Με τον τίτλο αυτόν, τον τόσο εκφραστικό, το «Έθνος της Κυριακής» (16-12-2012) δημοσίευσε εκτενή ανταπόκριση για μια οικογενειακή τραγωδία, από την οποία παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα:
«Οι φλόγες άγγιζαν, λες, το Παγγαίο, οι καμπάνες χτυπούσαν και καλούσαν τον κόσμο να σπεύσει για βοήθεια στο σπίτι που καιγόταν. Κι ο Τηλέμαχος (…) όρμησε μέσα στις φλόγες. Αλλά ένα ξύλινο δοκάρι που έπεσε από την οροφή της παλιάς διώροφης κατοικίας, του έκοψε τη φόρα και το νήμα της ζωής. Λίγο αργότερα μαζί με τη δική του σορό, οι πυροσβέστες ανέσυραν και τις σορούς των αδελφών του, του 5χρονου Ανδρέα και του 9χρονου Γεράσιμου (…).
Η Μεσορόπη Καβάλας (…) θρηνεί, και το πανελλήνιο μιλά συγκλονισμένο για την αυτοθυσία του 15χρονου Τηλέμαχου Τσιμιρίκα, που αψήφησε τον κίνδυνο και ρίχτηκε στη μάχη με τις φλόγες, για να σώσει τα δυό μικρότερα αδέλφια του! Δυστυχώς δεν τα κατάφερε… Η οικογένεια του Γιώργου Τσιμιρίκα (…) έχασε τρία από τα δέκα της παιδιά, σε μια τραγωδία που συγκλόνισε όλη τη χώρα (…). Τα ξημερώματα εκείνου του Σαββάτου, η διώροφη πατρική κατοικία του Γιώργου Τσιμιρίκα τυλίχθηκε στις φλόγες, πιθανόν από μια ξυλόσομπα που έκαιγε στο ισόγειο. Τα τέσσερα από τα έξι παιδιά της οικογένειας που διανυκτέρευαν εκεί πρόλαβαν και βγήκαν μαζί με τους γονείς και τους παππούδες, όλοι από την πίσω πόρτα. Τελευταίος βγήκε ο Τηλέμαχος (…)».
Συγκλονισμό ψυχής αισθάνεται καθένας που πληροφορείται τις λεπτομέρειες της δραματικής αυτής ιστορίας, με κεντρικό ήρωα ένα 15χρονο μόλις βλαστάρι, που αναπτυσσόταν στη ζεστή φωλιά μιας υπερπολύτεκνης οικογένειας! Δεν θα σχολιάσουμε εμείς την απαράμιλλη αυτοθυσία του ηρωικού παιδιού, αλλά θα αφήσουμε τους συνομιλήκους μ’ αυτό μαθητές να εκφρασθούν αυθόρμητα. Και πρώτα τους συμμαθητές του, οι οποίοι «έκαναν πρόταση στον διευθυντή να πάρει το σχολείο του, το όνομα του αδικοχαμένου συμμαθητή τους, ενώ οι εκπαιδευτικοί θα εισηγηθούν στη σχολική επιτροπή να γίνεται μια εκδήλωση κάθε χρόνο στη μνήμη του και να συνοδεύεται από ένα διαγωνισμό. Είτε μαθηματικών, στα οποία ήταν αριστούχος, είτε ιστορίας, στην οποία επίσης διέπρεπε, αλλά και μουσικής, αφού έπαιζε εξαιρετικά πιάνο, ή ακόμη και Αγγλικών, που τα μιλούσε σαν να ήταν η μητρική του γλώσσα.
Γιατί ο Τηλέμαχος ήταν άριστος σε όλα και έβγαζε γενικό βαθμό κοντά στο 20».
Σε λίγες μέρες έφθασε στη βαρυπενθούσα οικογένεια «μέσω του σχολείου η επιστολή που έστειλαν οι μαθητές της Γ τάξης του 3ου Γυμνασίου Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης: »Πιστεύουμε πως όποιο κι αν ήταν
το αποτέλεσμα, όσο θρήνο και να προκάλεσε η κίνησή σου αυτή, ήταν μια κίνηση άξια θαυμασμού, μια κίνηση που κρύβει τεράστιο θάρρος, τεράστια αγάπη, τεράστια ανθρωπιά… Κλείνοντας πρέπει να πούμε ένα ευχαριστώ σε σένα, ένα ευχαριστώ στους ανθρώπους σαν κι εσένα, που μας κάνουν να έχουμε ακόμα ελπίδες, να πιστεύουμε πως τα όνειρά μας μπορούν να γίνουν πραγματικότητα και κυρίως πως αξίζει να προσπαθήσουμε να τα πραγματοποιήσουμε», έγραψαν οι 15χρονοι μαθητές».
Ηθυσία του μικρού Τηλέμαχου αποτελεί πραγματικά ένα φάρο λαμπρό στη σκοτεινιασμένη ατμόσφαιρα της εποχής μας, ένα σπάνιο παράδειγμα ηθικού μεγαλείου, που πρέπει να τιμηθεί επάξια, τόσο από το Υπουργείο Παιδείας όσο και από την Ακαδημία Αθηνών. Ένα όμως είναι βέβαιο: Το ανώτερο βραβείο, με αιώνια διάρκεια, θα το δώσει ο μισθαποδότης Θεός στον επίγειο άγγελο Τηλέμαχο… «Αιωνία αυτού η μνήμη»!
Η/Υ ΠΗΓΗ
Εφημερίδα: «Ο ΣΩΤΗΡ»14/01/2013
