Πραξ. 16, 16-34
« Εγένετο πορευομένων ημών εις
προσευχήν παιδίσκην τινά έχουσαν πνεύμα πύθωνος απαντήσαι ημίν, ήτις εργασίαν πολλήν παρείχε τοις κυρίοις αυτής μαντευομένη»
(Πραξ. 16, 16)
Κοντά, αγαπητοί μου, κοντά στη σημερινή Καβάλα ήταν μια αρχαία πόλις, οι Φίλιπποι. Σήμερα μόνο ερείπια σώζονται από την αρχαία αυτή πόλι, που δείχνουν την παλιά της δόξα και δύναμι. Σ’ αυτή την πόλι ήρθε ο απόστολος Παύλος μαζί με τον εκλεκτό του συνεργάτη, το Σίλα. Ήρθαν για να κηρύξουν το Χριστό. Ήταν οι πρώτοι που πατούσαν στη Μακεδονία για το σκοπό αυτό. Όλη η Μακεδονία τότε- και μόνο η Μακεδονία;-, όλη η Ελλάδα, όλα τα Βαλκάνια- τι λέω;-, όλη η Ευρώπη, πέρα ως πέρα, ήταν ειδωλολατρική. Όλοι λάτρευαν τα είδωλα, τους ψεύτικους θεούς, που πίσω απ’ αυτούς κρυβόταν ο διάβολος.
Η ειδωλολατρία ήταν κατ’ ουσίαν δαιμονολατρία. Όργανα δε της δαιμονολατρίας αυτής ήταν οι μάγοι. Η μαγεία τότε ήταν ξαπλωμένη παντού. Δεν υπήρχε πόλις, δεν υπήρχε χωριό, που να μην έχη μάγο, άντρα ή γυναίκα. Όποιος είχε άρρωστο ή ήθελε να μάθη τι θα του συμβή στο μέλλον ή ήθελε να κάνη κακό στον εχθρό του, πήγαινε στους μάγους. Και οι μάγοι, ανοίγοντας κάτι μαγικά βιβλία και λέγοντας λόγια που κανείς δεν τα καταλάβαινε, δημιουργούσαν στους ανθρώπους την εντύπωσι πως το ζήτημα που τους απασχολεί θα λυθή σύμφωνα με τις επιθυμίες τους. Κι όσοι έπεφταν στα δίχτυα των μάγων τους πλήρωναν ακριβά. Υπήρχαν δε και επίσημα κέντρα της σατανικής αυτής τέχνης που τα έλεγαν μαντεία. Σ’ αυτά έμεναν μάντεις και μάντισσες που ασκούσανε, ας πούμε, ένα είδος ανώτερης μαγείας. Εκαυχώντο, ότι έχουν επικοινωνία με τους θεούς, ιδιαιτέρως με το θεό Απόλλωνα, που τους «φώτιζε» να λένε τα μέλλοντα. Περιβόητη μάντισσα στην αρχαιότητα ήταν η Πυθία, που έμενε στο μαντείο των Δελφών.
**************
Μια τέτοια μάντισσα λοιπόν υπήρχε και στην μεγάλη πόλι των Φιλίππων. Ήταν μια κοπέλα, δούλη όμως, που την είχαν αγοράσει από τα σκλαβοπάζαρα οι κύριοί της και την εκμεταλλεύονταν. Ό, τι χρήματα εισέπραττε από τους ανόητους ανθρώπους που έρχονταν σ’ αυτήν, η μάντισσα τα έδινε στους κυρίους της, που τα μοιράζονταν. Άλλοι εμπορεύονται τη σάρκα δυστυχισμένων γυναικών, αλλά οι κύριοι αυτοί των Φιλίππων εκμεταλλεύονταν τη σατανική τέχνη της δούλης τους, για να κερδίζουν λεφτά. Ω τι εκμετάλλευσις υπάρχει στον κόσμο! Γυναίκες, δυστυχισμένα πλάσματα, πέφτουν στα χέρια ασυνειδήτων ανθρ’ωπων και οι γυναίκες αυτές σαν σκλάβες δουλεύουν στα πιο αισχρά, άτιμα και σατανικά έργα.
