Επιστολή ΙΓ’
Στον ίδιο.
Όπως ακριβώς οι σκιές ακολουθούν τα σώματα, έτσι και οι πειρασμοί τις εντολές του Θεού. Γιατί, όπως λέει ο Μέγας Αντώνιος, όποιος δεν γεύθηκε πειρασμούς, δεν θα μπει στη Βασιλεία των Ουρανών. Μην απορήσεις λοιπόν, παιδί μου, αν συναντήσεις θλίψεις και πειρασμούς, ενώ ζητάς συμβουλές για τη σωτηρία της ψυχής σου. Αλλά να υπομένεις ατάραχα και να προσεύχεσαι, ευχαριστώντας τον Θεό, που αξιώνεσαι να πειραστείς για χάρη της εντολής του Θεού, για να γυμναστεί και να δοκιμαστεί η ψυχή σου. Ο αγαθός Θεός να σου χαρίσει πνευματική αγρύπνια και υπομονή στον καιρό του πειρασμού.
Επιστολή ΙΓ’
Προς τον αυτόν.
Ώσπερ τοις σώμασιν αι σκιαί, ούτως και ταις εντολαίς οι πειρασμοί παρακολουθούσιν. Ουδείς γαρ, φησίν ο μέγας Αντώνιος, απείραστος εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών. Μηουν θαυμάσης, τέκνον, εάν συμβουλευόμενος περί της σωτηρίας σου πειρασμούς ευρίσκης και θλίψεις, άλλ’ υπόμεινον αταράχως και εύχου ευχαριστών ότι όλως αξιούσαι προς γυμνασίαν και δοκιμήν της ψυχής σου πειρασθήναι υπέρ της εντολής. Ο αγαθός Θεός χαρίσηταί σοι νήψιν εν καιρώ πειρασμού και υπομονήν.
Επιστολή ΙΔ’
Στον ίδιο.
Πολύ καλά εννόησε ο αββάς Ποιμένας ότι η εντολή «να μη μεριμνήσει κανείς για την επόμενη μέρα», έχει δοθεί σε άνθρωπο που βρισκόταν σε πειρασμό. Και το «άφησε στον Θεό τη μέριμνα για σένα» (Ψαλμ. 54, 23) στο ίδιο αποτέλεσμα οδηγεί. Απομακρύνσου λοιπόν, παιδί μου, από τους ανθρώπινους λογισμούς και κράτησε την ελπίδα σου στον Θεό, που κάνει πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε. Και η ελπίδα στον Θεό θα σε αναπαύσει. Ο Κύριος να σε βοηθήσει, παιδί μου, με την ευχή των Αγίων. Πρέπει λοιπόν να απομακρυνόμαστε από τέτοιου είδους λογισμούς, γιατί δεν είμαστε βέβαιοι αν αύριο ζούμε.
Επιστολή ΙΔ’
Προς τον αυτόν.
Καλώς ο αββάς Ποιμήν ενόησε το μη μεριμνήσαί τίνας περί της αύριον, προς άνθρωπον ειρήσθαι εν πειρασμώ όντα. Και το Επίρριψον επί Κύριον την μέριμνάν σου, εις το αυτό φέρει. Απόστα ουν, τέκνον, των ανθρωπίνων λογισμών και κράτει την εις Θεόν ελπίδα, πολλά ποιούντα υπέρ α διανοούμεθα, και αναπαύσει σε η εις Θεός ελπίς. Ο Κύριος βοηθήσει σοι, τέκνον, δια της ευχής των αγίων. Δει ουν ημάς αφιστάν τους τοιούτους λογισμούς μη έχοντας θάρσος περί της αύριον ζωής.
Επιστολή ΙΕ’
Στον ίδιο.
Είμαστε δημιουργήματα του αγαθού και φιλανθρώπου Θεού που είπε: «Ζω εγώ, λέει Κύριος, και δεν επιθυμώ το θάνατο του αμαρτωλού, αλλά θέλω να μετανοήσει και να ζήσει» (Έξ. 33, 11). Και πάλι: «Δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους δίκαιους, αλλά τους αμαρτωλούς» (Ματθ. 9, 13). Αν λοιπόν είναι έτσι και έτσι πιστεύουμε, ας αφήσουμε στον Κύριο κάθε μέριμνα για μας και τη ζωή μας˙ και Αυτός θα μας διαθρέψει (Ψαλμ. 54, 23), δηλαδή θα μας σώσει. Γιατί Αυτός ενδιαφέρεται για μας. Αυτός να παρηγορήσει και την καρδιά σου, παιδί μου, με τις ευχές των Αγίων. Αμήν.
Επιστολή ΙΕ’
Προς τον αυτόν.
