(Μάρκ. ιστ, 1- 20).
Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν’ αλείψουν το σώμα του Ιησού.1 Πήγαν στο μνήμα πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. Κι έλεγαν μεταξύ τους: «Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος;» Γιατί ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Μόλις όμως κοίταξαν προς τα κει, παρατήρησαν ότι η πέτρα είχε κυλήσει από τον τόπο της.
Μόλις μπήκαν στο μνήμα, είδαν έναν νεαρό με λευκή στολή να κάθεται στα δεξιά και τρόμαξαν. Αυτός όμως τους είπε: «Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, τον σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να και το μέρος όπου τον είχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: «πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει˙ εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπ娻.2 Οι γυναίκες βγήκαν κι έφυγαν από το μνήμα γεμάτες τρόμο και δέος˙ δεν είπαν όμως τίποτα σε κανέναν, γιατί ήταν φοβισμένες.
Μετά την ανάστασή του ο Ιησούς, το πρωί της Κυριακής, εμφανίστηκε πρώτα στη Μαρία τη Μαγδαληνή, την οποία είχε θεραπεύσει από εφτά δαιμόνια. Εκείνη πήγε και το είπε στους μαθητές, που ήταν λυπημένοι κι έκλαιγαν. Αυτοί όμως, όταν άκουσαν ότι ο Ιησούς ζει και τον είδε η Μαρία, δεν την πίστεψαν.
Κατόπιν ο Ιησούς εμφανίστηκε με διαφορετική μορφή σε δύο απ’ αυτούς, καθώς περπατούσαν και πήγαιναν έξω στα χωράφια. Εκείνοι πήγαν και τα διηγήθηκαν στους υπόλοιπους˙ αλλά ούτε κι αυτούς τους πίστεψαν.
Τέλος, ο Ιησούς εμφανίστηκε στους έντεκα μαθητές καθώς έτρωγαν και τους επέπληξε γιατί αμφέβαλλαν κι επέμεναν να μην πιστεύουν αυτούς που τον είδαν αναστημένο. Μετά τους είπε: «Πορευθείτε σ’ ολόκληρο τον κόσμο και διακηρύξτε το χαρμόσυνο μήνυμα σ’ όλη την κτίση. Όποιος πιστέψει και βαφτισθεί θα σωθεί όποιος δεν πιστέψει θα καταδικαστεί. Να και τα θαύματα που θα κάνουν όποιοι πιστέψουν: Με την επίκληση του ονόματός μου θα διώχνουν δαιμόνια, θα μιλούν νέες γλώσσες, κι αν παίρνουν φίδια στα χέρια τους ή πίνουν κάτι δηλητηριώδες δεν θα παθαίνουν τίποτε˙ θα βάζουν τα χέρια τους πάνω σε αρρώστους και θα τους θεραπεύουν».
Αφού τους είπε αυτά ο Κύριος, αναλήφθηκε στον ουρανό και κάθισε στα δεξιά του Θεού. Οι μαθητές τότε έφυγαν και έφεραν το χριστιανικό μήνυμα παντού˙ κι ο Κύριος συνεργούσε μαζί τους κι επιβεβαίωνε το κήρυγμά τους με τα θαύματα που το συνόδευαν. Αμήν.
ΣΧΟΛΙΑ
1 Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν’ αλείψουν το σώμα του Ιησού.
Υπήρχεν έθος παρά τοις Ιουδαίοις, όπως οι συγγενείς και οι φίλοι του αποθανόντος κατά τας τρεις πρώτας ημέρας επισκέπτωνται τον τάφον του. Ο τάφος του Ιησού, όστις διήθε την ζωήν του ευεργετών τον κόσμον, θα έπρεπε να συγκεντρώση άπειρον πλήθος, το πλήθος των υπ’ Αυτού ευεργετηθέντων. Οι πρώτοι δε, οι οποίοι θα έπρεπε να επισκεφθούν τον τάφον, θα έπρεπε να είνε οι μαθηταί. Αλλά ο φόβος, τον οποίον ενέσπειρεν εις τας καρδίας των ο θάνατος του Ιησού, ως και τα έκτακτα μέτρα, τα οποία ελήφθησαν, απεμάκρυναν τους μαθητάς. Ουδεμία σκέψις περί επισκέψεως του τάφου. Άλλ’ ό,τι δεν απετόλμησαν οι μαθηταί, το απετόλμησαν αι γυναίκες, αι γυναίκες εκείναι, αι οποίαι δεν τον εγκατέλειψαν τας φρικτάς ώρας της αγωνίας του Σταυρού, αλλά παρέμειναν πλησίον του. Απετέλουν ιερόν όμιλον, αστερισμόν μαρμαίροντα εν μέσω του σκότους της κακίας, της αγνωμοσύνης και της δειλίας. Διεκρίνετο μεταξύ αυτών η Μαρία η Μαγδαληνή. Η αγάπη της γυναικός αυτής «διάπυρος ως φλοξ, διαυγής ως κρύσταλλος».
