Πασίγνωστος και αγαπητός είναι ο Άγιος Χαραλάμπης στο Εκκλησιαστικό πλήρωμα της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας. Ίσως γι’ αυτό, ο βίος του διανθίζεται συχνά με πολλά θαυμαστά μεν πλην ανεπιβεβαίωτα γεγονότα, έναντι των οποίων οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Χαράλαμπος, ή Άγιος Χαραλάμπης, έζησε κατά τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος, και μαρτύρησε πιθανότατα κατά το 198 μΧ, σε ηλικία 113 ετών.
Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στην πόλη Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Δίδασκε τον δρόμο της αρετής και κήρυττε την Χριστιανική Πίστη. Ο Σεβήρος ξεκίνησε όμως διωγμό κατά των Χριστιανών, κατά τον οποίον ο έπαρχος Λουκιανός συνέλαβε και δίκασε τον Άγιο Χαράλαμπο επειδή ήταν Χριστιανός.
Ο Λουκιανός λοιπόν, ζήτησε από τον Άγιο να αρνηθεί τον Χριστό και να προσκυνήσει τα είδωλα, μα ο Άγιος του απάντησε ότι ο Χριστός είναι ο πραγματικός Θεός, ο επουράνιος Βασιλέας, που δίνει αιώνια ζωή και μακαριότητα σε όσους τον πιστεύουν. Αντίθετα, οι θεοί που προσκυνούν οι Ρωμαίοι είναι άψυχα είδωλα. Με την επίκληση του ονόματος του Χριστού φεύγουν οι δαίμονες των ειδώλων, και θεραπεύονται οι ανίατες αρρώστιες, πρόσθεσε ο Άγιος.
Η απάντησή του εξόργισε τον έπαρχο Λουκιανό. Αφαίρεσαν την ιερατική στολή και έγδαραν όλο το δέρμα του Αγίου. Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων ο Άγιος Χαράλαμπος προσευχόταν στον Θεό, κι ευχαριστούσε τους βασανιστές του λέγοντας ότι με το μαρτύριο αυτό κερδίζει την αιώνια ζωή. Οι υπηρέτες απορούσαν, πώς γίνεται να φέρεται έτσι ο Άγιος, γιατί δεν τον βλάπτουν τα βασανιστήρια; Μάλιστα οι δυο δήμιοι Πορφύριος και Βάπτος, βλέποντας το θαύμα ότι ο Άγιος Χαραλάμπης δεν πάθαινε τίποτα από τα βασανιστήρια, πίστεψαν στον Χριστό και μαρτύρησαν δια αποκεφαλισμού. Τόσο πολύ θύμωσε ο έπαρχος Λουκιανός, που αποπειράθηκε να χτυπήσει τον Άγιο ο ίδιος. Τα χέρια του Λουκιανού όμως, κοπήκαν στο ύψος των αγκώνων του, και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Αγίου. Ο ηγεμόνας βλέποντας τα κομμένα χέρια του, έφτυσε τον Άγιο Χαραλάμπη στο πρόσωπο και τότε το πρόσωπο του ηγεμόνα γύρισε προς τα πίσω. Ολόκληρη η πόλη της Μαγνησίας παρακάλεσε τότε τον Άγιο Χαράλαμπο να κάνει καλά τον άρχοντα, και ο Άγιος Χαράλαμπος προσευχήθηκε στον Θεό και το θαύμα έγινε.
Βλέποντας αυτό το θαύμα, τρεις γυναίκες που παραστέκονταν κι έβλεπαν το βασανιστήριο του Αγίου Χαραλάμπους αλλά και πολύ ακόμη από τους πολίτες της Μαγνησίας, πίστευσαν αμέσως στον Κύριο Ιησού Χριστό. Ο ηγεμόνας μετά από αυτά τα θαύματα, έπαυσε τον διωγμό των Χριστιανών, ελευθέρωσε τον Άγιο Χαραλάμπη, και έστειλε αγγελιοφόρο στην Ρώμη για να ζητήσει οδηγίες. Πολλοί πίστεψαν στην Χριστιανική Πίστη, εξομολογήθηκαν και βαπτίστηκαν.
