ΕΝΑΣ νέος κληρικός, ξεκινάει πάντα με αγνές προθέσεις και ιερό ζήλο την Αποστολή του. Κάνει σχέδια για την ενορία του, προσπαθεί να λύσει προβλήματα και να εξωραϊσει τον κεντρικό ναό και τα εξωκκλήσια της ενορίας του. Ο ενθουσιασμός του είναι προφανής και οι ενορίτες τον παρακολουθούν με ενδιαφέρον και επαινούν κάθε επιτυχία του. Όμως ο διάβολος καραδοκεί και προσπαθεί με κάθε τρόπο, να εμποδίσει τον ιερέα του Θεού και να μειώσει το ζήλο του. Τις περισσότερες φορές ο διάβολος πετυχαίνει το σκοπό του. Συμβαίνει αυτό που έλεγε ο Γέροντας Παϊσιος, ο οποίος γνώριζε πολλούς κληρικούς και είχε παρακολουθήσει τη μεταβολή τους προς το χειρότερο, ενώ θα έπρεπε να προοδεύουν πνευματικά και να μένουν ανεπηρέαστοι από τους διαφόρους πειρασμούς. «Στον κλήρο οι περισσότεροι ξεκινούν με καλή διάθεση, αλλά μετά αρχίζει ο διάβολος τη δουλειά του, και βλέπεις να μπαίνει η μανία για δόξα, η μανία για χρήματα, η μανία για αξιώματα και τα ξεχνούν όλα. Ενώ ξεκίνησαν για το Χριστό, καταλήγουν στο χρυσό».
Κανένας δεν μπορεί να διαφωνήσει με το Γέροντα. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει με τους περισσότερους κληρικούς. Επιθυμούν την εκ των ανθρώπων δόξα. Ο,τι κάνουν, είναι για τα μάτια του κόσμου και τη δική τους προβολή. Θέλουν να δοξάζονται από τον πιστό λαό. Νομίζουν ότι η ιερωσύνη προσφέρεται για κάτι τέτοιο, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Ο ιερέας έχει αποστολή να υπηρετήσει, να λειτουργήσει, να αναλωθεί και όχι να θεωρεί την ιερωσύνη εφαλτήριο για κοσμική δόξα. Όπως επίσης η ιερωσύνη δεν πρέπει να θεωρείται προσοδοφόρο επάγγελμα. Οι βαθμοί της είναι βαθμοί διακονίας, ιδιαίτερα η αρχιερωσύνη. Η ευθύνη του αρχιερέα είναι βαρύτατη και τα καθήκοντά του πολλά. Όποιος την επιδιώκει, χρησιμοποιώντας μάλιστα και απαράδεκτες μεθόδους, αγνοεί προφανώς αυτά και γιαυτό, δεν πρόκειται να εργαστεί κατά Θεόν.
Θα είναι το μεγάλο θύμα του διαβόλου και η δυσθεράπευτη πληγή της τοπικής Εκκλησίας, που καλείται να υπηρετήσει.
Αλλά και η μανία για χρήματα, μειώνει τον κληρικό στα μάτια του λαού. Ο άπληστος κληρικός είναι ανάξιος και ας διαθέτει προσόντα και πτυχία. Η φιλοχρηματία είναι το μεγάλο εμπόδιο, για να καρποφορήσει οποιαδήποτε ποιμαντική προσπάθεια. Πρέπει να καταλάβουν οι επαγγελματίες κληρικοί ότι η ιερωσύνη δεν είναι τράπεζα, όπου μπορούν να κάνουν συνεχώς αναλήψεις και το παγκάρι του ι. ναού δεν είναι δικός τους κουμπαράς. Η διακονία τους δεν πρέπει να είναι ακριβοπληρωμένη απασχόληση, αλλά προσφορά και θυσία προς τους αδελφούς. Να μην έχουν απαιτήσεις και προπαντός να μη ζητούν τον οβολό των πιστών, όταν οι ίδιοι ποτέ δεν έχουν προσφέρει τίποτε. Να θυμούνται επίσης να ανάβουν και αυτοί το κεράκι τους, ρίχνοντας στο παγκάρι το αντίτιμό του. Να μη μπαίνουν στον ιερό ναό χωρίς συναίσθηση της ιερότητάς του. Μόνο έτσι δεν θα χάσουν τον δρόμο για τον Χριστό και δεν θα φτάσουν στον γκρεμό του χρυσού.
Από την εφημερίδα: Ορθόδοξος Τύπος,15/02/2013
