Α’ Κορ. 8,8- 9,2
«Ει βρώμα σκανδαλίζει τον
αδελφόν μου, ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα, ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω»
(Α’ Κορ. 8,13)
Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου, ο άνθρωπος είνε ελεύθερος. Ελεύθερος να κάνη ό, τι θέλει. Ναι. Αλλά μαζί με την ελευθερία ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο και λογική και συνείδησι και νόμο, για να ελέγχη εκείνα που πρόκειται να κάνη. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να ζη χωρίς έλεγχο, χωρίς σκέψι, χωρίς συνείδησι και χωρίς νόμο Θεού. Γι’ αυτό ο άνθρωπος, πριν να κάνη κάτι, πρέπει να ρωτάη τον εαυτό του· Πρέπει να το κάνω; Είνε λογικό; Είνε δίκαιο; Είνε καλό και ωφέλιμο για τους άλλους; Τι, το εγκρίνει η λογική; Το επιτρέπει η συνείδησι; Το επιτρέπει προ παντός ο νόμος του Θεού, το Ευαγγέλιο, που είνε παραπάνω απ’ όλα; Εάν ναι, τότε, ω άνθρωπε, να προχωρήσης στο έργο. Εάν όμως όχι, να μη προχωρήσης, να μη κάνης εκείνο που σε παρακινούν οι κακές επιθυμίες, τα πάθη, οι κακοί και διεφθαρμένοι φίλοι, ο σατανάς. Μην τους ακούσης. Θέλουν όχι το καλό σου αλλά την καταστροφή σου.
Άνθρωπε! Υπόταξε τον εαυτό σου και την ελευθερία σου στο θέλημα του Θεού, και τότε θα δης, πως όχι μόνο δεν θα χάσης την ελευθερία σου, αλλά η ελευθερία σου θα διασωθή και θα μεγαλώση. Θα γίνης ένας αληθινά ελεύθερος άνθρωπος. Ενώ αυτοί, που λένε ότι είνε ελεύθεροι, γιατί κάνουν όλα τα κέφια της σάρκας, όλα τα αμαρτωλά θελήματα του κόσμου, αυτοί δεν είνε ελεύθεροι· είνε σκλάβοι, που τους σέρνουν όπου θέλουν οι κακές επιθυμίες, όπως σέρνει ο αρκουδιάρης την αρκούδα με το χαλκά που περνάει από τη μύτη της.
*************
Υπάρχουν πράγματα, που είνε αμαρτωλά και πρέπει να τα αποφεύγουμε. Τέτοια αμαρτωλά πράγματα είνε ο φόνος, η πορνεία, η μοιχεία, η κλεψιά και όλα όσα καταδικάζει ο νόμος του Θεού. Υπάρχουν όμως και μερικά άλλα πράγματα, που δεν φαίνονται αμαρτωλά. Και γι’ αυτό οι άνθρωποι δεν τ’ αποφεύγουν, αλλά τα κάνουν χωρίς να τους τύπτη η συνείδησις.
