Πάνω στο ίδιο θέμα να μην αποσιωπήσω αυτό, που συνήθιζε να μου διηγείται ο δούλος του Παντοδυνάμου Θεού Πρόβος,1 ο οποίος τώρα βρίσκεται στην πόλη μας, στο μοναστήρι που καλείται του Ρενάτου,2 για τον Πρόβο3 τον θείο του, επίσκοπο της πολιτείας Ρεάτε:4 Έλεγε πως, όταν πλησίαζε το τέλος της ζωής του, επλήγη από πολύ βαριά ασθένεια. Ο πατέρας του, ονόματι Μάξιμος, αποστέλλοντας υπηρέτες στα περίχωρα έσπευσε να συγκεντρώσει γιατρούς, μήπως τυχόν μπορέσει να δώσει θεραπεία στην αρρώστια του. Αλλά σαν μαζεύτηκαν από παντού από τους γειτονικούς τόπους οι γιατροί, μόλις έπιασαν τον σφυγμό του εξανήγγειλαν πως σύντομα επρόκειτο να γίνει η έξοδός του.
Όταν κόντευε πια η ώρα της τράπεζας και η ώρα ήταν μάλλον περασμένη, ο αξιοσέβαστος επίσκοπος, μεριμνώντας περισσότερο για εκείνων την υγεία παρά για την δικιά του, παρότρυνε όσους παρευρίσκονταν να ανεβούν μαζί με τον γέροντα πατέρα του στον πάνω όροφο του επισκοπείου και εκεί να φάγουν για να αναλάβουν δυνάμεις μετά την δουλειά τους. Όλοι λοιπόν ανέβηκαν στο οίκημα. Μοναχά ένα μικρό παιδάκι απέμεινε, για το οποίο ο Πρόβος, που προαναφέραμε, διαβεβαιώνει πως ζει ακόμα σήμερα.
Αυτό, εκεί που στεκόταν δίπλα στο κρεββάτι του αρρώστου, ξαφνικά αντίκρυσε κάποιους άνδρες να μπαίνουν μέσα και να κατευθύνονται προς τον άνθρωπο του Θεού ντυμένοι με λευκές στολές, των οποίων το φως του προσώπου υπερέβαλλε και αυτή την λάμψη των ιματίων τους. Κατάπληκτο από τη λαμπρότητα της ακτινοβολίας τους το παιδί, έβγαλε μία φωνή και άρχισε να κραυγάζει ποιοι τάχα να ήταν εκείνοι. Από τη φωνή αυτή διεγέρθηκε και ο Πρόβος, κοίταξε και αναγνώρισε αυτούς που είχαν μπει μέσα, και άρχισε να καθησυχάζει το παιδί που φώναζε και κλαυθμύριζε, λέγοντας: «Μη φοβάσαι. Να, ήρθαν σε μένα ο άγιος Ιουβενάλιος και ο άγιος Ελευθέριος οι μάρτυρες».5
Αυτό όμως μη αντέχοντας το εξαίσιο μιας τέτοιας οπτασίας, έφυγε με γρήγορο τρέξιμο έξω από την πόρτα και ανήγγειλε αυτούς που είχε δει στον πατέρα εκείνου και τους γιατρούς. Αυτοί κατεβήκαν γρήγορα, αλλά τον άρρωστο που είχαν αφήσει τον βρήκαν νεκρό, γιατί τον πήραν μαζί τους εκείνοι, που την θέα τους δεν μπόρεσε να αντέξει το παιδί που απέμεινε εκεί μέσα.
Υποσημειώσεις.
1. Probus, ευσεβής λαϊκός που τον έκανε απροσδόκητα ηγούμενο ο άγ. Γρηγόριος, ο οποίος τον χρησιμοποίησε και ως αντιπρόσωπό του στις διαπραγματεύσεις με τους Λομβαρδούς.
2. Renati, ή μονή των αγίων Ανδρέου και Λουκίας, μάλλον κοντά στον Τίβερη, πλησιάζοντας στον Πίγκιο λόφο.
3. Probus αναγράφεται στο Ρωμαϊκό εορτολόγιο στις 15 Μαρτίου.
4. Βλ. Ι, 4, 9 και σημ.
5. Και οι δύο άγιοι σχετίζονται με την περιοχή: Ιουβενάλιος, έγινε τον Δ’ αιώνα επίσκοπος Ναρνίας. Εκοιμήθη το 377 (από τον άγ. Γρηγόριο ονομάζεται καταχρηστικώς μάρτυς). Τιμάται κατά το Ρωμαϊκό εορτολόγιο στις 3 Μαΐου.
Ελευθέριος ιερομάρτυς επί Αδριανού, καταγόταν από τη Ρώμη και διετέλεσε επίσκοπος Ιλλυρικού, μαρτύρησε στη Ρώμη και ενταφιάσθηκε στο Ρεάτε, περί ου ο λόγος, όπου και ιδιαίτερα τιμάται μέχρι σήμερα. Εορτάζεται από την Ανατολική Εκκλησία στις 15 Δεκεμβρίου και από την Δυτική στις 18 Απριλίου.
Από το βιβλίο: Βίοι αγνώστων Ασκητών: Αγίου Γρηγορίου, Πάπα Ρώμης, του επικαλουμένου Διαλόγου. Εισαγωγή-μετάφραση-σημειώσεις υπό Ιωάννου Ιερομ.
Εκδότης, Ιερά Σκήτη Αγίας Αννης – Αγιον Ορος. Ιούνιος 2020.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
