Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.
Τω αυτώ μηνί (Δεκεμβρίω) ΚΒ΄, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας.
Αναστασία φάρμακον πιστοίς μέγα,
Πάν φάρμακον λύουσα και κεκαυμένη.
Καύθη Αναστασίη πυρί δευτέρα εικάδι λαύρω.
Η Αγία αύτη και ανδρειοτάτη Μάρτυς Αναστασία, ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σ²΄ [290], καταγομένη εκ της πόλεως Ρώμης, θυγάτηρ πατρός μεν Έλληνός τινος, Πρεπεξάστου ονομαζομένου. Μητρός δε, Φαύστης, από την οποίαν επροσφέρθη εις ένα άνδρα θεοσεβή, Χρυσόγονον καλούμενον, και έμαθε παρ’ αυτού τα ιερά γράμματα. Την δε εις Χριστόν πίστιν εδιδάχθη και από αυτόν και από την μητέρα της. Συζευχθείσα δε διά γάμου με ένα άνδρα Πούπλιον ονόματι, απεστρέφετο την μετ’ εκείνου κοινωνίαν διά την απιστίαν του, προφασιζομένη πάντοτε, ότι είναι ασθενής, και μη καταδεχομένη την τούτου συνάφειαν. Ύστερον δε ενδυθείσα φορέματα πενιχρά, και μίαν μόνην δουλεύτραν έχουσα ακολουθούσαν αυτή, πάντοτε συνανεστρέφετο με γυναίκας πτωχάς. Κρυφίως δε ιάτρευε και επεσκέπτετο τους διά τον Χριστόν μαρτυρούντας, εμβαίνουσα μέσα εις τας φυλακάς. Λύουσα αυτούς από τα δεσμά, αλείφουσα αυτούς με λάδι, σφογγίζουσα τα αίματα από τας πληγάς των. Και φαγητά επιτήδεια εις αυτούς προσφέρουσα. Ταύτα δε μαθών ο άνδρας της Πούπλιος, επίασεν αυτήν και την έβαλεν εις την φυλακήν, παραγγείλας εις πολλούς φύλακας να φυλάττουν αυτήν με ασφάλειαν. Επειδή δε ο άνδρας της επνίγη εις την θάλασσαν, από φορτούναν: τούτου χάριν λαβούσα άδειαν η Αγία, διεμοίρασε τα υπάρχοντά της εις τους πτωχούς. Και πλέον χωρίς φόβον επεσκέπτετο τους Μάρτυρας του Χριστού. Και όταν ήθελαν τελειωθούν, τους έπερνε και οσίως τους ενταφίαζε. Πολλούς δε από αυτούς επαρεκίνησε και εις το μαρτύριον. Αύτη εβασανίσθη από διαφόρους ηγεμόνας, και ερρίφθη εις την θάλασσαν ομού με άλλας γυναίκας. Τελευταίον δε, εδέθη εις πάλους. Και τριγύρω περικυκλωθείσα από φωτίαν, έλαβε το τέλος του μαρτυρίου, και απήλθε προς Νν επόθει Χριστόν. Τελείται δε η αυτής Σύναξις εις τον μαρτυρικόν της Ναόν, όστις είναι κοντά εις το έμβασμα του Δομνίνου. (Τον κατά πλάτος Βίον αυτής όρα εις το Εκλόγιον.)
εις την Αγίαν ταύτην Αναστασίαν εφιλοπόνησεν ασματικήν Ακολουθίαν, και εγκώμιον, και παρακλητικόν Κανόνα ο πρώην μεν Μοναχός και υποδιάκονος Δαμασκηνός ο Θεσσαλονικεύς, ύστερον δε γενόμενος Επίσκοπος Ρενδίνης, τα οποία και ημείς εβελτιώσαμεν όση δύναμις, και αντεγράψαμεν. Όρα και εις την δεκάτην έκτην του Απριλλίου, όπου αναφέρεται περί της Αγίας ταύτης Αναστασίας. Το δε ελληνικόν Μαρτύριον της Αγίας Αναστασίας συνέγραψεν ο Μεταφραστής, ου η αρχή· «Αναστασία γυναικών η καλλίστη». (Σώζεται εν τη Μεγίστη Λαύρα, εν τη Μονή των Ιβήρων και εν άλλαις.)
