Νήστευαν καί οἱ στρατιῶτες μας πού πολέμησαν τό 1940 στά βουνά τῆς Πίνδου. Ὁ αὐτόπτης μάρτυρας Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος γράφει σέ βιβλίο του:
«Τό σπουδαῖο εἶναι, ὅτι τήν νηστεία τήν τηροῦσαν καί πολλοί στρατιῶτες, παρ΄ὅλες τίς δυσκολίες,περισσότερο καί ἀπό ἁγιορεῖτες μοναχούς. Μοῦ ἔλεγε, κατά τήν ὀπισθοχώρησι, ἕνας πολεμιστής τῆς πρώτης γραμμῆς:
«Μέ τήν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας κράτησα ὅλη τή Τεσσαρακοστή. Τρώγοντας μόνο κουραμάνα καί λίγα γραμμάρια σταφίδα πού χωροῦσαν στήν φοῦχτα τοῦ ἑνός χεριοῦ».
«Τήν Μ. Ἑβδομάδα, πού γινότανε ἡ ὀπισθοχώρηση,οἱ στρατιῶτες παρ’ὅλη τήν κακουχία, τήν ἄϋπνία, τήν ἐξάντληση, διότι ὑποχωροῦσαν ἀμυνόμενοι, ὅλοι οἱ στρατιῶτες , νηστέψανε καί περάσανε τίς μέρες αὐτές σάν ἀσκητές. Μόνο μέ ψωμί καί νερό. Οἱ ἐφοδιασμοί εἶχαν ἄφθονα τυριά καί κονσέρβες, ἀλλά κανένας δέν γύριζε μάτια σ’αὐτά»
Από το: (Τό θαῦμα τῶν Ἑλλήνων τοῦ Σαράντα. σελ.126-127).
