Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας.
ΠΡΟΣ Γαλάτας επιστολή Παύλου: Α. 11 – 19.
αδελφοί, γνωρίζω υμίν το ευαγγέλιον το ευαγγελισθέν υπ’ εμού, ότι ουκ έστι κατά άνθρωπον’ ουδέ γάρ εγώ παρά ανθρώπου παρέλαβον αυτό ούτε εδιδάχθην, αλλά δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού. Ηκούσατε γάρ την εμήν αναστροφήν ποτε εν τω Ιουδαϊσμώ, ότι καθ’ υπερβολήν εδίωκον την εκκλησίαν του Θεού και επόρθουν αυτήν, και προέκοπτον εν τω Ιουδαϊσμώ υπέρ πολλούς συνηλικιώτας εν τω γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτής υπάρχων των πατρικών μου παραδόσεων. Ότε δέ ευδόκησεν ο Θεός, ο αφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου και καλέσας δια της χάριτος αυτού, αποκαλύψαι τον υιόν αυτού εν εμοί, ίνα ευαγγελίζωμαι αυτόν εν τοις έθνεσιν, ευθέως ου προσανεθέμην σαρκί και αίματι, ουδέ ανήλθον εις Ιεροσόλυμα προς τους πρό εμού αποστόλους, αλλά απήλθον εις Αραβίαν, και πάλιν υπέστρεψα εις Δαμασκόν. Έπειτα μετά έτη τρία ανήλθον εις Ιεροσόλυμα ιστορήσαι Πέτρον, και επέμεινα προς αυτόν ημέρας δεκαπέντε. Έτερον δέ των αποστόλων ουκ είδον, ει μή Ιάκωβον τον αδελφόν του Κυρίου.
Απόδοση.
αδελφοί μου, πρέπει να ξέρετε, πως το ευαγγέλιο που σας κήρυξα δεν προέρχεται από άνθρωπο. Γιατί κι εγώ ούτε το παρέλαβα ού¬τε το διδάχτηκα από άνθρωπο, αλλά μου το αποκάλυψε ο Ιησούς Χριστός.
Ασφαλώς ακούσατε για τη διαγωγή μου όσο ανήκα στην ιουδαϊ¬κή θρησκεία, ότι καταδίωκα με πάθος την εκκλησία του Θεού και προσπαθούσα να την εξαφανίσω. Και πρόκοβα στον ιουδαϊσμό πιο πολύ από πολλούς συνομήλικους συμπατριώτες μου, γιατί είχα μεγα¬λύτερο ζήλο για τις προγονικές μου παραδόσεις.
Ο Θεός όμως με είχε ξεχωρίσει από την κοιλιά της μάνας μου και η χάρη του με είχε καλέσει να τον υπηρετήσω. Όταν, λοιπόν, ευ¬δόκησε να μου αποκαλύψει τον Υιό του για να φέρω στους εθνικούς το χαρμόσυνο μήνυμα γι’ Αυτόν, δε στηρίχτηκα σ’ ανθρώπινες δυνάμεις ούτε ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα να δω εκείνους που ήταν απόστολοι πριν από μένα, αλλά έφυγα στην Αραβία, και ύστερα ξανα¬γύρισα στη Δαμασκό.
Έπειτα μετά τρία χρόνια, ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα να γνωρίσω από κοντά τον Πέτρο, κι έμεινα κοντά του δεκαπέντε μέρες. Άλλον απόστολο δεν είδα, παρά τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Κυρίου.
Επιμέλεια κειμένου Ιωάννης Τρίτος.
ΧΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΒΡΑΧΟΣ
«Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, το Ευαγγέλιον το ευαγγελισθέν υπ’ εμού, ότι ουκ έστιν κατά άνθρωπον»
Είναι μία πολύ σοβαρά ομολογία και δήλωσις τα λόγια αυτά του Αποστόλου Παύλου, αγαπητοί. Περιώδευεν ο πτερωτός Απόστολος όλον τον κόσμον και εκάλει τους ανθρώπους να πλησιάσουν τον Χριστόν, να πιστεύσουν εις την νέαν θρησκείαν. Τους εδίδασκε το Ευαγγέλιον, που ήτο και η βάσις του Χριστιανισμού, και ζητούσε την πιστήν εφαρμογήν του. Δια να έχουν, λοιπόν, απόλυτον εμπιστοσύνην εις όσα τους εδίδασκε, προβαίνει εις την σημερινήν, σοβαράν δήλωσιν. «Θέλω, τους λέγει, να σας γνωστοποιήσω ότι το Ευαγγέλιον το οποίον σας εκήρυξα, δεν είναι επινόημα ανθρώπου. Δεν το παρέλαβα από άνθρωπον, αλλά κατ’ ευθείαν δι’ αποκαλύψεως του Ιησού Χριστού».
