«Η Πάνσεπτος αύτη και χαριτόβρυτος της Θεοτόκου Εικών ανεκαλύφθη θαυμαστώς εν Μυρτιδίοις των Κυθήρων, κατά την παράδοσιν, γραπτώς τε και προφορικώς μαρτυρουμένην, ως εξής:
Προς το δυτικόν μέρος της νήσου και ακριβώς εκεί ένθα σήμερον υψούται περίλαμπρον το ιερώτατον των Κυθήρων Προσκύνημα, υπήρχε κοιλάς, τελείως κατά την παλαιάν εποχήν έρημος και κατάφυτος εκ μυρσινών, «Μυρτίδια» δια την αιτίαν ταύτην ως και σήμερον ονομαζομένη, απέχουσα δε της πρωτευούσης της νήσου περί δώδεκα στάδια, της δε θαλάσσης δύο.
Εκεί συνήθιζε να βόσκη τα ποίμνιά του ποιμήν αγαθότατος, απηλλαγμένος βιωτικών μεριμνών, ευσεβέστατος και δια της μελέτης της φύσεως εις την κατανόησιν της του Θεού πανσοφίας προαγόμενος.
Εις τον ταπεινόν μεν και άσημον κατ’ ανθρώπους, άλλ’ ένδοξον και τίμιον κατά Θεόν ποιμένα τούτον, δια νυκτερινής καθ’ ύπνου θεωρίας επανειλλημμένως εμηνύθη το επόμενον θαύμα, δι’ ο και συχνότερον τον τόπον εκείνον ή πρότερον επεσκέπτετο.
Εν μια λοιπόν των ημερών και δη την τεσσαρακοσστήν από της εορτής της Παναγίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου ημέραν, τουτέστι την 24ην Σεπτεμβρίου, ότε το καθ’ ύπνους όραμα αναλογίζετο, και μεταρσιωθείς θερμώς τη Παρθένω προσηύχετο, ήκουσε φωνήν αοράτως ενεχθείσαν εν τη ερημία εκείνη και λέγουσαν: «Ει με ζητήσεις, ωδέ που ευρήσεις την Εικόνα Μου˙ ήλθον γαρ προ πολλού παρασχείν βοήθειαν τω τόπω τούτω».
Την απροσδόκητον ταύτην και υπερκόσμιον φωνήν ακούσας ο απλοϊκός ποιμήν, κατεπλάγη μεγάλως, και»…
Από το βιβλίο: «Ακολουθία και θαύματα της Παναγίας Θεοτόκου της Μυρτιδιωτίσσης», που εκδόθηκε στα Κύθηρα το 2006, από την «επιτροπή εγχωρίου περιουσίας της Ιεράς Μονής Μυρτιδίων των Κυθήρων», παρουσιάζουμε ακολούθως τα:
χαιρετισμοί εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον την επονομαζομένην Μυρτιδιώτισσαν – Σοφοκλέους Δ. Καλούτση.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
