Σύμφωνα με τον καθηγητή Παναγιώτη Τρεμπέλα, η λατρεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας υπερβαίνει σε εκφραστικότητα, πνευματικότητα και υπερουράνιες πτήσεις και ανατάσεις τη λατρεία των ετεροδόξων Εκκλησιών. Αυτό άλλωστε το ομολογούν όλοι όσοι ενέκυψαν σ’ αυτή, ακόμη κι αυτοί που ανήκουν στα δόγματα της Δύσεως. Συναρπάζει η ορθόδοξη λατρεία τους πιστούς που με ευλάβεια μετέχουν σ’ αυτήν, τους διδάσκει, τους εμπνέει˙ μεταρσιώνει το εσωτερικό τους ανυψώνοντάς το σε αγγελικούς ορίζοντες.
Για να γίνει όμως αυτό, είναι απαραίτητο πρώτα απ’ όλα, κάθε πιστός να μετέχει σ’ αυτήν με φόβο Θεού και ευλαβική αφοσίωση, κι έπειτα να κατανοεί πλήρως την έννοια και τη βαθύτερη σημασία των όσων λέγονται, ψάλλονται και τελούνται σ’ αυτήν. Με τον τρόπο αυτό, ο πιστός την ώρα της θείας λατρείας δεν θα προσεύχεται γενικώς, αλλά οι δεήσεις, ικεσίες, δοξολογίες και ευχαριστίες του προς τον Θεό, θα είναι οι ίδιες με αυτές που αναπέμπονται και εκφράζονται στη θεία Λειτουργία.
Με άλλες λέξεις, οι πιστοί που μετέχουν στη θεία λατρεία δεν είναι αρκετό να προσεύχονται, αλλά είναι απαραίτητο να συνενώνουν τις προσευχές τους με τους λειτουργούς και τους άλλους πιστούς, παρακολουθώντας μαζί μ’ αυτούς ό,τι λέγεται και τελείται στη θεία Λειτουργία. Διότι κέντρο όλης της λατρείας μας είναι η τέλεση του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, η οποία ονομάζεται ειδικότερα θεία Λειτουργία (βλ. Λειτουργικόν, υπό Π. Ν. Τρεμπέλα, εκδ. «Ο Σωτήρ», Αθήναι 1965, Πρόλογος).
Στην έκδοση αυτή καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να εξηγηθούν κατά λέξη οι αιτήσεις, οι ευχές και οι ύμνοι της θείας Λειτουργίας, με βάση την ερμηνεία του αειμνήστου καθηγητού.
Η έκδοση λοιπόν αυτή δεν αποτελεί παράφραση, τέτοια που να αποδίδει ελεύθερα το νόημα των εκφράσεων της θείας Λειτουργίας, ούτε σύντομη ερμηνεία της, αλλά είναι κατά λέξη μετάφραση-απόδοση, ώστε να διευκολύνει τον πιστό που την χρησιμοποιεί να κατανοεί τη σημασία καθεμιάς από τις δύσκολες και αρχαιοπρεπείς λέξεις και εκφράσεις της θείας Λειτουργίας. Με τον τρόπο αυτό, ο πιστός θα είναι σε θέση να παρακολουθεί ταυτόχρονα και το αρχαίο κείμενο και τη μετάφρασή του.
Στο τέλος προστέθηκαν οι επεξηγηματικές σημειώσεις του αειμνήστου καθηγητού, που αποσαφηνίζουν ορισμένα σημεία της θείας Λειτουργίας και επεξηγούν κάπως τη βαθύτερη σημασία των όσων τελούνται μέσα σ’ αυτή.
Επίσης παρέμεινε η εισαγωγή του αειμνήστου καθηγητού, μεταγλωττισμένη, η οποία αποτελεί για κάθε πιστό πολύτιμο βοήθημα σχετικά με τη θεία Λατρεία και το υπερφυές μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.
Αδελφότης Θεολόγων
«Ο Σωτήρ»
Η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου με Νεοελληνική απόδοση – Αδελφότης θεολόγων «Ο Σωτήρ».
Παράβαλε και:
Η θεία λειτουργία η φερομένη υπό το όνομα του αγίου αποστόλου και ευαγγελιστού Μάρκου.
Η Θεία Λειτουργία (το Λειτουργικό Ιερό κείμενο) ΙΑΚΩΒΟΥ του Αδελφοθέου – Επιστασία – εκδόσει του Αριστείδη Πανώτη.
Η Θεία Λειτουργία του εν Αγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του Θεολόγου.
Η Θεία Λειτουργία του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – το πρωτότυπο Λειτουργικό Κείμενο και η Νεοελληνική του απόδοση, από την Αδελφότητα Θεολόγων Η Ζωή .