Μια τέτοια περίπτωσι αναφέρει ο σημερινός Απόστολος. Στην αρχαία Κόρινθο υπήρχαν πάρα πολλοί ειδωλολάτρες. Αυτοί πίστευαν στα είδωλα, λάτρευαν ψεύτικους θεούς. Για να ευχαριστήσουν δε τους ψεύτικους θεούς, πρόσφεραν κοπάδια από ζώα, βόδια και πρόβατά. Τα έσφαζαν και τα πρόσφεραν θυσία στους θεούς τους. Από τα σφαχτά έπαιρναν οι ιερείς ένα μέρος και το έβαζαν πάνω στο βωμό, άναβαν φωτιά και το έκαιγαν. Και ο καπνός ανέβαινε προς τα πάνω και η μυρωδιά του κρέατος έφτανε, λένε, στους θεούς τους, που ωσφραίνονταν και ευχαριστούνταν από τη μυρωδιά! Το άλλο μέρος το μοίραζαν στους ανθρώπους σαν μια ευλογία των θεών. Τα κρέατα αυτά ωνομάζονταν ειδωλόθυτα. Αλλά οι θεοί τους, χάριν των οποίων θυσίαζαν ολόκληρα κοπάδια πρόβατα και βόδια, οι θεοί τους ήταν ψεύτικοι και τα ειδωλόθυτα δεν είχαν καμμιά ευλογία. Ήταν όπως και τα άλλα κρέατα που πουλούσαν τα κρεοπωλεία. Καμμιά διαφορά. Γι’ αυτό και οι χριστιανοί που είχαν πιστέψει στον αληθινό Θεό τα θεωρούσαν όπως και τα άλλα κρέατα, και γι’ αυτό δεν το είχαν τίποτα να πάρουν και να φάνε από τα ειδωλόθυτα. Αλλά υπήρχαν και χριστιανοί, που νόμιζαν ότι δεν πρέπει ν’ αγγίζουν τα ειδωλόθυτα, και γι’ αυτό, αν έβλεπαν κανένα χριστιανό να τρώη από τα ειδωλόθυτα, σκανδαλίζονταν και υπήρχε φόβος να παρασυρθούν οι αδύνατοι αυτοί χριστιανοί από την ειδωλολατρία και να τρώνε και αυτοί τα ειδωλόθυτα· να τα τρώνε όχι σαν κοινά κρέατα, αλλά σαν κρέατα που έχουν επάνω τους την «ευλογία» των ψεύτικων θεών.
Υπήρχε, λοιπόν, μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των χριστιανών. Άλλοι από τους χριστιανούς έτρωγαν τα ειδωλόθυτα χωρίς καμμιά τύψι συνειδήσεως. Άλλοι όμως τα θεωρούσαν κρέατα μολυσμένα από την ειδωλολατρία. Ποιοι είχαν δίκιο και έκριναν σωστά; Οι πρώτοι έκριναν σωστά και είχαν δίκιο. Γιατί όπως είπαμε, αφού οι θεοί ήταν ψεύτικοι, τι ευλογία μπορεί να δώση ένας ψεύτικος θεός; Καμμιά.
Ναι, λέει σ’ αυτούς ο απόστολος, σωστή είνε η κρίσις σας και είσθε ελεύθεροι να τρώτε από τα ειδωλόθυτα· αλλ’ εφ’ όσον υπάρχουν αδελφοί σας χριστιανοί, που δεν έχουν την ίδια αντίληψι μ’ εσάς και σκανδαλίζονται, εσείς δεν πρέπει να τρώτε τα ειδωλόθυτα. Γιατί παραπάνω απ’ όλα είνε η αγάπη, η αγάπη που μας κάνει να σκεπτώμαστε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά και τους άλλους. Υπάρχουν δεν περιπτώσεις στη ζωή μας, που πρέπει να θυσιάζουμε τα δικαιώματά μας για να μη βλάψουμε και σκανδαλίσουμε τους άλλους. Ποτέ, φωνάζει ο απόστολος Παύλος, ποτέ δεν θα φάω κρέατα, αν πρόκειται να σκανδαλίσω τον αδερφό μου (Α’ Κορ. 8,13).
**************
Πόσο λεπτή ήταν η συνείδησι του αποστόλου Παύλου! Όχι μόνο αμαρτήματα που καταδικάζει ο νόμος του Θεού απέφευγε, αλλ’ απέφευγε κ’ εκείνα ακόμη που δεν ήταν αμαρτωλά, αλλ’ υπήρχε φόβος να σκανδαλίσουν τους ατελείς χριστιανούς, που δεν ήταν σε θέσι να σκεφτούν ανώτερα, όπως σκεπτόταν αυτός. Ο Παύλος φοβόταν το σκάνδαλο.