Η μάντισσα των Φιλίππων λίγες μέρες ύστερα από τον ερχομό των αποστόλων στην πόλι έκλεισε το στόμα της. Δεν εμάντευε. Μια πηγή του σατανά, που έτρεχε τόσα χρόνια μέσα στην πόλι και γέμιζε λεφτά τις τσέπες των επιτηδείων εκμεταλλευτών, σταμάτησε. Πως σταμάτησε; Τη σταμάτησε η δύναμις του Χριστού. Τη σταμάτησε ο Απόστολος Παύλος. Η μάντισσα αυτή, όταν είδε τους αποστόλους, κατάλαβε ότι αυτοί έρχονται να διαλύσουν το σκοτάδι και να φέρουν το φως του Χριστού· έρχονται να καταργήσουν το κράτος του διαβόλου και να ιδρύσουν τη βασιλεία του Χριστού. Να ερχόταν ενάντια με την τεράστια δύναμι του Χριστού; Ο σατανάς έβλεπε, ότι θα νικιώταν οπωσδήποτε. Γι’ αυτό ο σατανάς είπε στη μάγισσα, να συμπεριφερθή διαφορετικά, να μεταχειριστή τρόπο πονηρό· τρόπο, που μεταχειρίζονται και μέχρι σήμερα οι μάγοι και οι μάγισσες. Ενώ υπηρετούν το διάβολο, για να εξαπατήσουν τους αφελείς ανθρώπους, λένε και κάνουν μερικά «θεοτικά». Κρατούν εικόνες, καίνε λιβάνι, ανάβουν κεριά… Έτσι, τα όργανα αυτά του διαβόλου, παρουσιάζονται σαν όργανα του Θεού, που αγαπούν τάχα και προστατεύουν τη θρησκεία. Αυτό τον πονηρό τρόπο μεταχειρίστηκε και η μάγισσα των Φιλίππων. Όσες φορές έβλεπε τους αποστόλους, έβγαινε στους δρόμους και φώναζε· «Βλέπετε τους ανθρώπους αυτούς; Είνε δούλοι του Θεού του Υψίστου. Έρχονται να μας δείξουν το σωστό δρόμο, το δρόμο της σωτηρίας» (Πραξ. 16, 17).
Αλλά ο Παύλος δεν ήθελε μια τέτοια σύστασι από το στόμα της μάντισσας, που υπηρετούσε το διάβολο. Ήταν σε θέσι να καταλάβη, σε ποιο σκοπό απέβλεπε ο σατανάς συνιστώντας με το στόμα της μάντισσας το ευαγγέλιο. Ο σατανάς ήθελε ν’ ανακατέψη τα πράγματα και να φέρη σύγχυσι. Αλλά ο Παύλος ήθελε τα πράγματα να είνε καθαρά, ξεχωρισμένα. Από ‘δω το φως, από ‘κει το σκοτάδι. Από ‘δω η αλήθεια, από ‘κει το ψέμα. Από ‘δω ο Χριστός, από ‘κει ο διάβολος. Καμμία φιλία, συμμαχία και σύστασι από το διάβολο. Προτιμότερο ένας ανοιχτός πόλεμος με το διάβολο, παρά μια ειρήνη με το διάβολο και τα όργανά του, που στο τέλος καταλήγει σε θλιβερά αποτελέσματα εις βάρος της πίστεως και της αλήθειας. Η γλώσσα της ειλικρινείας πρέπει πάντοτε να προτιμάται. Το κατηγορώ κατά του απίστου και διεφθαρμένου κόσμου πρέπει να ακούγεται πάντοτε ισχυρό, συνεχές και αδιάλειπτο. Αυτό έκανε ο Παύλος. Γεμάτος αγανάκτησι αναντίον του πονηρού πνεύματος, που συνιστούσε αυτόν και το κήρυγμά του, στράφηκε προς τη μάντισσα των Φιλίππων και είπε· Πονηρό πνεύμα, «εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού σε διατάζω να εξέλθης» (Πραξ. 16, 18). Και πράγματι το πονηρό πνεύμα, μόλις είπε τα λόγια αυτά ο Παύλος, βγήκε. Και η σατανική πηγή που δηλητηρίαζε τόσες ψυχές, η πηγή της μαντείας, έκλεισε για πάντα. Χαρά στους πιστούς. Χαρά στους αγγέλους και αρχαγγέλους. Χαράς το Χριστό. Αλλά λύπη στο διάβολο. Λύπη στα όργανα του διαβόλου, γιατί τα λεφτά έπαψαν πια να πέφτουν στα πορτοφόλια των επιτήδειων. Τα’ αφεντικά της μάντισσας, που είδαν να καταστρέφεται το εμπόριο της μαγείας, να χάνεται η πελατεία και τα μεγάλα κέρδη, ωργίστηκαν εναντίον του Παύλου, μίσησαν τον απόστολο σαν θανάσιμο εχθρότων συμφερόντων τους, πήγαν και κατήγγειλαν αυτόν και τον Σίλα στους άρχοντες της πόλεως ως ανθρώπους επικινδύνους, ως ανατροπείς του πολιτικού και θρησκευτικού καθεστώτος. Και η συκοφαντία έπιασε. Οι απόστολοι συνελήφθησαν. ( …; )
Από το βιβλίο: Μακαριστού Μητροπ. Πρ. Φλωρίνης, Αυγουστίνου Καντιώτου: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: (Σύντομα κηρύγματα επί των Αποστολικών Περικοπών). Γ’ έκδοσις. 2000.
Παράβαλε και:
κυριακή του τυφλού: Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., «Τίνα φοβηθήσομαι», λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου
Κυριακή του Τυφλού: Οι τυφλοί – Μακαριστού Μητροπ. Πρ. Φλωρίνης, Αυγουστίνου Καντιώτου.
