Επί των μειζόνων ή κατ’ ανθρωπίνην δύναμιν, είτε βάρος αναθέσθαι δέοι, είτε λόγων αγώσιν εγχειρήσαι, τοις αδρανέσιν εφ’ εκατέρου διαφερόντως οι ρώμη σώματος ή λόγων έξει προέχοντες ες ίσον έλθοιεν αν, παραπλησίως αλλήλοις κατ’ άμφω, μηδέν ανύσαντες μηδέ του σκοπού γεγονότες επιτυχείς. Και καθάπερ εί τις επιχειρεί των άστρων άπτεσθαι χειρί, καν ευμήκης ή, καν υπέρ τους άλλους ανατείνη την χείραν, τοις πολλού δέουσι του κατά σώμα μεγέθους, μικρού τοσούτον, ουδ’ όσον εις λόγον ήκειν, επίσης απέχει των αιθερίων υψωμάτων εκείνων, ούτω καν τοις υπέρ λόγον πράγμασιν ελλόγιμοι των μη τοιούτων αξιολόγω μέτρω προς το λέγειν ουδέν αμείνους. Τις γαρ, ών καθάπαξ άπας ηττάται λόγος εγκεχειρηκώς, ού του των πραγμάτων όγκου κάτω ποι κεχωρηκώς φανείται, κατά τους αδομένους αντιταλαντεύσαι σφας αυτούς εύξασθαι τω βάρει του παντός ή τους μυθευομένους πορεύσιμον εαυτοίς επιχειρήσαι θέσθαι την εις ουρανόν, παρά τοσούτο της αληθείας απολελειμμένος, παρ’ όσον ανέπαφόν εστι λογισμοίς και λόγοις ανθρώπων το προκείμενον, υπερκόσμιόν τι καθεστώς χρήμα και των εγγείων και περιγείων υπερανιδρυμένον και τοις θεοειδέσι και θείοις ενόν και συναριθμούμενον; …
Στα θέματα που υπερβαίνουν την ανθρωπίνη δύναμι, είτε βάρος χρειάζεται να σηκώσουν είτε διαγωνισμό λόγων να κάμουν, οι πολύ ανώτεροι κατά την ρώμη του σώματος ή την ευφράδεια, θα έλθουν ισόπαλοι με τους αδυνάτους αντιστοίχως, διότι και στα δύο παρομοίως με αυτούς δεν κατορθώνουν τίποτε και δεν επιτυγχάνουν τον σκοπό. Κι’ όπως, αν κάποιος επιχειρήση να πιάση με το χέρι τα άστρα, έστω και αν είναι μακροχέρης, έστω και αν σηκώνη το χέρι επάνω από τους άλλους, απέχει από τα αιθέρια εκείνα υψώματα, όσο σχεδόν απέχουν οι πολύ μικρότεροι στη σωματική διάπλασι, έτσι και στα επάνω από το λόγο πράγματα, οι λόγιοι δεν είναι κατά τίποτε ανώτεροι από τους εντελώς αμορφώτους. Πραγματικά, ποιός θα επιχειρήση να καταπιασθή με αυτά ενώπιον των οποίων ηττάται κάθε λόγος, και δεν θα φανή ότι καταπλακώθηκε από τον όγκο των πραγμάτων, κατά το παράδειγμα εκείνων που λέγεται ότι ευχήθηκαν ν ‘ αντισταθμήσουν οι ίδιοι το βάρος του σύμπαντος, ή κατά το παράδειγμα των μυθευομένων ότι θα βαδίσουν τον δρόμο προς τον ουρανό, τόσο υπολειπόμενος της αληθείας όσο το προκείμενο είναι ανέπαφο από λογισμούς και λόγους ανθρώπων, σαν υπερκόσμιο πράγμα, υπερβαίνον τα επίγεια και περίγεια και ευρισκόμενο και συναριθμούμενο ανάμεσα στα θεοειδή και θεία; …
Παράβαλε και:
21 Νοεμβρίου, τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου – λόγος Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Υμνολογική εκλογή.
21 Νοεμβρίου, τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου – τα Λειτουργικά Αναγνώσματα της εορτής.
Το όνομα της Μαρίας.