Ο αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος εξοργίσθηκε όταν έμαθε τα νέα από την Μαγνησία. Διέταξε να οδηγήσουν τον Άγιο Χαράλαμπο στη Ρώμη με καρφιά μπηγμένα στην πλάτη του, αφού πρώτα τον σύρουν από τη Μαγνησία ως την Αντιόχεια. Για 15 στάδια οι στρατιώτες τον έσερναν, βάζοντας τον πάνω σε ένα άλογο για να τον εμπαίξουν, οπότε, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτη παράδοση, με την δύναμη του Θεού, το άλογο μίλησε και είπε «Τρισκατάρατοι υπηρέτες του διαβόλου, δεν βλέπετε πως είναι ο Θεός με αυτόν τον άνθρωπο; Λύστε τον για να λυθείτε κι εσείς από τα αόρατα δεσμά.» Έτσι, κι αυτοί φοβήθηκαν πολύ, και τον έλυσαν.
Όταν ο Άγιος Χαραλάμπης έφτασε στη Ρώμη, ο αυτοκράτορας Σεβήρος διέταξε να τον σουβλίσουν στο στήθος και να τον καίνε μέχρι να ξεψυχήσει. Αλλά τον σούβλιζαν μέχρι που κουράστηκαν οι βασανιστές, η φωτιά έσβησε, μα ο Άγιος Χαραλάμπης δεν είχε πάθει τίποτα.
Ο αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος μετά το περιστατικό αυτό διέταξε να τον λύσουν, και να τον οδηγήσουν μπροστά του. Απαντώντας στις ερωτήσεις του αυτοκράτορος ο Άγιος Χαράλαμπος του είπε ότι είναι 113 ετών και ότι πιστεύει στον Χριστό, τον Παντοδύναμο. Του είπε τότε ο αυτοκράτορας” Μπορείς να αναστήσεις νεκρούς? Ο Άγιος του απάντησε ότι μόνο ο Χριστός μπορεί να ανασταίνει νεκρούς. Έφεραν τότε μπροστά στον Άγιο έναν δαιμονιζόμενο, ο οποίος βασανιζόταν για 36 χρόνια. Το ακάθαρτο πνεύμα είπε στον Άγιο” «είσαι δούλος του Χριστού, μη με βασανίσεις πολύ, μπήκα σ’ αυτόν τον άνθρωπο επειδή είχε κλέψει κάποιον γείτονά του και είχε σκοτώσει τον κληρονόμο του». Ο Άγιος Χαραλάμπης επετίμησε το δαιμόνιο, και θεράπευσε τον δαιμονιζόμενο.
Πάλι ο αυτοκράτορας πίεζε τον Άγιο να αναστήσει κάποιον που είχε πεθάνει πρόσφατα, οπότε και ο Άγιος λειτουργός του Υψίστου προσευχήθηκε στον Θεό για πολύ ώρα, και τότε αναστήθηκε ο νεκρός. Πολλοί πίστεψαν τότε στον Χριστό, μα ο έπαρχος Κρίσπος αποκάλεσε τον Άγιο Χαράλαμπο μάντη και μάγο, ζητώντας από τον αυτοκράτορα να τον θανατώσει.
Και πάλι ζήτησαν από τον Άγιο να θυσιάσει στα είδωλα, και όταν αυτός αρνήθηκε, ο αυτοκράτορας διέταξε να τους σπάσουν το σαγόνι και να του κάψουν το πρόσωπο και τα γένεια, μα η φωτιά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, αναπήδησε και πήγε προς τους βασανιστές.
