός Αυγουστίνος ερμηνεύει το ειρημένον χωρίον: «Συ είσαι λοιπόν Πέτρος, και επί της πέτρας ταύτης, την οποίαν ωμολόγησες, επί της πέτρας ταύτης, την οποίαν εγνώρισες, λέγων ¨Συ ει Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος¨, θα οικοδομήσω την Εκκλησίαν μου, δηλαδή επί εμού, υιού του Θεού του ζώντος, θα οικοδομήσω την Εκκλησίαν μου. Επί εμού θα οικοδομήσω σε, και όχι εμέ επί σου¨.
Εις άλλην δε ομιλίαν του ο ιερός Αυγουστίνος λέγει: « Οι Κορίνθιοι διηρημένοι και ερίζοντες, ποίος εκ των Αποστόλων ήτο υπέρτερος των άλλων, δια να στηρίξουν την πίστιν των επ’ αυτού, έλεγον: ¨Εγώ ειμί Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κιφά¨, ήτοι του Πέτρου. Άλλ’ άλλοι, μη θέλοντες να οικοδομήσουν επί του Πέτρου, άλλ’ επί της πέτρας, έλεγον: ¨Εγώ ειμί του Χριστού¨(Α’ Κορινθ. α, 12), όπερ σημαίνει, ότι ούτοι ούτε το όνομα του Παύλου ούτε το όνομα του Πέτρου, αλλά το όνομα του Ιησού Χριστού ήθελον ως βάσιν και θεμέλιον, ίνα και ο Πέτρος στηριχθή επί της πέτρας και όχι η πέτρα (δηλαδή η πίστις εις Χριστόν) επί του Πέτρου¨.
Τέλος εις το περίφημον βιβλίον του περί της Πολιτείας του Θεού, γράφει τα εξής: ¨Ημείς, οίτινες είμεθα χριστιανοί, και με τους λόγους μας και με τα έργα μας, δεν πιστεύομεν εις τον Πέτρον, άλλ’ εις Εκείνον εις τον οποίον και αυτός ο ίδιος ο Πέτρος είχε πιστεύσει… Αυτός ο Χριστός, ο Διδάσκαλος του Πέτρου, όστις τον κατήχησεν εις τον δρόμον ο οποίος οδηγεί εις την αιώνιον ζωήν, αυτός είναι και ο μοναδικός διδάσκαλός μας¨.
Και εφ’ όσον αυτή είναι η αληθής ερμηνεία του χωρίου του Ματθαίου, ολόκληρον το θεωρητικόν οικοδόμημα του Πρωτείου καταρρέει εις ερείπια. Δια τούτο δε επίμονον και απεγνωσμένην καταβάλλουν προσπάθειαν οι Δυτικοί, δια να στηρίξουν την περί Πρωτείου θεωρίαν των όχι μόνον και επί άλλων χωρίων της Καινής Διαθήκης, αλλά και επί άλλων κειμένων, των οποίων όμως το νόθον απέδειξεν η κριτική, ως αι ψευδοϊσιδώρειοι διατάξεις και άλλα. Ποταμός είναι το μελάνι που εξώδευσαν οι θεολόγοι της Δυτικής Εκκλησίας κατατρίψαντες το πνεύμά των δια να υποστηρίξουν το Πρωτείον. Πόσον μάταιος κόπος!
Αλλά μήπως και η άλλη θεωρία, ότι ο Πέτρος ίδρυσε την Εκκλησίαν της Ρώμης και επί 25 συναπτά έτη εχρημάτισεν ο πρώτος Επίσκοπος αυτής, στηρίζεται επί ιστορικής βάσεως; Η ιστορία μαρτυρεί ότι εις την ειδωλολατρικήν και κοσμοκράτειραν Ρώμην, την καθέδραν των Καισάρων, τον Χριστιανισμόν εκήρυξαν πρώτοι απλοί χριστιανοί, οι οποίοι δια διαφόρους υποθέσεις ήρχοντο εξ Ανατολής εις την Ρώμην. Ακόμη δε και δούλοι, οι οποίοι υπηρέτουν εις τους πλουσίους οίκους των Ρωμαίων, και εις αυτά τα ανάκτορα των Καισάρων. Ήτο, βλέπετε, η εποχή, κατά την οποίαν πας χριστιανός ήσκει ιεραποστολήν, και ως πρώτον έργον του είχε την μετάδοσιν της χριστιανικής πίστεως. Υπήρχε λοιπόν Χριστιανισμός εις την Ρώμην και προ της αφίξεως των Αποστόλων εις αυτήν.
Αλλά και εάν ακόμη εδεχόμεθα ότι ο Πέτρος ίδρυσε την Εκκλησίαν της Ρώμης, τί με τούτο; Μόνον την Εκκλησίαν της Ρώμης ίδρυσεν ο Πέτρος; Πριν ή φθάση εις Ρώμην και μαρτυρήση εν αυτή, ο Πέτρος είχεν επισκεφθή εικοσάδα πόλεων της Ανατολής και είχεν ιδρύσει Εκκλησίας. Αλλά κανείς εκ των Επισκόπων των Εκκλησιών τούτων της Ανατολής δεν διενοήθη καν να εγείρη αξιώσεις περί Πρωτείου, διότι εκ της πόλεώς του διήλθεν ο Απόστολος Πέτρος. Δύνασθε να φαντασθήτε τι θα εγίνετο εις την Εκκλησίαν, εάν όλοι οι Επίσκοποι των πόλεων, που επεσκέφθη ο Απόστολος Πέτρος, εσκέπτοντο όπως εσκέφθη ο Επίσκοπος Ρώμης; Θα είχομεν τότε, αντί του ενός Πρωτείου, πλήθος Πρωτείων, πλήθος Επισκόπων εριζόντων, ως οι υιοί του Ζεβεδαίου, τις εξ αυτών είναι μείζων. Περισσότερον κούφος και ανόητος ιδέα δεν δύναται να υπάρξη.
Και όμως! Οι οπαδοί του Παπισμού την ως άνω θεωρίαν των, ως βάθρον θέσαντες, ήρχισαν να οικοδομούν το Παπικόν Κράτος, ν’ ανεγείρουν τον Θρόνον του Πάπα!»
(Αρχιερεύς, Αυγουστίνος Καντιώτης.)
Από το βιβλίο: «Ιησούς Χριστός: Βίος, Διδασκαλία, Θαύματα», Β’ τόμος, του Ιερομονάχου Κοσμά του Δοχειαρίτου.
Ιερόν Δοχειαρίτικον Κελλίον, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Αγιον Ορος 2011.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
Περί αποστόλου Πέτρου, Πρωτείου και ενθρονίσεως του Πάπα – Μητροπολίτου Πειραιώς, Σεραφείμ.
Το παπικό «πρωτείο» και η μαρτυρία της Καινής Διαθήκης.
