Η σπατάλη.
Ο π. Γαβριήλ στενοχωριόταν αν κάποιος δεν χρησιμοποιούσε τα αγαθά που μας δίνει ο Κύριος για καλό ή τα σπαταλούσε άδικα.
-«Και ος εάν ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον ψυχρού μόνον εις το όνομα μαθητού, αμήν λέγω υμίν, ου μη απολέση τον μισθόν αυτού».1 Και αν ένα ποτήρι νερό έχει τόση δύναμη, αλίμονο σε όποιον χύσει άσκοπα έστω κι ένα ποτήρι νερό!
Ο Κύριος δεν δημιούργησε τίποτε το περιττό. Όταν πλένομαι, ούτε είκοσι κουβάδες νερό δεν μου φτάνουν, αλλά εγώ χρησιμοποιώ μόνον όσο είναι απολύτως απαραίτητο. Αν πρέπει οπωσδήποτε να χύσεις νερό, πότισε τουλάχιστον τα λουλούδια ή τα δέντρα. Οι Γεωργιανοί έζησαν πολλές δυσκολίες επειδή δεν εκτίμησαν το ψωμί. Διότι αν δεν εκτιμάς αυτά που σου έδωσε ο Κύριος, θα σου τα πάρει πίσω. Στη Γεωργία υπάρχουν άφθονα μεταλλικά νερά. Αν αυτό τον πλούτο δεν τον εκτιμήσουν οι Γεωργιανοί, μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα και με το νερό.
1. Ματθ. 10, 42.
Η υπερβολή.
Είπε ο π. Γαβριήλ σε μια μοναχή που ήταν κοντά του:
-Η καρδιά σου είναι σαν καθρέφτης. Είσαι πολύ ευλαβής κι ο Θεός σε αγαπάει. Είσαι στα χέρια Του. Πρόσεξα την τρυφερότητά σου. Ο Κύριος θα σου δώσει τη σοφία και τη σύνεση όταν θα είναι απαραίτητο. Είσαι καλοσυνάτη, αλλά να μην έχεις την αγκαλιά σου τόσο ανοιχτή, όπως οι πόρνες που εμπιστεύονται τους πάντες.
Πρόσεχε η άγνοιά σου να μη σε καταστρέψει. Παντού χρειάζεται κάποια «απόσταση». Οι υπερβολές δεν κάνουν καλό πουθενά. Ο Κύριος δεν αγαπάει τίποτα το υπερβολικό.
Ο π. Γαβριήλ θεωρούσε την επίδειξη και την υπερβολή πλάνη και αμαρτία και κάτι τέτοιο το αποκάλυπτε χωρίς δισταγμό. Μια νέα φερόταν με υπερβολική ευγένεια και ήταν ντυμένη έτσι ώστε να το υπογραμμίζει με τον τρόπο της. ο π. Γαβριήλ, έχοντας το χάρισμα της διάκρισης, βρήκε τον καταλληλότερο τρόπο να της υποδείξει την πλάνη της. Όταν ήταν και εκείνη παρούσα, απευθύνθηκε σε μια άλλη κοπέλα, λέγοντάς της αυστηρά:
-Τί είναι αυτά που φοράς, αδελφή μου; Όταν έρχεσαι στο μοναστήρι, πρέπει να ντύνεσαι έτσι! Και έδειξε εκείνη την κοπέλα.
Η νεαρή κοπέλα κοκκίνισε, κατάλαβε την αδυναμία της και τη φιλαυτία της, και έσκυψε το κεφάλι της.
-Γέροντα, εγώ είμαι πιο αμαρτωλός από άλλους.
-Αυτό είναι υπερηφάνεια! Πρέπει να λες: «Εγώ είμαι μεγάλος αμαρτωλός». Αλλιώτικα τί σημαίνει; Εσύ βλέπεις τις αμαρτίες των άλλων και γι’ αυτό ξέρεις ότι είσαι πιο αμαρτωλός; Το να παραδέχεσαι συνειδητά ότι είσαι ένας αμαρτωλός είναι καλό. Απόφευγε όμως τις αμαρτίες. Ας μην είσαι και εντελώς άγιος˙ «άγιος μοναχός, άγια χάθηκε». Μην πιάσεις όμως και πάτο. Ασκήτεψε μέτρια και θα σωθείς.
Στη Μτσχέτα σκότωσαν έναν ιερέα. Η κηδεία του έγινε στο ναό της Μεταμόρφωσης και όλοι ήταν πολύ αναστατωμένοι. Οι φωνές του π. Γαβριήλ έφταναν μέχρι τον ουρανό.
-Πηγαίνετέ με, πηγαίνετέ με στο ναό! Τί τους έκανε; Πώς τον σκότωσαν κόβοντάς και τα αυτιά του;
Φώναζε τόσο πολύ, λες και σκότωναν τον ίδιο. Ήταν τόσο υπερβολική η συμπεριφορά του, που οι πενθούντες κοίταζαν γεμάτοι απορία τον οδυρόμενο π. Γαβριήλ. Μόλις έβαλαν το φέρετρο στο αυτοκίνητο και αποχαιρέτησαν τον νεκρό, στράφηκε προς τους παριστάμενους και με ήρεμη πλέον φωνή είπε:
-Ο Θεός δεν αγαπάει καθόλου την υπερβολή. Φτάνει τώρα, μη θρηνείτε άλλο. Πάμε να στρώσουμε τραπέζι και να μνημονεύσουμε την ψυχή του.
-Γέροντα, δεν είναι καλό το ότι ο γεωργιανός λαός μετά την εθνική απελευθέρωση επέστρεψε στην πίστη και όλοι πια εκκλησιάζονται;
-Ούτε η ξαφνική αγάπη είναι καλό ούτε το ξαφνικό μίσος. Και τα δύο είναι ακραία. Ακόμη και η ξαφνική αγάπη είναι σαν ξαφνικός κεραυνός. Η αγάπη και η πίστη πρέπει να πηγάζουν από τα βάθη της καρδιάς, να ατσαλώνονται στο καμίνι της αυτοθυσίας και ύστερα να πολεμούν το κακό.
Στο κελί του Γέροντα βρίσκονταν πάντα πράγματα που θα ήταν χρήσιμα σε κάποιους, όπως τρόφιμα για παράδειγμα, και μόνον εκείνος ήξερε ποιος τα χρειαζόταν. Τον ρώτησε η μ. Παρασκευή κάποια μέρα:
-Πάτερ, μήπως τυχόν σας περισσεύει κανένα γκαζάκι;
-Όχι, αδελφή, εγώ δεν έχω τίποτα περιττό. Στο κελί μου δεν αφήνω πράγματα περιττά, απάντησε ο Γέροντας.
Αλλά περισσότερο ακόμη και από τα περιττά πράγματα ο Γέροντας έδινε σημασία στα περιττά λόγια και τις άσκοπες κινήσεις.
Από το βιβλίο: «ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ, «Ο Αγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής (1929 – 1995).
Μετάφραση ΝΑΝΑ ΜΕΡΚΒΙΛΑΤΖΕ
Γλωσσική επιμέλεια ΦΑΝΗ ΡΟΠΟΚΗ
ΑΘΗΝΑ 2013.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