Ο αυτοκράτορας και ο Κρίσπος εξοργίστηκαν και βλασφημούσαν τον Θεό. Τότε έγινε σεισμός και οι δυο τους βρέθηκαν να κρέμονται στον αέρα. Ο αυτοκράτορας και ο έπαρχος φοβισμένοι παρακαλούσαν τον Άγιο Χαράλαμπο να τους συγχωρέσει, και να τους βοηθήσει. Εκείνη τη στιγμή ήρθε η Γαλήνη, η κόρη του αυτοκράτορα και παρακάλεσε τον μεν Άγιο να τους συγχωρέσει, τον δε πατέρα της να πιστέψει στον Χριστό. Προσευχήθηκε με θέρμη ο Άγιος Χαράλαμπος, και κατέβηκαν επι τέλους στο έδαφος και ελευθέρωσαν τον Άγιο. Η Γαλήνη είχε αγνή ψυχή και καλή προαίρεση, και γι’ αυτό πίστεψε στον Χριστό.
Μετά από 30 ημέρες ο αυτοκράτορας κάλεσε πάλι τον Άγιο, και τον πρόσταξε να θυσιάσει στα είδωλα, μα ο Άγιος Χαράλαμπος αρνήθηκε και πάλι. Ο αυτοκράτορας διέταξε τότε να φορέσουν χαλινάρι στον Άγιο και να τον περιφέρουν στην πόλη για να τον εμπαίζουν. Η Γαλήνη παρακαλούσε τον πατέρα της να σταματήσει αυτό το διάβημα, και να πιστέψει στον Χριστό για να σώσει τη ψυχή του. Αυτός όμως την πρόσταξε να θυσιάσει στα είδωλα. Η Γαλήνη του υποσχέθηκε πως θα το κάνει. Την οδήγησαν λοιπόν στον ναό των ειδώλων. Η Γαλήνη απευθύνθηκε στα είδωλα και τους είπε: εάν είστε θεοί, γνωρίζετε την γνώμη μου. Τότε όλα τα αγάλματα έπεσαν κάτω και έγιναν κομμάτια. Το ίδιο βράδυ, ο αυτοκράτορας έβαλε τεχνίτες να ξαναστήσουν τα αγάλματα, και το επόμενο πρωί κάλεσε πάλι την κόρη του, και της προκάλεσε να δει τους θεούς που αναστήθηκαν. Η Γαλήνη είπε τότε «από τους νεκρούς αναστηθήκατε” σαν νεκροί πάλι να καταποντιστείτε» και τα αγάλματα κατέρευσαν.
Ο αυτοκράτορας εξοργίστηκε πάρα πολύ και θεώρησε υπεύθυνο τον Άγιο Χαράλαμπο γι’ αυτό. Τον οδήγησε στο σπίτι μιας πόρνης για να τον προσβάλει. Μόλις μπήκε στο σπίτι ο Άγιος Χαραλάμπης, ακούμπησε σε έναν ξύλινο στύλο, κι αυτός βλάστησε κι έβγαλε κλαδιά. Η γυναίκα ζήτησε τότε από τον Άγιο να φύγει από το σπίτι της, γιατί δεν είναι άξια να είναι κοντά του, μα ο Άγιος της πρότεινε να πιστεύσει στον Θεό που είναι φιλεύσπλαχνος. Την επομένη η γυναίκα μάζεψε τους γείτονές της, και όλοι πίστεψαν στον Χριστό.
Όταν τα έμαθε αυτά ο αυτοκράτορας, ο έπαρχος του εισηγήθηκε να αποκεφαλίσουν τον Άγιο για να σταματήσουν τη δράση του. Ενώ πήγαιναν τον Άγιο στον τόπο του μαρτυρίου, εκείνος προσευχόταν στον Θεό. Είδε τότε πολλούς Αγγέλους και τον Θεό, ο οποίος τον ρώτησε τι δώρο θα ήθελε. Ο Άγιος Χαράλαμπος αποκρίθηκε ότι είναι μεγάλο δώρο που αξιώθηκε και είδε τον Θεό! Τον παρακάλεσε δε, σε όποιο μέρος τον τιμούν, να μην υπάρχουν πόλεμοι, πείνα, αρρώστιες, δυστυχίες. Ο Κύριος του υποσχέθηκε ότι έτσι θα γίνει. Τότε ο Άγιος Χαραλάμπης παρέδωσε την ψυχή του, πριν προλάβει ο δήμιος να τον αποκεφαλίσει. Η Γαλήνη διέσωσε το λείψανο του Αγίου Χαραλάμπη, το έβαλε σε ένα χρυσό σεντούκι με μύρα και αρώματα, και το ενταφίασε. Κράτησε την πίστη της ως το τέλος της ζωής της.
