Ο άνθρωπος διδάσκει τον συνάνθρωπό του σύμφωνα με όσα ξέρει˙ ο Θεός όμως ενεργεί στον ακροατή ανάλογα με την πίστη του.
Ο μακρόθυμος άνθρωπος έχει πολλή φρόνηση1˙ το ίδιο και εκείνος που στρέφει τα αυτιά του στα σοφά λόγια.
Μην αποφεύγεις να μαθαίνεις, ακόμη και αν είσαι πολύ συνετός˙ γιατί αυτό που οικονομεί ο Θεός είναι πιο ωφέλιμο από τη δική μας σύνεση.
Αυτός που θέλει να σηκώσει τον σταυρό και να ακολουθήσει τον Χριστό,2 πρέπει πρώτα να φροντίσει για την πνευματική γνώση και μάθηση, εξετάζοντας αδιάκοπα τους λογισμούς μέσα του και φροντίζοντας πολύ για τη σωτηρία του και ρωτώντας τους δούλους του Θεού που έχουν το ίδιο φρόνημα και πνεύμα και αγωνίζονται τον ίδιο αγώνα, έτσι ώστε να μην προχωρεί στο σκοτάδι χωρίς φως λυχναριού, μη γνωρίζοντας που και πως βαδίζει. Γιατί εκείνος που προχωρεί με δική του τακτική, χωρίς ευαγγελική γνώση και διάκριση και καθοδήγηση από κάποιον, σκοντάφτει συχνά, πέφτει σε πολλούς λάκκους και παγίδες του πονηρού, περιπλανιέται άκοπα, κουράζεται πολύ, αντιμετωπίζει πολλούς κινδύνους και δεν ξέρει τι κατάληξη θα έχει. Είναι πολλοί αυτοί που πέρασαν από πολλούς κόπους και ασκήσεις και κακοπάθειες και υπέμειναν πολλούς μόχθους τάχα για τον Θεό, επειδή όμως ρύθμιζαν οι ίδιοι τον εαυτό τους και δεν είχαν διάκριση και δεν ζητούσαν να ωφεληθούν από τον συνάνθρωπο, οι τόσοι κόποι τους αχρηστεύτηκαν και πήγαν χαμένοι.
Γι’ αυτό πρέπει κανείς να φροντίζει και να αγωνίζεται να μένει, αν είναι δυνατό, μαζί ή τουλάχιστον να συνομιλεί συχνά με ανθρώπους που έχουν πνευματική γνώση, έτσι ώστε, ακόμη και αν δεν έχει ο ίδιος το λυχνάρι της αληθινής γνώσεως, να προχωρεί μαζί με εκείνον που έχει και να μη βαδίζει στο σκοτάδι, ούτε να κινδυνεύει από βρόχια και παγίδες, ούτε να πέφτει επάνω στα νοητά θηρία που ζουν στο σκοτάδι και αρπάζουν και θανατώνουν όσους περπατούν μέσα σε αυτό χωρίς το νοητό λυχνάρι του θείου λόγου.
Υποσημειώσεις.
1. Παροιμ. 14, 29
2. Πρβ. Ματθ. 16, 24˙ Μάρκ. 8, 34˙ Λουκ. 9, 23
Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»
Τόμος 1-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος
Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