Τι να πούμε τώρα για τους σημερινούς χριστιανούς, που δεν λογαριάζουν τίποτα, που δεν σκέπτονται τι εντύπωσι θα κάνη στο γείτονά τους η α ή β ενέργειά τους, αλλά παραβαίνουν τις εντολές του Θεού, και μπροστά στα μάτια των ανθρώπων κάνουν πράγματα που σκανδαλίζουν την κοινωνία; Οι σκανδαλοποιοί είνε πολλοί! Να ο ένας. Είνε Τετάρτη, Παρασκευή. Είνε Σαρακοστή. Είνε Μεγάλη Εβδομάδα. Είνε Μεγάλη Παρασκευή. Νηστεύει; Όχι! Καταλύει τις μέρες της νηστείας, τρώει μπροστά στους άλλους, και λέει ότι η νηστεία δεν είνε τίποτα. Να ο άλλος. Είνε Κυριακή πρωί κι ο κόσμος πηγαίνει στην Εκκλησία· αλλ’ αυτός κάθεται στο καφενείο και καπνίζει και συζητάει με άλλους. Να ο τρίτος. Πάει στις ταβέρνες, πίνει, μεθάει, και τα μεσάνυχτα γυρίζει στο σπίτι του και βασανίζει τη γυναίκα του και τα παιδιά του κι αναστατώνει τη γειτονιά και όλο το χωριό. Να ο τέταρτος. Έδιωξε τη γυναίκα που στεφανώθηκε, την παράτησε, και ζη τώρα παράνομα με άλλη γυναίκα. Να ο πέμπτος. Ανοίγει το βρωμερό του στόμα και βλαστημάει το Χριστό, το σταυρό, την Παναγία και όλους τους αγίους. Να ο έκτος… Όλοι αυτοί, που φανερά παραβαίνουν τις εντολές του Θεού, είνε ένοχοι όχι μόνο για την αμαρτία που κάνουν, αλλά είνε ένοχοι και για το σκανδαλισμό που προξενούν με το κακό παράδειγμά τους. Και η ευθύνη τους γίνεται πιο μεγάλη, όταν οι άνθρωποι αυτοί έχουν κάποια εξουσία και επηρεάζουν κι άλλους ανθρώπους.
**************
Ω εσείς που είστε γονείς, πατέρες και μητέρες, εσείς που είστε δάσκαλοι και καθηγηταί, εσείς που είστε πρόεδροι και κοινοτικοί άρχοντες, εσείς που είστε υπάλληλοι και γραμματισμένοι και επιστήμονες άνθρωποι, προ παντός ω εσείς που είστε ιερείς του Υψίστου, προσέχετε πολύ τη διαγωγή σας. Προσέχετε να μη σκανδαλίζετε ψυχές που περιμένουν από σας το καλό παράδειγμα. Το κακό παράδειγμα είνε το σκάνδαλο. Το δε σκάνδαλο είνε σαν τις πέτρες, που πετάει κάποιος επίτηδες στο δημόσιο δρόμο, και σκοντάφτουν τ’ αυτοκίνητα κι ανατρέπονται και σκοτώνονται άνθρωποι. Μεγάλη η ευθύνη αυτών που ρίχνουν πέτρες στο δρόμο; Αλλά πιο μεγάλη είνε η ευθύνη εκείνων, που με τις κακές πράξεις σκανδαλίζουν το λαό.
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρώην Φλωρίνης: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: (Σύντομα κηρύγματα επί των Αποστολικών Περικοπών). Γ’ έκδοσις. 2000.
Παράβαλε και:
Κυριακή της απόκρεω: το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., «η πιο φωτεινή σφραγίδα», Λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – ΛΟΓΟΣ Κ’, εις την Α’ προς Κορινθίους επιστολήν, Κεφ. Η’, 1 – 13, «Βρώμα δε ημάς ου παρίστησι τω Θεώ…».
