Εις μίαν πτωχήν συνοικίαν του Πειραιώς έζη από αρκετών ετών μία εργατική οικογένεια, η οποία κατήγετο από την Μάνην. Ο πατήρ, τεσσαρακοντούτης ήδη, ήτο εργάτης εις τον Οργανισμόν Λιμένος Πειραιώς και ελάμβανεν εν μικρόν ημερομίσθιον, με το οποίον κατώρθωνε να συντηρή την σύζυγόν του και τα πέντε ανήλικα τέκνα του, τρεις υιούς και δύο θυγατέρας. Και είχον μεν εκει κάτω εις την ιδιαιτέραν πατρίδα των μερικά κτήματα, αυτά όμως έμεναν σχεδόν ακαλλιέργητα. Μόνον δύο έως τρία δοχεία έλαιον και ολίγας ελαίας είχον ως ετήσιον εισόδημα. Και όμως από τα ίδια κτήματα συνετηρείτο παλαιότερον η πολυμελής πατρική οικογένεια του Δρακούλη. Αυτό ήτο το όνομα του πατρός.
Κατά τον πρώτον χειμώνα της γερμανοϊταλικής κατοχής ο Δρακούλης ευρέθη αιφνιδίως άνευ εργασίας. Η ζωή εις τον λιμένα είχε πλέον νεκρωθή. Και η πείνα εισήλθεν απειλητική εις οικίας πολύ ευπορωτέρας. Η σωματική εξάντλησις των Αθηναίων και Πειραιωτών με την πάροδον των ημερών εγίνετο πλέον καταφανής. Ενόμιζε κανείς ότι συνήντα εις τας οδούς βαρέως ασθενείς, οι οποίοι μόλις είχον εγερθή. Η πτωχή εργατική οικογένεια εκρατείτο εις την ζωήν χάρις εις το ολίγον έλαιον, το οποίον όμως θα ετελείωνε μετ’ ολίγον. Η δυστυχής μήτηρ έσταζεν ολίγα δράμια εις τα βραστά χόρτα, την λαχανίδα, η οποία επί μήνας επετέλεσε το κυριώτερον φαγητόν των περισσοτέρων Αθηναίων και Πειραιωτών.
-Κυριακούλα, δεν είναι ζωή αυτή. Ήρχισαν οι θάνατοι εκ πείνης και πολύ φοβούμαι ότι θα αυξάνωνται διαρκώς, όσον προχωρεί ο χειμών. Βεβαίως οι σύμμαχοί μας και ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός μας υπόσχονται δια του ραδιοφώνου ότι ταχέως θα μας βοηθήσουν. Αλλά φοβούμαι ότι πολλούς δεν θα μας προφτάσουν πλέον. Είδες πόσον έχουν αδυνατίσει τα παιδιά μας; Δι’ αυτό ήρχισα να σκέπτωμαι σοβαρώς να μετοικήσωμεν όλοι εις το χωρίον μας. Τί λέγεις και συ;
-Ό,τι σε φωτίση ο Θεός και η Παναγία, Δρακούλη, απήντησεν η καλή σύζυγος, η οποία ουδέποτε διεφώνει με τον σύζυγόν της. Τον έβλεπε πόσον ήτο αφωσιωμένος εις την συντήρησιν της οικογενείας των και είχεν εμπιστοσύνην εις την ορθήν σκέψιν του.
Και η απόφασις ελήφθη. Με μεγάλας ταλαιπωρίας επί τετραήμερον έφθασαν δι’ ημικατεστραμμένου αυτοκινήτου εις το χωρίον των. Εκεί ετακτοποίησαν προχείρως την από δεκαετηρίδων ακατοίκητον οικίαν των και ήρχισαν να επιδίδωνται εις την καλλιέργειαν των κτημάτων των.