*
Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Χρυσογόνου.
Δίδωσι Χρυσόγονος αυχένα ξίφει,
Ο πνεύμα χρυσούς χάλκεος δε το σθένος.
Χρυσόγονος ο του Χριστού Μάρτυς εκατάγετο από την Ρώμην, κατά τους χρόνους Διοκλητιανού εν έτει σ²΄ [290]. Ήτον δε άνθρωπος θεοσεβής και φοβούμενος τον Θεόν. Όστις έγινε διδάσκαλος της ανωτέρω Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, ως είπομεν, τόσον εις την πίστιν του Χριστού, όσον και εις τα ιερά γράμματα. Επειδή δε τότε εκινήθη διωγμός κατά των Χριστιανών από τον Διοκλητιανόν και Μαξιμιανόν, διά τούτο επιάσθη και αυτός και εβάλθη εις φυλακήν. Τότε δε έγραψε προς αυτόν η μαθήτριά του Αγία Αναστασία, ίνα εύχεται διά λόγου της. Μάλιστα δε και εξαιρέτως, να εύχεται, ώστε ανίσως μεν ο άνδρας της Πούπλιος γένη Χριστιανός, να ζήση και να σωθή. Ειδέ και δεν γένη, να αποθάνη, και να μη ζήση και κατεξοδεύση τον πλούτόν της μαζί με τους ειδωλολάτρας. Αλλά αυτή να ευκερώση αυτόν εις βοήθειαν των Αγίων Μαρτύρων, και εις αντίληψιν των πτωχών, το οποίον τούτο και έγινεν. Επειδή ο μεν άνδρας της επνίγη εις την θάλασσαν, ως είρηται ανωτέρω. Αυτή δε επεσκέπτετο τους Αγίους Μάρτυρας, και εξώδευε τα άσπρα της εις την αυτών και των πτωχών επιμέλειαν.
Ο δε Διοκλητιανός ευρισκόμενος εις την Νίκαιαν, έμαθεν ότι εις την Ρώμην ευρίσκεται πολύ πλήθος Χριστιανών μέσα εις τας φυλακάς. Οι οποίοι, μόλον οπού επαρεδόθησαν εις πολλάς και διαφόρους βασάνους, δεν εδυνήθησαν όμως ακόμη να αρνηθούν την πίστιν του Χριστού, με το να έχουν παρακινητήν εις το μαρτύριον τον θείον τούτον Χρυσόγονον, και κρεμώνται όλως διόλου από την γλώσσάν του. Τούτο, λέγω, μαθών ο Διοκλητιανός, επρόσταξε παρευθύς, ότι οι μεν άλλοι Χριστιανοί να θανατωθούν, εάν δεν αρνηθούν τον Χριστόν. Ο δε Χρυσόγονος, να πεμφθή εις αυτόν δέσμιος. Παρασταθείς λοιπόν έμπροσθεν του τυράννου ο Άγιος, μήτε με κολακείας επείσθη να αρνηθή την ευσέβειαν, μήτε με φοβερισμούς εμαλακώθη από την υπέρ της πίστεως γενναίαν του ένστασιν. Αλλά μάλλον επαρρησιάσθη χωρίς κανένα φόβον. Και τον μεν Χριστόν, εκήρυξε, πως είναι μόνος Θεός. Τούς δε θεούς, ωνόμασε πλάνην ανθρώπων, και φθοράν ψυχών και απώλειαν. Όθεν ταύτα ακούσας ο τύραννος, εθυμώθη, και προστάζει να πάρουν τούτον εις έρημον τόπον, και εκεί να τον αποκεφαλίσουν. Και έτζι ο μακάριος Χρυσόγονος έλαβε παρά Κυρίου τον του μαρτυρίου στέφανον. Όρα και κατά την δεκάτην έκτην του Απριλλίου, όπου αναφέρεται διά τον Άγιον Χρυσόγονον εν τω Συναξαρίω Αγάπης, Ειρήνης και Χιονίας, ότι απεκεφαλίσθη κοντά εις μίαν λίμνην, όπου έμενον αι ρηθείσαι Μάρτυρες μετά Ζωΐλου τινος δούλου του Θεού.
*
Μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Θεοδότης και των τριών τέκνων αυτής.