Μεγάλη και θεμελιώδης η αλήθεια αυτή, αδελφοί μου. Δεν είναι το Ευαγγέλιον καρπός ανθρωπίνης σοφίας, όπου να υπάρχη το ενδεχόμενον της πλάνης. Ο ίδιος ο Χριστός το παρέδωκεν εις τους Αποστόλους. Είναι, συνεπώς, η καθαροτέρα πηγή της αληθείας. Είναι ο γνησιώτερος ερμηνευτής του Θείου θελήματος. Καλόν θα είναι δια τούτο να μελετήσωμεν βαθύτερα το θέμα αυτό:
1. Ερωτηματικά και αμφιβολίες.
Από τότε που ο άνθρωπος αρχίζει να μπαίνη στη ζωή με τα προβλήματα της, αρχίζουν τα ερωτηματικά και οι αμφιβολίες. Κατ’ αρχήν σε ζητήματα πίστεως. Λόγου χάριν, απασχολεί τους ανθρώπους το θέμα της υπάρξεως Θεού και ψυχής, παραδείσου και κολάσεως. Ανησυχούν και θέλουν να μάθουν την αλήθειαν επάνω εις αυτά τα ζητήματα. Έπειτα αντιμετωπίζουν άλλα θέματα, που έχουν αμεσότερη σχέση με την υλική ζωή. Σκέπτονται αν πρέπη να είναι κανείς άνθρωπος ενάρετος ή χωρίς ιερόν και όσιον, που να κοιτάζη μόνον το συμφέρον του. Ρωτούν αν αξίζη να κάμη κανείς το καλόν ή να αδιαφορή για κάθε τι που δεν του προσφέρει κέρδη και ικανοποιήσεις. Διερωτώνται αν είναι συνετόν να έχη κανείς ιδανικά στη ζωή του ή να κοιτάζη μόνον την καλοπέρασή του, εστω και αν χρειασθή να πατήση επάνω στα πτώματα των άλλων. Χίλιες δυο, λοιπόν, αμφιβολίες, που περιμένουν απαντήσεις και εξηγήσεις πειστικές. Και είναι ανάγκη να σημειωθή, ότι και τα θέματα της πίστεως και τα προβλήματα της ζωής πρέπει να λυθούν σωστά, διότι οι συνέπειες από μίαν λανθασμένην τοποθέτησιν θα είναι τρομερές. Σωτηρία ή καταστροφή; Θάνατος ή ζωή! Και τώρα το ερώτημα. Ποιος θα δώση τις σωστές απαντήσεις σ’ αυτά τα αγωνιώδη ερωτήματα;
2. Οι «πρόθυμοι» οδηγοί.
Μην ανησυχείτε. Δεν έλειψαν οι «πρόθυμοι» οδηγοί. Με ύφος σπουδαίου σοφού. Με απαιτήσεις αλάθητου οδηγού. Με μεγάλες λέξεις και με χτυπητούς τίτλους υπεστήριξαν, αλλά και υποστηρίζουν ακόμη, ότι αυτοί μόνον ξέρουν την αλήθεια και αυτούς πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι. Ωμίλησαν για τα κοινωνικά συστήματα. Επαρουσίασαν πολύχρωμες θεωρίες, υλιστικές και άθρησκες, υπεστήριξαν ότι τα υλικά αγαθά αποτελούν την μόνη πηγή ευτυχίας. Αρνήθηκαν τις πνευματικές αξίες, περιεφρόνησαν τον Θεόν και τα ιδανικά. Συνεβούλευσαν τους νέους να χυθούν στη ζωή με αχόρταγη την διάθεση της αμαρτωλής απολαύσεως. Διεκύρηξαν ότι εδώ είναι η κόλασις και ο Παράδεισος, επομένως, «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν».
Έτσι οι άνθρωποι έλυσαν όλα τα θέματα χωρίς πολλές «φιλοσοφίες». Επήραν τον σπόγγο και έσβησαν κάθε τι που δεν τους συνέφερε και τους ενοχλούσε. Τι τις θέλομεν, είπαν, τις θεολογίες; Πίστις και Θεός και ιδανικά! Δεν μας χρειάζονται. Να τα πετάξωμεν. Σε καλό σας! Εικοστός αιών σήμερα και θα μένωμεν ακόμη κολλημένοι σ’ αυτές τις «σκουριασμένες ιδέες» …
3. Ο οδηγός.
Και ήλθε από άλλο δρόμο κάποιος Άλλος. Ήταν απλούς, γλυκύς, επιβλητικός. Όλα επάνω Του έφεγγαν. Άστραφταν. Στάθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους. Τους κοίταζε με απέραντη καλοσύνη. Ποιος είσαι; Τον ηρώτησαν.
Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή, είπεν. Και με τα λόγια Του αυτά εγέμισεν η γη από ουράνιο φως, από υπερκόσμιο άρωμα. Ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος, είπεν ο λαός.
