Από τον βίο του Αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού: Η προσπάθεια εξαπατήσεως ενός Αγίου.

Όσοι καταφρονούν και ειρωνεύονται τους ανθρώπους που είναι απλοϊκοί και ταπεινώνουν τον εαυτό τους, διαπράττουν πολύ μεγάλη αμαρτία.

Κάποτε ο μέγας Γρηγόριος επέστρεφε στην πόλη του από τη γειτονική πόλη Κόμανα. Επειδή σε όλους ήταν γνωστό ότι η κυριότερη φροντίδα του ήταν να ανακουφίζει όσους είχαν ανάγκη, δύο Εβραίοι, είτε γιατί ήθελαν να βγάλουν κέρδος είτε γιατί σκέφτηκαν να τον περιπαίξουν θεωρώντας τον ευκολόπιστο, παραφύλαξαν στον δρόμο, από όπου θα περνούσε. Ο ένας ξάπλωσε ανάσκελα στο πλάι του δρόμου και έκανε τον πεθαμένο, ενώ ο άλλος τον έκλαιγε τάχα και υποκρινόταν ότι τον θρηνολογεί. Και καθώς περνούσε ο άγιος, άρχισε να φωνάζει ότι αυτός ο καημένος πέθανε ξαφνικά και κείτεται γυμνός και απροετοίμαστος για ταφή˙ τον παρακαλούμε λοιπόν να μην αδιαφορήσει για την κηδεία του, αλλά να λυπηθεί τη φτώχεια του και να δώσει από ό,τι έχει κάτι να σκεπάσουν για τελευταία φορά το σώμα του.

Με αυτά τα λόγια και άλλα παρόμοια παρακαλούσε ο Εβραίος, και ο άγιος, χωρίς καθόλου να εξετάσει, σκέπασε τον ξαπλωμένο με τον μανδύα που φορούσε και συνέχισε τον δρόμο του.

Όταν απομακρύνθηκε και έμειναν μόνοι τους αυτοί που έπαιξαν σε βάρος του αυτό το θέατρο, ο απατεώνας εκείνος μετέβαλε τον ψεύτικο θρήνο σε γέλιο και, καγχάζοντας από ευχαρίστηση για το κέρδος που τους απέφερε η απάτη, πρόσταξε τον ξαπλωμένο να σηκωθεί, αυτός όμως έμενε στην ίδια στάση χωρίς καμία αντίδραση. Εκείνος του φώναξε δυνατότερα, τον σκούντησε και με το πόδι, ο ξαπλωμένος όμως ούτε τη φωνή άκουσε ούτε το σκούντημα ένιωσε, αλλά παρέμενε ακίνητος στην ίδια στάση –γιατί ήταν νεκρός. Με το που τον κάλυψε ο μανδύας, βρήκε αληθινά τον θάνατο, τον οποίο υποκρινόταν για να ξεγελάσει τον άγιο. Έτσι δεν διαψεύστηκε ο άνθρωπος του Θεού, αλλά για τον σκοπό που έδωσε τον μανδύα του, γι’ αυτόν φάνηκε χρήσιμος σε εκείνους που τον πήραν.

Αν το αποτέλεσμα αυτό που είχε η πίστη και η δύναμη του αγίου φαίνεται ίσως λυπηρό, ας μην παραξενεύεται κανείς, αλλά ας θυμηθεί τον απόστολο Πέτρο. Εκείνος δηλαδή, τη δύναμη που είχε, τη φανέρωνε όχι μόνο με ευεργετικά θαύματα, καθώς και μόνο με τη σκιά του θεράπευε τους αρρώστους,1 αλλά και με το να καταδικάσει σε θάνατο τον Ανανία2 που καταφρόνησε τη θεία δύναμη που κατοικούσε μέσα στον απόστολο. Σκοπός του ήταν, όπως νομίζω, με τον φόβο από το πάθημα του Ανανία να συνετιστούν όλοι εκείνοι από τον λαό που έδειχναν καταφρόνηση και να παιδαγωγηθούν από το φοβερό παράδειγμα, ώστε να μην πάθουν τα ίδια. Εύλογα επομένως και ο μιμητής του Πέτρου, εκείνον που επιχείρησε να εξαπατήσει το άγιο Πνεύμα,3 τον έκανε να βγει αληθινός στο ψέμα του, και μετέτρεψε σε αλήθεια το ψέμα του απατεώνα. Έτσι αυτοί που νόμισαν ότι περιέπαιξαν τη δύναμη του αγίου, δίκαια έγιναν παιδαγωγικό παράδειγμα στους άλλους, ώστε να μην τολμούν τέτοιου είδους απάτη, στην οποία τιμωρός γίνεται ο Θεός.

Υποσημειώσεις.

1. Πράξ. 5, 15
2. Πράξ. 5, 1-11
3. Η προσπάθεια δηλαδή εξαπάτησης ενός αγίου ουσιαστικά είναι προσπάθεια εξαπάτησης του αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα του.

Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»

Τόμος 3-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος

Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Θαυμαστά γεγονότα, Κυριακοδρόμιο (προσέγγιση στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής και των Μεγάλων Εορτών), Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.