Μεγάλη Παρασκευή. Ο π. Γαβριήλ άφησε στο δάπεδο, μπροστά από την εικόνα της Αποκαθήλωσης, μια κατσαρόλα γεμάτη με ζεστή φασολάδα κι άρχισε να κλαίει. Έπειτα, κοιτάζοντας επίμονα τους πιστούς, είπε:
-Σήμερα το μοναστήρι έχει πένθος. Σήμερα κάνουμε «κελέχι».1 Κοίτα τι φασολάδα έβαλα!
Μια γυναίκα απόρησε:
-Μα ο Θεός βρίσκεται στους Ουρανούς και «κελέχι» κάνουμε για τους νεκρούς.
-Είναι «κελέχι» του Χριστού, εξηγούσε.
Κι έκλαιγε δυνατά, σαν να εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια του η Σταύρωση:
-Μαζί με την Παναγία ξενυχτάνε κάτω από το Σταυρό του Κυρίου. Να τώρα, Εκείνη λιποθυμά κι εμείς από εδώ πρέπει να Τη βοηθήσουμε. Τώρα όλος ο κόσμος είναι κοντά στην Παναγία. Ποιός θα τολμήσει να Την αφήσει; Πρέπει να Την παρηγορούμε και να ψέλνουμε το «Άξιον εστί». Παναγία, βοήθησε και ελέησέ μας! Να μην εγκαταλείψουμε την Παναγία. Τώρα ποιός μπορεί να κοιμηθεί; Είναι μητέρα που βιώνει τη θυσία του Υιού Της. Μακάρι να καταλαβαίνατε κι εσείς. Μακάρι να καταλαβαίναμε λίγο τον Θεό…
Τρεις μέρες μετά, στη γιορτή του Πάσχα, μας είπε πολύ χαρούμενος:
-Χριστός ανέστη! «Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή».2
Τα έλεγε με τέτοιο συναίσθημα και με τέτοια αγάπη, που μάλλον κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να τα πει.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Τραπέζι της παρηγοριάς.
2. Ψλμ. 117, 24.
Από το βιβλίο: «ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ, «Ο Αγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής (1929 – 1995).
Μετάφραση ΝΑΝΑ ΜΕΡΚΒΙΛΑΤΖΕ
Γλωσσική επιμέλεια ΦΑΝΗ ΡΟΠΟΚΗ
ΑΘΗΝΑ 2013.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