Αυταί αι γυναίκες, το εσπέρας της Παρασκευής, αγοράζουν πολύτιμα αρώματα, και ανυπομονούν πότε θα περάση το Σάββατον, ημέρα, κατά την οποίαν, ως γνωστόν, απηγορεύετο η κίνησις, και τη επομένη του Σαββάτου, τη μια των Σαββάτων (ήτις καθ’ ημάς είνε η Κυριακή), όρθρου βαθέος εκκινούν προς τον Γολγοθάν. Τίποτε δεν τας φοβίζει. Η αγάπη των κραταιά ως ο θάνατος. Η μόνη σκέψις, η οποία τας ανησυχεί, ήτο πως ο βαρύς λίθος, όστις έφρασσε τον τάφον, θα επεκυλίετο. Υπό της αγάπης πτερούμεναι επιταχύνουν το βήμα. Φθάνουν. Έφθασαν. Ιδού και ο ήλιος ανατέλλει, σύμβολον του άλλου ηλίου, του πνευματικού ηλίου, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις εκ του τάφου την ημέραν εκείνην ανέτειλε, δια να μη δύση πλέον ποτέ, σκορπίζων το άπλετον Αυτού φως εις όλην την κτίσιν.
Αι γυναίκες σπεύδουν προς το μνημείον. Άλλ’ οποία έκπληξις! Ο τάφος ανοικτός. Ο βαρύς λίθος έχει αποκυλισθή. Τολμούν και εισέρχονται αλλά, δεν ευρίσκουν το σώμα του Κυρίου Ιησού. Άλλ’ αυταί δι’ αυτό είχον έλθει, δια ν’ αλείψουν με τα μύρα, αναμεμειγμένα με τα δάκρυά των, το σώμα. Και τώρα; Πού ο Ιησούς; Τί συνέβη; Η ιδέα της Αναστάσεως δεν διέρχεται εκ της διανοίας των. Άλλαι σκέψεις τας ταράσσουν. Το σώμα του Ιησού που ευρίσκετο; Ποίος το επήρε; Πού το μετέφερεν; Αι μυροφόροι γυναίκες ευρίσκονται εν απορία και εκπλήξει. Αλλά δύο άγγελοι ως άνδρες, με στολάς αι οποίαι απήστραπτον εκ του φωτός, εμφανίζονται και απευθυνόμενοι προς τας εμφόβους γυναίκας λέγουν «τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; Ουκ έστιν ώδε, άλλ’ ηγέρθη˙ μνήσθητε ως ελάλησεν υμίν έτι ων εν τη Γαλιλαία, λέγων ότι δει τον υιόν του ανθρώπου παραδοθήναι εις χείρας ανθρώπων αματωλών και σταυρωθήναι, και τη Τρίτη ημέρα αναστήναι) (Λουκ. 24,5-7).
Αυτό ήτο το πρώτον «Χριστός ανέστη» που ηκούσθη. Το ήκουσαν το πρώτον γυναικεία ώτα. Το μετέδωκαν πρώτον γυναικεία χείλη. Τιμή! Βραβείον επάξιον της αρετής των μυροφόρων γυναικών. Ως ψάλλει ωραία η Εκκλησία ημών κατά τη νύκτα της Αναστάσεως «Δεύτε από θέας γυναίκες ευαγγελίστριαι, και τη Σιών είπατε˙ Δέχου παρ’ ημών χαράς ευαγγέλια της Αναστάσεως Χριστού˙ τέρπου, χόρευε και αγάλλου Ιερουσαλήμ, τον βασιλέα Χριστόν θεασαμένη εκ του μνήματος ως νυμφίον προερχόμενον».
