(Ματθ. κα, 33-46. Μάρκ. ιβ, 1-12. Λουκ. κ, 9-19)
«Ακούστε άλλη μια παραβολή: Ένας γαιοκτήμονας φύτεψε ένα αμπέλι, το περίφραξε, έσκαψε σ’ αυτό πατητήρι, έχτισε πύργο, το νοίκιασε σε γεωργούς και έφυγε για άλλον τόπο.1
Όταν πλησίαζε η εποχή της καρποφορίας, έστειλε τους δούλους του στους γεωργούς να πάρουν το μερίδιό του από τους καρπούς. Οι γεωργοί όμως έπιασαν τους δούλους του, κι άλλον τον έδειραν, άλλον τον σκότωσαν κι άλλον τον λιθοβόλησαν. Ξανάστειλε άλλους δούλους, περισσότερους από τους πρώτους και τους έκαναν τα ίδια. Τελευταίον τους έστειλε τον γιο του με τη σκέψη: «θα σεβαστούν τον γιό μου». Οι γεωργοί όμως, όταν είδαν τον γιο, είπαν μεταξύ τους: ¨αυτός είναι ο κληρονόμος. Εμπρός, ας τον σκοτώσουμε και ας αρπάξουμε την κληρονομιά του¨. Έτσι, τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από το αμπέλι και τον σκότωσαν.
Όταν λοιπόν έρθει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού, τί θα κάνει σ’ εκείνους τους γεωργούς;». «Είναι κακοί», του λένε. «Γι’ αυτό θα τους εξολοθρεύσει με τον χειρότερο τρόπο και θα νοικιάσει το αμπέλι σ’ άλλους γεωργούς, που θα του δίνουν τους καρπούς στην εποχή τους». Τους λέει ο Ιησούς: «Ποτέ δεν διαβάσατε στις Γραφές;
Ο λίθος που τον πέταξαν
σαν άχρηστον οι οικοδόμοι,
αυτός έγινε αγκωνάρι˙
ο Κύριος το έκανε αυτό,
και είν’ αξιοθαύμαστο στα μάτια μας.
»Όποιος πέσει πάνω σ’ αυτόν τον λίθο θα τσακιστεί˙ και σ’ όποιον πάνω πέσει ο λίθος, θα τον κομματιάσει. Γι’ αυτό σας βεβαιώνω πως ο Θεός θα σας αφαιρέσει το προνόμιο να είστε ο λαός της βασιλείας του, και θα το δώσει σ’ έναν λαό που θα παράγει τους καρπούς της βασιλείας».2,3
Οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι άκουσαν τις παραβολές του και κατάλαβαν πως μιλάει γι’ αυτούς. Κι ενώ ήθελαν να τον πιάσουν, φοβήθηκαν τα πλήθη, γιατί τον πίστευαν για προφήτη.
ΣΧΟΛΙΑ
1 «Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην˙ Άνθρωπός τις ην οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα…
Ο οικοδεσπότης σημαίνει τον Θεόν, τον δεσπότην και Κύριον του Ιουδαϊκού γένους και πάσης της κτίσεως˙ ωνόμασε δε τούτον άνθρωπον μεν δια την άκραν φιλανθρωπίαν αυτού προς τους ανθρώπους˙ οικοδεσπότην δε, επειδή καθώς ο δεσπότης του οίκου προνοεί και περιποιείται τους οικιακούς αυτού, ούτω και ο Θεός των απάντων επρονόησε και επεριποιήθη την φυλήν των Ιουδαίων˙ αμπελών δε είναι η συναγωγή των Εβραίων κατά τον Ησαΐαν˙ «Ο γαρ αμπελών Κυρίου Σαβαώθ οίκος του Ισραήλ» (Ησ’. ε’ 7).
Τούτον δε τον αμπελώνα μετέφερεν ο Θεός εξ Αιγύπτου, και εφύτευσεν εις την γην της επαγγελίας, ως ψάλλει ο Δαβίδ˙ «Άμπελον εξ Αιγύπτου μετήρας, εξέβαλες έθνη, και κατεφύτευσαν αυτήν» (Ψαλμ. οθ’,8)˙ φραγμός δε είναι ο νόμος, επειδή περιορίζει και εμποδίζει αυτούς από των αμαρτιών και από της επιμιξίας των αλλογενών˙ ληνός είναι το θυσιαστήριον εις το οποίον δεν επατούντο σταφυλαί, ούτε οίνος εγένετο, αλλά ζώα εσφάζοντο, και αίμα περιερραντίζετο˙ πύργος είναι ο ναός ο επιστηρίζων και διαφυλάττων τον λαόν, ως ο πύργος τον αμπελώνα˙ γεωργοί δε οι πρόεδροι του Ιουδαϊκού γένους, οι Ιερείς και διδάσκαλοι, οίτινες κατ’ αρχάς, αγαθοί και άγιοι όντες, εκαλλιέργουν τας των Ιουδαίων ψυχάς ως οι επιμελείς γεωργοί τους αμπελώνας.
Άλλ’ απεδήμησε, λέγει, ο οικοδεσπότης, ήτοι ο Θεός˙ Πώς δε απεδήμησεν ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών; Καθώς ο οικοδεσπότης, και ο αμπελών, και ο φραγμός, και τ’ άλλα έχουν μεταφορικήν σημασίαν, ούτω και το απεδήμησε είναι μεταφορικόν, σημαίνει δε το εμακροθύμησεν˙ η αποδημία σημαίνει αργίαν εργασίας, καθώς και η μακροθυμία αργίαν τιμωρίας˙ εμακροθύμησε δε πολλούς αιώνας ο Θεός, και δεν ετιμώρησε τους Ιουδαίους δια της φοβεράς και εσχάτης τιμωρίας ευθύς μετά τας αμαρτίας αυτών
( Αρχιερεύς, Νικηφόρος Θεοτόκης.)
2 Το νόημα της παραβολής είναι, ότι οι Ιουδαίοι που επίστευαν εις τον αληθινόν Θεόν και είχαν δώσει υπόσχεσιν να υποτάσσωνται εις το θέλημά του, αυτοί εις το τέλος ηρνήθησαν να υποταχθούν και να πιστεύσουν εις τον Σωτήρα, τον απεσταλμένον του Θεού, ενώ οι εθνικοί, οι ειδωλολάτραι επίστευσαν και ηκολούθησαν τον Χριστόν.
(Θεολόγος, Αθανάσιος Φραγκόπουλος.)
3 Η βασιλεία του Θεού εδόθη εις έθνος, το οποίον με την πίστιν των απετέλεσαν πολλά της γης έθνη. Τούτο είναι ο Χριστιανικός λαός, και εδόθη εις αυτό η θεία βασιλεία, δια να αποδώση καρπούς εις τον Θεόν, καρπούς μετανοίας, πίστεως, αγάπης, αρετής.
(Θεολόγος, Αθανάσιος Φραγκόπουλος.)
Από το βιβλίο: «Ιησούς Χριστός: Βίος, Διδασκαλία, Θαύματα», Β’ τόμος, του Ιερομονάχου Κοσμά του Δοχειαρίτου.
Ιερόν Δοχειαρίτικον Κελλίον, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Αγιον Ορος 2011.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