Η Εκκλησία μας τιμά τον Άγιο Χαραλάμπη στις 10 Φεβρουαρίου. Την ίδια ημέρα τιμώνται μαζί με τον Άγιο Ιερομάρτυρα Χαραλάμπη οι Άγιες τρεις γυναίκες, και οι δυο δήμιοι, Άγιος Πορφύριος και Άγιος Βάπτος.
Υμνολογική εκλογή.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως στύλος ακλόνητος, της Εκκλησίας Χριστού, και λύχνος αείφωτος, της οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες’ έλαμψας εν τω κόσμω, δια του μαρτυρίου, έλυσας των ειδώλων, την σκοτόμαιναν μάκαρ’ διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.
Φάνηκες σε όλο τον κόσμο, άγιε Χαραλάμπη, σαν στύλος ακλόνητος της εκκλησίας του Χριστού και σαν άσβεστο λυχνάρι που φωτίζει πάντα όλη την οικουμένη, σοφέ. Σε όλον τον κόσμο έλαμψες με το μαρτύριό σου, διέλυσες και έσβυσες το σκοτάδι της τρέλλας, που προκαλεί η ειδωλολατρεία. Γι’ αυτό με το θάρρος της αγιότητός σου παρακάλεσε τον Χριστό για την σωτηρία μας.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά τον Πολυέλεον, Κάθισμα. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Την καθαρότητα Μάρτυς του βίου σου, και το υπέρλαμπρον του μαρτυρίου σου, καταπλαγεϊσα η Ελλάς, βοά σοι ευφραινομένη’ Σή¬μερον τιμώμεν σου, κεφαλήν την σεβάσμιον’ θραύσον τα φρυάγματα, των εχθρών ημών Άγιε, και λύτρωσαι ημάς εκ των κινδύνων, και νοσημάτων τους υμνούντάς σε.
Ολη η Ελλάδα με ευφροσύνη σου ψάλλει, μάρτυς του Χριστού, κατάπληκτη από την καθαρότητα της ζωής σου και από την αξεπέραστη λάμψη του μαρτυρίου σου: Σήμερα τιμούμε την πανσεβάσμιά σου κεφαλή. Κατακομμάτιασε λοιπόν τις υπερήφανες απειλές των εχθρών μας, άγιε, και λύτρωσέ από κάθε κίνδυνο και αρρώστια όλους εμάς, που σε υμνούμε.
Μετά τον Ν. ψαλμόν το ιδιόμελον, Ήχος πλ. β’.
Φάλαγγα θεοστεφή, φωτοφανούς μάρτυρος, υπέρ Χριστού τυθεϊσαν προθύμως, τον αγιόλεκτον συνασπισμόν, του ιερομάρτυρος Χα¬ραλάμπους, φιλομάρτυρες δεύτε τιμήσωμεν’ και την πανίερον μνή¬μην αυτού πνευματικώς τελέσαντες, προς αυτόν βοήσωμεν’ Της λοιμικής απειλής τον ευσεβόφρονα λαόν σου ελευθέρωσον, και λύτρωσον ημάς πάσης περιστάσεως.
Ελάτε όλοι όσοι αγαπάτε να αποδίδετε τιμή στους μάρτυρες, να υμνήσουμε την Θεοστεφάνωτη φάλαγγα, το ενωμένο σύνολο αγίων, που από το μαρτύριο του μάρτυρα που σκορπάει το φως, του αγίου Χαραλάμπη επίστευσαν στον Χριστό, και γι’ Αυτόν με προθυμία θυσιάσθηκαν. Και αφού εορτάσουμε την πανίερη του μνήμη πνευματικά, ας τον παρακαλέσουμε με δυνατή φωνή: Ελευθέρωσε από την απειλή της βαρειάς επιδημίας τον λαό σου, που με ευσέβεια ζη και σκέπτεται, και λύτρωσέ μας από κάθε δύσκολη περίσταση.