Η Θεοδότη πυρ φέρει συν φιλτάτοις,
Φίλτρω Θεού ζέουσα και πυρός πλέον.
Αύτη η του Χριστού Μάρτυς Θεοδότη ήτον από την Νίκαιαν της Βιθυνίας, ήτις Χριστιανή ούσα, εκαταγίνετο εις την εργασίαν των εντολών του Κυρίου. Όθεν και τα τρία τέκνα της επαίδευε με θεογνωσίαν και παιδείαν Κυρίου. Ακούσασα δε τας αγαθοεργίας της ανωτέρω Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, επήγε και εσυνέζη με εκείνην, τόσον αυτή, όσον και τα τέκνα της. Πρότερον δε εζητείτο η Αγία αύτη εις γάμου κοινωνίαν από κάποιον άρχοντα, Λευκάδιον ονομαζόμενον. Εις τον οποίον έδωκεν αυτήν ο βασιλεύς Διοκλητιανός, νομίζωντας, ότι διά την κοινωνίαν και συναναστροφήν εκείνου, έχει να χωρισθή από την πίστιν του Χριστού. Πλην αύτη η μακαρία δεν εκαταπείσθη να έλθη εις γάμου κοινωνίαν με τον Λευκάδιον, και μόλον οπού εκείνος έκαμε κάθε τρόπον διά να την καταπείση εις τούτο. Θέλουσα όμως η Αγία να γλυτώση από αυτόν, του εμήνυσεν, ότι να την αναμένη ολίγον, και τότε να ποιήση την γνώμην του. Επειδή δε ο άρχων τω τότε καιρώ ευγήκεν έξω μαζί με τον βασιλέα, φυλάττων τα περί της Θεοδότης εις τον πρέποντα καιρόν: τότε η Αγία λαβούσα άδειαν, επήγαινε μαζί με την Αγίαν Αναστασίαν μέσα εις τας φυλακάς, και επεσκέπτετο τους Χριστιανούς, οπού ήτον φυλακωμένοι διά την πίστιν του Χριστού. Και εγίνετο εις αυτούς παρακίνησις δυνατωτάτη και παρηγορία, εις το να υπομένουν τα διά τον Χριστόν βάσανα.
Μετά δε ολίγας ημέρας πάλιν ο Λευκάδιος ελάλησεν εις την Θεοδότην λόγια παρακινητικά, όμοια με τα πρότερα. Και επειδή εγνώρισε με την δοκιμήν, ότι αδύνατα πράγματα επιχειρεί, τούτου χάριν έπεμψε την Αγίαν δεμένην ομού με τους υιούς της, εις τον υπατικόν Νικήτιον, τον άρχοντα της Βιθυνίας. Ο οποίος με το να ελέγχθη από τον πρώτον υιόν της Θεοδότης, ονόματι Εύοδον, εθυμώθη. Και ανάψας μεγάλην κάμινον, επρόσταξε να ριφθή μέσα εις αυτήν η Αγία με τους υιούς της. Όθεν με τοιούτον μαρτυρικόν τέλος τελειωθέντες οι μακάριοι, τώρα παραστέκονται εις τον Χριστόν, φορούντες αμαράντινα στέφανα. Τελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον μαρτυρικόν τους Ναόν, τον ευρισκόμενον εις τόπον λεγόμενον Κάμπον.
*
Μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Ζωΐλου.
Ζωήν ρέουσαν εκλιπών ο Ζωΐλος,
Ζωήν μένουσαν εύρεν εν ζώντων τόπω.
*
Τη αυτή ημέρα τα Θυρανοίξια της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
Αίρουσιν άνδρες ιεροί Χριστού πύλας,
Τους Δαβίδ ημίν εκτυπούμενοι νόας.
*
Τη αυτή ημέρα το Φωτοδρόμιον της του Θεού Μεγάλης Εκκλησίας.
Τρέχοντα φώτα σήμερον Ναού κύκλω,
Δηλούσι φωτός εις το πάν θείου δρόμον.
Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς.
* * *
(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου” Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Ασματική Ακολουθία εις τιμήν και μνήμην της Μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της φαρμακολυτρίας.zip
Πατήστε εδώ για να «κατεβάσετε» τον Παρακλητικόν Κανόνα εις την Αγίαν Αναστασίαν, σε rar μορφή.
