Μπορούμε να μεταδώσωμε την θεία κοινωνία σε οποιαδήποτε ώρα της νυκτός στους ασθενείς;
Για την μετάδοσι στους πιστούς της θείας κοινωνίας, δεν υπάρχει ώρα. Για να μη ανατρέξωμε σε πολύ παλαιά εποχή, στους αποστολικούς χρόνους, που γινόταν η θεία ευχαριστία το βράδυ και κοινωνούσαν τότε οι χριστιανοί, δεν έχομε παρά στην σύγχρονο ή λίγο παλαιοτέρα από την εποχή μας λειτουργική πράξι να αναζητήσωμε την απάντησι. Οι λειτουργίες των Κυριακών και των εορτών γίνονται στον τόπο μας, ώπως γνωρίζομε, το πρωί και κοινωνούμε τότε. Στις ορθόδοξες Εκκλησίες της Ευρώπης και Αμερικής η λειτουργία γίνεται κατά το μεσημέρι. Στις ολονυκτίες και το Πάσχα γίνεται λίγο μετά τα μεσάνυκτα. Οι λειτουργίες των Προηγιασμένων, της παραμονής των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, της Μεγάλης Πέμπτης, και του Μεγάλου Σαββάτου είναι απογευματινές λειτουργίες συνδεδεμένες και με την ακολουθία του Εσπερινού. Και σήμερα ακόμη στο Άγιον Όρος γίνονται το απόγευμα. Επομένως και υπό ομαλές περιστάσεις, η θεία κοινωνία δίδεται και σήμερα λίγο μετά τα μεσάνυκτα, το πρωί, το μεσημέρι και το απόγευμα.
Πολύ περισσότερο αν πρόκειται για άρρωστο, που κινδυνεύει να πεθάνη και να φύγη από τον κόσμο χωρίς το «εφόδιον» της αιωνίου ζωής, το «σπέρμα της αθανασίας», που θα τον αναστήση «την εσχάτην ημέραν». Μπροστά σ’ αυτήν την ανάγκη, ώρες και εθιμοτυπίες υποχωρούν. Γι’ αυτό εξ άλλου η Εκκλησία στο αρτοφόριο διατηρεί τον άγιο άρτο για την άμεσο μετάδοσί του σε ώρες ανάγκης, σε οποιαδήποτε ώρα της νυκτός και της ημέρας.
Από το βιβλίο του αειμνήστου Καθηγητού της Θεολογικής σχολής του Α.Π.Θ., Ιωάννου Μ. Φουντούλη: Απαντήσεις εις Λειτουργικάς απορίας. Τόμος Α’. ΣΤ’ έκδοσις.
Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι, 1991.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