Μεσώδεια καθίσματα. Ήχος γ’. θείας πίστεως.
Στύλος άσειστος της Εκκλησίας, λύχνος άσβεστος της οικουμένης, αθλοφόρε ανεδείχθης Χαράλαμπες’ και αναλάμψας ηλίου φαιδρότερον, την των ειδώλων ελαύνεις σκοτόμαιναν. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Αθλοφόρε Χαραλάμπη, αναδείχθηκες στύλος άσειστος της εκκλησίας, λυχνάρι ;άσβεστο, φωτίζοντας την οικουμένη. Και αφού έλαμψες, φωτίζοντας παντού περισσότερο από τον ήλιο, καταδιώκεις των ειδώλων τη σκοτεινή τρέλλα. Μάρτυς ένδοξε, ικέτευε τον Χριστόκαι Θεό να μας δωρίσει το μέγα Του έλεος.
Δόξα… Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Τα στίφη των Πιστών, ευσεβώς συνελθόντα, τον Μάρτυρα Χριστού, Χαραλάμπη τον μέγαν, αξίως ευφημήσωμεν, ευσεβείας τον πρόμαχον, αδαμάντινον, και δυσσεβών καθαιρέτην, τον κηρύξαντα, θεόν του σύμπαντος κόσμου, Χριστόν τον θεάνθρωπον.
Οι πολυπληθείς ομάδες των πιστών, που συναθροίσθηκαν με ευσέβεια, ας υμνήσουμε δοξάζοντας τον μάρτυρα του Χριστού, τον μεγάλο άγιο Χαραλάμπη. Είναι ο υπερασπιςτής της ευσεβείας, που λάμπει σαν διαμάντι, αυτός που κατανίκησε τους δυσεβείς, αυτός που εκήρυξε την αλήθεια πως ο Χριστός είναι ο Θεός όλου του κόσμου και Θεάνθρωπος.
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
θησαυρόν πολύτιμον η Εκκλησία, την σήν κάραν κέκτηται, ιερομάρτυς αθλητά, τροπαιοφόρε Χαράλαμπες’ διό και χαίρει τον Κτίστην δοξάζουσα.
Η Εκκλησία του Χριστού έχει αποκτήσει σαν θησαυρό πολύτιμο τη θεία σου κάρα, ιερομάρτυς και αγωνιστή της αληθείας, τροπαιοφόρε Χαραλάμπη. Γι’ αυτό και χαίρεται δοξάζοντας τον Κτίστη και Θεό.
Κοντάκιον έτερον, εκ του ενιαυσίου στεφάνου. Ήχος ό αυτός. Επεφάνης σήμερον. Γερασίμου.
Ως φωστήρ ανέτειλας εκ της εώας, και πιστούς εφώτισας, ταϊς των θαυμάτων σου βολαίς, ιερομάρτυς Χαράλαμπες’ όθεν τιμώμεν την θείαν σου άθλησιν.
Σαν φωτεινό αστέρι ανέτειλες από την ανατολή, και φώτισες τους πιστούς με τις φωτεινές βολές των θαυμάτων σου, ιερομάρτυς Χαραλάμπη. Γι’ αυτό και τιμούμε τους θείους σου αγώνες και το μαρτύριο.
Ο Οίκος.