Τρία χρόνια έμεινεν ο Ιησούς μεταξύ των ανθρώπων. Τους έφερε το φως του Ευαγγελίου. Τους εδίδαξε την αλήθειαν. Επλημμύρισεν η γη από την χάριν Του. Εύρεν ο κόσμος εις το πρόσωπόν Του τον οδηγόν τον αληθινόν. Τον ηγάπησε. Και όταν ο οδηγός ανέβηκεν εις τον ουρανόν, οι πιστοί εκράτησαν με λαχτάραν το φως που τους είχε προσφέρει ο Χριστός. Το Ευαγγέλιον! Δια να οδηγή τα βήματά των στην σωτηρία και την χαρά.
4. «Ειρήνη» και «θλίψις».
Το βεβαιώνουν τα πράγματα. Δεν χωρεί καμιά αντίρρησις. Ο δρόμος του Ευαγγελίου είναι σωστή πανήγυρις. Πανηγυρίζει η ψυχή την χαρά της, την σωτηρία της. Χωρίς αλυσίδες και σίδερα ηθικής φυλακής. Χωρίς φίδια ανησυχίας και βδέλλες, που ροφούν το αίμα. Χωρίς εφιάλτες που ταράσσουν τον ύπνο. Ελεύθερη. Αδούλωτη. Φτερωτή. Χρυσαλλίδα στο βασίλειο της χάριτος. Ζει με ιδανικά. Πεθαίνει για τα ιδανικά! Γίνεται αθάνατη χάρις σ’ αυτά τα ιδανικά. «Δόξα και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν».
Και ο άλλος δρόμος, που μας δείχνουν οι άλλοι; Σήψις και δεσμά και χλομάδα θανάτου και ψέμα σε χρυσά χαρτιά και χρεοκοπία ηθική και αναπηρία ψυχική και οικονομικά ναυάγια και ντροπές και χαλάσματα και οικογενειακά συντρίμματα και χoρταριασμένα μνήματα και δάκρυα καυτά και αποφύλλισμα ονείρων και… και…
Τα είδαμε, τα ακούμε, τα ξέρουμε. Κάθε ημέρα γύρω μας θολές ματιές, πηχτές φωνές… «Φλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του κατεργαζομένου το κακόν». Τι τραγική, αλήθεια, επικύρωσις, και στην εποχή μας αυτών των λόγων του Θεού!
Αγαπητοί,
Ήταν νύχτα. Ο άνεμος βογγούσε και τα κύματα υψώνονταν θεόρατα. Το αγγλικό πλοίο «Θέτις» έπλεε στη Μεσόγειο, μεταφέροντας τον άγγλο πρεσβευτή στην Ιταλία. Ο πλοίαρχος με τον αξιωματικό υπηρεσίας βρίσκεται στη γέφυρα. Έχουν μπροστά τους τον χάρτην. Αίφνης ο βοηθός δείχνει στον καπετάνιο κάτι επάνω στον χάρτη. Είναι ένα σημάδι που χαρακτηρίζει την ύπαρξη εκεί κάποιου βράχου. Τι; Εφώναξεν ο θαλασσόλυκος! Πάλιν αυτή η ανοησία; Και άλλοτε είπαν ότι υπάρχει εδώ βράχος. Όχι. Θα περάσωμε επάνω από το περίφημο αυτο σημείο εις πείσμα των θαλασσινών… Θέλω να διαλύσω αυτόν τον μύθον.
Και οδήγησε το πλοίο στον βράχο. Σε πέντε λεπτά θα έχωμε περάσει αυτόν τον ύφαλον, είπεν ικανοποιημένος ο πλοίαρχος στους επιβάτας. Αίφνης ακούστηκε ένας τρομακτικός κρότος και το πλοίο τραντάχτηκε. Σε λίγο άρχισε να βουλιάζη. Με μεγάλες προσπάθειες εσώθηκε ένα μέρος του πληρώματος. Ο καπετάνιος όμως δεν θέλησε να σωθή. Τόση ήταν η εντροπή του, ώστε επροτίμησε τον θάνατον. Καθώς βούλιαζε το πλοίο, παρέσυρε μαζί του στον βυθό και τον καπετάνιο και άλλους επιβάτας… Αλλοίμονον! Είχε στα χέρια του έναν χάρτη. Από πείσμα και εγωισμό δεν θέλησε να πιστέψη στα γραφόμενά του. Και έγινεν έτσι το μεγάλο δυστύχημα.
Πόσες ψυχές, αλήθεια, στη ζωή βυθίζονται διότι αρνούνται να πιστέψουν στον χάρτη του ουρανού, στον νόμο του Θεού, στο άγιον Ευαγγέλιον! Πόσες ψυχές χάνονται!
Αδελφέ,
Στη θάλασσα της ζωής μας υπάρχουν βράχια. Κρατάς άραγε το Ευαγγέλιον, τον χάρτην του Θεού, στα χέρια σου;
Από το βιβλίο «Φως ταις τρίβοις μου», του Μητροπολίτου Νικαίας, Γεωργίου Παυλίδου, σελίς 153 και εξής.
Επιμέλεια κειμένου, Δημήτρης Δημουλάς.
