Ο ιερομόναχος Πέτρος, που ήλθε από την Ρώμη, διηγήθηκε ότι, όταν έγινε πάπας Ρώμης ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, έκτισε ένα μοναστήρι και έδωσε εντολή να μην έχει κανείς αδελφός της μονής τίποτε δικό του, ούτε κάποιον οβολό, αλλά τα πάντα να είναι κοινά.
Κάποιος μοναχός της μονής, που είχε αδελφό κοσμικό στην πόλη, ζήτησε ένα πουκάμισο. Εκείνος του έδωσε τρία φλουριά, για να αγοράσει ό,τι ήθελε. Τα πήρε, λοιπόν, ο μοναχός και τα είχε μαζί του. Όταν το έμαθε αυτό ο πάπας, τον απομάκρυνε από την μετάληψη των μυστηρίων, ως παραβάτη των εντολών.
Όταν μετά από λίγες ημέρες πέθανε αυτός ο μοναχός, ασυγχώρητος, και το έμαθε ο πάπας, έγραψε την συγχώρηση σε χαρτί και πρόσταξε να διαβαστεί πάνω από τον τάφο του. Όταν διαβάστηκε, το ίδιο βράδυ είδε σε όνειρο ο ηγούμενος τον πεθαμένο και τον ρώτησε:
«Αδελφέ, δεν πέθανες;». «Ναι» του απαντάει ο νεκρός. Τότε, ξαναρώτησε ο ηγούμενος: «Πράγματι, κύριέ μου, έως τώρα βρισκόμουν στην φυλακή και σήμερα ελευθερώθηκα και συγχωρέθηκα από τα δεσμά των τριών νομισμάτων, με τα οποία ήμουν δεμένος».
Έτσι κατανόησαν όλοι ότι, όταν διαβάστηκε το συγχωρητικό γράμμα στον τάφο του, ελευθερώθηκε η ψυχή του από τα δεσμά.
Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