Τον στερρόν οπλίτην, και Χριστού στρατιώτην, και μέγαν εν Μάρτυσι,
Χαραλάμπη τον πανένδοξον, συνελθόντες ευφημήσωμεν’ υπέρ Χριστού γαρ και της αληθείας λαμπρώς ηγωνίσατο, και την ορθόδοξον πίστιν τρανώς ανεκήρυξε, την πλάνην των ειδώλων κατήργησε, βασιλέα παρανομώτατον ήλεγξε, και την κάραν ετμήθη, χαίρων και αγαλλόμενος’ διό και τον στέφανον είληφε παρά της δεξιάς του Υψίστου, και συμπολίτης Αγγέλων εγένετο. Όθεν η Εκκλησία των Ορθοδόξων, τούτου την πάντιμον κάραν κατασπαζομένη, και ευφημίαις καταστέφουσα, και πολλών δεινών και νόσων απαλλαττομένη, χαίρει τον Κτίστην δοξάζουσα.
Τον σταθερό οπλίτη και στρατιώτη του Χριστού και ξεχωριστόν ανάμεσα στους μάρτυρες, τον μεγάλο και πανένδοξο Χαραλάμπη, αφού συγκεντρωθούμε οι πιστοί με ύμνους ας τον τιμήσουμε. Γιατί για χάρη του Χριστού και της αληθείας λαμπρά αγωνίσθηκε, και την ορθόδοξη πίστη την διακήρυξε με δύναμη, και την πλάνη των ειδώλων την κατάργησε, και τον παράνομο βασιλέα δεν δίστασε να ελέγξει, αν και το κεφάλι του έκοψαν, ενώ αυτός έχαιρε και αγάλλοταν. Γι’ αυτό και τον στέφανο έλαβε από το δεξιό χέρι του Υψίστου και έγινες συμπολίτης των αγγέλων. Η Εκκλησία των ορθοδόξων λοιπόν, κατασπάζεται τηνπάντιμη κάρα του και την καταστεφανώνει με ύμνους δοξολογίας, καθώς λυτρώνεται από πολλές αρρώστιες και δεινά και χαίρει δοξάζοντας τον Κτίστη.
Συναξάριον.
Τη Ι. του αυτού μηνός (Φεβρουαρίου), μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαρα¬λάμπους.
Στίχοι. Κατηξιώθης, Χαράλαμπες, εκ ξίφους
Και λαμπρότητος και χαράς των Μαρτύρων.
Τη δεκάτη, Χαράλαμπες, έόν τμήθης από λαιμόν.
Από το ξίφος, άγιε Χαραλάμπη, αξιώθηκες να λάβεις την λαμπρότητα και τη χαρά των μαρτύρων.
Κατά την δεκάτη του μηνός αξιώθηκες, Χαραλάμπη, να χτυπηθείς από το ξίφος στο λαιμό.
Τη αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες Βάπτος και Πορφύριος, οι τιμωρούντες τον Αγιον Χαραλάμπη, ξίφει τελειούνται.
Στίχοι. Πορφύριος και Βάπτος εκ κοινού ξίφους,
Αθλήσεως βάπτουσι κοινήν πορφύραν.
Ο Πορφύριος και ο Βάπτος από το ίδιο ξίφός βάφουν με το αίμα τους την κοινή πορφύρα.
Τη αυτή ημέρα, αι πιστεύσασαι Άγιαι τρείς γυναίκες ξίφει τελειούνται.
Στίχοι. Τας τρεις γυναίκας αρρενωπούς μηνύει,
άρρην αριθμός, ο τρία, προς το ξίφος.
Ο ανδροπρεπής αριθμός τρία, αναδεικνύει ανδρείες τις τρεις γυναίκες που θανατώθηκαν από το ξίφος!
Τη αυτή ημέρα, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και Παρθένων, Ενναθά, Ουαλεντίνης, και Παύλου.
Στίχοι. Εις αρραβώνα παρθένοις κόραις δύο,
ο νυμφίος δίδωσι θάρσος προς φλόγα.
Ο Νυμφίος Χριστός δίνει σαν αρραβώνα στις δύο παρθένες, θάρρος για να αντιμετωπίσουν τη φλόγα.
Εκείνος ούτος Παύλος ο Χριστού φίλος,
Χριστού πόθω τράχηλον εκτετμημένος.
