Το θαύμα της Ζωοδόχου Πηγής και ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος.

%ce%9c%ce%b1%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%93%ce%ad%cf%81%cf%89%ce%bd-%ce%a6%ce%b9%ce%bb%cf%8c%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%82-%ce%96%ce%b5%cf%81%ce%b2%ce%ac%ce%ba%ce%bf%cf%82-8

Διηγείται ο Αρχιμ. Τύχων Ανδρέου

«Τον καιρό της Γερμανικής κατοχής, ο γερμανός Διοικητής, επειδή στο χωριό Τσιμπίδο σκότωσαν οι Άγγλοι δύο Γερμανούς και τραυμάτισαν έναν αξιωματικό, ζήτησε να του προσκομίσουν οι Πρόεδροι των κοινοτήτων, μία ορισμένη ημέρα, 125 νέους από όλες τις κοινότητες της Παρου, για να τους εκτελέσει.

«Όταν άκουσα αυτή τη θανατική απόφαση –λέει ο γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος– πόνεσε η ψυχή μου και δοκίμασα θλίψη περισσότερο από κάθε άλλον, γιατί οι μελλοθάνατοι ήταν πνευματικά μου παιδιά… και η πνευματική συγγένεια και αγάπη είναι ανώτερη από τη σαρκική, όπως έγραψε ο Άγιος Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυρας. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν αδιαφόρησα, αλλά αμέσως έσπευσα σαν πνευματικός πατέρας να σώσω τα πνευματικά μου παιδιά από τον επικείμενο θάνατο. Δεν έχασα καιρό.

Την ίδια μέρα τον κάλεσα στο Μοναστήρι, και την επόμενη ήρθε. Φοβόμουν μήπως απορρίψει την παράκλησή μου και κατέφυγα στην ακαταίσχυντη προστασία των χριστιανών, την απροσμάχητη βοήθεια, τη μόνη ελπίδα, καταφυγή και σωτηρία, την Υπεραγία Θεοτόκο, τη Ζωοδόχο Πηγή. Καναμε, λοιπόν, Παράκληση με όλους τους πατέρες και αδελφούς του Μοναστηριού και παρακαλέσαμε με πίστη και ικετεύσαμε να μεσιτεύσει στον Υιο της και Θεο μας, να μετατρέψει την απόφαση του ιδίου Διοικητού και να χαρίσει τη ζωη στους ανεύθυνους, που άδικα καταδικάστηκαν σε θάνατο. Την Παράκληση στην Παναγία παρακολούθησε και ο Διοικητής με τη συνοδεία του.

Μολις τελείωσε η Παράκληση, ετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν. Τοτε ο Διοικητής είπε στον διερμηνέα να του ζητήσω να μου κάνει μια χάρη. Εγώ εκείνη τη στιγμη γέμισα χαρά και αγαλλίαση, διότι πίστεψα ότι εισακούστηκε η δέησή μας και ήρθε η κατάλληλη στιγμη να του ζητήσω εκείνο για το οποίο τον κάλεσα στο Μοναστήρι και κάναμε και την Παράκληση. Οπότε, πήρα θάρρος και μέσω του διερμηνέα του λέω να μου υποσχεθεί πρώτα ότι θα μου κάνει τη χάρη που θα του ζητήσω, και τότε θα του τη ζητήσω. Μου έδωσε το δεξί του χέρι και μου υποσχέθηκε ότι θα το κάνει. Τοτε, λοιπόν, του είπα ότι θέλω να χαρίσει τη ζωη στούς 125 νέους που αποφάσισε να θανατώσει.

Αλλά όταν το άκουσε, απήντησε να του ζητήσω άλλη χάρη, γιατί αυτή τη χάρη δεν μπορεί να την κάνει διότι έχει τέτοια διαταγή, που λέει όταν σκοτωθεί ένας Γερμανός, στη θέση του να σκοτώνονται 50 Έλληνες από τα κοντινά χωριά, για δύο Γερμανούς 100 Έλληνες κ.λπ. και επειδή είδα ότι παρά τις παρακλήσεις που του έκαμα, επέμενε να του ζητήσω άλλη χάρη, του ζήτησα ως μέγιστη χάρη να με πάρει με τους 125 καταδίκους, να με εκτελέσει. Όταν άκουσε τούτο ο σκληρός εκείνος και απάνθρωπος Διοικητής, κάμφθηκε, μαλάκωσε η καρδιά του, συντρίφθηκε και συγκινημένος μου έδωσε το δεξί του χέρι και μου είπε: “Σου τούς χαρίζω”.

Από το υπό έκδοσιν βιβλίο «Συγχρονες οσιακές μορφές» Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας. ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ:

Επτάλοφος ΑΒΕΕ

Κατηγορίες: Άρθρα, Θαυμαστά γεγονότα, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.