Ας γυρίσουμε 100 χρόνια πίσω περίπου, δηλ. στο 1907. Την αφορμή μας την δίνει ένα θαυμάσιο λεύκωμα, με τίτλο «Περσεφόνη Παπαδοπούλου — Ψηφίδες ζωής» (που κυκλοφορήθηκε στη Λευκωσία το 2006) της φιλολόγου Γιώτας Παρασκευά – Χατζηκώστα. Η Κύπρια εκπαιδευτικός Περσεφόνη Παπαδοπούλου (1889 – 1948), που σφράγισε την εποχή της με την καταπληκτική της προσωπικότητα, το πρωτότυπο πνεύμα της, το πολυσύνθετο και ανήσυχο, η εκπαιδευτικός που έδρασε στην Κύπρο και στην Ελλάδα ως Διευθύντρια του Αρσακείου Πατρών, είχε και δράση εθνική. Ιδιαίτερα στην Κύπρο.
Έτσι από το εν λόγω πλούσιο λεύκωμα πληροφορούμαστε ότι η Παπαδοπούλου πρωτοστάτησε το 1906 στην ίδρυση του πρώτου γυναικείου φιλοπτώχου Συλλόγου της Αμμοχόστου. Ο Σύλλογος εκείνος, πρόδρομος του «Λυκείου των Ελληνίδων», είχε πρωτοστατήσει και στις διαμαρτυρίες των Ελλήνων της Κύπρου κατά των Άγγλων αποικιοκρατών. Αντιγράφουμε από το λεύκωμα αυτό·
«Τον Οκτώβριο του 1907 ο υφυπουργός αποικιών τότε Ουΐνστον Τσώρτσιλλ φτάνει στην Κύπρο, αποβιβαζόμενος στο λιμάνι της Αμμοχόστου. Μετά την προσφώνηση του Δημάρχου και την αντιφώνηση του Τσώρτσιλλ, όπως σημειώνει η εφημερίδα “Σαλαμίς” (5/18 Οκτωβρίου 1907), “ο λαός δεν έπαυσε βροντοφωνών «Ζήτω η Ένωσις» και να ακολουθή τούτον επιβάντα αμάξης, εις ην σωρεία μικρών ανθοδεσμών πλαισιουμένων δια ταινιών εξ εθνικών χρωμάτων, φερουσών τας λέξεις «Ζήτω η ένωσις», ερρίπτοντο υπό των κυριών και δεσποινίδων” του γυναικείου συλλόγου της Αμμοχόστου και οι οποίες έμειναν όλο το βράδυ για να τις ετοιμάσουν».
Μ’ αυτό τον τρόπο διατράνωσαν τον μόνιμο πόθο τους οι Έλληνες της Κύπρου, μόλις 29 χρόνια από τότε που η Αγγλία αγόρασε την Κύπρο από τούς Τούρκους. Και στις διαμαρτυρίες αυτές πρωτοστατούσαν ψυχωμένες Κύπριες υπό την καθοδήγηση του φιλοπτώχου Συλλόγου, στον οποίο κεντρικό ρόλο έπαιζε η τότε «ευπαίδευτος δεσποινίς Περσεφόνη Α. Παπαδοπούλου, διδασκάλισσα εν τω Παρθεναγωγείω Βαρωσίων».
Από το περιοδικό Η Δράσις μας.
Οκτώβριος του 2006