Αγαθού και φιλανθρώπου Θεού εσμέν πλάσμα και έργον, του ειπόντος Ζω εγώ, λέγει Κύριος, ου βούλομαι τον θάνατον του αμαρτωλού, ως το επιστρέψαι και ζην αυτόν. Και πάλιν˙ Ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν. Ει ουν ούτως εστί και ούτως πιστεύομεν, επιρρίψωμεν επί Κύριον την μέριμναν ημών˙ και αυτός ημάς διαθρέψει ήτοι σώσει. Αυτώ γαρ μέλει περί ημών˙ αυτός και την καρδίαν σου παρακαλέσει, τέκνον, ευχαίς αγίων. Αμήν.
Επιστολή ΙΣΤ’
Σε κάποιον αδελφό, πνευματικά ασθενέστερο, που τον βασάνιζαν διάφοροι λογισμοί για όσους οικονομούσαν τις ανάγκες του.
Στο Όνομα του Ιησού Χριστού, αδελφέ μου, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα πάνω στον αδελφό μας. Το κακό που έγινε πρέπει να το ξεπεράσουμε και να το καταπιούμε με αγάπη. Κανείς δεν μπορεί να πει στον πλησίον: «Γιατί δεν με αγαπάς». Αλλά αυτός με πράξεις αγάπης ελκύει τον πλησίον και τον προκαλεί να τον αγαπήσει. Σχετικά δε με τις σωματικές και υλικές ανάγκες, αν κάποιος είναι άξιος να αναπαυθεί, ακόμα και σε καρδιά Σαρακηνών δίνει πληροφορία ο Θεός να τον ελεήσουν, ανάλογα με τις ανάγκες του. Αν όμως δεν είναι άξιος ή δεν είναι για το συμφέρον της ψυχής του να παρηγορηθεί στον καιρό της δοκιμασία του, τότε, και αν ακόμα δημιουργήσει καινούργιο ουρανό και καινούργια γη, δεν θα βρει ανάπαυση. Πάνω σ’ αυτό που λες, ότι δίνεις βάρος στους αδελφούς, είναι σαν να ομολογείς το δικαίωμά σου. Γιατί κανένας δεν μπορεί να πει ότι βαραίνει τον πλησίον του, που θέλει να σωθεί, όταν του δίνει την ευκαιρία να εκτελέσει την εντολή του Θεού. Όποιος μισεί όσους τον προσβάλλουν, μισεί την πραότητα.
Όποιος αποφεύγει αυτούς που τον στενοχωρούν, αποφεύγει την ανάπαυσή του «εν Χριστώ». Ο φιλάνθρωπος Θεός να μας σκεπάσει με τη Χάρη Του, παιδί μου, με τις ευχές των Αγίων. Αμήν.
Επιστολή ΙΣΤ’
Προς ασθενέστερον τινά αδελφόν λαμβάνοντα διάφορους λογισμούς περί των οικονομούντων τα προς την χρείαν αυτού.
Εν ονόματι Ιησού Χριστού. Αδελφέ μου, ουδέν έχομεν δίκαιον προς τον πλησίον. Χρεωστούμεν γαρ τούτο δια της αγάπης υπερβήναι και κταπιείν. Ουδείς λέγει τω πλησίον˙ Δια τι ουκ αγαπάς με; άλλ’ αυτός ποιών τα άξια της αγάπης εφέλκεται και τον πλησίον εις αγάπην. Περί δε της χρείας του σώματος εάν τις η άξιος του αναπαήναι, και Σαρακηνών καρδίαν πληροφορεί ο Θεός ποιήσαι μετ’ αυτού έλεος κατά την χρείαν αυτού. Ει δε ουκ έστιν άξιος ή ου συμφέρει αυτώ εν τη παιδεία αυτού παρακληθήναι, καινόν ουρανόν και καινόν γην εάν ποιήση, ουχ ευρίσκει ανάπαυσιν. Περί δε του ειπείν σε ότι βαρείς τους αδελφούς, ομολογούμενον δικαίωμά εστίν. Ουδείς γαρ προξενών εντολήν Θεού εργάσασθαι τω πλησίον βουλομένω σωθήναι, λέγει ότι˙ Βαρώ αυτόν. Ο μισών ερεθίζοντας μισεί πραότητα. Ο φεύγων θλίβοντας φεύγει την εν Χριστώ ανάπαυσιν. Ο Θεός ο φιλάνθρωπος, τέκνον, σκεπάση ημάς τη αυτού χάριτι ευχαίς των αγίων. Αμήν.
Από το βιβλίο: Αββά Δωροθέου – Εργα Ασκητικά.
Εκδόσεις, Ετοιμασία. Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Καρέα. Δεκέμβριος 2014.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
