Ο Όσιος Μακάριος και τα … παιδιά του
Ο Όσιος Μακάριος ήταν γυιός ενός Ρωμαίου συγκλητικού. Από νεαρή ηλικία αποσύρθηκε στην έρημο, όπου έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Μία ημέρα έφθασαν στην σπηλιά του τρεις Γέροντες, οι οποίο προήρχοντο από το Μοναστήρι του Αγίου Ασκληπιού στην Μεσοποταμία. Επειδή πλησίαζε η νύκτα, ο Όσιος τους πρότεινε να μείνουν εκεί. Συγχρόνως όμως τους συμβούλεψε:
-Τέκνα μου, αποσυρθήτε για λίγο απ’ εδώ, διότι έχω δύο παιδιά τα οποία έρχονται κάθε βράδυ σ’ εμένα, και είναι ενδεχόμενο, αν σας δουν ξαφνικά, να αγριέψουν και να σας κάνουν κακό.
Δεν πρόλαβε να τελειώση τα λόγια του, όταν εμφανίσθηκαν δύο λιοντάρια, να έρχωνται τρέχοντας από την έρημο. Οι Γέροντες από τον φόβο τους έπεσαν κατά γης, όμως ο Όσιος Μακάριος, θέτοντας τα χέρια του στα κεφάλια των θηρίων, τους είπε σαν να ήταν λογικά όντα:
-Παιδιά μου, μας ήρθαν επισκέπτες και προσέξτε να είστε φρόνιμοι, να μην τους βλάψετε.
Στράφηκε ύστερα προς το μέρος των Γερόντων, τους είπε να μη φοβούνται και τους κάλεσε να ψάλουν μαζί τον εσπερινό. Όσην ώρα έψελναν, τα λιοντάρια στέκονταν κοντά στον Όσιο Μακάριο και παρακολουθούσαν κι αυτά.
Την επομένη ο Όσιος διηγήθηκε στους Γέροντες, πως την ημέρα που έφθασε στην σπηλιά, η οποία έμελλε να γίνη η κατοικία του, βρήκε μέσα μία νεκρή λέαινα και δύο λιονταράκια να κλαίνε από επάνω της, διότι δεν έβρισκαν να θηλάσουν. Αφού έσκαψε και έθαψε την μητέρα τους την λέαινα, ανέλαβε αυτός ν’ αναθρέψη τα λιονταράκια σαν να ήταν παιδιά του. Κι εκείνα όμως του φέρονταν πάντα με σεβασμό και αγάπη, σαν να ήταν πατέρας τους, και δεν έφυγαν ποτέ από κοντά του.
Κάποτε, έφθασε στη σπηλιά του ο δαίμων με την μορφή γυναίκας, η οποία έλεγε ότι ήταν κόρη ενός Ρωμαίου συγκλητικού και, θέλοντας ν’ αποφύγη τον γάμο που της επέβαλε ο πατέρας της, περιπλανιόταν στην έρημο. Με δάκρυα στα μάτια, παρεκάλεσε τον Όσιο Μακάριο να την φιλοξενήση για λίγο, κι εκείνος δέχθηκε. Πειρασμός όμως κατέλαβε τον νου του Γέροντα για να αμαρτήση μαζί της και αμέσως τότε εκείνη έγινε άφαντη. Για πρώτη φορά τα λιοντάρια έφυγαν από κοντά του, και μάλιστα για δέκα ημέρες. Ο Όσιος κατάλαβε, ότι είχε αμαρτήσει και ότι η αμαρτία του ήταν πολύ μεγάλη, ζήτησε γονατιστός και με πολλά δάκρυα στα μάτια συγγνώμη και συγχώρησι από τον Κύριο και νήστεψε για πολλές ημέρες. Τότε τα θηρία επέστρεψαν και πάλι κοντά του και έμειναν και μένουν μαζί του στη σπηλιά.
Όταν τελείωσε την διήγησή του ο Όσιος Μακάριος, οι τρεις Γέροντες σηκώθηκαν, τον αποχαιρέτησαν και ανεχώρησαν. Τα δε λιοντάρια τους συνώδευσαν επί τρεις ημέρες δρόμο μέσα στην έρημο, σαν οδηγοί και φύλακες. Μετά, αφού φίλησαν ευλαβικά τα πόδια τους, επέστρεψαν κοντά στον Όσιο.
ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Τα θεραπευμένα γουρουνάκια
Μία οικογένεια, συγγενική του Πατρός Παϊσίου, περνούσε δύσκολες στιγμές. Όταν ο Γέροντας ενημερώθηκε σχετικά με την κατάστασί τους, ξεκίνησε από την Μονή Στομίου, όπου μόναζε, για να πάη στην Κόνιτσα, στο σπίτι τους.
Αφού άκουσε τα προβλήματά τους, τους συμβούλεψε να κάνουν υπομονή, γιατί – όπως τους εξήγησε – ο Θεός παραχωρούσε όλες αυτές τις δυσκολίες, για να εξαγνίση τις ψυχές τους.
Εκείνοι του παραπονέθηκαν τότε, πως ακόμα και τα δύο γουρουνάκια, που εξέτρεφαν, είχαν αρρωστήσει και έμεναν ξαπλωμένα, έτοιμα να ψοφήσουν.
-Οδήγησέ με στα άρρωστα γουρουνάκια, είπε ο Γέροντας Παΐσιος στην μικρή ανηψιά του.
Εκείνη τον ωδήγησε κοντά στα γουρουνάκια. Ο Γέροντας έκανε μια ευχή, τα σταύρωσε και τα ζώα αμέσως ζωντάνεψαν. Σηκώθηκαν και άρχισαν να τρέχουν γύρω γύρω από τα πόδια του Γέροντα, σαν να ήθελαν να τον ευχαριστήσουν που τα θεράπευσε.
ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
