Πέντε αγίων μαρτύρων την ιερή μνήμη εορτάζει σήμερα η εκκλησία, του Ακινδύνου, του Πηγασίου, του Ανεμποδίστου, του Αφθονίου και του Ελπιδοφόρου. Ήσαν και οι πέντε Πέρσες και είχαν μεγάλες θέσεις και τιμές κοντά στον βασιλέα τους. Αυτό βέβαια δεν τους εμπόδιζε να είναι χριστιανοί και να δίνουν μεγαλύτερη αξία στην πίστη τους παρά στις βασιλικές τιμές. Όταν κατηγορήθηκαν για χριστιανοί, δεν δυσκολεύτηκαν και τις θέσεις και τις τιμές να αφήσουν παρά να αρνηθούν την πίστη τους. Τα λόγια του Ιησού Χριστού ήσαν καλά ριζωμένα μέσα τους˙ «Τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού»; Τί τάχα υπάρχει στον κόσμο, με το οποίο μπορεί κανείς να ανταλλάξει την ψυχή του;
Πρώτα έπεσαν στη δυσμένεια του βασιλέα ο Ακίνδυνος, ο Πηγάσιος και ο Ανεμπόδιστος. Δεν χρειάστηκε πολύ, για να βρεθούν δεμένοι, στα χέρια των βασανιστών. Ήταν αρκετό ότι κατηγορήθηκαν για χριστιανοί, και παρ’ όλο που στο Ρωμαϊκό κράτος πριν τριάντα χρόνια είχαν σταματήσει οι διωγμοί, οι τρεις κατηγορούμενοι βρέθηκαν κρεμασμένοι και να τους δέρνουν αλύπητα. Ο βασιλέας, βλέποντας την εμμονή τους στην πίστη, άρχιζε να υβρίζει και να βλασφημεί το Χριστό. Ξαφνικά, σαν και να του ήλθε απάντηση από τον ουρανό, έκλεισε το στόμα του και βουβάθηκε. Μα κι εδώ οι άγιοι δεν ξέχασαν τα λόγια του Χριστού˙ «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Προσευχήθηκαν κι ο βασιλέας ξαναβρήκε τη φωνή του.
Μα ενώ η πίστη κι όταν βασανίζεται και πάσχει αγαπά, η κακία κι όταν ευεργετήται, οργίζεται περισσότερο. Ο βασιλέας έδωκε διαταγή και ξάπλωσαν τους τρεις μάρτυρες γυμνούς επάνω σε πυρακτωμένα σιδερένια κρεβάτια, σαν σε σχάρες για να ψηθούν. Μα τότε εκδηλώθηκε ολοφάνερη η προστασία του Θεού˙ μια δυνατή βροχή έσβησε τα αναμμένα σίδερα. Έγινε τότε όπως και στη Βαβυλώνα, όπου οι τρεις παίδες μέσα στο αναμμένο καμίνι περπατούσαν στη φωτιά και υμνούσαν και ευλογούσαν τον Κύριο. Και όπως τότε ο άγγελος του Θεού «εποίησε το μέσον της καμίνου ως πνεύμα δρόσου διαςυρίζον», έτσι και τώρα τα αναμμένα σίδερα για τους τρεις Μάρτυρες έγιναν δροσερό κρεβάτι.
Θα περίμενε κανείς, όταν οι διώκτες και βασανιστές έβλεπαν τη θαυματουργική επέμβαση και προστασία του Θεού, να συνέρχονται και να μετανοούν. Κι αυτό βέβαια έγινε πολλές φορές. Μα τις περισσότερες πωρωμένοι όπως ήσαν, έμεναν αμετανόητοι και γίνονταν σκληρότεροι. Αυτό έγινε και με τους Ακίνδυνο, Πηγάσιο και Ανεμπόδιστο˙ όταν οι δήμιοι είδαν πως έμειναν απείρακτοι από το αναμμένο κρεβάτι, τους έριξαν μέσα σε βρασμένο μολύβι. Μα πάλι ο Θεός, που είναι παραπάνω από την κακία και τις επίνοιες των ανθρώπων, τους φύλαξε αβλαβείς. Τότε ο Αφθόνιος, ένας και αυτός από τους ανθρώπους του βασιλέα, είδε το θαύμα και πίστεψε. Μα, χωρίς πολλές διατυπώσεις, με προσταγές του βασιλέα αποκεφαλίστηκε.
Στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή ο απόστολος Παύλος γράφει ότι ο Θεός δεν αφήνει να πειρασθεί ο άνθρωπος περισσότερο απ’ όσο μπορεί να σηκώσει. Όταν βλέπουμε λοιπόν να βασανίζονται οι άγιοι μάρτυρες, δεν πρέπει να απορούμε μόνο για τη σκληρότητα των διωκτών, αλλά και να θαυμάζουμε για την πίστη και την αντοχή των αγίων. Ο Θεός, όσο βλέπει πως αντέχουν, τόσο περισσότερο τους ενισχύει με τη χάρη του, ώστε να περνάνε από το ένα μαρτύριο στο άλλο, μέχρι να φτάσουν στην μακαρία τελείωση. Όταν λοιπόν μέσα στο βρασμένο μολύβι, οι άγιοι Ακίνδυνος, Πηγάσιος και Ανεμπόδιστος έμειναν αβλαβείς, οι δήμιοι τους έδεσαν μέσα σε βοδινά τομάρια και τους έριξαν στη θάλασσα. Μα και τότε τους φύλαξε ο Θεός και ξεπέρασαν κι αυτό το μαρτύριο.
Ο Ελπιδοφόρος, που είναι ο πέμπτος από τους αγίους Μάρτυρες που εορτάζουμε σήμερα, βλέποντας το θαυμαστό αυτό γεγονός, πίστεψε και αυτός˙ κι ήταν ο Ελπιδοφόρος από τους πρώτους της βασιλικής αυλής. Οι τέσσερις τώρα, ο Ακίνδυνος, ο Πηγάσιος, ο Ανεμπόδιστος κι ο Ελπιδοφόρος, ρίχθηκαν σ’ ένα λάκκο των λεόντων, έτσι και αυτοί έμειναν ανέγγικτοι και απείρακτοι από τα θηρία. Κι όταν πια εξαντλήθηκε η κακία των διωκτών και συμπληρώθηκε ο κύκλος των βασανιστηρίων, τότε οι άγιοι Μάρτυρες ρίχθηκαν από τους πυρολάτρες Πέρσες σε αναμμένο καμίνι και προσφέρθηκαν στο Θεό θύματα άγια και ολοκαυτώματα λογικά.
«Ταις των αγίων σου Μαρτύρων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς» . Αμήν.
Από το βιβλίο:
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Λ. ΨΑΡΙΑΝΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΜΨΥΧΟΙ
(Εξαπλά β’)
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΑ
Η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη.