Η ζωή της οικογενείας εις το χωρίον των κατ’ αρχάς ήτο πολύ δύσκολος. Ολίγον κατ’ ολίγον όμως ήρχισε να καλυτερεύη. Η εσοδεία του ελαιοκάρπου κατά το έτος εκείνο υπήρξε καλή. Με ανταλλαγήν ελαίας ηγόρασαν μίαν αίγα, η οποία τους εξησφάλισεν ολίγον γάλα. Αντήλλαξαν και μερικά ενδύματά των με ολίγην κριθήν, την οποίαν έσπειραν εις το ευφορώτερον κτήμά των. Εκαλλιέργησαν και τον λαχανόκηπόν των. Οι συγγενείς των τους εβοήθησαν, όσον ηδύναντο. Τους εδώρησαν και πέντε όρνιθας, αι οποίαι έδιδον τα ωά των εις τα δύο μικρότερα τέκνα των. Ο πατήρ, η μήτηρ και οι δύο μεγαλύτεροι υιοί –δέκα πέντε και δέκα τριών ετών – ειργάσθησαν και με ημερομίσθιον εις την συλλογήν του ελαιοκάρπου. Με το έλαιον της αμοιβής των ο πατήρ επρομηθεύθη δι’ ανταλλαγής μερικάς οκάδας γεωμήλων, τα οποία αντικαθίστων τον άρτον κατά την μαύρην εκείνην εποχήν. Και με όλας όμως τα στερήσεις η ζωή των δεν είχε σύγκρισιν με την ζωήν των κατοίκων των μεγαλοπόλεων.
Με την πάροδον των μηνών η κατάστασίς των συνεχώς εβελτιώνετο. Ηγόρασαν και δευτέραν αίγα και άλλας όρνιθας. Η σπορά των τους εξησφάλισε και ολίγον άρτον, τον οποίον είχον καιρόν να δοκιμάσουν. Επί τέλους έφθασε και η βοήθεια των συμμάχων και του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, εις την οποίαν οφείλομεν όλοι την σωτηρίαν μας από τον εκ πείνης θάνατον. Και η πτωχή εργατική οικογένειας μαζί με όλους τους Έλληνας ανέμενε μετ’ ανυπομονησίας την ημέραν της εθνικής απολυτρώσεως.
Εν τω μεταξύ ειργάζοντο καθημερινώς, δια να εξασφαλίσουν καλυτέραν διατροφήν. Τώρα το ρόδινον χρώμα της υγείας επανήλθεν εις τα πρόσωπα όλων. Η συνεχής εργασία εις το ύπαιθρον και η καλυτέρευσις της τροφής είχε πολύ δυναμώσει τα πριν εξησθενημένα σώματά των.
-Κυριακούλα, ποίαν γνώμην έχεις δια την αγροτικήν ζωήν; Δεν είναι καλυτέρα από την ζωήν μας εις τον Πειραιά; Ηρώτησε την σύζυγόν του μίαν ημέραν του δευτέρου χειμώνος ο Δρακούλης.
-Εγώ, όπως γνωρίζεις, πάντοτε την επροτίμων. Και τώρα βλέπω ότι με την μικράν μας περιουσίαν και με την προσωπικήν μας εργασίαν θα ημπορούμεν να ζώμεν εδώ με μεγαλυτέραν οικονομικήν άνεσιν. Και τα παιδιά μας, όσα θέλουν να μορφωθούν περισσότερον, είναι εύκολον να φοιτήσουν εις το γυμνάσιον της Αρεοπόλεως.
Οι σύζυγοι, πριν λάβουν την οριστικήν απόφασιν δια την μόνιμον εγκατάστασίν των εις το χωρίον, εκάθισαν και υπελόγισαν τα πιθανά έσοδα και έξοδά των. Και προς μεγάλην των έκπληξιν είδον ότι ως αγρόται θα είχον περισσότερα έσοδα και ολιγώτερα έξοδα. Και η εργασία του Δρακούλη δεν θα ήτο τόσον κοπιαστική εις τους αγρούς, όσον ήτο εις τον λιμένα του Πειραιώς.
Η απόφασις των γονέων ελήφθη και ανεκοινώθη εις τα τέκνα των, τα οποία εξεδήλωσαν μεγάλην χαράν. Είχον πλέον αγαπήσει το πατρικόν των χωρίον και την τόσον ευχάριστον ζωήν του.
Γεώργιος Καλαματιανός.
Από το βιβλίο: Αναγνωστικόν της πέμπτης τάξεως του δημοτικού σχολείου. Ν. Κοντοπούλου – Δ. Κοντογιάννη, Γ. Καλαματιανού Θ. Γιαννοπούλου. Αθήναι 1952
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