Ο φίλος του Χριστού Παύλος ποθεί για χάρη Του να κοπεί το κεφάλι του.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Αναστασίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.
Στίχοι. Αναστάσιος, τον δρόμον τείνων πρόσω,
Γης εξαναστάς, προς τον Ύψιστον τρέχει.
Ο Αναστάσιος τρέχει προς τα εμπρός και επιτυγχάνει την ανάσταση και την συνάντηση με τον Κύριο.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ζήνωνος του ταχυδρόμου.
Στίχοι. Ζήνων τα τερπνά της Εδέμ ζητών μόνα,
Εις τέρψιν είχε την λύσιν του σαρκίου.
Ο Ζήνων ζητούσε τα τερπνά της Εδέμ και γι’ αυτό ζητούσε την απαλλαγή από το σώμα του.
Ταϊς των σων Αγίων πρεσβείαις, ο θεός, ελέησον ημάς.
Αμήν.
Εξαποστειλάριον. Ήχος β’. Γυναίκες ακουτίσθητε.
Ενθέως πυρσευόμενος, τω πόθω του Παντάνακτος, τον υπερήφανον όφιν, ανδρείως μάκαρ καθείλες, και τύραννον απάνθρωπον, Σεβήρον τον παράφρονα, ήλεγξας ώ Χαράλαμπες, και τον μισθόν εκομίσω, παρά του πάντων Δεσπότου.
Κατανίκησες τον υπερήφανο όφη, τον διάβολο, με ανδρεία, μακάριε, επειδή ο πόθος του παμβασιλέως Θεού έκαιγε μέσα σου σαν πυρσός, και δεν δίστασες να ελέγξεις τον απάνθρωπο τύραννο, τον παρανοικό Σεβήρο, άγιε Χαραλάμπη. Έτσι, έλαβες από τον Θεό, τον Κύριο των όλων, τον μισθό για τους αγώνες σου.
Δόξα των αίνων. Ήχος πλ. α’.
Ωσπερ αλάβαστρον πλήρες, η τιμία σου κάρα θεσπέσιε, προχέει, οίον τι μύρον πολύτιμον, τα ιάματα’ τους τε Πιστούς ευωδιάζει θαυμασίως, και τους μετά πίστεως αυτή προσιόντας, των δεινών πάντων ρύεται’ την δυσώδη τε πλάνην, και νόσους παντοίας, και την πανώ¬λη λοιμικήν καταπαύουσα, ευρωστίαν δωρεϊται πάσι, και ειρήνην και μέγα έλεος.
Σαν αλαβάστρινο αγγείο, η κάρα σου πηγάζει για μύρο το πληθος των θαυμάτων και των ιαμάτων σου, θεσπέσιε: έτσι, ευωδιάζει τους πιστούς και όσους με πίστη την πλησιάζουν. Ελευθερώνει από τα δεινά, καταπαύει την δυσώδη πλάνη μα και κάθε έιδους αρρώστια, καθώς και την βαρειά αρρώστια της πανώλης, ενώ δωρίζει σε όλους την υγεία και το μέγα έλεος.
Μεγαλυνάριον. (Εκ του ενιαυσίου στεφάνου.) Γερασίμου.
Τον εν Αθλοφόροις Ιερουργόν, και εν ιερεύσιν, ιερώτατον αθλητήν, τον θαυμάτων ρείθρα, πηγάζοντα το κόσμω, τον μέγαν Χαραλάμπην, υμνοις τιμήσωμεν.
Τον μεγάλο άγιο Χαραλάμπη, που είναι ιερέας του Κυρίου ανάμεσα στους μάρτυρες Του αλλά και ιερώτατος μάρτυρας ανάμεσα στους ιερείς, που πηγάζει για τον κόσμο ποτάμια θαυμάτων, ελάτε με ύμνους να τον τιμήσουμε.
Απόδοση, Μοναχής Θεοδοσίας.
Πατήστε εδώ για να «κατεβάσετε» και τον Παρακλητικόν Κανόνα εις τον Άγιον Χαραλάμπην, σε rar μορφή.