Και αφού γυναίκες ηξιώθησαν να ακούσουν πρώται το κοσμοχαρμόσυνον μήνυμα, και πρώτοι κήρυκες της Αναστάσεως να χρηματίσουν, ποίος τώρα θα είνε εκείνος, όστις τας πιστάς γυναίκας θα εμποδίση από τα ιεραποστολικά έργα; Και ναι μεν ιερείς και αρχιερείς αι γυναίκες δεν δύνανται να γίνουν. Όχι! Δεν δύνανται να φορέσουν άμφια, να τελούν ιεράς λειτουργίας και μυστήρια, διότι η Αγία Γραφή και η Ιερά Παράδοσις της Εκκλησίας το αποκλείουν (ιδέ Α’ Κορ. 14,34-36). Αλλά πλην του ιερού θυσιαστηρίου και του απ’ άμβωνος εν εκκλησία κηρύγματος, οποίον απέραντον πεδίον ιεραποστολικής δράσεως δεν ανοίγεται δια τας γυναίκας εκείνας, αι οποίαι εν πίστει ακραδάντω και φλογερά αγάπη και αμολύντω αγνότητι θέλουν να βαδίσουν επί τα ίχνη της ζωής των μυροφόρων γυναικών! Ώ πισταί γυναίκες! Ένας κόσμος ολόκληρος που ζη μέσα εις τον πόνον, σωματικόν και ψυχικόν, απελπισίαν και απαγοήτευσιν, και δεν βλέπει πουθενά την ελπίδα μιας ανωτέρας ζωής, περιμένει από σας ν’ ακούση τα χαρμόσυνα μηνύματα, της λυτρώσεως τα άσματα, της αιωνίου
ζωής τα βήματα, να ίδη τα έξοχα παραδείγματα μιας αγίας ζωής.
(Αρχιερεύς, Αυγουστίνος Καντιώτης).
2 Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: ¨πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει˙ εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε.
Κήρυκας της αναστάσεως στέλλει ο άγγελος τας αγίας γυναίκας «Υπάγετε, λέγει, είπατε τοις μαθηταίς και τω Πέτρω». Διατί δε κατ’ όνομα αναφέρει τον Πέτρον; Επειδή ο Πέτρος, τρις αρνηθείς τον Ιησούν Χριστόν, εξέπεσεν από την χορείαν και τάξιν των μαθητών˙ εάν ο μεν άγγελος δεν εμνημόνευε κατ’ όνομα τον Πέτρον, άλλ’ έλεγε μόνον το «είπατε τοις μαθηταίς», αι δε γυναίκες έλεγον προς τους Αποστόλους του αγγέλου τα λόγια, ο Πέτρος, επειδή εγνώριζεν ότι ήτο εστερημένος της αποστολικής χάριτος, θα ενόμιζεν, ότι δεν γίνεται περί αυτού λόγος: όθεν ούτε θα ήρχετο εις την Γαλιλαίαν μετά των λοιπών Αποστόλων.
Δια τούτο λοιπόν ο άγγελος ανέφερεν ονομαστί τον Πέτρον, ίνα, τούτο ακούσας εκείνος από του στόματος των μυροφόρων, λάβη θάρρος και πληροφορηθή, ότι δια τα πικρά αυτού δάκρυα προσκαλεί αυτόν ο Κύριος, ίνα τον αξιώση πάλιν του αποστολικού αξιώματος˙ τούτο δε και έγινεν, ότε δια της τριττής ερωτήσεως διώρθωσεν ο θεάνθρωπος το τριττόν της αρνήσεως αυτού.
(Αρχιερεύς, Νικηφόρος Θεοτόκης).
Από το βιβλίο: «Ιησούς Χριστός: Βίος, Διδασκαλία, Θαύματα», Β’ τόμος, του Ιερομονάχου Κοσμά του Δοχειαρίτου.
Ιερόν Δοχειαρίτικον Κελλίον, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Αγιον Ορος 2011.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
η Αγία και Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα. Όρθρος της Αναστάσεως και εσπερινός της Αγάπης – Νεοελληνική απόδοση, Αρχιμ. Κυριακού Εμμ. Τσολάκη.
Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου – ερμηνεία εις τον Κανόνα της Αναστάσεως, ήτοι του Αγίου Πάσχα.
Κυριακή του Πάσχα: η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία του Αγ. Επιφανίου Κύπρου, εις την Αγίαν του Χριστού Ανάστασιν.
Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου – ΜΕ. Λόγος εις το Πάσχα (απόσπασμα).
Κυριακή του Πάσχα: κλοπή ή Ανάσταση, Υμνολογική εκλογή.
Λόγος εις το Μέγα Σάββατον και εις την Αγίαν Ανάστασιν – του Αυτοκράτορος, Αγίου Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως (απόσπασμα).
Η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού – Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου, Ιεροθέου.
Κυριακή του Πάσχα – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., Αληθώς Ανέστη, λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Περί της τριημέρου προθεσμίας της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού – Οσίου πατρός ημών Γρηγορίου επισκ. Νύσσης.
Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – ομιλία Σ., Ματθαίου ΚΗ. 11-20, τα μετά την Ανάστασιν.
Αγίου Ρωμανού του μελωδού – κοντάκια εις την λαμπροφόρον Ανάστασιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εις την Αγίαν Κυριακήν του Πάσχα.
